All Chapters of ฟ้าจรดฟาร์ม NC24+: Chapter 1 - Chapter 10

53 Chapters

บทนำ ฟาร์มม้า และ ผู้มาใหม่  

บทนำ ฟาร์มม้า และ ผู้มาใหม่ชีวิตแอร์โฮสเตสของ พิม ที่ปกติจะเต็มไปด้วยการเดินทางข้ามทวีป ตอนนี้กลับช้าลงกว่าเดิมมาก ตารางบินที่เบาบางลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ เธอ มีเวลาว่างเหลือเฟือ แทนที่จะปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปเปล่าๆ ประกายความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจ ในเมื่อเธอมีความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษที่ยอดเยี่ยมและยังมีประสบการณ์ดูแลผู้คนมากมายมาอย่างยาวนาน การที่เธอจะรับงานดูแลเด็กที่ผู้ปกครองอยากให้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก และ ประกอบกับด้วยบุคลิกที่อ่อนโยน ใจเย็น อาชีพเสริมนี้ดูจะลงตัวกับ พิม อย่างยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้น เธอ ยังดูดีและมีเสน่ห์ไม่แพ้สาวๆ วัย 20 ปลายๆ ด้วยการดูแลตัวเองอย่างดีเยี่ยม แม้จะอายุ 35 ปีแล้วก็ตาม เมื่อประกอบกันทั้งบุคลิกหน้าตาและความมีวุฒิภาวะ โอกาสก็มาถึง อย่างง่ายดายมีครอบครัวหนึ่งในจังหวัดสระบุรีกำลังมองหาคนดูแลเด็กที่สามารถสื่อสารภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่วที่จะช่วยดูแลลูกชาย เป็นเวลา 2 เดือนเพื่อทดลองงาน พิมตัดสินใจตอบรับข้อเสนอทันที นี่ไม่ใช่แค่การหารายได้เสริม แต่ยังเป็นโอกาสที่จะได้หลีกหนีความจำเจจากชีวิตในเมืองใหญ่ไปสัมผัสบรรยากาศใหม่ๆ.......................
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 2 ชายลึกลับกับคำถามแรก 

บทที่ 2 ชายลึกลับกับคำถามแรกม้าตัวสีดำขลับตัวนั้นสง่างามราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย มันยืนนิ่ง แผงคอสีดำขลับทอดยาวเป็นประกายรับกับแสงแดดอ่อนๆ ขนของมันดูนุ่มนวลและเงางาม บ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี พิมรู้สึกต้องมนต์สะกดกับความงามของมัน จึงอดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปใกล้"ตัวใหญ่มากเลยนะคะ" เธอเอ่ยออกไปเบาๆ เพื่อไม่ให้รบกวนสมาธิของชายคนนั้น แต่น้ำเสียงของเธอกลับกังวานในความเงียบชายคนนั้นชะงักมือเล็กน้อย พลางเหลือบตามองพิมผ่านใต้ปีกหมวก ดวงตาคมกริบคู่นั้นจับจ้องมาที่เธอเพียงชั่ววินาที ก่อนที่เขาจะหันกลับไปสนใจม้าตรงหน้าต่อ เขาไม่ได้เอ่ยปากตอบอะไรออกมา แต่พิมรู้สึกได้ว่าเขากระตุกมุมปากเล็กน้อย คล้ายจะยิ้มหรือไม่ก็แค่ขยับริมฝีปาก...เป็นการตอบสนองที่เงียบงัน แต่ก็สื่อความหมายบางอย่างที่เธอยังไม่แน่ใจพิมยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สังเกตท่าทางของชายผู้นั้นที่ยังคงง่วนอยู่กับม้า แม้เขาจะไม่ได้ตอบอะไร แต่สายตาคมกริบเมื่อครู่ทำให้คุณพิมรู้สึกได้ถึงบางอย่าง... เขาเป็นคนงานเหรอ? หรือเป็นคนต่างด้าว? ทำไมไม่ตอบล่ะ?‘ช่างเถอะ’ เธอบอกตัวเองในใจ ‘อย่าไปสนใจเลย’ แต่ด้วยความอยากรู้และไม่เคยเห็นม้าตัวใหญ
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 3 การพบกันใต้ดารานับพันล้านดวง 

