All Chapters of รวมเรื่องสั้น สุดเร้าใจ (NC 18+): Chapter 131 - Chapter 140

หญิงสาวตกใจตื่นในเช้าวันใหม่ เป็นอีกคืนที่เธอฝัน ฝันเรื่องเดิม ฝันซ้ำ ๆ คงเพราะเจอเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนทำให้เธอฝันถึงเรื่องราวบ้า ๆ นั่นครั้งแรกของเธอกับเขา ครั้งแรกเมื่อนานมาแล้ว แต่กลับยังคงชัดเจนในความฝันวันนี้ก็เช่นกันที่เธอฝันตอนเช้าตรู่ ฝันที่ทำให้เธอเฉอะแฉะไปทั้งร่อง เมื่อดูเวลาแล้วหญิงสาวจึงตัดสินใจอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อไปเริ่มงานวันแรกเธอเลือกใช้เสื้อเชิ้ตสีขาวครีมกับกระโปรงทรงสอบเข้ารูปยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ผมถูกเก็บเรียบร้อยโชว์ลำคอเรียวระหง ยิ้มให้ตัวเองในกระจกเพื่อเรียกความมั่นใจเธอแต่งหน้าเพียงบางเบา เน้นการโชว์ผิวขาวอมชมพูตามธรรมชาติของตัวเอง พลันในหัวก็นึกไปถึงการสัมภาษณ์งานทางวิดีโอคอลเมื่อสามสัปดาห์ก่อนบริษัทใหม่ใจดีกับเธอไม่น้อย เลือกการสัมภาษณ์ทางวิดีโอคอนเฟอเรนซ์แทนการสัมภาษณ์แบบพบตัวเป็น ๆ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลให้เหตุผลว่าเธออยู่ไกลถึงชลบุรีจะให้บินมาสัมภาษณ์งานก็เกรงใจ ใจอดนึกเปรียบเทียบกับบริษัทที่เคยทำงานถึงเจ็ดปีไม่ได้ หัวใจของพิพ‍พากระตุกไหวนิดหน่อยเมื่อนึกถึงความทุ่มเทที่ทำให้บริษัท เจ็ดปีที่ทำงานอย่างหนัก เธอคือลูกน้องที่หัวหน้ารัก หึ! รั

“พิพ…พิพ‍พาเดี๋ยวผมจะพาคุณไปดูโรงแรมของเรากับแนะนำคุณให้รู้จักกับพนักงาน”ทันทีที่สองหนุ่มสาวออกจากสำนักงานไปยังโรงแรม สำนักงานที่มีพนักงานเพียงสิบกว่าคนต่างสบตากันด้วยตาเป็นประกาย“ยังไงคะพี่ณี” พี่นกผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อเอ่ยถามเพื่อนร่วมงานทันทีที่ร่างบางของเลขาสาวคนสวยของเจ้านายเดินพ้นประตูหน้าสำนักงานพร้อมเจ้านาย“เขาเป็นเพื่อนเก่ากัน” พรรณีตอบตามที่ได้ยินมาจากเจ้านายแต่มุมปากก็มีรอยยิ้ม“พี่เชื่อไหม” น้องน้ำหวานพนักงานฝ่ายบุคคลกระซิบกระซาบซึ่งก็มีพี่นกที่นั่งอยู่ไม่ไกลส่ายหน้าแทนคำตอบว่าไม่เชื่อ“บอสเคยมีเลขาไหม” พรรณีเอ่ยถามกับทุกคนที่ใส่ใจเรื่องเจ้านายมากกว่างานตรงหน้า“ไม่เคย”“บอสเคยให้ใครนั่งรถไหม”“ไม่เคย”“บอสเคยเปิดประตูให้ใครไหม”ทั้งหมดส่ายหน้าแทนคำตอบที่บอกว่าไม่เคย“ทีนี้เชื่อยังว่าเขาเป็นเพื่อนกัน” พรรณีเอ่ยยิ้ม ๆ“ไม่เชื่อ!” ทุกคนตอบแทบจะพร้อมกัน“ก็ได้คำตอบแล้วนี่ ไปทำงานได้แล้ว” พรรณีเอ่ยตัดบท โบกไม้โบกมือให้ทุกคนเลิกสนใจเรื่องเจ้านาย ให้กลับไปสนใจเรื่องของตัวเองแทนThe Peacha Hotel สาขาแรกอยู่เลยจากสำนักงานหลักเพียงไม่กี่ร้อยเมตร พิพ‍พาขมวดคิ้วคล้ายเป็นคำถามว่าเขา

