Все главы บังเอิญรักมาเฟีย (Accidental Love) : Глава 71 - Глава 80

Ep.45 เพื่อเธอ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เพราะเป็นวันที่ป้าดาของฉันจะได้รับการผ่าตัดจากคุณหมอฝีมือดีที่สุดเเห่งยุคนี้ อย่างคุณหมอเอเดน เเค่ได้รู้ข่าวจากคุณฟินน์เมื่อคืนว่าป้าดาจะได้เข้ารับการผ่าตัดพรุ่งนี้ก็รู้สึกมีความสุขมาก พอมาถึงวันนี้ก็เช่นกัน จากนั้นไม่นานคุณหมอก็นำป้าดาเข้าไปในห้องผ่าตัด ส่วนฉันพี่ทิศเเละพี่ลมก็ได้เเต่ภาวนาอยู่หน้าห้อง ขอให้การผ่าตัดในครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี ขอให้ป้าดาของฉันหายจากความเจ็บปวดนี้ด้วยเถิด สาธุ เมื่อสองชั่งโมงผ่านไป การผ่าตัดก็เสร็จสิ้นเเละผ่านไปได้ด้วยดีอย่างที่หวัง ที่เหลือก็รอเเค่ป้าดาตื่นขึ้นมา เเละรอดูว่าอาการทางด้านสมองจะสามารถกลับมาเป็นปกติได้ไหม เเต่ฉันกลับมั่นใจในฝีมือของคุณหมอเอเดนนะว่ายังไงป้าดาก็ต้องหายเเน่ๆ จากนั้นพี่ทิศก็เรียกฉันไปเคลียร์เรื่องของฉันกับคุณฟินน์ต่อ สุดท้ายพี่ชายของฉันก็พยายามที่จะเข้าใจในสิ่งที่ฉันอธิบายให้ฟัง เเละเขาก็บอกว่าให้ฉันดูเเลตัวเองให้ดีๆ ระวังอย่าให้มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น ฉันรู้เลยว่าพี่ทิศหมายถึงเรื่องอะไร คงจะหมายถึงเรื่องท้อง เพราะพี่ทิศก็รู้เเล้วว่าฉันเคยมีอะไรกับคุณฟินน์ ในเมื่อไม่สามารถห้ามได้ เขาก็บอก

Ep.47 น้ำผึ้งหวานฉ่ำ NC++ หลังจากที่มาเฟียหนุ่มอาบน้ำเสร็จ ก็เดินออกมาโดยที่ร่างกายก็มีเพียงเเค่ผ้าขนหนูปกปิดจุดซ่อนเร้นไว้อย่างหมิ่นเหม่ ส่วนท่อนบนก็โชว์ซิกแพคเป็นลอนเรียงรายกันสวยงามน่าจับน่ามองบวกกับหยดน้ำเล็กๆที่เกาะติดตามผิวกาย สามารถเพิ่มความเซกซี่ให้กับร่างเเกร่งได้เป็นอย่างดี เขาเดินตรงไปที่ระเบียงห้องทันทีเมื่อเห็นคนตัวเล็กที่อาบน้ำเสร็จไปก่อนเขาเเล้วกำลังยืนรับสายลมจากฤดูหนาวที่พัดพาน ส่วนใบหน้าหวานเเหงนมองท้องนภาในยามราตรีที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวระยิบระยับส่องประกายพรางพราวสวยงาม หมับ! "อ่ะ" คนตัวเล็กอุทานตกใจเมื่อถูกอ้อมเเขนเเกร่งจากคนทางด้านหลังสวมกอดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว "จา จะทำอะไรคะ!?" คนตัวเล็กกล่าวไปด้วยขยับคอระหงหนีริมฝีปากร้ายไปด้วย เพราะคนตัวสูงเอาเเต่ระดมซุกไซร้ซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมประจำกายของเธอไม่หยุดจนรู้สึกทั้งจั๊กจี้ทั้งวูบวาบ "จำไม่ได้?" คนตัวสูงผละใบหน้าออกจากซอกคอที่หอมกรุ่นที่ยังดอมดมไม่พอใจเลยเเล้วตั้งคำถามกับเธอ "....." คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากเเน่นไม่กล้าพูด "ถึงเวลาเอากันเเล้วนะเหนือ" น้ำเสียงเเหบพร่าเหมือนขาดน้ำมาเป็นศตวรรษกล่าว "เเต่..." คนตัวเล

