All Chapters of ความสัมพันธ์ร้าย ห้ามบอกให้ใครรู้: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ........................................“พลอย”“วันนี้ก็ช่วยหาข้ออ้างกับพี่เวคินให้หน่อยนะ” เสียงของฟ้าใสดังขึ้น พร้อมกับคำขอร้องเหมือนอย่างเคย เพราะวันนี้เธอต้องการที่จะแอบไปเที่ยวกับกิ๊กคนที่เท่าไหร่ไม่รู้จึงมาขอให้ฉันช่วยหาข้ออ้างบอกแฟนของเธอที่มักจะมารอเจออยู่ใต้หอพักเกือบทุกวันให้ “ฟ้าใส เราไม่อยากทำแบบนี้เลย เธอเลิกมีกิ๊กไม่ได้หรอ” ซึ่งฉันก็ทำได้แต่พยายามบอกปฏิเสธไป แต่มีหรือที่คนอย่างเธอจะยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันขนาดนั้นเลยแท้ ๆ ถึงแม้จะมีเพื่อนกลุ่มเดียวกัน หรือ จะเป็นรูมเมทที่หอด้วยกันมาหนึ่งปี แต่ทว่ากลับไม่สนิทใจต่อกันเลยสักนิด แถมก่อนหน้านี้เธอยังเอาแต่เมิน และ บางครั้งก็มองเหยียดกันเสียด้วยซ้ำไป แต่ทว่าพอฉันดันไปรู้ความลับที่ไม่ใสของเธอเข้า เจ้าตัวก็ดันเอาแต่มาทำตัวเกาะติดราวกับเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนเพราะกลัวว่าฉันจะเอาความลับของดาวมหาลัยอย่างเธอไปแพร่งพราย และ บอกให้แฟนของเธอที่เป็นปู่รหัสของฉันรู้“ก็แค่ช่วยแค่นี้เอง” “อีกอย่างพลอยก็เป็นสายรหัสของพี่เวคินด้วย เขาก็คงไม่เซ้าซี้อะไรมากหรอก”“ช่วยหน่อยเถอะนะ ก็เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ” ยั

บทที่ 2ไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น........................................"เรื่องของคนอื่น มันเป็นเรื่องของคนอื่น" ฉันพยายามบอกตัวเองแบบนั้นเพื่อที่จะเริ่มต้นใช้ชีวิตของตัวเองต่อ ใครจะนอกใจใคร ใครจะฟีทเจอริ่งกับใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ทำงาน เก็บเงิน เรียนจบเพื่อมีอนาคตที่ดี! แค่สิ่งเหล่านี้ก็พอแล้วที่ฉันควรใส่ใจฟึบ!เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็หยิบผ้ากันเปื้อนขึ้นมาสวมอย่างทะมัดทะแมง ในเจ็ดวันฉันจะมีวันหยุดอยู่หนึ่งวัน ส่วนหกวันที่เหลือก็คือวันเรียน และ ทำงานพิเศษ โดยในแต่ละวันฉันจะทำงานพิเศษวันละสองที่ ช่วงบ่าย-เย็น ทำหน้าที่เป็นบาริสต้าที่ร้านกาแฟใกล้มหาลัย ส่วนหัวค่ำ-ดึก จะเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ผับชื่อดัง ซึ่งฉันชอบที่ได้ทำงานในร้านกาแฟมาก ๆ กลิ่นกาแฟหอม ๆ ที่คั่วเอง ไอน้ำอุ่น ๆ บรรยากาศที่เงียบสงบ ถึงแม้จะได้เงินไม่มาก แต่มันช่างช่วยให้หัวใจรู้สึกชุ่มชื่นเสียเหลือเกิน ส่วนงานที่ผับ ถึงจะไม่ได้ชอบนัก เพราะมักจะเกือบถูกลวนลาม และ แทะโลมอยู่เป็นประจำ แต่ทว่าก็ได้เงินดีมากคุ้มกับที่อดหลับอดนอน ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงต้องทำงานหนักขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่ได้ทั้งทุนการศึกษาเต็มจำนวน และ มีที่พักฟรี ก็คงต้องบอ

