All Chapters of แม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม (NC18+++): Chapter 51 - Chapter 60

"การเก็บเนื้อเยื่อจากทารกในครรภ์ที่ยังไม่คลอด ทำได้สองวิธีคือการเจาะน้ำคร่ำหลังจากครรภ์อยู่ในไตรมาสที่สอง และมักจะมีอายุครรภ์ประมาณสิบสี่ถึงยี่สิบสัปดาห์ ส่วนการตรวจชิ้นเนื้อรกสามารถทำได้ ที่อายุครรภ์ประมาณสิบเอ็ดถึงสิบสี่สัปดาห์ นั่นหมายถึงเราต้องรอให้อายุครรภ์ของเจนมากกว่านี้ก่อน" คุณหมอเซลีน พยายามพูดถึงหลักการและเหตุผลให้ลูกชายได้เข้าใจ แม้ว่านางจะเป็นหมอที่เก่งแค่ไหน ก็ต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ของความเป็นจริงด้วย "ตอนนี้เจนท้องได้สองเดือนแล้ว อีกแค่สองสัปดาห์ก็สามารถตรวจได้ใช่ไหมครับมามี้" ชาร์ลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น เขาเองก็ลุ้นแทบแย่เหมือนกัน แม้จะรู้สึกแย่ถ้าหากเด็กในครรภ์ของเจนไม่ใช่ลูกของอัครเดช เพราะนั่นหมายถึงเธอต้องกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่อีกใจเขาก็รู้สึกห่วงใยขวัญข้าว ถ้าเธอต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ ผู้หญิงซื่อๆ ใสๆ อย่างเธอจะรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเผชิญได้ยังไง "ถ้าเจาะน้ำคร่ำต้องรอให้อายุครรภ์สิบสี่ถึงยี่สิบสัปดาห์ แต่ก็ไม่นานเกินรอหรอกนะชาร์ล ลูกจะรีบไปไหน มามี้ต้องเซฟความปลอดภัยของเด

"ขอโทษนะคะที่ต้องเสียมารยาท ขอตัวนะคะ" ขวัญข้าวพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน เมื่อเธอไม่อยากจะสนทนากับชายแปลกหน้าที่ดูไร้มารยาทแบบเขา"ว้าย!! " เสียงของขวัญข้าวทำให้อัครเดช วิ่งมาที่เธออย่างกับจรวด เมื่อภาพที่เห็นคือภาคินฉุดแขนเธอรั้งให้นั่งลงบนตักของเขา โดยที่หญิงสาวนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว เขาจึงตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชายแปลกหน้าได้อย่างง่ายดาย "ปล่อย! คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! " ขวัญข้าวโวยวายออกมาเสียงดัง พร้อมกับพยายามดิ้น แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากอ้อมกอดของชายร่างใหญ่ได้ ในเวลานี้สายตาทุกคู่บริเวณนั้น โฟกัสมาที่เธอพร้อมเพรียงกัน โดยไม่ได้นัดหมาย และนั่นคือสิ่งที่ภาคินปรารถนา "จะดิ้นทำไมล่ะครับคนสวย...หืม" ภาคินพูดออกมาพร้อมกับกระซิบเบาๆ ลงไปที่ข้างหูของขวัญข้าว ไม่ต่างอะไรกับเขากำลังหอมแก้มเธอ ถ้ามองจากมุมที่อัครเดชกำลังวิ่งมา "ไอ้เลวเอ๊ย!” น้ำเสียงของอัครเดช เกรี้ยวกราดอย่างน่ากลัว เขาฉุดขวัญข้าวให้ลุก

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ชายหนุ่มยืนเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องของเธอหลายที แต่ขวัญข้าวก็ยังไม่เปิดประตูให้เขาเข้าไปอยู่ดี อัครเดชรู้สึกเป็นกังวลใจ เขาไม่เคยเห็นขวัญข้าวเป็นแบบนี้มาก่อน แม้ว่าเธอจะงอนแต่เขาง้อไม่นานเธอก็หายแล้ว แต่คราวนี้เธอกลับใจแข็งไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ "ขวัญ! เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ ได้ยินที่พี่พูดหรือเปล่าน้องขวัญ พี่ขอโทษได้โปรดเปิดประตูให้พี่เข้าไปหาน้องเถอะนะ...นะครับคนดี" น้ำเสียงของชายหนุ่มอ่อนนุ่มระคนเอาอกเอาใจ เขาพยายามพูดกับเธออย่างอ่อนโยน เมื่อขวัญข้าวลงกลอนประตูจึงทำให้เขาไม่สามารถที่จะใช้ลูกกุญแจไขเข้าไปได้ "จะเรียกทำไมนักหนาก็ไม่รู้ ไปสิค่ะ...จะยืนขวางอยู่ทำไม" ขวัญข้าวเปิดประตูออกมาพร้อมกับน้ำเสียงที่เย็นชาสร้างความรู้สึกห่างเหินอย่างรุนแรง จนอัครเดชสัมผัสได้ถึงความหมางเมินที่เธอแสดงออกมา "พี่ขอโทษนะครับ ขอโทษที่พูดแรงๆ ออกไปแบบนั้น พี่ก็รักขวัญมากนะครับรักมากและมากที่สุดรัก อย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อนในชีวิต" อัครเดชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ล้นเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่เสน่หา ก่อนจะคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดเอาไว้ การกระทำของเขาสุดแสนจะอ่อนโยน แต่ขวั

