All Chapters of ฟ้าจรดฟาร์ม NC24+: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ ฟาร์มม้า และ ผู้มาใหม่ชีวิตแอร์โฮสเตสของ พิม ที่ปกติจะเต็มไปด้วยการเดินทางข้ามทวีป ตอนนี้กลับช้าลงกว่าเดิมมาก ตารางบินที่เบาบางลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ เธอ มีเวลาว่างเหลือเฟือ แทนที่จะปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปเปล่าๆ ประกายความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจ ในเมื่อเธอมีความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษที่ยอดเยี่ยมและยังมีประสบการณ์ดูแลผู้คนมากมายมาอย่างยาวนาน การที่เธอจะรับงานดูแลเด็กที่ผู้ปกครองอยากให้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก และ ประกอบกับด้วยบุคลิกที่อ่อนโยน ใจเย็น อาชีพเสริมนี้ดูจะลงตัวกับ พิม อย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้น เธอ ยังดูดีและมีเสน่ห์ไม่แพ้สาวๆ วัย 20 ปลายๆ ด้วยการดูแลตัวเองอย่างดีเยี่ยม แม้จะอายุ 35 ปีแล้วก็ตาม เมื่อประกอบกันทั้งบุคลิกหน้าตาและความมีวุฒิภาวะ โอกาสก็มาถึง อย่างง่ายดายมีครอบครัวหนึ่งในจังหวัดสระบุรีกำลังมองหาคนดูแลเด็กที่สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่วที่จะช่วยดูแลลูกชาย เป็นเวลา 2 เดือนเพื่อทดลองงาน พิมตัดสินใจตอบรับข้อเสนอทันที นี่ไม่ใช่แค่การหารายได้เสริม แต่ยังเป็นโอกาสที่จะได้หลีกหนีความจำเจจากชีวิตในเมืองใหญ่ไปสัมผัสบรรยากาศใหม่ๆ.......................

บทที่ 3 การพบกันใต้ดารานับพันล้านดวงขณะที่พิมก้มลงไปอ่านนิทานภาพต่อให้น้องทีโอฟังอย่างตั้งใจ โดยไม่รู้เลยว่าอีกด้านหนึ่งของคอกม้า ชายผู้ลึกลับคนนั้นยังคงยืนนิ่งอยู่ เขาไม่ได้จ้องมองมาที่บ้านโดยตรงแล้ว แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปยังแสงไฟที่ส่องออกมาจากหน้าต่างห้องนั่งเล่น ราวกับกำลังเฝ้าดูความเคลื่อนไหวภายในเงียบๆ รูปร่างสูงใหญ่ของเขากลืนหายไปกับความมืดมิดของยามค่ำคืนเวลาล่วงเลยไปจนถึงสองทุ่ม แสงไฟจากในบ้านสว่างจ้า แต่คุณธนินทร์ เจ้าของบ้านก็ยังไม่กลับมาให้เห็นหน้า พิมรู้สึกแปลกเล็กน้อยที่มาอาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นแบบนี้ แต่เจ้าของบ้านตัวจริงกลับยังไม่ปรากฏตัวเลย‘สองทุ่มแล้วนะ ยังไม่กลับอีกเหรอ?’ พิมคิดในใจ พลางชำเลืองมองนาฬิกาบนผนังเธอรู้สึกเกรงใจอยู่ลึกๆ ที่เข้ามาอยู่และใช้พื้นที่ในบ้านโดยที่ยังไม่ได้พบปะเจ้าของอย่างเป็นทางการ แถมยังมีความรู้สึกแปลกๆ ว่ามันออกจะเสียมารยาทไปสักหน่อยไหมนะ...จากฝั่งของธนินเองที่ยังไม่โผล่หน้ามาทักทายแขกที่มาพักถึงบ้านแบบนี้ แต่พิมเข้าใจว่า..เธอมาในฐานะลูกจ้าง ไม่มีสิทธิ์จะไปก้าวล่วงหรือเรียกร้องอะไรมากนักจากเจ้านายอยู่แล้วพิมพา น้องทีโอขึ้นไปอาบน้ำและ

บทที่5 คุณพี่เลี้ยงคน (มือ) ใหม่ธนินทร์ยืนกอดอกอยู่ข้างห้องครัว สายตาคมกริบกวาดมองผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้านี้คือสภาพของ ‘แอร์โฮสเตส’ ตอนเช้าอย่างนั้นเหรอ? เขาคิดในใจ สีหน้าเรียบเฉยแต่ในแววตามีประกายประหลาดใจเล็กน้อยซ่อนอยู่เขาเห็นเธออยู่ในชุดนอนคลุมคาร์ดิแกน ผมเผ้ายุ่งนิดหน่อย ดูไม่เหมือนภาพของแอร์โฮสเตสสาวสวยสง่าที่คุณศักดิ์เคยอธิบายไว้เลยแม้แต่น้อย มันเป็นภาพที่ดูบ้านๆ ไม่ปรุงแต่ง แต่ในทางกลับกัน... มันก็ทำให้เธอดูเป็นคนธรรมดาที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น‘ก็ไม่ได้โป๊อะไรหรอก แต่นั้นมันชุดนอน...’ ธนินคิดอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นว่าเธอพยายามเก็บอาการและขยับตัวเล็กน้อยเมื่อเขามอง เขาก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะทำให้เธออับอาย เพียงแค่ประเมินสถานการณ์เท่านั้นเขามองเลยไปที่ลูกชายตัวน้อย ที่กำลังนั่งกินอาหารเช้าอย่างตั้งใจ ธนินจำได้ว่าเมื่อคืนเขาเห็นเธอดูแลทีโออย่างอ่อนโยน ความรู้สึกอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากทั้งสองคนผ่านหน้าต่าง มันเป็นภาพที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ... เป็นความรู้สึกที่เขาไม่ค่อยได้สัมผัสบ่อยนักในชีวิตประจำวันของเขา‘เธอจะดูแลทีโอได้ดีแค่ไหนกันเชียว... ในสภาพแบบนี้’ แม้จะมีความคิดสงสัยใน