บทที่ 3 การพบกันใต้ดารานับพันล้านดวงขณะที่พิมก้มลงไปอ่านนิทานภาพต่อให้น้องทีโอฟังอย่างตั้งใจ โดยไม่รู้เลยว่าอีกด้านหนึ่งของคอกม้า ชายผู้ลึกลับคนนั้นยังคงยืนนิ่งอยู่ เขาไม่ได้จ้องมองมาที่บ้านโดยตรงแล้ว แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปยังแสงไฟที่ส่องออกมาจากหน้าต่างห้องนั่งเล่น ราวกับกำลังเฝ้าดูความเคลื่อนไหวภายในเงียบๆ รูปร่างสูงใหญ่ของเขากลืนหายไปกับความมืดมิดของยามค่ำคืนเวลาล่วงเลยไปจนถึงสองทุ่ม แสงไฟจากในบ้านสว่างจ้า แต่คุณธนินทร์ เจ้าของบ้านก็ยังไม่กลับมาให้เห็นหน้า พิมรู้สึกแปลกเล็กน้อยที่มาอาศัยอยู่ในบ้านคนอื่นแบบนี้ แต่เจ้าของบ้านตัวจริงกลับยังไม่ปรากฏตัวเลย‘สองทุ่มแล้วนะ ยังไม่กลับอีกเหรอ?’ พิมคิดในใจ พลางชำเลืองมองนาฬิกาบนผนังเธอรู้สึกเกรงใจอยู่ลึกๆ ที่เข้ามาอยู่และใช้พื้นที่ในบ้านโดยที่ยังไม่ได้พบปะเจ้าของอย่างเป็นทางการ แถมยังมีความรู้สึกแปลกๆ ว่ามันออกจะเสียมารยาทไปสักหน่อยไหมนะ...จากฝั่งของธนินเองที่ยังไม่โผล่หน้ามาทักทายแขกที่มาพักถึงบ้านแบบนี้ แต่พิมเข้าใจว่า..เธอมาในฐานะลูกจ้าง ไม่มีสิทธิ์จะไปก้าวล่วงหรือเรียกร้องอะไรมากนักจากเจ้านายอยู่แล้วพิมพา น้องทีโอขึ้นไปอาบน้ำและ
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 4 เขา และ เธอ 

บทที่ 4 เขา และ เธอพิมยืนนิ่งราวกับถูกสาป ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าจากที่ประหลาดใจกลายเป็นประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ความคิดที่ว่าเธอเผลอไปทักเขาเหมือนคนงาน แถมยังมาอยู่ในชุดนอนสายเดี่ยวคลุมคาร์ดิแกนตัวโคร่งในยามวิกาลเช่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี"อ่า... เอ่อ... คุณธนินทร์ใช่ไหมคะ" พิมเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก พยายามเก็บอาการแต่ก็ทำได้ไม่ดีนักธนินทร์ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ร่างสูงใหญ่ในความมืด ใบหน้าคมคายของเขาปรากฏให้เห็นชัดขึ้นภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา เขาไม่ได้ตอบคำถามของพิมทันที แต่กลับจ้องมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าช้าๆ แววตาคมกริบนั้นไร้อารมณ์ใดๆ พิมอ่านไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีท่าทีต้อนรับ หรือไม่มีแม้แต่แววตาสนุกสนานที่ได้เห็นความประหม่าของเธอเขาเพียงแค่ยืนนิ่ง จ้องมองเธอด้วยสายตาที่สงบนิ่งราวกับท้องน้ำลึก กลิ่นเหล้าวิสกี้อ่อนๆ ลอยมาปะทะจมูกพิมเมื่อเขายกแก้วขึ้นจิบอีกครั้งอย่างไม่รีบร้อน"ใช่... ธนินทร์" เขาตอบเพียงสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและแหบพร่าเช่นเคย ก่อนจะลดแก้วลงแล้วหันหลังกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม ปล่อยให้พิมยืนอยู่ต
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่5 คุณพี่เลี้ยงคน(มือ)ใหม่ 

