All Chapters of รวมเรื่องสั้น สุดเร้าใจ (NC 18+): Chapter 101 - Chapter 110

“อา...เสียวจัง” เสียงหวานครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน ขาทั้งสองข้างถูกพาดไว้กับที่พักแขน กระโปรงถูกร่นกองไว้เหนือเนินนาง“ถอด!” แพนตี้ตัวน้อยถูกถอดคาไว้ที่ขาข้างหนึ่ง กลีบเนื้อฉ่ำน้ำรักน่าลงลิ้น ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อปลายลิ้นกดแทงตรงส่วนปลายติ่งเสียว“อ๊ะ!” เธอสะดุ้งและร้องคราง ความเสียวเข้าเล่นงาน ไม่กังวลว่าเวลานี้จะมีใครมาพบเจอ เพราะห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ทั้งยังเป็นห้องทำงานส่วนตัวของท่านรองฯ ต่อให้เธอกับเขากระเตงอุ้มกันทั่วห้องก็ยังมั่นใจว่าจะไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ลิ้นร้อนตวัดเลียสลับกับการดูดติ่งเนื้อรุนแรงราวกับว่าเขาต้องการให้มันติดปากเขาออกมา“อ๊า” เสียงหวานครางกระเส่าหนักคับห้องทำงาน ร่างบางของผู้ช่วยเลขากำลังโดนเจ้านายที่เป็นท่านรองผู้อำนวยการหรือเจ้าของห้องกำลังปาดเลียทั่วกลีบดอกไม้งามเธอเสียว เธอเสร็จคาปากเขาอีกครา แต่เขายังไม่อิ่มเพราะใบหน้าหล่อเหลายังซุกไซ้สูดดมและดูดกลืนเธอซ้ำ ๆ ใบหน้างามของหญิงสาวผู้อ่อนระทวยบนเก้าอี้ตัวใหญ่ของท่านรองช่างสร้างความกระสันให้เขาเป็นอย่างมากยิ่งเธอกรีดร้อง ยิ่งเธอแอ่นเสยกับลิ้นร้อนของเขา ยิ่งเธอจิกผมเขาอย่างลืมตัว ยิ่งเธอดิบเถื

“ภรรยาไบร์ทก็นั่งนี่ไง”“ไม่ตลกนะไบร์ท เราเป็นแค่เพื่อนกัน” เพื่อน เพื่อน พูดเองเธอก็โคตรเกลียดคำคำนี้“ใครเป็นเพื่อนเธอโซดา เธอเป็นเมียเรา เป็นตั้งแต่วันที่เราจิ้มเธอแล้ว” คนบนตักกะพริบตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ ก็เขาไม่ใช่เหรอที่บอกคนอื่นว่าเธอกับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน“แต่ไบร์ทบอกกับคุณเมนี่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน”“เพื่อนสถานะเมีย” เขาว่าหน้าตาย“ทำไมต้องบอกอย่างนั้น” หญิงสาวบนตักถามอย่างคาดคั้น เรื่องนี้เธอปล่อยผ่านไม่ได้แล้ว วันนี้เป็นไงเป็นกัน ถ้าเขาคิดจะเก็บเธอไว้เป็นเมียน้อยเธอจะได้บอกเขาเสียทีว่าเธอไม่ยอมเป็นเมียน้อย เขาต้องเลือก“ไม่บอกว่าเธอเป็นเพื่อนเรากลัวว่าแผนจะไม่แนบเนียน”“แผนอะไร เราได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ว่ายังไงก็ต้องได้แต่งงานคืออะไร” ผู้ช่วยเลขาที่ก่อนหน้าไม่ค่อยมีปากมีเสียง แต่วันนี้แม่เสือสาวของเขา แสดงเขี้ยวเล็บออกมา นี่คงกะเอาเขาตายเลยสินะชายหนุ่มยิ้มมุมปาก เขาโคตรชอบเธอเวลานี้เป็นบ้า เขาชอบเวลาที่เธอหึงเธอหวงเขาแบบนี้“ไม่ต้องมายิ้ม นี่แนะ!”“โอ๊ย! โซดาใจเย็น ๆ เมียจ๋า”“ไม่เย็นมันแล้ว ไม่ต้องมายิ้มเยาะ เห็นว่า อีโซดามันรัก มันซื่อบื้อใช่ไหม ไบร์ทอยากทำอะไรกับ

“ขึ้นมาก่อนท่านลุง” เขาบอกกับแขกที่อยู่กลางลานบ้าน ทั้งหมดกำลังจะเคลื่อนกายขึ้นบ้านแต่ไม่ทันที่จะก้าวขาขึ้นบันไดขั้นแรก เสียงเข้มก็พูดขึ้น“ล้างเท้าก่อนครับ ใครที่ไม่ได้ล้างเท้าขึ้นเรือนข้าไม่ได้”เสียงที่เปล่งออกมานั้นทำให้ดวงตาสีแดงของเงาดำนั้นมองเขาอย่างอาฆาตในเมื่อมันไม่มีเท้าให้ล้างมันจะขึ้นเรือนของอีกฝ่ายได้อย่างไรเล่า คุณน้อยล้างเท้าเป็นคนที่สองต่อจากเจ้าคุณทอง ทันทีที่น้ำนั้นราดรดผิวเนื้อ ร่างของเธอก็รู้สึกเบาขึ้น ความหนักอึ้งที่เคยมีบนบ่าหายไปในฉับพลันเธอเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของบ้านที่ยืนรอรับอยู่กลางบันได ยกมือขึ้นไหว้เขาเพราะความอาวุโส“ไม่ได้พบกันนานเลยท่านลุง” เจ้าของบ้านเอ่ยทักทายอีกคราเมื่อทั้งหมดขึ้นมานั่งบนบ้าน เจ้านายทั้งสามนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่อยู่กลางบ้านซึ่งใช้เป็นพื้นที่รับแขก“ใช่ไม่เจอกันนานเลยพ่อสิน เป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม”“สบายดีครับท่านลุง มาถึงบ้านเช่นนี้มีสิ่งใดให้ข้ารับใช้หรือขอรับ” ชายหนุ่มคราลูกถามไปอย่างนั้น เขารู้และเขาเห็นแล้วว่าสตรีนางที่นั่งก้มหน้างุดข้างผู้เป็นพ่อนั้น โดยมนต์ดำชนิดรุนแรงมา“คุณน้อยเป็นลูกสาวคนเล็กของลุง พ่อสินคงไม่เคยพบ เธอเพิ่

