All Chapters of ทวงคืน เมียเก่า: Chapter 11 - Chapter 20

แผนลองใจทั้งสองสาวตัดสินใจเลือกเดินลงมาเข้าห้องน้ำที่ด้านล่างแทน ทั้ง ๆ ที่ด้านบนชั้นวีไอพีก็มีห้องภายในตัว แต่สองสาวเลือกลงมาด้านล่างแทน เพราะมีแผนการบางอย่างอยู่“แน่ใจน่ะ ว่าเธอจะทำแบบนี้ไอริน” ณดารินทร์คามขึ้นมาเพื่อความแน่ใจ เมื่อได้ฟังแผนการของอัยญ์วารินทร์ หญิงสาวที่ทที่ตอนนี้ได้เลื่อนสถานะมาเป็นเพื่อนกับเธอได้อย่างเต็มตัวแล้ว เรียกว่าสนิทกันมาในระดับหนึ่งกันเลยทีเดียวแผนการที่อัยญ์วารินทร์เสนอนั้นคือ เธอจะเป็นฝ่ายเข้าไปโปรยเสน่ห์ให้แก่อดีตสามีของเธอ หรือที่เรียกว่าอ่อยนั่นแหละ เพื่อหยั่งเชิงดูว่า อดีตสามีเธอจะมีอากัปกริยาเช่นไร เมื่อเจอสาวอื่นมาโปรยเสน่ห์ใส่เขาจะยังมีเธออยู่ในใจของเขาหรือเปล่า หรือว่าตลอดระยะเวลา 3 ปีนี้ เขามีครอบครัวใหม่ไปแล้ว และคำพูดเมื่อ 2 เดือนก่อน ที่เขาให้เธอรอ ความหมายของเขาคืออะไร เธอก็อยากจะรู้อยู่เหมือนกัน“แน่ใจสิ” หญิงสาวตอบออกมาด้วยความมุ่งมั่น เอาจริงในคำพูดของเธอ“ไอ้เวย์มันจะไม่โกรธเอาเหรอ” เธอถามอัยญ์วารินทร์ออกไปเพื่อความแน่ใจอีกที เพราะกังวลว่าเธอจะมีปัญหากันกับเทวินทร์ แฟนของเธอ เพราะไม่ได้อยู่ในแผนการเลยที่จะให้เธอมาทำอะไรแบบนี้“เถอะน

ขอโทษ“นี่คุณ! ว้ายยย” เธอเดินออกมาจากห้องน้ำกลับเป็นต้องเบิกตากว้างเพราะตกใจ คนตรงหน้าที่มายืนดักรอเธอ อยู่หน้าห้องน้ำหญิง“...” แต่เขากลับไม่พูดอะไรตอบ แถมยังเป็นคนที่ฉุดหญิงสาว แล้วอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า เดินมาที่รถของเขาที่จอดอยู่ทันที โดยไม่สนสายตาของคนมากมายที่มองเลย“รถฉัน!” เธอเอ่ยประท้วงขึ้นมา เพราะวันนี้เธอขับรถมาเอง“เดี๋ยวให้คนมาเอา”เขาพูดเพียงแค่นั้น ก็ขับรถออกจากสถานที่แห่งนี้ทันที โดยไม่สนใจว่าหญิงสาวที่นั่งมาด้วย จะประท้วงอะไรเขาอีก และจุดหมายที่เขาจะพาเธอไปนั้น ไม่ใช่ที่ไหนอื่น แต่กลับเป็นบ้านหลังใหญ่ของเขานั่นเองคอนโดนิเนียม(เทวินทร์)“ตัว...ฟังรินก่อน ทุกอย่างรินอธิบายได้” หญิงสาวอ้อนวอนร้องขอขึ้นมาทันที ที่เข้ามายังภายในห้อง เพราะตอนนี้คนตัวโต กำลังโมโหใส่เธอเพราะตั้งแต่ที่เขาลากเธอออกมาจากไนต์คลับนั้น เขาก็ไม่ยอมพูดอะไรกับเธอเลยสักคำ เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาไม่พอใจเธออย่างแน่นอน จนเข้ามาถึงภายในห้อง เขากลับนิ่งขรึมขึ้นมากว่าเดิม แล้วก็กระชากเธอเข้าไปในห้องนอนทันที“ตัว...”เขาไม่ยอมฟังความอะไรใด ๆ จากเธอ แถมยังปลุกปล้ำจูบเธออย่างดุดัน ถอดดึงเสื้อผ้าของเธอออกอีก อารมณ