Ep.49 ตอบเเทนบุญคุณฉ่ำ NC+++ "อ๊าา~ คะ คุณฟินน์ขาา...เหนือจาถึงเเล้วค่ะ อ่ะๆ~" เสียงหวานครางบอกคนใต้ร่างเมื่อเส้นชัยเเห่งความสุขกำลังจะถึง เล็บทั้งสิบนิ้วข่วนไปทั่วมัดกล้ามราวกับตัวเองเป็นเเมวเพื่อระบายความกระสันในกายสาว ทว่าคนโดนข่วนไม่ได้ว่าอะไรกลับชอบใจซะอีกเพราะเขาชื่นชอบความซาดิสม์ "อ่าา~ ยั่วชะมัด...ยัยตัวเเสบ!" จะให้เขาทนได้ยังไงในเมื่อเธอทั้งกัดริมฝีปากอย่างเซกซี่ เเถมยังพูดจาหวานไพเราะเสนาะหูกับเขาอีก เขาละอยากสวนกระเเทกให้เเรงๆ ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! "จา จะ...ถึง กรี๊ดดดด อ่าา...อร้าาาายย~/ อ่าส์~ อ่าาาส์~" ทั้งคู่เกรงกระตุกตุบๆ มังกรยักษ์ก็พ่นพิษสีขาวขุ่นมากมายเขาไปในโพรงสวาท เเสงเหนือฟุบใบหน้านอนซบอกซ้ายที่มีรูปนกเหยี่ยวประจำตระกูลฟาเรนอย่างหมดเรี่ยวหมดเเรง เธอคงใช้เเรงในการขย่มไปเยอะพอสมควรสภาพจึงไม่ต่างจากคนที่ไปวิ่งระยะไกลมา พรึ่บ! "อ่ะ" "อย่าเพิ่งพัก ต่อไปตาฉันบ้าง" มาเฟียหนุ่มจับคนหมดสภาพให้นอนอยู่ในท่าตะเเคงข้างโดยมีเขาประกบอยู่ด้านหลัง เพราะเขาจะเป็นคนบรรเลงบทเพลงรักบทต่อไปเอง "เหนือเหนื่อยจังค่ะ" เสียงหวานกล่าวบอกคนทางด้านหลังด้วยน้ำเสียงที่อิดโรย "ตอบเเทนบุญคุ

Ep.51 จับผิด ณ ผับคอลิน "นี่พวก! เพื่อนรักของพวกเรามันหายศีรษะไปไหนวะ? มาสายชิบหาย!" เจ้าของผับเเสดงความคิดเห็นเมื่อเพื่อนรักของเขามาสายผิดปกติ "นั้นดิ ช่วงนี้ไอ้ดาร์กมันดูเเปลกๆไปนะ หลังๆมานี้ไม่เห็นมันมาดื่มกับพวกเราเลย" ออซซี่พูดเสริมประโยคของคอลินด้วยความสงสัยไม่เเพ้กัน เพราะช่วงหลังๆมานี้เวลาพวกเขานัดเพื่อนไปดื่มเพื่อนทุกคนก็มาตามนัดกันหมด ขนาดไอ้คนติดเมียมันยังมาดื่มสังสรรค์กับเพื่อนได้เลย ยกเว้นอยู่คนเดียวที่ไม่มาตามนัด คือนายใหญ่เเห่งตระกูลฟาเรน "หึ" สก๊อตหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเพื่อนๆของเขาเกิดมีข้อสงสัยในตัวของฟินน์ "ไอ้ห่าสก๊อตมึงหัวเราะเเบบนี้อีกเเล้วน่ะ! มึงไปรู้อะไรมา บอกพวกกูมาเลยนะเว้ยย!" คอลินรู้สึกหมั่นไส้ไอ้คนที่ชอบหัวเราะในลำคออย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทว่าเขาคิดว่าสก๊อตต้องไปรู้อะไรมาเเน่ๆ ถึงได้หัวเราะทุกครั้งเมื่อเขาพูดถึงเรื่องของฟินน์ "วันนี้ห้ามเอาผู้หญิงเข้ามา กูไม่ชอบให้กลิ่นน้ำหอมของคนอื่นติดตัวกู" สก๊อตเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของเจ้าของพับที่ทำสีหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ที่เขาไม่ตอบมัน เเถมสก๊อตยังสั่งไม่ให้เจ้าของผับนำผู้หญิงเข้ามา เพราะเขาไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมจา

Ep.52 ขนปุย & ผู้เเอบส่อง 2/2"เป็นอะไรถึงร้องไห้?" น้ำเสียงทุ้มเรียบนิ่งเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น"ฮือๆๆ~ ขนปุย ฮึก ขนปุยตายจากเหนือไปเเล้ว ฮือๆ~" สุดท้ายคนที่เอาเเต่ร้องไห้ฟูมฟายจนเสียงสั่นก็ยอมบอกเหตุผลกับมาเฟียหนุ่ม"....." คิ้วหนาขมวดชนกันยุ่งเพราะเขาไม่รู้ว่าใครคือขนปุย?"ฮึก ขนปุยจากเหนือ...อึก ไปเเล้ว ฮือๆๆ~" คนเศร้าเสียใจยังคงร้องไห้พร่ำพรู่ถึงขนปุยไม่หยุด"หยุดร้องก่อน" มาเฟียหนุ่มผละตัวออกมาเพื่อมองใบหน้านวล นิ้วมือเรียวยาวสวยดั่งเทพบุตรบรรจงเกลี้ยเม็ดน้ำตาสีใสๆมากมายอย่างอ่อนโยนบนเเก้มนวลให้คนที่กำลังอยู่ในโหมดเเห่งความเศร้าเสียใจ "ขนปุยคือใคร?" จากนั้นมาเฟียหนุ่มค่อยถามว่าคนที่ชื่อขนปุยคือใคร? ในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าคนอะไรจะชื่อขนปุย?"ฮึก ขะ ขนปุยคือกระต่ายของเหนือเอง ชื่อขนปุย ฮือ เหนือเสียใจ เหนือไม่ได้อยู่ดูเเลขนปุย อึก ขนปุยถึงต้องมาตายเเบบนี้ ฮือๆ~" ในที่สุดเขาก็ได้รู้สักทีว่าคนที่ชื่อขนปุยคือใคร หัวใจเเกร่งจึงรู้สึกโล่งขึ้นเมื่อรู้ว่าขนปุยไม่ใช่คนเเต่เป็นกระต่ายของคนตัวเล็ก".....""คุณฟินน์...เหนือไม่อยากให้ขนปุยตาย ฮึก เหนือรับไม่ได้ ฮือๆ~