Все главы บังเอิญรักมาเฟีย (Accidental Love) : Глава 91 - Глава 100

Ep.62 เเข็งอีกเเล้ว NC+++ อีกมุมหนึ่ง "ฝนไปไหนนานจัง รู้ไหมว่าพี่คิดถึง" เเฟนหนุ่มเดินมาสวมกอดเเฟนสาวด้วยความโหยหาเเละคิดถึงเมื่อเธอออกไปทำธุระนานเเสนนานซึ่งมันทำให้เขาคิดถึงเธอมาก ทว่าจริงๆ เเล้วเธอออกไปทำธุระไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ เเต่ใจคนคอยรู้สึกเหมือนรอเธอเป็นศตวรรษอย่างไงอย่างงั้น "คือ พอดีฝนเเวะซื้อขนมหวานเจ้าอร่อยมาให้พี่ทิศนะคะก็เลยช้าหน่อย" เมื่อสายฝนไปทำธุระที่ว่าก็คือ ไปหาเเสงเหนือซึ่งเป็นน้องสาวของเเฟนหนุ่มของเธอเอง เเต่เธอไม่ได้บอกให้เขารู้ เธอเพียงบอกว่าออกไปทำธุระ เเละสายฝนไม่ลืมซื้อขนมหวาน เช่นฝอยทอง ทองหยิบ เม็ดขนุนเเละขนมหวานอีกมากมายติดไม้ติดมือมาฝากเเฟนหนุ่มขี้คิดถึงของเธอ "งั้นก็ดีเลย พี่กำลังอยากกินขนมหวานอยู่พอดี" คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มอย่างร้ายกาจปลายจมูกเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวที่หอมกรุ่นซึ่งเป็นกลิ่นกายประจำตัวของเธอที่เขาชื่นชอบจนเเทบอยากจะสูดดมไปทั้งตัว "ถะ ถ้างั้นเดี๋ยวฝนเอาไปใส่จานให้นะคะ" สายฝนพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดๆ ขัดๆ เมื่อถูกดอมดมจากคนด้านหลัง มือที่ถือถุงขนมก็เริ่มสั่นระริก เธอพยายามที่จะเอียงคอหลบเเต่เเฟนหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ก็ไม่ยอม เขายังคงซุกไซร้ซอก

Ep.64 สุขสันต์วันเกิด เช้าวันเสาร์ ซ่า! ซ่า! ซ่า! เสียงของสายฝนเทลงมาจากฝากฟ้าอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ทำให้คนตัวเล็กที่ตื่นตั้งเเต่เช้าเเต่งตัวใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อนนวลๆ ลายดอกเดซี่สีเหลืองความยาวเลยหัวเข่าที่คนตัวสูงซื้อให้ เมื่ออยู่ในชุดนี้เธอช่างดูสวยสง่าละอ่อนหวานราวกับเด็กมัธยมปลาย เเสงเหนือยืนกอดตัวเองอยู่หน้าคอนโดมองดูสายฝนที่กระหน่ำเทลงมาจากบนฟ้าสู้พื้นดินด้วยความรู้สึกที่สิ้นหวัง ซึ่งวันนี้ฝนฟ้าอากาศกลับไม่เป็นใจให้เธอเลยเเม้เเต่น้อย ซึ่งเธอรีบกลับคฤหาสน์เพื่อนำสิ่งของที่พิเศษที่เธอได้ทำเมื่อวานนี้ไปให้เจ้าของวันเกิด "เอาไงดีร่มก็ไม่มี งั้นเป็นไงเป็นกัน เรียกเเท็กซี่เอาก็ได้" ที่เธอต้องเรียกเเท็กซี่เอา เพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนส่วนตัวของมือซ้ายกับมือขวาของมาเฟียหนุ่ม "เเท็กซี่จอดด้วยค่ะ" จากนั้นคนตัวเล็กก็ให้เเท็กซี่ขับมาส่งที่หน้าคฤหาสน์หรู ซึ่งคนขับเเท็กซี่ถึงกับตาค้างกลางอากาศเมื่อภาพตรงหน้าเป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่เวอร์วังอลังการตระหง่านตา "โหน้อง! นี่บ้านน้องหรอ?" คนขับแท็กซี่ถามขณะที่ดวงตายังเบิกกว้างมองภาพตรงหน้าไปละสายตาไปไหน "เออ นี่เงินค่าเเท็กซี่ค่ะพี่" เเสงเหนือเลื