ทวงสิทธิ์คืน“ไอ้วิทย์!” เสียงเข้มเอ่ยเรียกชื่อคนสนิท เมื่อเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของเขา“ครับนาย...”“ไปเอารถของปั้นหยาที่ไนต์คลับให้ที” เขาพูดพร้อมกับโยนกุญแจรถของหญิงสาวให้แก่ลูกน้องคนสนิททันทีวิทยา ชายหนุ่มวัย 30 ปี คนสนิทที่คอยติดตาม และทำหน้าที่แทนเขาแทบจะทุกอย่าง วิทยาคือคนแรกที่เขารู้จัก ในยามลำบากที่ยื่นมือมาช่วย และตติดตามเขามาตั้งแต่เมื่อ สามปีก่อนวิทยาคืออีกคน ที่มีชีวิตไม่ต่างอะไรจากเขา แต่ชายหนุ่มยังโชคดี ที่ยังมีครอบครัวและคนรอบข้างอยู่แต่เขากลับอยู่ตัวคนเดียวถ้าคนที่ทำลายครอบครัวของเขาในวันนั้น ไม่สิ้นใจตายไปก่อน ไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะได้มีโอกาสได้กลับมาอีกหรือเปล่า เพราะหนี้สินที่มากมายมหาศาล ทำงานสุจริตกี่ปีถึงจะปลดหนี้ได้ แต่ก็ถือว่าเขายังโชคดีอยู่บ้าง...ทันทีที่จัดการเรื่องรถของเธอเสร็จ ก็หันมาจัดการกับคนที่เขาพามาด้วยต่อ...“ปล่อย! ฉันจะกลับบ้าน” เสียงดังตวาดสั่งขึ้นมา เมื่อเขากำลังจะพาเธอขึ้นไปด้านบนของบ้าน“ก็นี่แหละบ้าน” เขาพยายามเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็นเป็นจังหวะที่สุนีย์เดินเข้ามาดูทันที เมื่อได้ยินเสียงดังเอะอะ เกรงว่าจะเกิดเรื่องกับเจ้าของบ้าน เพราะบ้

ขอทำงานอีกครั้ง“คุณแม่!” เสียงอุทานออกมาจากคนตัวสูง เมื่อเดินไปเปิดประตูห้องแล้วกับพบว่าใครเป็นคนมาหา“ก็แม่นะสิ ตกใจอย่างกับเจอผี”เกศริน เป็นมารดาของเทวินทร์นั่นเอง ที่วันนี้แวะมาหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ที่พักนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ถึงแม้ว่าจะเป็นวันว่างหรือหยุดสัปดาห์ ก็ไร้วี่แววของลูกชาย เกศรินจึงแวะมาหาเอง“ปะเปล่าครับ แล้วทำไมวันนี้แม่ถึงมาหาผมได้ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” เทวินทร์พาผู้เป็นแม่เดินเข้าไปนั่งด้านใน“เจ้าเวย์ นี่แม่มาหาไม่ได้เลยใช่ไหม หรือคอนโดนี้เอาไว้รับเฉพาะแค่สาว ๆ ของแก” เกศรินเอ็ดลูกชายออกไป ก่อนที่จะนั่งลงยังโซฟาตัวยาวกลางห้องโถง“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ที่นี่ต้อนรับคุณแม่คนสวยของผมเสมอ ตลอด 24 ชั่วโมงเลยครับ” เทวินทร์รีบปฏิเสธ พร้อมกับขยับเข้าไปกอดมารดาเอ่ยอย่างออดอ้อน“เดี๋ยว...ทำไมวันนี้แกดูอ้อนแม่มากเป็นพิเศษ มีอะไรอยากจะบอกหรืออยากจะสารภาพกับแม่ไหม” คิ้วมนของผู้เป็นแม่ขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยในอากัปกิริยาของลูกชาย ที่รู้สึกว่าจะเอ่ยวาจาหวานเอาใจมากกว่าเป็นครั้งไหน ๆ เหมือนรู้สึกว่าตัวเองกำลังมีความผิดอย่างนั้นแหละ“คือ...” เทวินทร์ก้มหน้าลงหลบสายตาของผู้เป็นท

จากลา“ห้าสิบล้าน” เวทัสเอ่ยขึ้นมาทุกคนที่ได้ยินดังนั้น ต่างไม่มีใครกล้าพูดอะไรขึ้นมาอีก ส่วนเทวินทร์ได้แต่จ้องหน้าของผู้เป็นพ่ออย่างสื่อความหมาย ว่าท่านคิดจะทำอะไรกันแน่“ห้าสิบล้าน เพื่อให้เธอได้ไปตั้งตัวใหม่ และออกจากชีวิตของเจ้าเวย์มัน” เวทัสจึงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง แล้วหันไปพูดกับอัยญ์วารินทร์“คุณพ่อครับ”“แกเงียบไปเลย...” เสียงเข้มตวาดสั่งลูกชายเอาไว้ ไม่ให้เอ่ยอะไรขึ้นมาขัด“รินไม่ต้องการเงินของพวกคุณหรอกคะ” ส่วนอัยญ์วารินทร์เมื่อเข้าใจความหมายอย่างแจ่มแจ้งแล้ว จึงได้แต่ปฏิเสธออกไป“หึ...อวดเก่งเสียด้วย” เวทัสเค่นหัวเราะอยู่ในลำคอ พร้อมกับสายตาที่จ้องมองหญิงสาวอย่างดูถูกดูแคลน“รินรู้คะ ว่ารินไม่เหมาะสมกับคุณเวย์ แต่รินก็มีศักดิ์ศรีพอ ถ้าอยากให้รินไป รินก็จะไปแต่ตัวคะ” อัยญ์วารินทรินทร์จึงรวบรวมความกล้าพูดขึ้นมา“ฉันไม่ใช่คนใจดำขนาดนั้น นี่ถือว่าเป็นค่าตอบแทน ที่เธอทำงานให้บริษัทดีมาโดยตลอด ถ้าเธอรักเจ้าเวย์จริง เธอก็ไปจากมัน ปล่อยให้มันได้แต่งงานกับคนที่เหมาะสม” เวทัสพูดพร้อมกับยื่นกระดาษเช็คเงินสดจำนวนห้าสิบล้านตามที่เสนอให้ ยื่นไปตรงหน้าของอัยญ์วารินทร์“คะ” เธอได้แต่จำนวนรับ