Semua Bab รัก(ใหม่)ใช่เธอ: Bab 11 - Bab 20

"มาแล้วเหรอ? ไอ้ฝรั่งเซินเจิ้น"เสียงทักทายจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดของโซฟากว้าง หนุ่มหล่อหน้าใส ขาวตี๋ตามแบบฉบับเชื้อสายจีน อย่าง ‘โซล’เขาสวมเพียงเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงขาสามส่วนสีเทาแลดูสบาย ๆ ดูไม่ออกเลยว่าเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนรายใหญ่ของสถานที่แห่งนี้มองเผิน ๆ ก็เป็นเพียงหนุ่มนักศึกษาทั่วไป ร่าเริง ยิ้มเก่ง มีความเป็นผู้นำสูง ดูเป็นมิจ หมายถึง มิจฉาชีพต่างหากล่ะ…มันนี่แหละร้ายลึกตัวพ่อ"อือ" ไบร์ทเพียงตอบกลับสั้น ๆ"พูดกับกูเยอะ ๆ ให้เหมือนกับตอนอยู่กับเป่าเป้ยมึงหน่อยสิครับ""พูดไทยคำจีนคำ พ่อมึงเป็นคนจีนเหรอ?"น้ำเสียงดุดันจากหนุ่มอีกคนที่นั่งทำหน้าทมึนกระดกเหล้าราวกับเทลงชักโครกอยู่นั้น หนึ่งในสมาชิก ‘ฉิบหายเเก๊ง’ ที่โซลเป็นผู้สรรหาตั้งชื่อนี้ เพราะเวลาพวกเขาไปไหนพร้อมกันทีไรฉิบหายตลอดนี่เเหละหนา...คบเพื่อนพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตก็คุยกับเขาไม่รู้เรื่อง ไอ้เราก็ชั่วเงียบซะด้วยสิ...โซลพึมพำในใจ ยิ่งหันไปมองเพื่อนแต่ละคนยิ่งท้อแท้ โดยเฉพาะคนที่สวนป๊าบเขาเข้าให้เมื่อก่อนหน้านี้นั่นก็เพราะไอ้นี่เป็นคนที่อารมณ์ร้อน และปากร้ายที่สุดในกลุ่ม ซึ่งก็คือ "มังกร" มังกรผงาดฟ้าค้ำนรก ใค

"ไปอยู่กับมันไม่กี่วัน โดนมันล้างสมองขนาดนี้เลยเหรอวะ?"กันต์เอ่ยด้วยท่าทีแปลกใจระคนตัดพ้อ เขาแอบดูตั้งแต่ที่เห็นยิ้มเดินเข้ามา เขานั่งดื่มอยู่นานเเล้ว กะว่าวันนี้จะดื่มให้หายเครียดสักหน่อย เมื่อตอนกลางวันเชอรี่ได้เข้ามาเล่าเรื่องราว บอกว่ายิ้มตกลงคบกับไอ้ลูกครึ่งหน้าโหดนั่น แถมมันยังเป็นคนเอ่ยปากพูดว่าเป็นผัวคนใหม่ของยิ้มตอนนั้นเขาโมโหมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไรยิ่งนึกถึงตอนที่สองนั้นคงจะ...คงจะทำเรื่องอย่างว่ากัน จนกล้าเรียกว่าผัวเมียเขายิ่งไม่พอใจ"ไปกับมันกี่ชั่วโมงล่ะ ถึงเอากัน" คำพูดสิ้นคิดหลุดออกมาจากปากเขาอีกแล้วยิ้มกัดฟันกรอด มือเล็กกำเข้าหากันแน่นอย่างข่มกลั้น เธอทนอยู่กับคนแบบนี้มาได้ยังไงตั้งสี่ปีนะ คนที่เอาแต่พูดจาดูถูกเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่ยอมออกไปจากชีวิตเธอสักที!"จะกี่ชั่วโมงมันก็ไม่เกี่ยวกับคนนอก"เธอตั้งใจเน้นเสียงในประโยคนั้น ให้เขาได้ยินชัด ๆ ก่อนที่จะยื่นมือไปคว้าแขนแกร่งของชายหนุ่มที่ทุกคนต่างเข้าใจว่าเป็นแฟนใหม่ของเธอมากอดไว้เพื่อก่อกวนคนตรงหน้า เอาสิ! เธอก็เหนื่อยที่จะเป็นยิ้มที่เเสนดีคนนั้นแล้วเหมือนกัน ลองเป็นยิ้มในเวอร์ชั่นร้าย ๆ แบบที่ไบร์ทสอนหน่อยเป็นไง?"

หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ไบร์ทก็พาเธอมายังห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ กับคอนโด โดยวันนี้ทั้งเขาและเธอตกลงกันว่าจะมาซื้อพวกของกิน ของใช้ และอาหารสดไว้สำหรับเวลาที่เธออยากทำอาหารอีกทั้งพวกของใช้เสื้อผ้าต่าง ๆ เธอก็ไม่อยากกลับไปเอาที่ห้อง เพราะตอนนี้ยังไม่พร้อมเจอเขาคนนั้น ขอให้จิตใจแข็งแกร่งได้มากกว่านี้ สามารถเผชิญหน้ากับเขาได้โดยที่ไบร์ทไม่ต้องยืนประกบหลัง หรือยืนพยุงอยู่ข้าง ๆ ก็เพียงพอที่จะเจอกัน"เอาอันนี้ด้วยไหม""มันคืออะไรเหรอ?" เธอดูไม่ค่อยออกเท่าไรนัก ว่ากล่องที่ไบร์ทถือมาให้เธอนั้น คืออะไร?"ซิลิโคนแปะจุก เวลาใส่เสื้อสายเดี่ยว หรือชุดโชว์หลังอะไรแบบนี้มันจะได้สวย""..."ไม่เพียงแค่เธอที่เงียบ ลูกค้าและพนักงานที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็เงียบกริบ และหันมามองทั้งสองคนเป็นตาเดียว"ทำไมเหรอ?"เขาถามแบบนั้นเพราะเห็นเธอนิ่งอึ้งไป แก้มขาวตอนนี้เริ่มเเดงระเรื่อ จะไม่ให้เป็นแบบนั้นได้อย่างไรกัน นอกจากเขาจะเดินเลือกเสื้อผ้าให้เธออยู่เนือง ๆ ตัวนั้นก็สวยตัวนี้ก็เหมาะแล้วพวกของใช้บางอย่างที่เธอไม่เคยนึกถึงเขายังหามาจนได้ซะขนาดนี้"เปล่า ๆ เอาไปก็ได้ "เมื่อตั้งสติได้เธอก็รีบเออออไปกับเขา พอ

"โถ่เว้ย!""เป็นห่าอะไรอีกล่ะเนี่ย"นิกที่ถูกบังคับให้มาอยู่เป็นเพื่อนคอยรองรับอารมณ์เกรี้ยวกราดของคนที่กำลังโวยวาย และตะโกนเสียงดัง บ้างก็โยนข้าวของเกลื่อนห้องราวกับคนบ้าหลุดออกจากโรงพยาบาล จนอีกคนต้องกุมขมับ"หงุดหงิดเว้ย!"กันต์ตะโกนก้องอย่างคนหัวเสียขั้นสุด ยิ่งนึกถึงตอนที่เห็นสองคนนั่นไปไหนมาไหนด้วยกันเขายิ่งโกรธจนต้องหาที่ระบายแบบนี้"มึงนี่เนอะ ยิ้มทนอยู่กับคนแบบมึงได้ยังไงวะ""มึงพูดอะไรไอ้นิก คนแบบกูมันทำไม"คนที่เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เจ้าอารมณ์ ชอบข่มเหงรังแกผู้อื่น และจิตใจโลเลอย่างไรเล่า... นิกอยากจะบอกถึงข้อเสียทั้งหมดของผู้เป็นเพื่อนแต่ก็รู้ดีว่าไร้ประโยชน์ คนแบบนี้ต่อให้พูดจนปากฉีกถึงรู้หูก็ไม่สำนึก หากไม่เจอกับความผิดหวังและคิดได้ด้วยตัวเองเท่านั้น"ช่างเหอะ ๆ กูขี้เกียจพูดแล้ว กูกลับห้องไปอาบน้ำก่อนนะ""คืนนี้กูจะไปกินเหล้า มึงต้องไปกับกู""โอเค ๆ เดี๋ยวเจอกัน" นิกตอบปัด ๆ เพื่อจะได้ไม่มีปัญหา ถ้าลองไม่ไปดูสิคนแบบมันจะยอมรามือง่าย ๆเมื่อเพื่อนออกจากห้องไปแล้ว ก็เหลือเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น มองไปรอบกายก็ล้วนแต่เจอสิ่งของเครื่องใช้ที่ทำให้นึกถึงเธอคนนั้นขึ้นมา ยิ่

"ไบร์ท หวัดดี"เสียงเเหลมเอ่ยทักทายชายหนุ่มข้างกายของเพื่อนสนิทแทบทุกวัน ตั้งแต่ที่ได้รู้จักไบร์ทเชอรี่ก็เเทบจะไม่สนใจคุยกับยิ้มเลยสักนิดเอาแต่ชวนไบร์ททำโน่นนี่ แต่คนแบบเขานั้นถ้าไม่ใช่ยิ้ม อย่าหวังเลยว่าไบร์ทจะยอมสนทนาเกินสามประโยค และยิ่งให้สนิทด้วย ยิ่งไม่ต้องหวัง"...""เมื่อเช้าเราคุยกันแล้วนะไบร์ท""อือ หวัดดี"เรื่องที่คุยกันก็ไม่ใช่เรื่องอื่นใด ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องการเข้ากับคนอื่นของเขานั่นแหละ เธอแค่ทำข้อตกลงกับเขาว่าเวลาอยู่ข้างนอกคนอื่นคุยด้วยก็ควรจะคุย อย่างเช่นเพื่อนเธอเพียงแค่ทักทายกันก็ยังดี ไม่ใช่เอาแต่ทำหน้าโหดเหมือนโกรธโต๊ะ โกรธเก้าอี้ หรือแม้กระทั่งโกรธดินฟ้าอากาศอย่างเช่นตอนนี้"ตอนเย็นมีปาร์ตี้ที่ผับ A ว่าจะชวนไบร์ทไปด้วย"รอยยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่มลูกครึ่งที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าประกบด้านหลังของร่างเล็ก เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนเธอเอ่ยถามก็แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก เชอรี่ก็คงอยากรู้จักเพื่อนให้มากขึ้นตามนิสัยที่สนิทกับคนไปทั่วเป็นปกติ"...""ชวนยิ้มบ้างสิ" เธอแกล้งหยอกเพื่อนบ้าง"ถ้