Все главы บังเอิญรักมาเฟีย (Accidental Love) : Глава 101 - Глава 110

Ep.71 ดลใจ วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องเดินทางไปกรุงเทพฯเพื่อที่จะเอาผลงานภาพวาดของฉันไปประมูลซึ่งคนที่ชักจูงฉันไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือเพื่อนที่ฉันบังเอิญได้พบที่งานประมูลเป็นครั้งเเรก ซึ่งก็คือสายฝนว่าที่พี่สะใภ้ของฉันนั่นเอง มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจมากๆก็คือ ฟินน์นี่ลูกชายจอมซนของฉันเอง ฟินน์นี่ร้องไห้งอเเงจะไปกรุงเทพกับฉันให้ได้ถึงขั้นไม่กินข้าวกินปลาเพื่อเป็นการประชดฉันที่ไม่ยอมให้ไปด้วย ปกติลูกชายของฉันไม่ใช่เด็กงอเเงเเบบนี้นะ เขาเป็นเด็กที่เลี้ยงง่าย ไม่ขี้เเยงอเเงใส่ฉันเเบบนี้ เเต่พอฉันจะไปกรุงเทพเขาก็อยากจะตามไปด้วย ลูกชายฉันอ้างว่าไม่อยากอยู่ห่างจากมาม๊า เดี๋ยวคิดถึง ดูเอาเถิด ขนาดตากับยายซื้อของเล่นตัวเบนเทนที่เขาโปรดปรานมาล่อ ก็ไม่สามารถหยุดความคิดของฟินน์นี่ไม่ให้ไปกับฉันได้ สุดท้ายฉันก็ต้องยอมพาลูกไปด้วยเพราะไม่งั้นลูกชายของฉันก็จะไม่ยอมกินข้าวกินปลา ณ กรุงเทพมหานคร ขับรถจากโคราชมากรุงเทพใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมงถึง "ถึงกรุงเทพเเล้วครับไอ้เเสบของลุง" พี่ทิศที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถให้กล่าวกับหลานชายตัวเเสบของตัวเอง ส่วนฉันก็เปิดประตูลงจากรถเเล้วก็อุ้มฟินน์นี่ลงมาด

Ep.73 สัมผัสที่คิดถึง ในรถคันหรู ในรถถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน ไม่มีเเม้เเต่เสียงของเด็กน้อยเพราะฟินน์นี่นอนหลับไปเเล้วอยู่บนตักของผู้เป็นเเม่ อันที่จริงเขาเผลอหลับตั้งเเต่ก่อนจะมาอยู่บนรถคันหรูซะด้วยซ้ำ เมื่อไม่มีใครยอมพูดอะไร คนที่มีคำถามมากมายจนสับสนไปหมดก็ไม่รอช้าที่จะถามสิ่งที่อยากรู้เเทบจะขาดใจ วันนี้เขาต้องรู้จากปากของเธอให้ได้ "เขาคือลูกของฉันใช่ไหม?" คำถามเเรกถูกถามออกไปด้วยความอยากรู้ ถึงเขาจะรู้อยู่เเก่ใจเเล้วก็ตาม เเต่เขาอยากได้ยินว่าเด็กคนนี้คือลูกชายของเขาจริงๆจากปากของเธอมากกว่า สายตาคมจ้องมองเด็กชายตัวน้อยที่นอนหลับอยู่ตาไม่กระพริบ ยิ่งได้มองยิ่งรู้สึกผูกพันธ์เเละหลงรัก "....." เเสงเหนือเม้มริมฝีปากของตัวเองเเน่น เธอไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เขาฟัง มันไม่มีเวลาให้เธอได้ตั้งตัวเลย จู่ๆก็บังเอิญได้พบเขาอีกครั้งในรอบสามปี เเละตอนนี้ก็ได้มานั่งอยู่ข้างๆเขา เธอถึงกับรู้สึกมืดเเปดด้าน "ทำไมถึงไม่บอกว่ามีเขา?" เขาไม่ใช่คนใจร้ายขนาดถึงไม่ยอมรับว่าเด็กคนนี้คือลูกชายของเขาเอง เเละเขาก็ไม่ใช่คนไร้ซึ่งความรับผิดชอบ หากเขารู้ก่อนหน้านี้เขาจะดูเเลเธอกับลูกเป็นอย่างดี เเละจะทำให้

Ep.75 บังเอิญรัก 1/2 "เธอตั้งชื่อลูกเหมือนฉัน" ในขณะที่ฟินน์ลูบกลุ่มผมนุ่มที่เเสนจะหอมกรุ่นอย่างอ่อนโยน เขาก็พูดกับคนที่นอนหนุนอกเเกร่งของเขาไปด้วย "ค่ะ เหนือตั้งใจจะตั้งชื่อลูกให้เหมือนพ่อของเขา" เเสงเหนือเอ่ยตอบฟินน์ด้วยรอยยิ้มพลางโอบกอดเขาไปด้วยเพราะอยากให้ความอบอุ่นที่ขาดหายมานานจากเขาซึมเข้าไปในกายของเธอให้ได้มากที่สุด จุ๊บ! "ขอบใจเธอมาก" ฟินน์ก้มริมฝีปากไปกดจูบที่กลุ่มผมหอมกรุ่นอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่อยากขอบใจเธอที่ตั้งชื่อลูกเหมือนกันกับเขา คิดเเล้วก็อดดีใจไม่ได้ "เเล้วถ้าลูกรู้ว่าฉันเป็นพ่อของเขา เขาจะยอมรับฉันหรือเปล่า?" นี่เป็นอีกเรื่องที่เขาเริ่มกังวล หากลูกชายของเขาเกิดรู้ว่าเขาคือพ่อ ลูกชายของเขาจะโกรธ จะเกลียดเขาไหมที่เขาไม่ได้อยู่ดูเเลทำหน้าที่พ่อให้กับลูก "เหนือมั่นใจว่าลูกต้องยอมรับคุณฟินน์เเน่นอนค่ะ เพราะลูกเคยถามว่า...พ่อของเขาไปไหน ทำไมเขาไม่เคยเห็นพ่อเลย ลูกบอกอยากมีพ่อเหมือนคนอื่นๆ เเสดงว่าลูกต้องการคุณฟินน์มากๆนะคะ" พ่อคือคนที่ฟินน์นี่ต้องการเเละโหยหามาโดยตลอด ทว่าเขาก็ยังไม่เคยเจอพ่อเเท้ๆของตัวเองเลยสักครั้ง เเสงเหนือเลยต้องอธิบายให้ลูกชายฟังว่าพ่อขอ

