All Chapters of ทวงคืน เมียเก่า: Chapter 1 - Chapter 10

เจอหน้า“โห่ ทำไมคืนนี้จัดเต็มจังเลยปั้นหยา” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยแซวเมื่อเพื่อนสาวมาถึงยังที่นัดหมายกันเอาไว้เทวินทร์ ทัศนจินดา หรือ เวย์ หนุ่มสุดหล่อสุภาพในวัย 28 ปี ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนมหา’ลัย ด้วยกันมากับณดารินทร์ ทั้งคู่พึ่งจะโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้ง เมื่อ 3 ปีก่อนเพราะตั้งแต่ที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่นี่ไป เทวินทร์ก็ต้องไปศึกษาต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ ตามคำขอของครอบครัวเพราะว่าเขาเป็นลูกคนเดียวที่ต้องสืบทอด และรับตำแหน่งผู้บริหารงานแทนพ่อของเขา“มันก็เหมือนทุกคืนที่มาไหมไอ้เวย์ ก็แค่วันนี้สีเจิดจ้าไปหน่อย” หญิงสาวรีบถ่อมตัว เพราะเธอก็แต่งตัวมาแบบนี้เหมือนทุกที ไม่ได้โป๊เปลือยอะไรมาก เพียงแต่คืนนี้สีอาจจะฉูดฉาดมากกว่าทุกครั้งเท่านั้นเอง“ร้อนแรงเชียวนะ ตั้งใจจะมาอ่อยหนุ่ม ๆ เหรอ” เทวินทร์ได้แต่เย้าแหย่เพื่อนออกไป“ระดับปั้นหยาแล้ว ยังต้องอ่อยอีกเหรอ แค่ส่งสายตา เหยื่อก็เข้ามาหาแล้ว” ณดารินทร์เอ่ยขึ้นมาอย่างมาดมั่น พร้อมกับส่งสายตาเซ็กซี่ใส่เทวินทร์ อย่างท้าทาย“เออแม่คนสวย...ฉันละยอมเธอเลยจริง ๆ แต่ทำไมเธอไม่ยอมคบกับฉันวะ” เทวินทร์ได้แต่ยอมให้กับความมั่นของเธอ แล้วเอ่ยถามกลับ

สถานการณ์อึดอัดเมื่อเห็นว่าเวลานี้ ท้องฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว และพระอาทิตย์ก็ใกล้จะโผล่ขึ้นมาทักทายแล้ว เขาจึงต้องรีบออกไปจากที่นี่ หลังจากที่เขาเฝ้าดูมาตลอดทั้งคืนแล้ว และกลัวว่าหญิงสาวจะออกมาเจอเข้าด้วยแต่ไม่ทันที่เขาจะได้ออกไปจากตรงนี้ได้ไกล รถยนต์คันหรูที่เขาคุ้นเคยเป็นย่างดี ก็ขับเขามาจอดที่หน้าตึกเข้าเสียก่อน เขาจึงได้แต่หยุดฝีเท้าไว้เพียงเท่านั้น และคอยแอบมองดูอยู่ห่าง ๆซึ่งคนที่เปิดประตูลงมาจากรถนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่กลับเป็นผู้ชายคนเดียวกันกับคนเมื่อคืน เขาจำได้ดี เป็นคนที่พาเธอออกมาจากไนต์คลับนั้นเองแล้วผู้ชายคนนี้เกี่ยวข้อง หรือเป็นอะไรกับหญิงสาวกันแน่ ถึงได้ขับรถของเธอมาได้ เขาได้แต่ครุ่นคิดเพียงแค่ในใจ หวังเพียงแค่ว่าขออย่าให้ผู้ชายคนนี้เป็นคนรักของเธอเลย“ใครเขาจะรอคนไม่มีอนาคตแบบมึงวะไอ้นพ แถมมึงก็ยังเป็นคนทิ้งเขาไปอีก มึงจำไม่ได้เหรอ” เสียงตัดพ้อได้แต่ก้นด่าตัวเองออกมา แล้วเดินออกไปจากสถานที่ตรงนี้ทันที เพราะเขาต้องออกเดินทางไปทำหน้าที่ของเขาต่อแล้ว เพราะไม่อาจยืนอยู่ตรงสถานการณ์ที่อึดอัดนี้ได้ด้วยส่วนทางด้านของคนที่อยู่ด้านในนั้น ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย จนเท

