Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

สามวันต่อมาเทศกาลปีใหม่ก็มาถึง (วันตรุษจีน) ทุกครอบครัวต่างเฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุข เริ่มจากการทำอาหารและกราบไหว้วิญญาณบรรพบุรุษ จากนั้นก็กินอาหารร่วมกัน บางครอบครัวก็มีการแจกอั่งเปาให้กับลูกกับหลานด้วย ร้านค้ากิจการก็ได้แจงอั่งเปาให้กับคนงานด้วยเช่นกัน ว่านชิงอีมองถนนหนทาง ที่ประดับประดาด้วยโคมไฟสีแดงอย่างสวยงาม บนถนนยังมีการเชิดสิงโตให้ทุกคนดู สร้างความสนุกสนานให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก อีกทั้งการร้องเพลงและร่ายรำ ที่ทุกคนพร้อมใจกันออกมาเฉลิมฉลอง การจุดประทัดที่มีความเชื่อว่า สามารถขับไล่ความชั่วร้ายได้ เหว่ยอ๋องเดินจับมือว่านชิงอีไปตามท้องถนน เพื่อให้นางได้ชมบรรยากาศของการเฉลิมฉลองปีใหม่ แต่แล้วก็มีสตรีนางหนึ่งตรงเข้ามา แล้วยอบกายทำความเคารพ “ถวายบังคมท่านอ๋อง ถวายบังคมท่านหญิงเพคะ หม่อมฉันเหม่ยลี่หลานสาวเจ้าสัวโจวเพคะ” นางแนะนำตัวเสร็จก็ส่งยิ้มให้เหว่ยอ๋องอย่างเปิดเผย ว่านชิงอีมองอย่างชื่นชมกับความมั่นใจของนาง เหว่ยอ๋องมองสตรีตรงหน้าด้วยใบหน้าเฉยชา เขาไม่เคยเห็นและรู้จักนางมาก่อน เขาจึงทำได้เพียงพยักหน้ารับ “ท่านอ๋องมาเดินเที่ยวหรือเพคะ หม่อมฉันขอเดินด้วยได้หรือไม่?” เหว่ยอ๋

“คุณหนูมากันเป็นกองทัพแบบนี้จะไหวหรือเจ้าค่ะ” ปิงปิงเอ่ยขึ้นอย่างกังวล ว่านชิงอียกยิ้ม ดีมากันให้หมดจะได้จัดการเสียทีเดียว “เจ้ารีบไปบอกท่านอ๋องว่า องครักษ์ที่เตรียมไว้พร้อมให้ปฏิบัติหน้าที่แล้ว” “เจ้าค่ะ” ปิงปิงรีบไปแจ้งเหว่ยอ๋อง ไม่ช้าเหว่ยอ๋อง รัชทายาท องค์ชายซีห่าว อีกทั้งองครักษ์ก็ออกมารวมตัวกันกับว่านชิงอีที่หน้าจวน “กลุ่มที่มานี้คือวิญญาณที่ถูกปลุกเสกด้วยเวทมนตร์เพคะ พวกท่านลุยได้อย่างเต็มที่ ข้าจะช่วยทำพิธีเสริมพลังความแข็งแกร่ง ดาบที่ลงอาคมหากว่าฟันและแทงไปที่ร่างของวิญญาณ พวกเขาจะถูกปลดปล่อยและสลายไปเอง” ว่านชิงอีรีบเอ่ยบอกออกไปเมื่อพวกเขามาถึง ก่อนนางและปิงปิงจะเริ่มร่ายมนต์ เหว่ยอ๋อง องค์รัชทายาท องค์ชายซีห่าวเห็นเช่นนั้น ก็รีบสั่งองครักษ์ให้เข้าโจมตีกลุ่มกองทัพวิญญาณทันที พลังแสงสีทองจากร่างของว่านชิงอีคอย ๆ เปล่งแสงขยายออกไปเป็นวงกว้าง ครอบคลุมปกป้องทุกคนที่วิ่งกรูเข้าไปปะทะกับวิญญาณ ไม่นานกองทัพวิญญาณก็สลายหายไปดั่งสายลม เหว่ยอ๋อง รัชทายาทเฟยหยาง องค์ชายซีห่าวและองครักษ์ เดินกลับมาหาว่านชิงอี ที่ยืนยิ้มให้กับทุกคนอย่างผ่อนคลาย ก่อนทุกคนจะเดินเข้าไปยังจวนเหว่ยอ๋องอีก