แต่…ครั้งนี้ ทำให้เธอเบิกตากว้าง ไม่มีรสขมเลยแม้แต่น้อย“อร่อยมาก ทำไมไม่เหมือนที่เราเคยกิน”“ไหนขอกินหน่อย” มือหนากุมมือบางไว้ให้เธอป้อนเขา หัวใจของหญิงสาวเวลานี้เต้นแรงดังยิ่งกว่ากลองเพลบอกเวลาเสียอีก“ดลไม่เล่น” หญิงสาวบ่นเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ“ไม่เล่น เอาจริงได้ปะ”“โสดเหรอ” เธอถามกลับ ยังให้เขากอดจากด้านหลัง เขาแนบหน้ากับข้างขมับเธอ มือบางของหญิงสาวยังกุมแก้วมัทฉะไว้แน่น“โสดแล้วเธอล่ะ” เขาซุกใบหน้าเข้ากับข้างใบหูสะอาด อดใจไม่ไหวจนต้องฝังจมูกกับใบหูเล็กที่เขาชอบจับเล่นเป็นประจำ“งานที่ต้องทำมีอะไรบ้าง” เธอไม่ตอบคำถามยกแก้วมัทฉะขึ้นจิบ“พิพ”“ปล่อยก่อน อึดอัด” เธอขยับกายพยายามออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต สุดท้ายเขาก็ต้องยอมปล่อยอย่างแสนเสียดาย เมื่อหลุดพ้นจากวงแขนแกร่ง เธอนั่งลงเก้าอี้ที่เคยนั่ง มือทั้งสองข้างของหญิงสาวยังประคองแก้วมัทฉะมองคนตรงหน้าอย่างใช้ความคิด เขากับเธอเคยผ่านเรื่องผิดพลาดมาแล้วครั้งหนึ่ง เคยก้าวข้ามความเป็นเพื่อนทำให้พวกเขาต้องห่างเหินกันเจ็ดปี“เราขอโทษนะพิพ ขอโทษ”“ขอโทษเรื่องอะไร” เธอมองออกไปนอกหน้าต่างปาดน้ำตาที่หยดลงข้างแก้มอย่างรวดเร็ว“เรื่องท

“เสียวไหมพิพ”“เสียว” เธอตอบเสียงสั่น“เราจะเอาเธอให้ฉี่ราด” คำพูดแสนลามกทำใบหน้าเธอร้อนผ่าว เขาจับเอวบางเธอไว้แน่นอีกครั้ง ดึงแก่นกายแยกจากรูรักแทบหลุดออกจากกัน เธอผวาเฮือกเมื่อเขากระแทกกลับจนปลิ้น“อ๊า อ๊ะ” เสียงร้องของเธอขาดหายไปกับจังหวะที่เขากระแทกเข้าหา ถี่ยิบ รัวเร็วและลึกจนเธอจุก ปลายหัวทู่กระแทกจุดอ่อนไหวในกายสาว เธอสั่นระริก กระตุกกึก ๆ เมื่อโดนจุดจีสปอร์ตในกาย น้ำรักหลั่งไหลฉีดพ่นและไหลย้อยข้างเรียวขาด้านในจะมีใครคิดหรือไม่เวลาทำงานสิบนาฬิกาเช่นนี้ผู้บริหารกับเลขาคนใหม่กำลังกระแทกใส่กันบนเตียงอย่างไม่สนใจเวลา ฟ้า ดินเธอหอบหายใจอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ร่างสูงใหญ่ของเขายังส่งตัวตนเข้าหาเธอไม่หยุด ร่องรักของเธอร้อนและตอดตุบ หัวใจเธอเต้นแรงจากความเร่าร้อนที่เขามอบให้เธอขย่มโยกบนตัวเขาอย่างที่ครั้งหนึ่งไม่คิดจะกล้าทำ แต่เวลานี้สิ่งที่เคยไม่กล้าทำในเวลานั้นเป็นสิ่งที่เธอโหยหาและแสนเสียดายที่ไม่เคยได้ลองทำ“เดี๋ยวนี้เมียเราโคตรร้อน” คนโดนขย่มเอ่ยชม“เสียวจังดล” มือบางจับไหล่หนาไว้แน่น แม้จะบอกว่าเสียวจัง แต่ร่างบางของเลขาคู่ใจกลับไม่ยอมหยุดขย่มจากวันแรกที่กลับมาสานสัมพันธ์จนกระทั่ง

“ตื่นเต้นอะ ไปหาเช่าชุดที่ไหนดี” พิพ‍พาถาม คิดว่าเขาคงถนัดกว่าเธอ“สั่งออนไลน์ไหม เดี๋ยวนี้ร้านดังก็สั่งออนไลน์ได้” เขาเสนอไอเดีย พร้อมทั้งยื่นไอแพดให้เธอ“เหรอ” เธอทำท่าครุ่นคิด ใส่แค่ครั้งเดียวต้องซื้อเลยเหรอ คิดแล้วก็เสียดายเงินธีมเจ้าชายเจ้าหญิงแบบนี้ใช่ว่าจะใส่ไปไหนได้“เดี๋ยวเราจัดการให้ เธอแค่ทำหน้าสวย ๆ ไปร่วมงานก็พอ”“จริงดิ” คนโดนสปอยล์ตาโต“งานเลี้ยงตอนเรียนจบ เราก็เป็นคนจัดการให้เธอทั้งนั้นจำไม่ได้เหรอ” พิพ‍พาพยักหน้ารัว ๆ ครั้งนั้นทั้งเสื้อผ้าหน้าผมเขาจัดการให้ร้านพรีเวดดิ้งมาแต่งหน้าแต่งตัวให้พวกเขาซึ่งวันนั้นทำให้คู่ของเธอกับเขาได้รางวัลแต่งกายดีเด่น หญิงสาวยิ้มละมัยเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต“ตื่นเต้นเนอะไม่ได้เจอเพื่อน ๆ นานแล้ว” คนไม่ค่อยได้เจอเพื่อนเอ่ยขึ้น ขยับกายไปนั่งเกยบนตักของเจ้านาย“มีคนถามหาเธอตลอดเวลากับเรา”“แล้วดลตอบว่าไง” เธอเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า จมูกเป็นสัน ดวงตาเรียวรับกับคิ้วเข้มเส้นขนเรียงตัวกันสวยงามราวกับจิตรกรได้สะบัดแปรงบนเส้นคิ้วของเขาจุดที่เธอชอบที่สุดบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้คือปาก ริมฝีปากบนบางและเรียวพอดีกับริมฝีปากล่างที่มีเนื้อนุ่