เสียงหวานครางกระเส่าร้องขออย่างลืมอาย เวลานี้ความร้อนกัดกินคุณน้อยราวกับไฟที่ไหม้ร่างสาวมีเพียงจุดที่กายหนุ่มและมือบางแตะต้องเท่านั้นที่ไม่ร้อนผ่าวกายแกร่งแนบกายเข้าซ้อนแผ่นหลังบาง โอบกอดเธอจากด้านหลังสองมือหนายังประคองสองเต้าทรวงลูบไล้ ใบหน้าหล่อเหลาซุกตรงซอกคอขาวและใบหูสะอ้านอกกว้างแนบกับแผ่นหลังบาง ความเย็นจากกายแกร่งเรียกเสียงหวานจากเจ้าของร่างบาง“อา...ดีเหลือเกินพี่สิน” เธอหลับตาพริ้มพิงหลังกับอกแกร่งแนบชิดเนื้อตัวไร้อาภรณ์กับร่างกายเปลือยเปล่าของเขา บั้นท้ายงามงอนที่ก่อนหน้านี้ร้อนรุ่มถูกวางไว้เหนือเนินหัวหน่าว“ในซอกคุณน้อยร้อนไหม”“ร้อนค่ะ...อา” เธอเอ่ยบอกพร้อมทั้งแยกขาให้เขาแทรกท่อนเนื้อเข้ามาแตะต้องกลีบเนื้อสาว สินขยับท่าขยับทางอีกเล็กน้อยให้กายแกร่งทาบทับกลีบสาวให้ถ้วนทั่ว“พี่สินเจ้าขา...ดีจัง” เสียงคุณหนูเมืองกรุงหวานจับใจพ่อหมอเมืองกรุงเก่าเสียเหลือเกิน เขาขยับสะโพกให้ลำเนื้อเสียดสีทุกส่วนของกลีบสาวความฉ่ำชื้นเริ่มรินไหล คุณหนูสาวเริ่มสบายตัว เมื่อกายเธอเริ่มหลั่งไหลน้ำให้คลายร้อน ดีเหลือเกิน เธอไม่เคยพบเจอความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัส ว่ามีความรู้สึ

“เข้ามา” เสียงทุ้มดังขึ้น มือบางผลักบานประตูบ้านเบามือ เห็นร่างใหญ่นั่งกลางลานบ้าน เมื่อเข้ามาอยู่ในตัวเรือน หญิงสาวเพิ่งได้สำรวจว่าบ้านหลังนี้มีส่วนที่เป็นหลังคาสองในสามส่วนของตัวบ้านทั้งหมดมีส่วนที่ไม่มีหลังคาบ้าน คล้ายเฉลียงมีไม้ที่ตีรอบตัวบ้าน คงเพราะไม่อยากให้คนภายนอกสามารถมองลอดเข้ามาในตัวบ้านได้“คุยกันก่อน คุณน้อย” เสียงทุ้มบอกกับเธอเมื่อเห็นว่าเธอสำรวจทั่วทั้งบริเวณ ลานกว้างที่อาบแสงจันทร์มีเก้าอี้ตั้งวางไว้ ข้างกันมีอ่างน้ำดินเผาขนาดกลาง ๆ ตั้งอยู่บนโต๊ะคุณน้อยละสายตาจากข้าวของต่าง ๆ ที่เธอไม่คุ้นเคย หันกลับมาสบตากับผู้ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง เธอจึงเลือกนั่งอีกตัวที่อยู่ติดกัน ระหว่างเก้าอี้ทั้งสองมีไม้เตี้ย ๆ วางคันโทใส่น้ำและแก้วน้ำสองใบซึ่งเขาเพิ่งจะรินและคงรินให้เธอ“ขอบคุณค่ะ” เธอยกมือไหว้ที่เขารินน้ำให้ สินพยักหน้ารับไหว้ เธอกับเขาอายุห่างกันพอจะเป็นพ่อลูกกันได้อยู่แล้วเมื่อเห็นหน้าเขาภาพในฝันประหลาดก็พลันผุดวาบ ใบหน้างามร้อนขึ้นทันทีฝันที่สมจริงราวกับว่าเมื่อคืนเธอกับเขาได้ใกล้ชิดและแนบแน่น“คุณน้อยมีคนที่ชอบรึเปล่าครับ หรือคนที่ชอบคุณน้อย” คำถามของสิน