เจอหน้ากันอีกครั้งNight Clubณดารินทร์มาเลี้ยงฉลองวันเกิดให้แก่เพื่อนอย่างเทวินทร์ ตามที่ได้นัดกันเอาไว้แล้วก่อนหน้านี้ และเลือกสถานที่ที่เดิมอีกเช่นเคย เพราะใกล้กับคอนโดของชายหนุ่ม“ปั้นหยา เธอจะโกรธฉันไหม” เทวินทร์ตัดสินใจถามขึ้นมา เมื่อนั่งเงียบกันอยู่นาน“โกรธเรื่องอะไร ก็นี่มันวันเกิดนายนะเวย์” ณดารินทร์ถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ ในสิ่งที่เทวินทร์กำลังสื่อ“ฉันอยากพาคนคนหนึ่งมารู้จักกับเธอ” เทวินทร์ตัดสินใจพูดขึ้นมาอีกครั้ง โดยคอยมองดูปฏิกิริยาของเธอด้วย“เขาคนนั้นหรือ” เธอได้แต่เลิกคิ้วถามเขากลับไป เพราะคงคิดว่าคงเป็นคนที่สำคัญกับเทวินทร์แน่ ๆ แต่แปลกที่มันจะขอเขาทำไม แค่จะพาแฟนมาแนะนำตัวแค่นั้นเอง“...” เทวินทร์ได้แต่พยักหน้ารับ เพราะเธอก็น่าจะเข้าใจตรงกันกับเขา“ฉันจะโกรธนายทำไม ยินดีกับนายเสียอีก ที่นายขายออกสักที” ณดารินทร์เอ่ยแซวออกไปอย่างหยอกล้อ“แต่ว่า...” เทวินทร์ยังคงมีความกังวล เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มบอกเธออย่างไนดี และจะเกิดอะไรขึ้น หากทั้งสองเจอหน้ากัน เพราะเขาพึ่งงมาทราบว่าทั้งคู่ไม่ค่อยมาถูกกัน ก็ตอนที่เขาพาเธอคนนั้นมาอยู่ และตัดสินใจคบกันแล้ว“ตัว รอรินนานไหมคะ Happy b

ฝันไปเถอะ“ปั้นหยาป่วยหรอกหรือ” อัยญ์วารินทร์ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย“...แต่ก็ดีขึ้นมาเยอะแล้ว เธอเริ่มอยู่คนเดียวได้ แต่ตอนนี้เวย์กลัวว่าอาการเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะเมื่อสองเดือนก่อนปั้นหยาเจอเขาแล้ว...” เทวินทร์พยักหน้าตอบเชิงเป็นคำตอบ ก่อนที่จะเอ่ยบอกความจริงกับเธอออกมาอีก“เขา เขาคือใคร?” เธอได้แต่เลิกคิ้วถาม“ก็คนที่เธอแต่งงานด้วยนั่นแหละ ตอนนี้เป็นอดีตสามีไปแล้ว” เทวินทร์ตอบเธอออกไปตามตรง เพราะไม่คิดที่จะปิดบังเธออยู่แล้ว“อาการเธอเกิดหลังจากที่เลิกกันกับสามีหรือ” เธอถามเขากลับไปอีกครั้ง“...แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ... ปั้นหยาสูญเสียลูกน้อยในครรภ์ไปด้วย” เทวินทร์ได้แต่พยักหน้าให้เชิงเป็นคำตอบ แล้วเอ่ยด้วยใบหน้าที่สลดลง เพราะสงสารคนที่ถูกเอ่ยถึงอย่างจับใจในวันนั้น วันที่หญิงสาวสูญเสียทุกอย่างไปในคราเดียวกัน เขายังจำภาพนั้นได้ดี ซึ่งเป็นวันที่เขานัดเจเธอครั้งแรก เมื่อไม่ได้เจอนานกัน เมื่อทราบว่าเธอมีครอบครัวแล้ว เขาตั้งใจจะไปแสดงความยินดีกับเธอที่ร้าน“...น่าสงสารเธอนะ รินก็พูดกับเธอแรงไปด้วย เธอจะโกรธรินไปมากกว่านี้ไหมตัว” อัยญ์วารินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง“เพราะแบบ

เพื่อน(สนิท)วันต่อมาเทวินทร์ก็เริ่มทำตามแผนที่วางเอาไว้ โดยการชวนณดารินทร์ไปเที่ยวไนต์คลับอีกเช่นเคย เพราะคิดไว้ว่าอย่างไรก็ต้องเจอกันกับนพดลเข้าสักวันแน่“พวกนายสองคนว่างกันนักหรือไง ถึงชวนกันมาได้ทุกวันขนาดนี้” อัยญ์วารินทร์บ่นอุบอิบออกมาให้คนทั้งคู่ออกมาบ้าง เมื่อต้องคอยมานั่งดื่มเป็นเพื่อนทุกวัน เพราะลำพังงานของเธอก็หนักมากพออยู่แล้ว แต่เธอต้องถูกเทวินทร์ลากมากด้วยตลอดที่ครั้งที่เขาจะออกมาสังสรรค์ นับว่าเขาก็เป็นที่คลั่งเธอในระดับหนึ่งโดยทุกครั้งที่ออกมาข้างนอก นอกเวลางาน เทวินทร์มักอ้างว่ามันคือหน้าที่ของเลขาฯ อย่างเธอที่ต้องทำเป็นเลขาฯอยู่ที่ทำงานของเขายังไม่พอ อัยญ์วารินทร์ยังต้องมาเป็นเลขาฯส่วนตัวของเขาที่บ้านอีก เรียกได้ว่างานของเธอคือ เป็นเลขาฯให้เขาตลอด 24 ชั่วโมงเลยก็ว่าได้“ฉันรบกวนพวกเธอมากเกินไปหรือเปล่า ฉันบอกเวย์แล้วว่าไม่ต้องออกมา” ณดารินทร์เอ่ยขึ้นมาอย่างรู้สึกผิด เพราะเกรงว่าเรื่องของเธอ จะเป็นสามารถให้คนทั้งคู่ผิดใจกัน“มะ ไม่ใชแบบนั้นนะปั้นหยา” อัยญ์วารินทร์รีบปฏิเสธทันควัน กลัวว่าณดารินทร์จะเข้าใจความหมายของเธอที่สื่อออกมาผิดเธอไม่ได้โกรธเคืองเรื่องณดารินทร์