All Chapters of ความสัมพันธ์ร้าย ห้ามบอกให้ใครรู้: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 27การเอาคืนของนายเวคิน........................................05.00 น.ตอนนี้คนตัวเล็กหลับไปแล้วครับ หลังจากที่ถูกผมเล่นงานไปอย่างหนัก เธอก็ผล็อยหลับไปทันทีด้วยความอ่อนเพลีย ตอนนี้ก็เลยกำลังนอนขดตัวราวกับลูกแมวไม่มีผิดสวบ สาบผมค่อย ๆ หยัดกายลุกจากเตียงนุ่ม และจัดท่าทางให้คนตัวเล็กนอนสบาย ๆ หลังจากที่เช็ดทำความสะอาดร่างกายของเธอทุกซอกทุกมุมจนสะอาดเอี่ยมอ่อง ก่อนจะเดินออกไปสูบบุหรี่ที่นอกระเบียงห้องด้วยท่าทางระแวดระวัง เพราะกลัวว่าพลอยจะตื่นแกร๊ก!ผมพยายามเปิด และ ปิดประตูระเบียงให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้ไปรบกวนการนอนของพลอยเข้า ไม่อยากรบกวนการนอนของเจ้าแมวน้อยน่ารักเลยจริง ๆฟู่ว ~ผมค่อย ๆ พ่นควันสีขาว ๆ ขึ้นไปบนอากาศ ก่อนจะเหลียวกลับมองเข้าไปในห้องเพื่อดูว่าคนตัวเล็กบนเตียงยังนอนหลับสนิทดีอยู่หรือเปล่า ซึ่งก็พบว่าเธอยังคงหลับสนิทดี เพราะอย่างนั้นผมจึงหันมาสูบบุหรี่ต่ออย่างสบาย ทั้งที่ปกติผมไม่ใช่แฟนตัวยงนักสูบเท่าไหร่นัก แต่ทว่าวันนี้เพื่อที่จะใช้ความคิดอะไรเล็กน้อย จึงอยากจะให้สารนิโครตินช่วยทำให้สมองปลอดโปร่งขึ้น ถ้าถามว่าผมต้องใช้ความคิดทำอะไรน่ะหรอ ก็คงต้อง

บทที่ 29 คนสองหน้า........................................@Clubs"อึดอัดชะมัดเลย (-_- ;) " ฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาของใครบางคนที่เอาแต่มองตามฉันที่กำลังทำงานอยู่ไปในทุกที ไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็รู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่เอาแต่จับจ้องฉันอยู่เสมอ เฮ้อ.....เมื่อไหร่พี่คินจะเลิกมองมาทางนี้สักที ฉันเกร็งไปหมดแล้วนะเนี่ย"พลอยช่วยตามอาหารในครัวให้ที"กุ้งนางที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการเสิร์ฟเครื่องดื่มเอ่ย"อื้อ" ฉันพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อตามอาหารให้ลูกค้า วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เพราะงั้นภายในร้านจึงเนืองแน่นไปด้วยเหล่าลูกค้าตั้งแต่ช่วงค่ำ ต้องทนกับความวุ่นวายจากงานนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ต้องทนกับสายตาของพี่คินที่เอาแต่จ้องฉันไม่หยุดเนี่ยสิที่น่าหนักใจมากกว่าด้านเวคินวันนี้เขาก็ตามมาเฝ้าพริ้งพลอยทำงานเหมือนอย่างเคย ดวงตาคู่คมของเขาเอาแต่จับจ้องไปที่ร่างเล็กในชุดเมดสุดเซ็กซี่อยู่ตลอดเวลา สาเหตุก็เพราะเขาอยากจะอยู่ใกล้ ๆ กับคนตัวเล็กของเขา อยากให้เธออยู่ในสายตาของเขาเสมอ และ อีกอย่างก็เพื่อมากันท่าพวกคนที่พยายามจะเข้าหาพริ้งพลอยเห

