All Chapters of I'm Bad Boy รักวุ่นวายของนายแบดบอย: Chapter 41 - Chapter 50

“อย่าเอาแต่ได้ อย่าสนใจแต่ความต้องการของตัวเอง เห็นใจความรู้สึกคนอื่นบ้าง” เธอเลิกโวยวายแต่ทำไมผมอยากให้เธอตะโกนด่ามากกว่าพูดด้วยเสียงสั่นเครือที่บอกความเสียใจของเธอได้ชัดเจนแบบนี้วะ ตะโกนด่าแล้วก็ทุบตีผมก็ได้เอาให้สะใจ จะทำผมจนเลือดตกยางออกก็ได้ตามใจเธอไม่ใช่ร้องไห้เสียใจแบบนี้“มันแย่ขนาดนั้นเลยเห

“อ้าวไปข้างนอกมาเหรอ”“เออ พอดีกูเก็บของได้น่ะก็เลยไปพิสูจน์หาเจ้าของมา”“หือ เก็บอะไรได้วะ”“กุญแจรถ”“กุญแจรถเหรอ แล้วหาเจ้าของเจอรึเปล่า”“หาเจ้าของยังไม่เจอ แต่เจอแล้วว่าเป็นของรถคันไหน”“อ้าว! ถ้างั้นไปแจ้งนิติบุคคลสิเขามีข้อมูลทะเบียนรถลูกบ้านอยู่แล้ว”“ถามแล้วแต่นิติไม่รู้ เลยมาถามมึงว่าเจ้าข

“ไม่มีทาง แล้วก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกทั้งนั้นช่วยหายไปให้เหมือนที่ผ่านมาก็พอ ที่เหลือฉันจัดการเอง”​ เอาวะใครจะว่ายังไงก็แล้วแต่ แต่ฉันจะไม่ยอมรับว่าฉันมีซัมติงอะไรกับเขาทั้งนั้น หน้ามึนว่าอีตานี่เมาจนฉันต้องขับรถไปส่งแล้วเอารถเขากลับมาคอนโดเอง เออเอาแบบนี้แหละฉลาดสมกับเป็นพัดลมจริง ๆ(ไม่มีทาง เป็นคำตอบ

“แล้วถ้าเขามาล่ะมึง อะไรก็เกิดขึ้นได้จิตใจคนยากแท้หยั่งถึง แบบอาจจะโผล่มาวันนี้เลยก็ได้ พี่เตอร์เขายิ่งเดาใจยากอยู่ด้วยมึงก็รู้”“เฮ้อ! ไม่จบเหรอตุ๊ด เอางี้ถ้ามากูยอมกระโดดหอมแก้มไอ้หัวทองนั่นเลยอ่ะ ทีนี้ได้คำตอบแล้วก็จบเนอะตุ๊ดเนอะ”“พัดลม...มึงพูดจริงเหรอ?”“เออ”“มึง...กูขอโทษนะ”“อะไร? อีเมธ มึง

“ฮึ! กะล่อนตอแหลพูดจาคะขากวนประสาทอย่างนายใครมันจะเชื่อใจ”“เราไม่เคยรู้อะไรเลยใช่ไหม หรือว่าพี่ไม่เคยมีตัวตนในสายตาเราเลย อยู่ใกล้กันกี่ครั้งถึงไม่เคยสังเกตว่าพี่เป็นแบบที่เราเห็นแค่เฉพาะกับเราคนเดียว” ผมไม่ใช่พวกพูดคะขากับผู้หญิงไปทั่ว ผมไม่เคยพูดด้วยซ้ำ แล้วผมก็ไม่ได้ชอบกวนประสาทผู้หญิงคนไหนด้วย