Semua Bab แม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม (NC18+++): Bab 61 - Bab 70

"หยุดร้องได้แล้วครับ...ไหนดูซิตาบวมหมดแล้วเนี่ย" น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนแฝงไปด้วยความห่วงใย กำลังทำให้หัวใจของฮันน่าพองโต แม้เธอจะรู้ว่านี่มันคือค่ำคืน ที่แสนจะหวานอมขมกลืน เพราะมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่อีธานจะได้พบกับเธอ มือของชายหนุ่มค่อยๆ ประคองใบหน้างามของฮันน่าให้เงยขึ้นมา จากนั้นแล้วเขาได้ปาดน้ำตาออกจากแก้มให้กับเธอ ดวงตากลมโตที่เป็นประกายทำให้เขาอดใจไม่ได้ที่จะก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากกว้าง สัมผัสที่อบอุ่นและนุ่มนวล กำลังจะทำให้หญิงสาวยอมจำนน แม้เธอจะรู้อยู่แก่ใจความสัมพันธ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้น คงเป็นเพียงแค่วันไนท์สแตนด์ ทุกอย่างระหว่างเขาและเธอจะกลายเป็นเพียงแค่ความทรงจำ หลังจากที่ผ่านพ้นคืนนี้ไป เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้าวันใหม่เธอจะชีวิตใหม่ และที่อยู่ไหมนั่นหมายถึงฮันน่า กำลังจะหนีหัวใจตัวเอง เพราะหญิงสาวกำลังคิดว่าผู้ชายอย่างอีธานไม่มีทางที่จะจริงจังกับเธอ แต่เมื่อเลือกที่จะรักก็ต้องรู้จักเผื่อใจที่จะเจ็บ"คุณคือผู้หญิงคนแร

ทางด้านขวัญข้าวหญิงสาวกำลังเก็บข้อมูล และเธอก็พอจะรู้แล้วว่า เขาซ่อนผู้หญิงคนไหนไว้ที่ไหน เลิกงานเธอตั้งใจที่จะเข้าไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นให้รู้เรื่อง ถ้าหากเขาและอัครเดชมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เธอก็ควรจะถอยออกมาไม่ใช่ปล่อยทุกอย่างให้คาราคาซังจนกลายเป็นรักสามเส้าอยู่แบบนี้ วันนี้หญิงสาวออกมารับประทานมื้อกลางวัน กับอัครเดช ที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง "อาหารไม่อร่อยหรือเปล่า ทำไมเขี่ยไปมาแบบนั้น" เมื่อชายหนุ่มเห็นขวัญข้าวทานมื้อกลางวัน ไปแค่สองสามคำเธอก็เขี่ยไปเขี่ยมา เหมือนกับว่าอาหารตรงหน้าไม่ถูกปาก แต่ความเป็นจริงเธอกินไม่ลงต่างหาก"ขวัญไม่ค่อยหิว ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" พูดจบขวัญข้าวก็ลุกออกไปทันที เธอรู้ดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างอัครเดชกับเธอนั้นคงมาถึงทางตัน เพราะมันเกิดขึ้นเร็วเกินไปทั้งที่ยังไม่ได้ศึกษาดูใจกันเลย อ้วก!! พอเดินเข้ามาในห้องน้ำ ขวัญข้าวได้โก่งคอกอ้วกออกมา หลังจากที่พยายามอดทนกล้ำกลืนเอาไว้อยู่หลายนาที เพราะรู้สึกเหม็นอาหาร ที่ชายหนุ่มสั่งมาให้รับประทาน

"เลิกงานพี่เสือต้องไปทำธุระต่อไม่ใช่เหรอคะขวัญไปแท็กซี่ก็ได้เดี๋ยวเดียวก็กลับแล้ว...น๊าา" น้ำเสียงหวานเจี๊ยวจ๊าวพูดออกมาด้วยวาจาที่ฉอเลาะ เมื่อเธอไม่อยากให้เขาไปส่ง และที่สำคัญ วันนี้หญิงสาวจะต้องพูดกับผู้หญิงคนนั้นให้รู้เรื่อง ไม่ว่าผลสุดท้ายเธอจะต้องเป็นฝ่ายเดินออกไปจากชีวิตของชายหนุ่มก็ตามที แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ "โอเค แล้วรีบกลับบ้านล่ะ พี่ทำธุระเสร็จเดี๋ยวจะกลับไปทานมื้อเย็นด้วย" "ถ้ายังงั้นขวัญไปนะคะ จะได้รีบกลับไปทำมื้อเย็นไว้รอพี่" ขวัญข้าวพูดพร้อมกับเหนื่อยมากขึ้นไปสบตาชายหนุ่ม"คร๊าบคนดี...จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! " เมื่อพูดจบประโยคชายหนุ่มได้จุ๊บลงไปที่เรียวปากอิ่มของขวัญข้าวครั้งแล้วครั้งเล่า จนหญิงสาวเอามือขึ้นมาป้องปากเอาไว้ "พี่เสือ...พอแล้วค่ะ" หญิงสาวเอ็ดชายหนุ่มออกไป แต่เขากลับส่งยิ้มกว้างให้กับเธอแทน