เหว่ยอ๋องก้าวเดินลงไปหาชายนักบวชที่ถูกผูกติดไว้กับเสา จากนั้นเขาก็เดินเลือกว่าจะใช้อุปกรณ์สอบสวนอันใดเป็นสิ่งแรก ผู้คนมองตามทุกอิริยาบถของเหว่ยอ๋องอย่างลุ้นระทึก และหวาดหวั่นกับท่าทางเย็นชาของเขา ก่อนที่เขาจะหยิบตะขอ ที่มีปลายแหลมคมขึ้นมา จากนั้นก็ให้ทหารมาจับเขาอ้าปาก เขาปรายตามองกลุ่มคนที่เป็นนักพรตก็แสยะยิ้ม ก่อนจะเอ่ยถามชายนักบวชตรงหน้า แต่ว่าก็มีเอ่ยถามขึ้นมาก่อนด้วยความสงสัย “ทูลท่านอ๋องเหตุใดต้องสอบปากคำเขาด้วยละพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อคำทำนายของเขา กล่าวได้ดี และคล้ายกับท่านโหรหลวงทำนายทุกอย่าง และไม่มีคำกล่าวร้ายต่อท่านหญิงเลยพ่ะย่ะค่ะ?” เหว่ยอ๋องยกยิ้ม “เจ้าพูดถูกทหารไปจับท่านนักพรตมามัดอีกคน ข้าจะไต่สวนพร้อมกัน” คราวนี้ทุกคนยิ่งไม่เข้าใจ กับการกระทำของเหว่ยอ๋อง ในเมื่อชายที่เป็นนักบวช ทำนายออกมาได้ดี แล้วเหตุใดยังคงต้องสอบสวน เขาจะไร้เหตุผลเกินไปหรือไม่ เหว่ยอ๋องเหลือบตามองทหารที่จับนักพรตมามัดไว้กับเสา คู่กันกับชายนักบวช ก่อนจะวางตะขอในมือลง แล้วหยิบกระบี่ยาวเฟื้อยขึ้นมา ก่อนจะจับกระบี่ลากไปกับพื้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับเอ่ยถามนักบวชที่ถูกมัดอยู่กับเสา “ท่านนักบวชคำทำนายของท่านไม

ว่านชิงอีมองเหว่ยอ๋องกับองครักษ์ ที่พากันไปหาฟืนแล้วแบกกลับมาอย่างเอ็นดู ไม่อยากเชื่อว่าจะเห็นมุมนี้ของเขา เมื่อก่อนเขาดูเงียบขรึมและเย็นชา แต่ทว่าเดี๋ยวนี้เขากลับดูอ่อนโยน และเริ่มเป็นกันเองกับคนใต้บังคับบัญชามากขึ้น ที่จริงก็ใช้ว่าคนเราจะเปลี่ยนแปลงตนเองไม่ได้ หากมีแรงจูงใจที่มากพอและคิดอยากจะเปลี่ยนแปลงมัน นางคิดว่าความรักก็มีส่วนทำให้คนอ่อนโยนลงได้ เพราะหากเรารักใครสักคน เราก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อคนที่เรารัก ว่านชิงอีและฮุ่ยเจียงช่วยกันทำอาหาร อย่างสนุกสนาน ว่านชิงอีเริ่มสังเกตว่าองครักษ์สาวข้างกาย ช่วงนี้เริ่มทำตัวเหมือนสตรีขึ้นมาบ้าง อย่างเช่นเรื่องการแต่งกาย เมื่อก่อนนางทำตัวคล้ายกับบุรุษทุกอย่าง ยามนี้เสื้อผ้าอาภรณ์เปลี่ยนเป็นสวมใส่ดั่งสตรีทั่วไป ว่านชิงอีหรี่ตามองฮุ่ยเจียงอย่างจับผิด หรือว่านางจะมีความรัก ใครกันนะ? หรือว่า? “ฮุ่ยเจียงเจ้าดูสิ อู่ถงแบกฟืนกองใหญ่ขนาดนั้น เดี๋ยวก็ปวดหลังเอาได้หรอก สงสัยจะทำอวดสาว ๆ แถวนี้” ว่านชิงอีแกล้งพูดออกไปแต่ว่าก็ได้ผล แก้มของฮุ่ยเจียงขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ว่านชิงอียกยิ้มหากทั้งสองชอบพอกัน นางก็พร้อมสนับสนุน ความรักเป็น

ว่านชิงอีและเหว่ยอ๋องรีบเร่งมาที่เหมืองหลวงอย่างเร่งรีบ แต่ก็ต้องชะงักกับภาพตรงหน้า เมื่อมีทหารหลายพันนายยืนรออยู่หน้าประตูเมือง แต่ที่ทำให้ว่านชิงอีใจกระตุกจนใจเจ็บ เมื่อร่างที่ถูกจับมัดห้อยไว้บนกำแพงเมืองนั้น คือคนในครอบครัวของนาง ว่านจื่อหยวน ว่านซูอวี้ ว่านชิงหลิน ว่านชิงหลาน เหนือขึ้นไปมีบนกำแพงเมือง มีร่างของฮ่องเต้ถูกจับมัดไว้เช่นกัน เหว่ยอ๋องโกรธจนดวงตาแดงก่ำ สองมือกำแน่นกับอารมณ์ที่ปะทุภายในใจ ฮองเฮาและรัชทายาทก้าวออกมา ปรายตาลงมองด้านล่าง ที่มีเหว่ยอ๋องและว่านชิงอี นั่งอยู่บนหลังม้า สายตาที่มองมานั้นเย็นชาและเย้ยหยัน รัชทายาทเฟยหยาง ภายในใจเจ็บปวดไม่แพ้กัน กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อก่อนเขาเคยมีความคิดอยากขึ้นครองบัลลังก์ แต่หลังจากได้รู้จักว่านชิงอี ได้ทำงานร่วมกันกับ เหว่ยอ๋องและองค์ชายซีห่าว ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไป แต่ว่าทุกอย่างมันไม่ง่าย เมื่อขึ้นบนหลังเสือก็ยากที่จะลง มารดาของเขานั้นก็คือฮองเฮา วางแผนร่วมมือกับตระกูลโจวมาตั้งแต่ต้น อีกทั้งดึงสามตระกูลขุนนางมาร่วมด้วย แลกกับผลประโยชน์มากมาย เมื่อเขาขึ้นครองราชย์ อำนาจทุกอย่างก็จะตกเป็นของฮองเฮาและตระกูลโจว และอ