บทที่5 คุณพี่เลี้ยงคน (มือ) ใหม่ธนินทร์ยืนกอดอกอยู่ข้างห้องครัว สายตาคมกริบกวาดมองผู้หญิงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้านี้คือสภาพของ ‘แอร์โฮสเตส’ ตอนเช้าอย่างนั้นเหรอ? เขาคิดในใจ สีหน้าเรียบเฉยแต่ในแววตามีประกายประหลาดใจเล็กน้อยซ่อนอยู่เขาเห็นเธออยู่ในชุดนอนคลุมคาร์ดิแกน ผมเผ้ายุ่งนิดหน่อย ดูไม่เหมือนภาพของแอร์โฮสเตสสาวสวยสง่าที่คุณศักดิ์เคยอธิบายไว้เลยแม้แต่น้อย มันเป็นภาพที่ดูบ้านๆ ไม่ปรุงแต่ง แต่ในทางกลับกัน... มันก็ทำให้เธอดูเป็นคนธรรมดาที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น‘ก็ไม่ได้โป๊อะไรหรอก แต่นั้นมันชุดนอน...’ ธนินคิดอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นว่าเธอพยายามเก็บอาการและขยับตัวเล็กน้อยเมื่อเขามอง เขาก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะทำให้เธออับอาย เพียงแค่ประเมินสถานการณ์เท่านั้นเขามองเลยไปที่ลูกชายตัวน้อย ที่กำลังนั่งกินอาหารเช้าอย่างตั้งใจ ธนินจำได้ว่าเมื่อคืนเขาเห็นเธอดูแลทีโออย่างอ่อนโยน ความรู้สึกอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากทั้งสองคนผ่านหน้าต่าง มันเป็นภาพที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ... เป็นความรู้สึกที่เขาไม่ค่อยได้สัมผัสบ่อยนักในชีวิตประจำวันของเขา‘เธอจะดูแลทีโอได้ดีแค่ไหนกันเชียว... ในสภาพแบบนี้’ แม้จะมีความคิดสงสัยใน
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

 บทที่ 6 ทำไมต้องอาบน้ำ.... 

บทที่ 6 ทำไมต้องอาบน้ำ....พิมยืนอึ้งมองตามแผ่นหลังของธนินทร์ที่เดินจากไป คำพูดสั้นๆ "ไปอาบน้ำเสีย" ยังคงก้องอยู่ในหัว'ทำไมต้องอาบน้ำตอนนี้ด้วยเล่า! งานฉันจบแล้วนี่นา' พิมคิดในใจอย่างไม่พอใจเล็กน้อยมองไปยังนาฬิกา... 7 โมงเช้าเท่านั้น เธอส่งน้องทีโอขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว หน้าที่ของเธอในตอนเช้าก็คือดูแลน้องจนกว่าจะไปโรงเรียน นั่นหมายความว่าตอนนี้เธอควรจะมีเวลาว่างที่จะได้ไปนอนต่ออีกหน่อย‘ขอนอนต่ออีกนิดไม่ได้เหรอ... ทำไมต้องสั่งกันแบบนั้นด้วย!’ ความรู้สึกหงุดหงิดแล่นเข้ามา เธอรู้สึกเหมือนโดนจับผิดและโดนสั่งการทั้งที่ตัวเองก็ไม่ใช่คนใช้ ยิ่งคิดถึงท่าทางนิ่งเฉยและสายตาที่มองมาของธนินทร์เมื่อเช้าแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบใจพิมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางความสงบของฟาร์มยามเช้า แต่ใจของเธอกลับว้าวุ่นไปด้วยความรู้สึกขัดแย้งกับเจ้าของบ้านผู้เย็นชา เธอยังคงยืนกอดอกแน่น ความไม่พอใจปนหงุดหงิดแล่นอยู่ในใจ เมื่อมองตามหลังคนสั่งการที่เดินหนีไปหลังพูดจบ‘แล้วก็คือไม่อยู่ให้ถามด้วยไง! ว่าจะให้ไปทำอะไรต่อ!’ เธอคิดอย่างหัวเสียคำสั่งสั้นๆ "ไปอาบน้ำเสีย" ของธนินทร์มันค้างคาอยู่ในหัว เธอรู
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 7 ทานข้าวกันไหม