"ถ้าอย่างนั้นขวัญไม่กวนแล้วนะคะ แค่อยากจะมาดูให้เห็นกับตาว่าคุณเจนนี่สุขสบายดี ยินดีด้วยนะคะ ที่คุณกำลังจะได้เป็นแม่คน และที่สำคัญจะได้พี่เสือเป็นพ่อของลูกด้วย" ขวัญข้าวฉีกยิ้มกว้างให้กับเจนนี่ด้วยความกล้ำกลืนฝืนทน เมื่อหญิงสาวรู้ดีว่าคงจะไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตกับอัครเดชในสถานะเดิมได้อีกแล้ว"เธอมาที่นี่เพื่อจะมาพูดกับฉันแค่นี้เหรอขวัญข้าว หน้าตาของเธอก็ดูใสซื่อดีหรอกนะ แต่ที่ไหนได้แอบกินพี่ชายตัวเองอย่าคิดว่าฉันไม่รู้" เจนนี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ แต่แววตาของเธอนั้นกลับมองมาที่ขวัญข้าวราวกับจะกินเนื้อกินเนื้อก็ไม่ปาน เมื่อเจนนี่รู้ดีว่าอัครเดชรักขวัญข้าวมากแค่ไหน และเธอก็ยิ่งอิจฉาริษยาหญิงสาวตรงหน้าหน้ามากเท่านั้น แม้หล่อนจะยืนยันว่าเด็กในครรภ์เป็นลูกของเขา แต่ชายหนุ่มกลับไม่มาดูดำดูดี แค่ส่งเงินให้ใช้ทุกเดือนซื้อบ้านหลังนี้ให้อยู่ แต่เขากลับปัดความรับผิดชอบให้เพื่อนแวะเวียนมาดูแลแทน เหตุผลเพียงเพราะว่าไม่อยากให้ขวัญข้าวเข้าใจเขาผิดแต่เจนนี่ก็พยายามที่จะไม่เรียกร้องอะไรจากเขามากไปกว่านี้ นั่นเป็นเพราะว่าเธอรอ

"ขอบคุณนะคะที่คุณแม่ไม่โกรธขวัญ ต่อไปนี้ขวัญจะไม่ทำตัวแย่ ๆ แบบนั้นอีกแล้วค่ะ ขวัญจะอยู่ดูแลคุณแม่ ไม่หนีไปไหนอีกโลกใบนี้คงไม่มีใครรักขวัญเหมือนกับแม่กวางคนนี้" ในขณะที่พูดขวัญข้าวได้เงยหน้าขึ้นไปสบตากับผู้เป็นมารดา ภายใต้แววตาคู่นั้นขวัญข้าวสัมผัสได้ถึงความรักที่หญิงสูงวัยส่งมาให้ แม้ว่าหญิงสาวนั้นจะไม่ใช่ลูกในไส้ แต่ไม่มีวันไหน ที่แม่เลี้ยงกวางกมลจะทอดทิ้งเธอได้ลง เพราะขวัญข้าวก็ไม่ต่างจากดวงใจของนางอีกดวง เมื่อความรักความผูกพันทำให้ทั้งคู่นั้นมีสายใยต่อกัน ราวกับแม่ลูกแท้ๆ ก็ไม่ปาน "ยังไงขวัญก็ต้องอยู่ดูแลไร่นี้ เพราะแม่ได้โอนกรรมสิทธิ์ทั้งหมด เป็นชื่อของขวัญเรียบร้อยแล้ว" คำพูดของหญิงสูงวัยนั้นแฝงไปด้วยความหนักแน่น เพื่อบ่งบอกให้ขวัญข้าวได้รู้ถึงวัตถุประสงค์ที่นางได้ทำไป ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่น "อะไรนะคะแม่! แม่ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถ้าพี่เสือรู้เขาคงจะโวยวาย และที่สำคัญขวัญไม่ได้ต้องการอะไรจากแม่มากไปกว่าความรักที่แม่มีให้กับขวัญ แม่เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคะ" ใบหน้าของขวัญข้าวร