Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

ทางด้านจ้าวลัทธิซิ่วเป่าในระหว่างทำพิธีอยู่นั้น จู่ ๆ แท่นบูชาก็เกิดไฟก็ลุกไหม้ขึ้นมา เขาเองก็ตกใจไม่คาดคิดว่า ไฟจะลุกขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ หรือว่าวิญญาณที่ส่งไปจะทำไม่สำเร็จ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สองดวงวิญญาณยังไม่กลับมา ช่วงนี้วิญญาณที่เขาส่งไปไม่เคยได้กลับมา ครั้งนี้ก็เช่นกัน ท่านหญิงจวินจู่นอกจากนางจะพูดคุยกับวิญญาณได้แล้ว นางยังมีความสามารถอื่นอีกหรือไม่? เรื่องนี้เขาต้องหาทางสืบให้กระจ่าง หากวิธีดึงวิญญาณข้างกายนางมาไม่สำเร็จ ก็คงต้องคิดหาวิธีอื่น อย่างเช่นฆ่านางทิ้งเสีย อย่างที่นายหญิงโจวเหม่ยหลิงได้บอกเอาไว้ ซึ่งวิธีนี้น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด เขาทำงานรับใช้ตระกูลโจวมาอย่างยาวนาน มีเงินมีทองใช้และมีชีวิตที่ดีขึ้น ก็เป็นเพราะได้ตระกูลโจวให้ความช่วยเหลือ แลกกับการที่เขาใช้วิชาอาคมกับวิญญาณ ให้ไปทำร้ายคนที่คิดขัดขวางผลประโยชน์ของตระกูลโจว การค้าของตระกูลโจวนั้นมีมากมาย ดังนั้นนายใหญ่อย่างโจวเหม่ยหลิง จึงดึงขุนนางหลายคนมาเป็นพรรคพวก แลกกับผลประโยชน์อันมหาศาลที่จะได้รับ และสามตระกูลใหญ่คือตัวเลือก ซึ่งก็ร่วมงานกันอย่างราบรื่นเป็นอย่างดี จวบจนมีท่านหญิงจวินจู่โผล่ขึ้นมา ฟังดู

พอจัดการทุกอย่างเสร็จ ว่านชิงอีก็กลับมาขึ้นรถม้าเตรียมตัวไปที่สำนักงานสืบสวน ระหว่างทางที่ไปค่อนข้างเปลี่ยว เพราะจวนหลังนี้อยู่ห่างจากในเมืองราวครึ่งก้านธูป ปิงปิงสังเกตเห็นว่ามีคนสะกดรอยตามอยู่ห่าง ๆ ก็รีบบอกว่านชิงอีทันที “คุณหนูมีคนสะกดรอยตามเจ้าค่ะ เอาอย่างไรดีเจ้าคะ?” ว่านชิงอีรับรู้ก็หันไปบอกฮุ่ยเจียง “ฮุ่ยเจียงมีคนสะกดรอยตาม บอกให้องครักษ์ระวังตัว” ฮุ่ยเจียงร้องบอกองครักษ์ที่อยู่ด้านหน้า พวกเขาพอรู้เช่นนั้นก็รีบควบม้าให้เร็วขึ้น เพราะระยะทางห่างจากเมืองหลวงพอสมควร และค่อนข้างเปลี่ยวหากคนร้ายมากันหลายคน คาดว่าคงสู้ไม่ไหว แล้วก็เป็นจริงตามคาดด้านหน้ามีกองกำลังจำนวนหนึ่งยืนรออยู่ พอหันไปด้านหลังก็มีกองกำลังชุดดำอีกหนึ่งชุด ประกบหน้าประกบหลังเช่นนี้เห็นทีว่าคงรอดยาก องครักษ์ที่ขับรถม้าจึงรีบส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือขึ้นทันที “ท่านหญิงมีคนร้ายทั้งหน้าและหลังเลยพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ด้านหน้ารีบตะโกนบอกด้วยความกังวล ว่านชิงอีเองก็ตกใจอยู่ไม่น้อย พวกคนชั่วคงคิดกำจัดนางแล้วสินะ “ปิงปิงพาวิญญาณไปจัดการ” “เจ้าค่ะ” ปิงปิงทะยานออกไปทันที แต่ไม่นานก็กลับมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล “คุณหนูพวกข

หลังจากตั้งจิตอฐิษธาน ว่านชิงอีก็เปิดย่ามออกมาดูว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือไม่ ปรากฏว่ามีหนังสือจีนโบราณอยู่เล่มหนึ่ง ที่ค่อนข้างเก่ามากมองแทบไม่เห็นตัวหนังสือ ว่านชิงอีค่อย ๆ หยิบหนังสือเล่มนั้นออกมา แล้วเริ่มเปิดดูด้านในมีกระดาษสอดเอาไว้ นางจึงหยิบมาเปิดอ่าน ก่อนจะตาเบิกกว้าง นี่มันลายมือของพ่อ “ลูกรักนี่เป็นหนังสือที่แม่ของเจ้าไปเจอมาจากร้านของเก่า เป็นตำราวิชาเดชคัมภีร์ปราณมรณะ แม่ของเจ้าชอบดูซีรี่ย์จีนโบราณมาก จึงได้ซื้อติดมา พ่อคิดว่าเจ้ามีความผูกพันกับวิญญาณ วิชานี้อาจเหมาะกับเจ้า รักษาตัวด้วย” พอว่านชิงอีอ่านจบก็บอกไม่ถูกว่า จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี วิชาเดชคัมภีร์ปราณมรณะ วิชานี้ฟังดูแปลกมาก ไม่ใช่ฝึกเสร็จนางจะมรณะตามชื่อหรอกนะ เฮ่อแต่ว่าก็ต้องลองดู พ่อกับแม่อุตส่าห์ส่งมาให้ทั้งที ว่านชิงอีเปิดหนังสืออ่านจนจบ ตัวหนังสือเป็นภาษาจีนแต่ไม่รู้ว่านางเข้าใจได้อย่างไร ทั้งหมดมีอยู่เจ็ดบท พอนางเริ่มอ่านบทแรกสร้อยประคำเจ็ดสีที่นางสวมอยู่ก็เริ่มเปล่งแสง นางมองด้วยความสนใจ เมื่อก่อนสร้อยประคำเส้นนี้ไม่เคยเปล่งแสงออกมาเลย หรือว่าสร้อยเส้นนี้จะเชื่อมโยงกับวิชาในหนังสือเล่มนี้กันนะ สีแรกที่เปล