บทที่ 7 ทานข้าวกันไหมธนินทร์ใช้เวลาช่วงเช้าทั้งหมดอยู่ในฟาร์มม้า ตรวจดูความเรียบร้อยของคอกสัตว์ ให้อาหารม้า จัดการเอกสารเกี่ยวกับธุรกิจสวนผลไม้มากมาย เสียงคุณศักดิ์มาเรียกให้ไปทานอาหารเช้า เขาก็แค่ดื่มกาแฟดำไปแก้วเดียวในขณะที่มือทำงานอย่างขยันขันแข็ง จิตใจของเขากลับอดคิดถึงผู้หญิงที่ชื่อ พิม ไม่ได้‘เธอจะหลับไปจริงๆ หรือเปล่า... หรือจะแอบบ่นฉันอยู่ในใจ’ เขานึกถึงสภาพของเธอเมื่อเช้าที่ดูวุ่นๆ แต่ก็เป็นธรรมชาติ และท่าทางที่อุ้มทีโอขึ้นรถ ซึ่งเผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนเพียงชั่วครู่ธนินทร์ใช้เวลาหลายชั่วโมงจัดการงานในฟาร์ม ไม่ได้กลับไปที่บ้านใหญ่จนกระทั่งใกล้เที่ยง เขาเดินตรวจดูความเรียบร้อยของสวนผลไม้ ก่อนจะเดินผ่านหน้าบ้านไปทางโรงเก็บเครื่องมือเพื่อหยิบอุปกรณ์เพิ่มเติม‘คงจะยังนอนอยู่สินะ’ เขาคิดเมื่อเห็นว่าบ้านยังคงเงียบสงบ ไม่มีวี่แววของกิจกรรมใดๆ จากในตัวบ้าน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักพิมเดินลงมาจากชั้นบนอย่างสดใสในชุดเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนสีขาว ผมยาวถูกรวบเป็นหางม้าสูง เผยให้เห็นลำคอระหงและใบหน้าที่เปล่งปลั่ง เธอเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น แล้วหยุดยืนงงๆ อยู่หน้าประตูบ้านที่เป
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 8 อุบัติเหตุเล็กๆ

บทที่ 8 อุบัติเหตุเล็กๆร่างสูงใหญ่ของธนินทร์เดินนำพิมไปตามทางเดินที่ปูด้วยหินกรวด ผ่านต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงา แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงมารำไร อากาศอบอ้าวเล็กน้อยแต่ก็ยังคงมีลมพัดเอื่อยๆ บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบ มีเพียงเสียงแมลงและเสียงนกร้องแผ่วๆ ไกลๆ ไม่นานนัก พิมก็เห็นอาคารเตี้ยๆ หลังหนึ่งตั้งอยู่ไม่ไกล มีกลิ่นหอมของอาหารลอยมาตามลม ธนินทร์เดินตรงเข้าไปในอาคารนั้น ซึ่งเป็น โรงอาหาร ของฟาร์ม บรรยากาศภายในโปร่งโล่ง สะอาดสะอ้าน มีโต๊ะไม้ขนาดใหญ่หลายตัววางเรียงรายอยู่ในโรงอาหารมีคนงานของฟาร์มกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งทานข้าวกลางวันอยู่ พวกเขาส่วนใหญ่เป็นผู้ชายวัยกลางคนถึงสูงอายุ ทุกคนหันมามองนายใหญ่และสาวสวยข้างๆ ด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ธนินทร์เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ ให้กับพวกเขา ไม่ได้ทักทายอะไรเป็นพิเศษเขารับจานอาหารที่ดูเรียบง่ายแต่ก็น่าทานมาสองจานจากแม่ครัว จานหนึ่งมีข้าวสวยร้อนๆ กับแกงหมู อีกจานหนึ่งเป็นผัดผักรวมมิตร เขายื่นจานผัดผักให้กับพิม"กินนี่" เขาพูดสั้นๆพิมรับจานมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเขาจะตักอาหารให้เธอด้วยตัวเอง อาหารหน้าตาน่าทานและกลิ่นหอมชวนหิวทำให้ท
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 9 เข้าเมือง