Ep.76 รู้ความจริง 1/2 "มะม๊า~ มะม๊าปายไหนมา~" เสียงเล็กๆของลูกชายฉันดังขึ้น ฉันกับพี่ฟินน์เดินลงมาจากชั้นสองเพื่อมาหาลูก ฟินน์นี่กับใบหน้าที่เริ่มงอเเงรีบวิ่งมากอดเอวฉันไว้เเน่น ฉันลืมลูกไปได้ยังไงกัน รู้สึกสงสารลูกจับใจเพราะลูกไม่รู้จักคุณเคย์กับคุณเจคด้วยซ้ำ น่าสงสารจริงๆลูกชายฉัน เเละดูสภาพตอนนี้สิผมเผ้าที่ไม่เป็นทรงเพราะเพึ่งจะตื่นนอน เเต่จะว่าไปเหมือนพี่ฟินน์เป๊ะเลยตอนที่เขาตื่นนอนใหม่ๆ "มะม๊าไม่ได้ไปไหนครับ? ตอนนี้มะม๊าอยู่กับฟินน์นี่เเล้วไงครับ" ฉันนั่งย่อตัวคุกเข่าลงให้เท่าลูก ฉันลูบหัวน้อยๆของลูกอย่างปลอบใจ ขวัญเอ๋ยขวัญมานะลูก "มะม๊า? ใค?" ฟินน์นี่มองไปเห็นพี่ฟินน์เขาก็ชี้นิ้วไปที่พี่ฟินน์เพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร เเละวันนี้เเหละเขาจะได้รู้ว่าพี่ฟินน์เป็นพ่อของเขา "ฟินน์นี่ มะม๊ามีอะไรจะบอก" "อะไลหยอค้าบ?" ลูกชายฉันทำหน้าอยากรู้อยากเห็นด้วยความไร้เดียงสา "ผู้ชายคนนี้คือ...พ่อของฟินน์นี่เองครับ" ในที่สุดฉันก็ได้เเนะนำให้ลูกได้รู้จักพ่อเเท้ๆของเขาสักที พ่อที่เขาโหยหามาโดยตลอด เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเลย "ปะป๊าของฟินน์หยอ~" ฟินน์นี่ทำหน้าตาตกใจราวกับเขากำลังตกอย

Ep.77 ขี้เซาเหมือนใคร? เช้าวันต่อมา เเสงของพระอาทิตย์สีเหลืองอร่ามในยามรุ่งอรุณสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามายังเตียงนอนที่มีชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมนอนอยู่ข้างเตียงเเละเด็กชายตัวน้อยวัยสองขวบกว่าซึ่งหน้าตาไม่ได้ต่างจากอีกคนเลยนอนหลับอยู่ตรงกลางเตียงด้วยท่านอนที่ทำเอาคนเป็นพ่อที่มองดูอยู่ถึงกับเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความนึกเอ็นดูบวกกับหมั่นเขี้ยว เขาจึงขยับริมฝีปากไปกดจูบหนักๆที่กระหม่อมของลูกน้อยซึ่งหลับสนิทหนึ่งที "จุ๊บบบ~" รอยจูบอันเเสนอ่อนโยนถูกประทับลงบนกระหม่อมของลูกน้อยอย่างเเผ่วเบา ทว่าเมื่อผู้เป็นพ่อกดจูบเจ้าลูกชายนานเกินไปทำให้เจ้าตัวเล็กเกิดรู้สึกเหมือนมีใครมารบกวนเวลาพักผ่อนกายาบนเตียงนอนนุ่มๆ ฟินน์นี่น้อยจึงดันใบหน้าผู้เป็นพ่อออกไปจากหน้าผากของตัวเองทั้งที่เปลือกตาก็ยังคงปิดสนิทอยู่ "อื้อ~ จานอง~" เสียงเล็กๆน่ารักๆพึมพำงัวเงียออกมาให้ผู้เป็นพ่อได้ยิน ก็คนมันกำลังนอนหลับสบายเนอะ "หึ เจ้าเด็กขี้เซา" ฟินน์ได้เเต่ขำให้กับความขี้เซาของลูกน้อย เมื่อเจ้าลูกชายหลุดออกจากพันธนาการของผู้เป็นพ่อเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว ฟินน์นี่น้อยก็นอนพักผ่อนกายาต่ออย่างสบายใจเฉิบ โดยไม่สนใจโลกภายนอกเล