Ep.66 เจ็บเจียนตาย เเสงเหนือลากกระเป๋าที่บรรจุไปด้วยเสื้อเเละของใช้ส่วนตัวของเธอซึ่งป้าซินเป็นคนเก็บใส่ไว้ให้ก่อนหน้านี้เเล้ว ตามคำสั่งของฟินน์ ส่วนอีกมือที่ว่างเธอก็ไม่ลืมอุ้มเจ้าขนปุยที่เขาซื้อให้เเทนตัวที่ตายไปเเล้วกลับไปดูเเลด้วย "หนูเหนือจะไปเเล้วจริงๆเหรอคะ?" ป้าซินถามคนตัวเล็กด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย เมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเเล้ว "ค่ะ ป้าซินรักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ เหนือต้องไปเเล้วค่ะ สวัสดีค่ะ" เเสงเหนือพยายามอย่างหนักเพื่อที่ไม่ให้น้ำตาไหลออกมาให้ป้าซินได้เห็น การจากลาทำไมมันถึงได้เจ็บปวดเพียงนี้ "คุณเเสงเหนือจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ?" เคย์กล่าว มือขวาก็เป็นอีกคนที่รู้สึกสงสารเธอจับใจ เเต่เขาจะทำไงได้ในเมื่อสิ่งที่นายเขาตัดสินใจมันเป็นวิธีที่ดีที่สุดเเล้วเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก "เหนือรบกวนคุณเคย์ไปส่งเหนือที่ XXXXX" เเสงเหนือบอกพิกัดจุดหมายปลายทางที่จะให้เคย์ไปส่ง นั่นก็คือหอพักของพี่ชายเธอเอง ขณะที่รถคันหรูกำลังเคลื่อนออกไปจากตัวคฤหาสน์ก็มีสายตาคมมองดูอยู่ผ่านหน้าต่างห้องทำงาน เมื่อคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอเธออีก หัวใจก็รู้สึกเจ็บปวดเจียนตายเมื่อต้องมองดูคนที่รักจาก

Ep.68 ความคิดถึง หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป หลังจากที่ฤดูการล้างเผ่าพันธุ์ของศัตรูถูกนายใหญ่เเห่งตระกูลฟาเรนกระชากวิญญาณลงนรกจนหมดสิ้นไม่มีเหลือเเม้เเต่มารตัวเดียวให้รำคาญสายตา "มาเเล้วหรอคร๊าบคนกำลังมีความรัก" เพียงเเค่เท้าหนาเดินก้าวเข้ามาในห้อง VVIP สำหรับห้าตระกูลก็มีเสียงน่ากวนส้นตีนของคอลินเอ่ยออกมา ซึ่งตอนนี้เพื่อนรักมาเฟียหนุ่มทั้งสี่กำลังนั่งรอคนกำลังมีความรักอยู่ เพราะวันนี้เป็นที่ทั้งห้าหนุ่มสุดหล่อต้องเข้าประชุมหารือเรื่องการค้าของเถื่อนด้วยกัน "....." ไม่มีเเม้เเต่เสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากหนา เขาเพียงเดินมาเงียบๆเเล้วก็หย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาข้างๆสก๊อต ทว่าสีหน้ามีความผิดปกติจนเพื่อนๆทั้งสี่รู้สึกได้ "เดี๋ยวนะ ทำไมคนกำลังมีความรักถึงทำสีหน้าเหมือนคนใกล้ตายอย่างนี้วะ!?" ออซซี่คันปากจนทนที่จะนั่งปิดปากไม่ไหว เขาจึงตั้งคำถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะปกติของคนที่กำลังมีความรักสีหน้ามันสามารถฟ้องบอกได้ว่ากำลังอยู่ในช่วงผลิบาน ซึ่งเเตกต่างจากสีหน้าตอนนี้ของเพื่อนเขาอย่างสิ้นเชิง "หน้าปกติของมันก็เเบบนี้" คลาร์กกล่าวอย่างไม่เเยเเสอะไร "มึงมีตาหามีเเววไม่ไอ้คลาร์ก! มึงดูสีหน้าม

Ep.70 ถอดเเบบมาเป๊ะ สามปีต่อมา "บืนน~ บืนนน~" เสียงเล็กๆน่ารักๆของเด็กชายตัวน้อยวัยสองขวบกว่ากำลังเล่นรถบรรทุกเเบบของเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลินตามประสาเด็กน้อย "ฟินน์นี่ครับ? มากินข้าวก่อนเร็ว เเล้วค่อยมาเล่นต่อนะครับลูก" ฉันเดินถือข้าวไข่เจียวมานั่งบนโซฟาเพื่อเอามาป้อนลูก ซึ่งช่วงนี้ลูกชายของฉันติดเล่นเอามากๆ ของกินก็ไม่สามารถเอามาล่อได้ นอกซะจากเราจะต้องเอามาป้อนให้ถึงที่เขาถึงจะยอมกิน ขออนุญาตเเนะนำลูกชายนะคะ เด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่ชื่อฟินน์ หรือฉันกับครอบครัวมักจะเรียกเขาว่า ฟินน์นี่หรือไม่ก็ฟินน์น้อย ซึ่งฟินน์นี่เป็นลูกชายของฉันเอง เขาอายุได้สองขวบสี่เดือนกับอีกห้าวัน ฉันรู้ตัวว่ามีเขาตอนที่กลับมาอยู่บ้านเกิดได้เพียงสองสัปดาห์ พอสามเดือนผ่านไปเมื่อฉันรู้ว่าลูกเป็นเด็กผู้ชายฉันจึงเลือกตั้งชื่อลูกให้เหมือนกับพ่อของเขาซึ่งชื่อว่าฟินน์ คุณฟินน์เขาไม่รู้หรอกว่าฉันท้อง มีเพียงครอบครัวของฉันเเละท๊อปฟี่กับตะวันเท่านั้นที่รู้ว่าฉันท้อง ซึ่งฉันตัดสินใจว่าจะไม่บอกคุณฟินน์ เพราะฉันไม่อยากให้เขาต้องมาลำบากใจเพราะฉัน ในเมื่อเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเเล้ว ฉันไม่อยากจะเอาลูกไปฉุดรั้งเ