บทที่ 9 เข้าเมืองเธอมองไปรอบๆ โรงอาหารและบริเวณฟาร์มด้วยความรู้สึกงงๆ ไม่รู้จะทำอะไรต่อดีถ้าเป็นตอนอยู่ที่กรุงเทพฯ ป่านนี้เธอคงเปิดหาซีรีส์เรื่องโปรดดูไปแล้ว แต่นี่เธอมาทำงาน แถมเมื่อเช้าเธอก็เพิ่งตื่นสายอีก การจะไปนั่งดูซีรีส์กลางวันแสกๆ แบบนี้ จะโดนเจ้าของบ้านด่าเอาหรือเปล่านะ?พิมรู้สึกได้ถึงความว่างเปล่าในตารางเวลาที่ไม่คุ้นชิน เธอไม่รู้ว่าในฟาร์มแห่งนี้มีกิจกรรมอะไรให้ทำบ้าง พิมตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ความงุนงงครอบงำ เธอเห็นธนินกำลังจะเดินออกจากโรงอาหารแล้ว จึงรีบเรียกเขาไว้"คุณธนินทร์คะ" พิมเอ่ยเรียกเสียงดังพอสมควร ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันกลับมามองพิมด้วยสายตาเรียบเฉยเช่นเคย เขารอคอยว่าเธอจะพูดอะไรต่อ"ปกติถ้าอยากเข้าไปในเมือง ต้องทำยังไงหรอคะ" พิมถามออกไปดวงตาคมกริบของเขามองตรงมาที่คุณพิมอย่างพิจารณาเล็กน้อย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเรียบเฉย"ไปเมืองไหน" ธนินทร์ถามกลับสั้นๆ เหมือนไม่มีอะไรในน้ำเสียง แต่กลับทำให้พิมรู้สึกว่าเขาอาจจะมองว่าคำถามนี้ไร้สาระไปบ้างพิมตอบกลับทันที "ตัวเมืองสระบุรีน่ะค่ะ" เธอคิดในใจว่าคำถามของเธอก็ไม่ได้ยากอะไรเลย ไม่น่าจะต้องถามกลับด้วยซ้ำเขา
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more

บทที่ 10 ความใส่ใจที่คาดไม่ถึง

บทที่ 10 ความใส่ใจที่คาดไม่ถึงธนินทร์กำลังเดินตรวจงานในไร่ของเขาเมื่อคุณศักดิ์เข้ามาแจ้งว่าพิมขอติดรถไปรับน้องทีโอด้วย และจะแวะซุปเปอร์มาร์เก็ต‘ไปรับทีโอเองงั้นเหรอ...?’ ธนินทร์คิดในใจ แววตาคมกริบฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะแสดงความกระตือรือร้นในการดูแลทีโอมากขนาดนี้ ปกติแล้วคนดูแลคนอื่นมักจะทำตามหน้าที่เท่านั้น‘แถมยังจะแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตอีก... คงอยากได้ของอะไรที่ไม่มีในนี้สินะ’ เขานึกถึงคำถามเรื่องอาหารเมื่อกลางวันที่เธอถามถึง Grab และเรื่องการทำอาหารเอง เขาพอจะเดาได้ว่าเธอไม่คุ้นชินกับการใช้ชีวิตแบบฟาร์มที่ไม่ได้มีทุกอย่างครบครันเหมือนในเมืองชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรกับคุณศักดิ์มากไปกว่าการพยักหน้ารับรู้ แต่ในใจเขากลับรู้สึกสนใจเล็กน้อย การที่เธออาสาไปรับทีโอเองและยังจะซื้อของเข้าบ้านด้วย แสดงให้เห็นว่าเธอก็ไม่ได้เป็นแค่คนที่รอรับคำสั่งไปวันๆเวลาผ่านไป... แสงอาทิตย์เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ จนกระทั่งลับขอบฟ้าไปแล้ว ธนินทร์เดินกลับมาที่บ้านใหญ่หลังจากจัดการงานในไร่เสร็จสิ้น เขามองนาฬิกา... หนึ่งทุ่มแล้ว’ ยังไม่กลับมาอีกเหรอ...?’ ความรู้สึกกังวลเล็กๆ เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ
last updateLast Updated : 2025-09-23
Read more
PREV
123456
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status