บทที่ 7 ทานข้าวกันไหมธนินทร์ใช้เวลาช่วงเช้าทั้งหมดอยู่ในฟาร์มม้า ตรวจดูความเรียบร้อยของคอกสัตว์ ให้อาหารม้า จัดการเอกสารเกี่ยวกับธุรกิจสวนผลไม้มากมาย เสียงคุณศักดิ์มาเรียกให้ไปทานอาหารเช้า เขาก็แค่ดื่มกาแฟดำไปแก้วเดียวในขณะที่มือทำงานอย่างขยันขันแข็ง จิตใจของเขากลับอดคิดถึงผู้หญิงที่ชื่อ พิม ไม่ได้‘เธอจะหลับไปจริงๆ หรือเปล่า... หรือจะแอบบ่นฉันอยู่ในใจ’ เขานึกถึงสภาพของเธอเมื่อเช้าที่ดูวุ่นๆ แต่ก็เป็นธรรมชาติ และท่าทางที่อุ้มทีโอขึ้นรถ ซึ่งเผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนเพียงชั่วครู่ธนินทร์ใช้เวลาหลายชั่วโมงจัดการงานในฟาร์ม ไม่ได้กลับไปที่บ้านใหญ่จนกระทั่งใกล้เที่ยง เขาเดินตรวจดูความเรียบร้อยของสวนผลไม้ ก่อนจะเดินผ่านหน้าบ้านไปทางโรงเก็บเครื่องมือเพื่อหยิบอุปกรณ์เพิ่มเติม‘คงจะยังนอนอยู่สินะ’ เขาคิดเมื่อเห็นว่าบ้านยังคงเงียบสงบ ไม่มีวี่แววของกิจกรรมใดๆ จากในตัวบ้าน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักพิมเดินลงมาจากชั้นบนอย่างสดใสในชุดเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนสีขาว ผมยาวถูกรวบเป็นหางม้าสูง เผยให้เห็นลำคอระหงและใบหน้าที่เปล่งปลั่ง เธอเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น แล้วหยุดยืนงงๆ อยู่หน้าประตูบ้านที่เป

บทที่ 9 เข้าเมืองเธอมองไปรอบๆ โรงอาหารและบริเวณฟาร์มด้วยความรู้สึกงงๆ ไม่รู้จะทำอะไรต่อดีถ้าเป็นตอนอยู่ที่กรุงเทพฯ ป่านนี้เธอคงเปิดหาซีรีส์เรื่องโปรดดูไปแล้ว แต่นี่เธอมาทำงาน แถมเมื่อเช้าเธอก็เพิ่งตื่นสายอีก การจะไปนั่งดูซีรีส์กลางวันแสกๆ แบบนี้ จะโดนเจ้าของบ้านด่าเอาหรือเปล่านะ?พิมรู้สึกได้ถึงความว่างเปล่าในตารางเวลาที่ไม่คุ้นชิน เธอไม่รู้ว่าในฟาร์มแห่งนี้มีกิจกรรมอะไรให้ทำบ้าง พิมตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ความงุนงงครอบงำ เธอเห็นธนินกำลังจะเดินออกจากโรงอาหารแล้ว จึงรีบเรียกเขาไว้"คุณธนินทร์คะ" พิมเอ่ยเรียกเสียงดังพอสมควร ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันกลับมามองพิมด้วยสายตาเรียบเฉยเช่นเคย เขารอคอยว่าเธอจะพูดอะไรต่อ"ปกติถ้าอยากเข้าไปในเมือง ต้องทำยังไงหรอคะ" พิมถามออกไปดวงตาคมกริบของเขามองตรงมาที่คุณพิมอย่างพิจารณาเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเรียบเฉย"ไปเมืองไหน" ธนินทร์ถามกลับสั้นๆ เหมือนไม่มีอะไรในน้ำเสียง แต่กลับทำให้พิมรู้สึกว่าเขาอาจจะมองว่าคำถามนี้ไร้สาระไปบ้างพิมตอบกลับทันที "ตัวเมืองสระบุรีน่ะค่ะ" เธอคิดในใจว่าคำถามของเธอก็ไม่ได้ยากอะไรเลย ไม่น่าจะต้องถามกลับด้วยซ้ำเขา