@ห้องน้ำ"เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย" ตอนนี้ท้องน้อยของฉันกลับมาปลอดโปร่งอีกครั้งเมื่อได้ปลดทุกข์ออกไป ซึ่งตอนนี้ฉันก็พร้อมกลับไปทำงานต่อแล้วตึก ตึก ตึก.....ตอนนี้ฉันกำลังเดินกลับเข้าไปในร้านหลังจากทำธุระเสร็จ แต่ทว่าตรงที่จะต้องเดินผ่านกลับมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังกอดจูบ และ ซุกไซ้กันอย่างเร่าร้อน เป็นเรื่องชินตาที่มักจะมีพวกหนุ่มสาวมาแอบจู๋จี๋กอดจูบลูบคล่ำกันในที่ลับตา ตอนแรกที่เห็นฉันก็ตกใจอยู่ไม่น้อย แต่พอนาน ๆ เข้าก็เริ่มชินเสียแล้ว ยิ่งได้เห็นสารคดีสัตว์โลกที่ซอกตึกเมื่อไม่กี่วันก่อน ภาพตรงหน้าที่ได้เห็นตอนนี้กลับดูเบ ๆ ไปเลยสำหรับฉันในตอนนี้ ตึก ตึก ตึก.....ถึงจะรู้สึกเสียมารยาทที่จะต้องเดินฝ่าไปในขณะที่ชายหญิงคู่นั้นกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกัน แต่ทว่าจะทำยังไงได้ เพราะมันเป็นทางผ่านเพียงทางเดียวที่ฉันจะสามารถไปได้นี่นา ยังไงก็ขอขัดจังหวะหน่อยนะ"เอ่อ ขอโทษนะคะ""จะเป็นอะไรไหม ถ้าจะขอทางผ่านหน่อย....." ตาเถรยายชีขี่แพะ! ฉันเกือบจะหลุดอุทานออกไปเมื่อครู่ด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าชายหญิงที่ผละออกจากกันเมื่อครู่เป็นใครบางคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี เอาอีกแล้วพริ้งพลอย คร่าวนี้แกดันอ

บทที่ 5มีความลับร่วมกัน ........................................“ต้องมีผลประโยชน์ร่วมกันคืออะไร แล้วต้องมีความลับร่วมกันหมายถึงอะไรคะ" ฉันถามถึงสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นข้อเสนอที่พี่เวคินหยิบยกมาให้ เพราะต้องการหาทางออก"อืม.....ผลประโยชน์ร่วมกันก็คือ พวกเรามีสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ต้องการเหมือนกัน และ สิ่งนั่นให้ประโยชน์แก่เราทั้งคู่ แต่พี่ว่าข้อนี้น่าจะไม่ตรงกับพวกเราเลย เพราะดูพลอยจะไม่เคยต้องการอะไรจากพี่เลยสักอย่าง""แต่ข้อสอง พี่ว่าอันนี้เราน่าจะมีร่วมกันได้ก็คือความลับ เป็นความลับระหว่างเราที่เก็บซ่อนเอาไว้ไม่ให้ใครรู้ ความน่าอายที่บอกใครไม่ได้ เพราะถ้าพูดออกไปก็คงจะไม่ดี....." พี่เวคินเอ่ย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากโซฟาฝั่งตรงข้าม และเดินย่างสามขุมเข้ามาหาฉัน และ ในที่สุดเขาก็ใช้แขนทั้งสองข้างกักฉันเอาไว้กับโซฟาฟึบ"เป็นข้อเสนอที่ดีนะว่าไหมครับ(^_^)""ไม่ดีค่ะ ไม่ว่ายังไงพลอยก็ดูเสียเปรียบ ทำไมพลอยต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยในเมื่อพลอยไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลย""พลอยบอกไปแล้วว่าจะไม่พูดเรื่องของพี่ พลอยก็จะไม่พูด ส่วนพี่จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่พี่เลยค่ะ" โมโหแล้วนะ! ไอ้ข้อเสนอเห็นแก่ต

@Coffee Shop "เตตตต พลอยขอโทษนะ พอดีพลอยรีบไปหน่อยเลยไม่ทันรู้ตัว""จู่ ๆ ก็ดันพาเตมาถึงนี่เลย(︸︵︸)" ฉันขอโทษขอโพยตั้งเตยกใหญ่ด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะยื่นช็อกโกแลตเย็นส่งให้เขา"ไม่เป็นไรครับ เตก็อยากหาอะไรดื่มอยู่พอดี" ตั้งเตเอ่ย ก่อนจะลูบต้นคอตัวเองไปมา ฉันสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเขาดูแดงเล็กน้อยสงสัยจะร้อนสินะ ก็อากาศวันนี้น่ะสิ ร้อนเหมือนจะทำให้ตัวละลายเลย จะว่าไปเพื่อนของฉันนี่ก็หล่อจริง ๆ เลย มิน่าล่ะถึงได้เป็นถึงเดือนมหาลัย"หลงพาเพื่อนมาอีกเยอะ ๆ นะพลอย ร้านพี่จะได้ขายดี ๆ" พี่ธีที่ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางขบขัน เขาคงจะรู้สึกสนุกมากเลยสินะที่ได้เห็นฉันขายหน้าแบบนี้"ผมจะมาบ่อย ๆ เลยครับ(^_^)""อย่าเลยเต ร้านนี้ใช้ผงช็อกโกแลตหมดอายุชงนะ" ฉันแสร้งกระซิบกระซาบบอกตั้งเต ซึ่งเขาเองก็รับมุกอย่างรวดเร็วแกล้งทำตาเหลือกเหลือบมองแก้วน้ำช็อกโกแลตในมือตัวเอง"อย่าบอกนะว่าแก้วนี้""เฮ้ยพลอย พูดแบบนี้พี่เสียชื่อหมด.....ตามจริงมันก็เพิ่งจะหมดได้แค่สองวันเอง กินได้ไม่เป็นไรหรอก""เรื่องจริงปะเนี่ยพี่ธี" ตอนนี้ภายในร้านเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ทั้งฉัน พี่ธี และ เตต่างรับส่งมุกกันไปมา