All Chapters of เมียชังผู้กองแสนร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง""สาธุ/สาธุ"สองพ่อลูกพนมมือค้างยกนิ้วโป้งขึ้นสูงจรดหน้าผาก ลุกใส่รองเท้าหลังจากพระให้พรเสร็จแล้วเดินจากไป วันนี้วันเกิดของลูกชาย ผู้กองหนุ่มตื่นแต่เช้าไปตลาดหาซื้อของมาใส่บาตร ได้ทั้งข้าว ขนม นม น้ำ ของหวาน และผลไม้ จัดโต๊ะที่หน้าบ้านชุดใหญ่แต่ละปีที่เป็นวันเกิด ไม่ว่าของพ่อหรือลูก ก็จะจัดชุดใหญ่แบบนี้ทุกปี และครั้งนี้มีพระในวัดของหมู่บ้านมาบิณฑบาตทั้งหมดเก้ารูปสองพ่อลูกเอาโต๊ะไม้ตัวยาวที่ใช้วางของใส่บาตรเข้าไปเก็บ ผู้กองหนุ่มก็เอาของที่แอบซื้อไว้ออกมาเซอร์ไพรส์ลูกชายทันที"สุขสันต์วันเกิดลูกชายพ่อ" เสือดวงตาลุกวาว ก่อนจะรีบยกมือไหว้แล้วรับมาดู"ขอบคุณครับ อะไรอ่ะพ่อ" ถามพร้อมกับส่องตาดูในถุงกระดาษ มีกล่องของขวัญในนั้นรีบหยิบออกมาเปิดดูผู้กองหนุ่มอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เขามั่นใจว่าไอ้เสือต้องชอบแน่นอน เด็กสมัยนี้เขาฮิตอะไรกันทำไมเขาจะไม่รู้เสือเปิดฝากล่องของขวัญออกดู ก็พบกับการ์ดใบหนึ่งกับข้อความสั้นๆ'สุขสันต์วันเกิดลูกชายสุดหล่อน้อยกว่าพ่อ'ไอ้เสือจำลายมือได้แม่นเลยว่าเป็นของพ่อไอ้เสือเอง แต่ทำไมต้องบอกว่าไอ้หล่อน้อยกว่าตัวเองด้วย เสือมองค้อนพ่อตัวเองนิดนึง

รถของสองพ่อลูกมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านขนาดสองชั้น ด้านบนเป็นไม้เก่าๆ กับด้านล่างเป็นปูนเปลือยที่ไม่ได้ทาสี ประตูบานไม้ตรงหน้าบ้านถูกเปิดอ้ากว้างแต่ไม่เห็นคนด้านใน"แม่ไปไหนนะ" เสือมองเข้าไปในบ้านแล้วพึมพำกับตัวเอง "เดินลงไปดูสิ" คนเป็นพ่อได้ยินจึงบอก ก็คงจะอยู่ในบ้าน ราตรีไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ชอบอยู่ติดบ้านมากกว่า ถูกใจเขาทุกอย่าง กลับมาบ้านก็เจอราตรีจะดื่มนิดหน่อยแค่ช่วงทำงาน เขายังเคยไปนั่งจีบราตรีถึงที่ทำงานอยู่เลย หมายถึงเมื่อก่อน แค่เล่าให้ฟังว่ามันเคยมีพอคนเป็นพ่อว่าอย่างนั้น เสือหันมามองหน้าพ่อตัวเอง"พ่อลงไปดูเป็นเพื่อนเสือหน่อยได้ไหมครับเสือกลัว""ทำไมต้องกลัว""ไม่รู้สิครับ เสือมีลางสังหรณ์แปลกๆ ว่าแม่.."ผู้กองหนุ่มได้ยินอย่างนั้นรีบเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินดุ่มๆ เข้าบ้าน เห็นอุปกรณ์สำหรับกินจิ้มจุ่มวางบนเสื่อปูพื้น แต่ไม่เจอแม่ของลูกอย่างราตรี รีบเดินไปดูหลังบ้านไม่มี วิ่งเร็วขึ้นบนบ้านก็ไม่พบใคร ทว่าพอเดินลงมากลับเห็นคนที่เขากำลังตามหา ถอนหายใจโล่งไปไหนมา!"แม่ไปไหนมาครับ"ผู้กองหนุ่มไม่ทันได้ถาม เพราะลูกชายชิงถามก่อน จึงได้แต่ข่มความคุกรุ่นเอาไว้ในใจ"แม่ไปซื้อไข่

"มาเล่นเกมกันดีกว่าครับ" เสือปรบมือแรงๆ เรียกสติคนทั้งคู่ เงียบทีไรไอ้เสือไม่ชอบเลย อยากได้ยินทั้งเสียงพ่อและแม่สนทนากันไปมา"เกมอะไรเสือ" คนเป็นแม่ถามลูกชายยิ้มๆ เบาไฟในหม้อลง ก่อนจะคีบหมูจุ่มขึ้นมากิน "เกมตอบตามความจริงครับ เดี๋ยวเสือจะเป็นคนถาม พ่อกับแม่เป็นคนตอบนะ""ไม่เล่น!" ผู้กองสิงห์รีบออกตัวทันที เขาไม่ใช่เด็กที่จะให้มาเล่นเกม"เสือคิดไว้อยู่แล้วว่าพ่อคงไม่เล่นหรอก"พอลูกชายเอ่ยอย่างนั้นคนเป็นพ่อเงียบปาก มองหน้าลูกชายเศร้าลง อะไรอีก จะเข้าสู่โหมดดรามา"เสือเล่นกับแม่ไหมล่ะ" ราตรีรีบเอาใจลูก มีหรือที่เสืออยากทำอะไรแล้วเธอจะขัด คงเพราะไม่ได้อยู่กับลูกทุกวัน ไม่ว่าเสืออยากได้อะไร อยากทำอะไรเธอมักจะสนับสนุนลูกทุกอย่างเลยพยายามทดแทนในสิ่งที่เสือขาดหายไป ถึงไม่รู้ว่ามันจะช่วยไหม แต่เธอดีใจที่ได้ทำแบบนี้"ต้องมีผู้เล่นสองคนครับแม่ เพราะมีหนึ่งคนถามกับสองคนตอบมันจะได้ความคิดเห็นจากสองทาง""เล่นก็เล่น!" ผู้กองหนุ่มถอนหายใจแรง เรื่องมาก ไอ้เสือมันเป็นคนเรื่องมากตั้งแต่เมื่อไหร่ลูกชายสุดหล่ออมยิ้มออกมา ยกนิ้วโป้งให้พ่อตัวเอง พ่อไอ้เสือก็งี้ ปากว่าไม่ แต่สุดท้ายก็ยอมตามใจลูกชายอยู่ดี