บทที่ 31ผู้ชายคนนี้ เหลือเกินจริง ๆ NC18+........................................“โอ๊ย!” ฉันร้องเสียงดังโอดโอยเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าขยับตัวไม่ได้เลยสักนิด ตั้งแต่สะโพกลามลงไปมันรู้สึกร้าวระบมไปหมด เพียงแค่ขยับก็รู้สึกเจ็บแปลบ ๆ นี่หรือฉันจะกลายเป็นอัมพาตไปแล้ว! ไม่น๊า (T0T) “เป็นอะไรครับพลอย”ทันทีที่ได้ยินเสียงฉันร้อง พี่คินที่อยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนก็วิ่งเข้ามาในห้องด้วยความแตกตื่น“พี่คินทำพลอยเป็นอัมพาต พี่ต้องรับผิดชอบ!” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะทำท่าประกอบให้ดูว่าตัวเองขยับตัวไม่ได้เลย และ แทนที่เขาจะรู้สึกผิด แต่ทว่าเขากลับกลั้นขำแทน“คิก.....”“พี่คิน!”ฉันแว้ดใส่พี่คินทันทีเมื่อเห็นเขาเอาแต่ขำฉัน พอเห็นแบบนั้นเขาก็เดินมานั่งลงบนเตียงข้าง ๆ ฉัน ก่อนจะกอดฉันเบา ๆ ราวกับกำลังโอ๋เด็กน้อยไม่มีผิด“เป็นอัมพาตอะไรกันครับ”“ก็แค่บวมเฉย ๆ เท่านั้นแหละ แล้วพี่ก็ทายาให้แล้วด้วย เดี๋ยวก็หายแล้ว”“บะ บ้าจริง ๆ เลย”“นี่พี่ทำไปแค่ไหนกันคะ ทำไมพลอยถึงอยู่ในสภาพนี้”“แค่ไหนหรอครับ อืม.....ก็แค่ทำจนถุงยางที่ซื้อมาเก็บไว้หมดเท่านั้นเอง”“นะ นั่นมันเป็นสิบกล่องเลยนะคะ!”บ้าไปแล้ว

บทที่ 33หึง........................................22.00 น.@คอนโดเวคินเพราะทนความอัดอั้นใจไว้ไม่ไหว จึงทำให้ฉันตามมาหาพี่คินถึงที่คอนโดของเขาเพื่อจะอธิบายเรื่องราวทุกอย่างให้ฟัง แต่ทว่ายังไม่ทันจะเข้าไปข้างใน ก็เห็นอีกฝ่ายเดินเคียงข้างกันออกมากับฟ้าใสซะก่อน พอเป็นแบบนั้นฉันก็คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกต่อไปแล้วสินะ“ฮึก ๆ อึก.....ฮือออ”ฉันได้แต่เดินปาดน้ำตาออกมาจากตรงนั้น หัวใจตอนนี้มันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ทั้ง ๆ ที่เคยอยากให้พี่คินเลิกยุ่งกับตัวเองแท้ ๆ แต่พอมาตอนนี้กลับรู้สึกเจ็บปวดใจเมื่อเห็นว่าพี่คินกอดผู้หญิงคนอื่นเอาไว้ในอ้อมแขน นี่สินะที่เรียกว่าย้อนแย้ง หรือนี่จะเป็นสัญญาณเตือนว่าตามจริงแล้วฉันควรจะออกห่างจากเขาตั้งนานแล้วกันนะ“ฮึก ๆ อึก.....ฮือออ”วันต่อมา@มหาวิทยาลัย“ทำไมสภาพโทรมแบบนี้ล่ะ”ตาออมเอ่ยทักทันทีที่เห็นฉัน ตอนนี้สภาพของฉันคงจะดูแย่มากเลยสินะเพื่อน ๆ ถึงได้มองกันเป็นตาเดียวแบบนี้ มันก็คงจะดูแย่จริง ๆ นั่นแหละ เพราะเมื่อคืนฉันเอาแต่นอนร้องไห้ทั้งคืน แถมตอนตื่นมาก็ยังร้องต่ออีกราวกับห้ามน้ำตาเอาไว้ไม่ได้“พลอยเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ตั้งเตเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจ

บทที่ 35คนโกหก...........................................................“อึก! อือออ”ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะความเจ็บแสบบริเวณกลางกาย หลังจากที่ภาพตัดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หัวของฉันตอนนี้มันหนักอึ้งไปหมด ฉันพยายามกวาดตามองทั่วห้อง แต่ทว่าก็ไม่พบร่างของพี่คิน แต่กลับได้ยินเสียงน้ำดังลอดออกมาจากห้องน้ำแทน ตอนนี้คนใจร้ายคงจะกำลังอาบน้ำอยู่สินะสวบ สาบ“อ๊ะ เจ็บ.....”ฉันพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงน้อยนิดทั้งหมดที่มี พยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ร่างกายของฉันตอนนี้มันร้าวระบมไปหมด โดยเฉพาะบริเวณกลางกายที่ถูกเล่นงานอย่างหนักครืดดดครืดดดในขณะที่ฉันกำลังนั่งตั้งสติอยู่ จู่ ๆ โทรศัพท์ของพี่คินที่วางไว้บนเตียงก็สั่นเตือนว่ามีคนกำลังโทรเข้า ซึ่งหากเป็นปกติฉันก็คงจะไม่สนใจเท่าไหร่นัก แต่ทว่าไม่รู้ทำไมครั้งนี้กลับมีลางสังหรณ์บางอย่างมันบอกว่าให้ฉันกดรับฟึบฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของพี่คินมาถือเอาไว้ ดวงตาทั้งสองข้างก็จ้องมองไปยังหน้าจอที่ไม่ปรากฏชื่อคนโทร ในเวลาแบบนี้ใครกันที่โทรมา มันช่างน่าสงสัยจริง ๆติ๊ดฉันเผลอกดรับสายอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งทันทีที่กดรับสายทาง