Semua Bab ฟ้าจรดฟาร์ม NC24+: Bab 11 - Bab 20

บทที่12 เสียงในยามค่ำคืนเขาไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่ในความเงียบสงัดของฟาร์ม เสียงพูดคุยที่เริ่มมีน้ำเสียงขุ่นมัวนั้นเล็ดลอดออกมาอย่างชัดเจน ยิ่งเมื่อพิมเริ่มพูดด้วยอารมณ์ และเสียงสุดท้ายที่เธอพึมพำอย่างน้อยใจว่า "แบบนี้อีกแล้ว! พอไม่ได้ดังใจก็วางสายใส่!" นั้นยิ่งชัดเจนในโสตประสาทของธนิน เขาไม่ได้หันไปมองต้นเสียงโดยตรง แต่ในใจของเขากลับรับรู้ถึงเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้น ความรู้สึกของเธอที่ถูกอีกฝ่ายตัดบทอย่างไร้เยื่อใยนั้นชัดเจนพอๆ กับเสียงที่ดังมาถึงธนินทร์ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา แต่ความคิดของเขากลับไม่ได้จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าอีกต่อไป เขารู้สึกถึงความเปราะบางบางอย่างจากผู้หญิงที่เพิ่งแสดงความเข้มแข็งในครัวให้เขาเห็นเมื่อครู่ แสงไฟสลัวจากโคมไฟตกกระทบกองเอกสารเบื้องหน้า แต่สายตาและความคิดของเขากลับลอยไปไกล‘แบบนี้อีกแล้ว... พอไม่ได้ดังใจก็วางสายใส่’ คำพูดที่พึมพำอย่างน้อยใจนั้น ชัดเจนเกินกว่าจะมองข้าม เขาไม่ได้ยินบทสนทนาทั้งหมด แต่เพียงแค่โทนเสียงที่เปลี่ยนไป และคำพูดสุดท้ายนั้น ก็พอจะทำให้เขารับรู้ได้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น‘ผู้หญิงคนนี้... เธอดูเหมือนจะเข้มแข็งแต่ข้างในอ่อนแอสิน

บทที่ 14 คำชวนที่ไม่คาดฝันพิมไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของธนินทร์เลย เธออุ้มน้องทีโอออกมาจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว แล้วพาน้องทีโอขึ้นรถตู้คันหรูที่จอดรออยู่หน้าบ้านโดยมีคนขับรถเปิดประตูรอรับอยู่แล้ว พิมวางน้องทีโอลงบนเบาะอย่างนุ่มนวล จัดแจงให้น้องนั่งสบายๆ หอมแก้มบอกลากันคนละที ก่อนคนขับรถจะขับรถออกไปเพื่อให้ไปถึงตามเวลา พิมเดินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากส่งน้องทีโอขึ้นรถตู้เรียบร้อยแล้ว เธอเห็นเขายังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร จิบกาแฟอย่างเงียบๆ"มีอะไรให้พิมช่วยทำอีกไหมคะ" เธอถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพธนินทร์วางแก้วกาแฟลงช้าๆ เมื่อได้ยินคำถามของพิม เขามองสบตาเธอด้วยสายตาคมกริบเช่นเดิม ใบหน้ายังคงเรียบเฉยจนเธอไม่อาจคาดเดาความรู้สึกได้ แต่บรรยากาศโดยรอบดูจะเบาบางลงกว่าเมื่อคืนมาก‘มีอะไรให้ช่วยทำอีกงั้นเหรอ...?’ เขานึกถึงสิ่งที่เธอทำเมื่อเช้านี้ ทั้งการตื่นเช้ามาทำอาหารให้น้องทีโอ และการดูแลน้องอย่างใส่ใจ เขามองไปยังนาฬิกาบนผนัง วันนี้เป็นวันธรรมดาที่เขาต้องจัดการงานในฟาร์มมากมาย แต่สำหรับเธอวันนี้น่าจะยังไม่มีอะไรให้ทำอีกในช่วงเช้านี้"ยังไม่มีอะไรหรอก" เขาตอบกลับมาในที่สุดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำตามปกติ

บทที่16 เดทหรือโดนลงโทษพนักงานคนเดิมมาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ทั้งสองคนแล้วเดินจากไป ความเงียบกลับมาปกคลุมโต๊ะอีกครั้ง พิมมองออกไปนอกหน้าต่างเล็กน้อย แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นแก้วกาแฟดำที่พึ่งวางลงตรงหน้าธนินทร์‘โห... กาแฟ 3 แก้วแล้วมั้งที่เห็นวันนี้ แล้วที่ไม่เห็นอีกล่ะ?’ พิมคิดอย่างประหลาดใจ เธอจำได้ว่าเห็นเขานั่งจิบกาแฟที่บ้านเมื่อเช้าสองแก้ว และนี้ก็สั่งอีกแก้ว นี่แสดงว่าเขาเป็นคนดื่มกาแฟหนักเอาการพิมหันไปยิ้มให้เขา "คุณธนินทร์ดื่มกาแฟเก่งจังเลยนะคะ" เธอเอ่ยทักขึ้นมาธนินทร์เงยหน้าขึ้นจากแก้วน้ำที่ยกขึ้นมา เขามองสบตาเธอเล็กน้อย เขานึกถึงปริมาณกาแฟที่ดื่มไปในแต่ละวัน มันเป็นกิจวัตรที่เขาทำมานานจนเคยชินไปแล้ว เธอช่างสังเกตเขารู้สึกถึงความละเอียดที่พิมสามารถสังเกตได้ว่าเขาดื่มกาแฟเยอะในแต่ละวัน ซึ่งนี้เป็นเรื่องธรรมดาของคนทำงานหนักแบบเขา กาแฟคือสิ่งจำเป็นที่ช่วยให้เขาตื่นตัวและมีสมาธิกับการบริหารฟาร์มอันกว้างใหญ่ได้ธนินทร์จิบน้ำเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ก็ต้องดื่ม" คำตอบสั้นๆ ไม่

บทที่18 สัมผัสแรก และ ใจที่เต้นแรง พิมเดินเข้าไปใกล้ฟาร์มม้ามากขึ้น สายตาของเธอพลันจับจ้องไปที่ม้าสีดำตัวใหญ่ที่คุณธนินทร์กำลังลูบไล้อยู่ มันเป็นม้าตัวเดียวกับที่เธอเจอในวันแรกที่มาถึงที่นี่ และทำให้เธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนงานเลี้ยงม้า"นาคิส ใช่ไหมคะ" พิมเอ่ยชื่อม้าออกมาด้วยความมั่นใจ เธอจำชื่อม้าตัวนี้ได้ ธนินทร์กำลังลูบไล้นาคิสอยู่ เมื่อได้ยินเสียงหวานใสเอ่ยชื่อม้าตัวโปรดของเขา เขาชะงักเล็กน้อยและค่อยๆ หันหลังกลับมา‘เธอจำนาคิสได้งั้นเหรอ...?’ ธนินทร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่ได้คิดว่าพิมจะใส่ใจจดจำชื่อม้าตัวนี้ได้ เขาสังเกตเห็นแววตาของเธอที่มองนาคิสด้วยความสนใจอย่างแท้จริง ซึ่งทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เขาเพิ่งคิดมาตลอดทั้งวันว่า เธอคงรู้สึกอึดอัดและเบื่อหน่ายกับความเงียบของเขาที่แสดงออกไปเมื่อวานตอนออกไปทานอาหารกลางวั

บทที่ 20 แพนเค้ก หรือ เธอ ที่หอมกว่ากัน ธนินทร์กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของเขา เอกสารกองโตยังคงรอการสะสาง แต่แล้วเสียงพูดคุยจากห้องนอนของพิมที่อยู่ไม่ไกลนักก็ลอยเข้ามาในโสตประสาทของเขา แม้จะไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่เสียงของพิมที่ดังขึ้นๆ ลงๆ ก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะรับรู้ถึงบทสนทนานั้น ในครั้งนี้ธนินทร์ไม่ได้ยินเสียงจากปลายสายเลยแม้แต่น้อย ได้ยินเพียงแค่เสียงของเธอเท่านั้น ทุกคำพูดของเธอมันบาดลึกเข้าไปในความรู้สึกของธนิน เขารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด ความน้อยใจ และความโดดเดี่ยวที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้น ‘เรียกร้องอะไร...?’ ธนินทร์ได้ยินคำถามสุดท้ายของพิมก่อนที่เสียงจะเงียบไป เขาสัมผัสได้ถึงความสับสนและความสิ้นหวังในคำถามนั้น ภาพของพิมที่ดูสดใสเมื่อตอนกลางวันตอนอยู่กับนาคิส พลันถูกแทนที่ด้วยภาพของหญิงสาวที่กำลังเผชิญหน้ากับความเหงาและความผิดหวังเพียงลำพัง