ราตรีเม้มปาก พยายามไตร่ตรองคำพูดให้ดี ไม่อยากพาดพิงถึงคนที่ตายไป และไม่อยากกล่าวไปถึงคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามว่าเขาเป็นฝ่ายขอหย่าเธอเอง"เราหมดรักกันไปเฉยๆ ก็เลยต่างแยกย้าย"พออดีตเมียเอ่ยอย่างนั้นผู้กองสิงห์หันขวับ หมดรักกันไปเฉยๆ งั้นเหรอ ก็รู้ๆ กันอยู่ หรือเพราะที่ไม่เลือกเขาในวันนั้นเพราะหมดรักเขาก็โง่เข้าใจผิดมาตั้งนานเนอะว่าเมียรักตัวเองมาตลอด แต่ที่ไหนได้ หมดรักแล้วไงถึงได้ยอมหย่าง่ายๆ ไม่ร้องห่มร้องไห้ขอร้องอ้อนวอน จนปัจจุบันก็ไม่ยอมมาง้อขอคืนดี!"แล้วพ่อล่ะครับ ทำไมถึงเลิกกับแฟนคนล่าสุด"ผู้กองสิงห์เมินหน้าไปทางอื่นก่อนตอบ"เขาไม่ได้รักพ่อเอ็ง!" เอ่ยแล้วขยำกระป๋องเบียร์จนมันผิดรูป ก่อนจะเปิดกระป๋องใหม่ขึ้นกระดกราตรีได้ยินอย่างนั้นเม้มปาก เงยหน้าขึ้นสบตากับลูกชายที่มองมา ราตรียิ้มให้เสือบางๆ "หมดคำถามแล้วเหรอเสือ""ยังครับ" ไอ้เสือแค่สะเทือนใจกับน้ำเสียงของพ่อ พ่อไอ้เสือดูน้อยใจมากเลยเมื่อได้ตอบคำถามนี้ "พ่อพร้อมตอบคำถามต่อไปไหมครับ" มองหน้าพลางถามพ่อตัวเอง "ถามมาสิ" ในเมื่ออยากรู้นักก็จะตอบให้มันหมด รู้แหละว่าไอ้เสืออยากได้ยินคำตอบจากปากเขากับราตรีว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงเลิก

"กินข้าวเช้าเสร็จค่อยกลับนะจ๊ะ" ราตรีกลับมาจากตลาดได้ยินเสือบอกว่าพ่อเขาเข้าห้องน้ำ เธอมีแปรงสีฟันที่ซื้อติดมือมาด้วยจึงเอามายื่นให้พ่อของลูกผู้กองสิงห์รับแปรงสีฟันมาถือแล้วกลับเข้าห้องน้ำอีกครั้ง แม่ง แปรงฟันไปด้วยยิ้มไปด้วยได้ไงวะ!แต่พอนึกขึ้นได้ว่าอีกคนมีใครคนใหม่แล้วหุบยิ้มลงแทบไม่ทันนี่คงทำกับไอ้นั่นแบบนี้สินะ!แปรงฟันเสร็จเดินออกมานั่งที่โซฟาอย่างไม่สบอารมณ์ แม่ไอ้เสือก็สลับไปเข้าครัว ได้ยินเสียงอะไรดังกุกกัก ไม่นานก็ได้ยินตะหลิวกับกระทะกระทบกัน และตามมาด้วยกลิ่นหอมๆแม่ไอ้เสือทำข้าวผัดแน่เลย ของโปรดลูกชายเขา ข้าวผัด ผัดกะเพรา ไอ้เสือก็วนเวียนกินไม่กี่อย่างส่วนเขา ก็โปรดมันทุกอย่าง หมายถึงอาหาร ไม่ใช่คนไม่นานราตรีถือจานออกมาสองใบ วางลงบนโต๊ะญี่ปุ่นที่กางเอาไว้ เสือเห็นอย่างนั้นรีบดีดตัวลุกขึ้นมานั่งกินข้าวด้านล่าง ไม่รอช้าหยิบช้อนกับส้อมตักข้าวเข้าปาก "เป็นบุญของไอ้เสือที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่ แม่ไอ้เสือทำกับข้าวอร่อยมากๆ ครับ"ราตรีอมยิ้ม "ปากหวานอีกแล้วนะ" "เสือพูดความจริงครับแม่"ราตรีพยักหน้าให้ เรียกคนที่ยังไม่ลงมากินข้าวพร้อมลูก ส่วนเสือกินเอาๆ"กินข้าวจ้ะผู้กอง""