พอออกมาด้านนอก เหว่ยอ๋องก็ให้ทหารองครักษ์ไปจับทุกคนที่อยู่ในโรงเตี๊ยม แล้วให้นำไปไว้ที่คุกหลวงเพื่อรอไต่สวน ส่วนสตรีนางนั้นยามนี้จิตใจสงบลงบ้างแล้ว เพราะมีอาการปลาบปลื้มและดีใจเข้ามาแทนที่ คนที่มาช่วยนางโลมผู้ต่ำต้อยเช่นนาง ก็คือท่านหญิงจวินจู่ พูดไปใครจะเชื่อ ว่านางจะมีวาสนาเช่นนี้ กลับไปนางจะไปเล่าให้ทุกคนฟัง ถึงความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญของท่านหญิง ว่านชิงอีมองสตรีตรงหน้าอย่างครุ่นคิด อีกไม่นานจะถึงเทศกาลปีใหม่ หากนางสามารถสร้างข่าวดีลบข่าวลือแย่ ๆ อาจจะพอกู้สถานการณ์เลวร้ายขึ้นมาได้บ้าง ว่านชิงอีไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ยุคนี้เชื่อคำทำนายเชื่อการดูดวง และเทศกาลที่ผู้คนชอบฟังคำทำนาย และดูดวงที่สุดก็คือ เทศกาลปีใหม่ นางจึงเดาว่า หากพวกเขาอยากเล่นงานนาง ก็อาจจะใช้วิธีนี้ โดยให้หมอดู นักพรต หรือแม้แต่ซินแส ให้ทำนายดวงชะตาบ้านเมืองในทางเลวร้าย จากนั้นก็สร้างสถานการณ์ให้ตรงกับคำทำนาย แล้วโบยความผิดให้นาง หากความคิดของนางถูกต้อง นางก็ต้องเตรียมหาวิธีรับมือเอาไว้ให้ดี “หากข้ามีสิ่งที่อยากให้เจ้าช่วย เจ้าจะยินดีช่วยข้าหรือไม่? ว่านชิงอีถามออกไปต่อสตรีตรงหน้า “หม่อมฉันยอมเป็นวัวเป็นม้ารับใช

วันต่อมา ณ จวนสกุลว่าน วันนี้ได้มีงานปักปิ่นให้กับท่านหญิงจวินจู่ ว่านชิงอีไม่อยากจัดงานให้ใหญ่โตและวุ่นวาย นางจึงบอกบิดาว่าอยากขอแบบเรียบง่ายที่สุด ซึ่งว่านซื่อหยวนไม่ขัดใจบุตรสาวอันเป็นที่รัก ส่วนท่านผู้เฒ่าท่านหญิงว่าอย่างไรนางก็ว่าอย่างนั้น หลังจบพิธีว่านชิงอีก็ยังไม่เห็นว่าเหว่ยอ๋อง ที่รับปากว่าจะมาร่วมงาน แต่ยามนี้ฤกษ์ก็ผ่านไปแล้วเขาก็ยังไม่มา ว่านชิงอีเริ่มรู้สึกเป็นห่วงและกังวล เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่านะ ส่วนองค์รัชทายาทและองค์ชายก็ไม่เห็นมาเช่นเดียวกัน ว่านชิงอีเริ่มใจคอไม่ดี คงไม่มีอะไรเกิดหรอกเพราะถ้ามี สี่ดวงวิญญาณต้องรีบมารายงานนางแล้ว แต่แล้วจู่ ๆ ขันทีในวังหลวงก็เดินเข้ามา พร้อมราชโองการในมือ “ท่านหญิงจวินจู่ โปรดรับราชโองการ!” ว่านชิงอีรีบคุกเข่า ขันทีจึงเปิดราชโองขึ้นอ่านอย่างเสียงดังฟังชัด “เนื่องด้วยโองการแห่งสวรรค์ ท่านหญิงจวินจู่รูปโฉมงดงาม อีกทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะหมั้นหมายและแต่งออกเรือนกับเหว่ยอ๋อง ฤกษ์งามยามดีที่จะมีขึ้นคืออีกเจ็ดวัน จบราชโองการ!” ว่านชิงอีตกตะลึงตัวแข็งค้าง นางจะได้แต่งงานอีกภายในเจ็ดวัน รวดเร็วอะไรเช่นนี้