ขวัญข้าวใช้เวลาไม่นานเสื้อเชิ้ตสีฟ้าแขนสั้นก็ถูกมือเรียวของเธอดึงออกจนสิ้น เผยให้เห็นอกแกร่งกำยำที่เต็มไปด้วย ซิกซ์แพ็กเป็นชั้นๆ ต้นแขนของเขาโชว์มัดกล้ามที่น่ากัด เหมือนกับผู้ชายที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ แน่นอนอัครเดชเป็นผู้ชายที่ชอบออกกำลังกายเขามักจะเข้าไปในห้องฟิตเนสที่บ้านเป็นเวลานานทุกวันหลังเลิกงาน ถ้าหากไม่ได้มีธุระที่ไหนเขาจะทำมันเป็นประจำจนติดเป็นนิสัย "อืม...ไม่ถนัด ไปที่เตียงกันดีกว่านะครับคนดีของพี่" เขากระซิบลงไปที่ข้างใบหูของหญิงสาวเบาๆ ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วตรงไปยังเตียงนอนที่โรยกลีบกุหลาบแดงเป็นรูปหัวใจเอาไว้ กลิ่นของมันช่างหอมรัญจวนชวนให้หลงใหล จนทำให้ขวัญข้าวนั้น อยากจะหยุดเวลาเอาไว้ไม่อยากจะให้มันผ่านพ้นคืนนี้ไปเลย เมื่อชายหนุ่มวางร่างอรชรลงที่เตียงนอนอย่างเบามือ เขาค่อยๆ ดึงชุดเดรสรัดรูปของเธอออก ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้รั้งลงไปกองไว้ที่เอวคอดของเธอ สักพักมือของชายหนุ่มก็ดึงชุดของเธอพ้นจากขาเรียวเสลา เขากวาดสายตาจ้องมองร่างอรชรด้วยความพึงพอใจ เมื่อเ

"หยาบคาย! ผู้ชายสารเลว!" ฮันน่าตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ก่อนที่น้ำตาของเธอจะค่อยๆ ไหลลงมาจะดวงตาคู่สวย เพราะนอกจากเขาจะย่ำยีเธอแล้ว ชายตรงหน้ายังเห็นเธอเป็นเพียงแค่ดอกไม้ริมทางแม้จะไม่มีราคาค่างวด แต่เขาก็ควรให้เกียรติเพศแม่มากกว่านี้ "จะร้องไห้ทำไม ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้! " อีธาน ตะเบ็งเสียงออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดอีกครั้ง ทำให้ฮันน่ายิ่งร้องสะอึกสะอื้นจนตัวสั่นเทา ชายหนุ่มไม่คิดว่าเธอจะหวาดกลัวเขามากขนาดนี้ แต่น้ำเสียงเมื่อสักครู่เขาตะคอกออกมาดังๆ เพียงเพื่อต้องการให้เธอนั้นหยุดร้องไห้ อีธานเองก็ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นน้ำตาเธอแล้ว เขารู้สึกเจ็บปวดและไม่อยากให้เธอเสียน้ำตาเพราะเขาเลยแม้แต่หยดเดียว ฮันน่ายกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มสองข้างอย่างลวกๆ เธอพยายามดันตัวลุกขึ้นยืน แต่รู้สึกเวียนหัวอีกครั้ง จนเซถลาเกือบล้มลงไปกับพื้น ยังดีที่อีธานคว้าร่างอรชรของเธอเอาไว้ทัน "ว้าย! ปล่อย" แม้หญิงสาวจะยืนทรงตัวแทบไม่ได้ แต่เธอก็พยายามผลักอีธานให้พ้นจากตัว"อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น กลิ่นเหล้าหึ่