Tous les chapitres de : Chapitre 21 - Chapitre 30

หลังจากทุกอย่างกลับมาสงบ ว่านชิงอีได้เรียกทหารมาเก็บกวาด ซากเกาอี้และสิ่งอื่นๆ ที่แตกหัก และได้ตามหมอหลวงให้มาดูอาการของไทเฮา เหว่ยอ๋องและองค์รัชทายาท หิ้วร่างของไทเฮาไปนอนบนตั้งข้างหน้าต่าง ก่อนมาหลวงจะเข้ามาตรวจอาการ ไม่นานไทเฮาก็ฟื้นได้สติ พอเริ่มรู้สึกตัวไทเฮาก็เริ่มหวาดผวา และกวาดสายตามองไปรอบห้องอย่างหวาดกลัว ไม่อยากเชื่อว่าท่านหญิงที่มีอายุยังน้อย ยามโกรธขึ้นมาช่างน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งใด นางไม่น่าไปแหย่หนวดเสือนางนี้เลย ก่อนสายตาไทเฮาจะไปปะทะกับร่างของท่านหญิง ที่เดินเข้ามาดูอาการของนาง “อาการไทเฮาเป็นเช่นไรบ้าง?” “ยังคงหวาดกลัวอยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมให้ยาสงบจิต อีกไม่นานก็คงดีขึ้น” ว่านชิงอีพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปพูดกับไทเฮา “ไทเฮาหม่อมฉันไม่เข้าใจ พระองค์จะปกป้องคนชั่วเพื่ออะไร แคว้นนี้เป็นของฝ่าบาทและเขาเป็นโอรสของท่าน หากท่านช่วยปกป้องคนชั่ว ผู้คนจะมองฝ่าบาทอย่างไรเพคะ หากท่านกลัวว่าพวกเขาจะไม่สนับสนุนฝ่าบาท ท่านอย่าได้กังวลไปเลยเพคะ ราชวงศ์นี้มีเหว่ยอ๋อง องค์ชายซีห่าว และรัชทายาท ทุกคนมีความสามารถและฉลาดหลักแหลม พวกเขาจะช่วยปกป้องบัลลังก์ให้มั่นคงได้อย่างแน่นอน แต่ห

“เจ้าสองคนก็ไปช่วยน้องสาวเจ้าด้วย” องค์ชายซีห่าวและรัชทายาท เมื่อเห็นว่าทุกคนจะไปช่วยว่านชิงอีทำอาหารกันหมดก็เอ่ยขึ้น “ข้ากับองค์ชายจะไปช่วยทำด้วย” คราวนี้ทุกคนหันมามองสามบุรุษด้วยความแปลกใจ แต่ก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยสิ่งใดออกไป ชิงอีจึงเดินนำทุกคนไปที่ห้องครัว บ่าวรับใช้พากันตกใจที่เห็นผู้เป็นนาย ยกขบวนมาที่ห้องครัว “คุณหนูเหตุใดถึงพากันมาที่นี่ละเจ้าคะ?” “ข้าจะมาทำอาหาร” ชิงอีกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ “ทำอาหารหรือเจ้าคะ!” บ่าวในครัวร้องออกมาพร้อมกัน ด้วยความตกใจ เกิดอะไรขึ้น! “เฮ้อ!พวกเจ้าจะตกใจอะไรกันขนานนั้น ทำท่าอย่างกับข้าจะไปฆ่าใครอย่างนั้น ก็แค่ทำอาหาร พวกเจ้าคิดว่าข้าทำไม่ได้รึ? คอยดูแล้วกันอร่อยขึ้นมา แล้วอย่ามาบอกให้ข้าทำให้กินอีกก็แล้วกันเชอะ!” ชิงอีสะบัดหน้าอย่างแง่งอน ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็น ฮุ่ยเจียงและบ่าวในจวนหิ้วของเข้ามา นางจึงรีบเข้าไปช่วยถือ วันนี้นางจะทำเนื้อย่าง นางให้ฮุ่ยเจียงซื้อของมาหลายอย่างเช่น เนื้อ หมูสามชั้น ไก่ ปลา และกุ้ง ก่อนนางจะนำทุกอย่างไปล้าง แต่บ่าวก็รีบมาฉวยไปล้างเสียเอง ชิงอีจึงเตรียมทำน้ำจิ้ม ก่อนนางจะหันไปมองหาปิงปิง ที่นั่งอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง “ป

ชายสี่คนเดินตามอีถงและลู่หลิงที่พาเดินเข้ามาลึกพอสมควร ก่อนที่นางทั้งสองจะหยุดเดิน แล้วหันกลับมาแสยะยิ้มให้พวกเขา จากใบหน้าที่ปกติยามนี้เนาะเฟะมีหนอนชอนไช ดวงตาหลุดออกมานอกเบ้า ชายทั้งสี่ตาเหลือกถลนกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ก่อนจะพากันร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะพากันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต พอหยุดพักหายใจ ก็เห็นร่างวิญญาณที่น่าเกลียดน่ากลัวมาอยู่ตรงหน้า พวกเขาหวาดกลัวจนหมดสติ อีถงและลู่หลิงจึงเดินออกไปหากลุ่มที่ยืนรออยู่ “นายท่าน” พวกเขาอีกหกคนหันมาตามเสียง ก็ถึงกับผงะกับใบหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัวของนางทั้งสอง พอหันมามองชายที่ยืนอยู่กับเด็ก ยามนี้เขาก็ดึงคอออกจากหัวอย่างช้า แล้วโยนเล่นไปมา ส่วนเด็กน้อยก็ยืดมืออันแสนยาวเหยียดขึ้นไปโหนต้นไม้ แกว่งไกวตนเองไปมา ชายทั้งหกคนหมดสติไปทันทีด้วยความกลัว ก่อนปิงปิงจะรีบไปส่งข่าวกับว่านชิงอี ไม่นานกลุ่มของท่านอ๋องก็มาถึง “พวกเจ้าทำได้ดีมาก” ว่านชิงอีเอ่ยชม มีผู้ช่วยเป็นวิญญาณก็ดีแบบนี้ไม่ต้องเปลืองแรง “อู่ถงจับมัดพวกเขาเอาไว้ ส่งคนไปแจ้งทางการให้มาเอาตัวพวกเขาไป บอกองค์ชายซีห่าวให้ส่งคนมาช่วยข้ามากหน่อย อีกอย่างบอกองค์ชายซีห่าวชายสิบคนนี้ ข้ากลับ

ณ หมู่บ้านตงซานหลังจากจากเกิดเหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ไม่มีใครกลับไปนอนอีกต่างพากันนั่งรอให้ถึงเช้า อู่ถงพอเปิดประตูออกมาในตอนเช้าตรู่ ก็ต้องชะงักกับสตรีราวเจ็ดแปดคน มายืนรออยู่หน้าเรือนพัก ในมือมีอ่างใส่น้ำ เพื่อให้ทุกคนได้ล้างหน้าล้างตา ฮุ่ยเจียงเดินมารับอ่างจากสตรีนางหนึ่ง แล้วยกเข้าไปด่านในให้กับท่านหญิง ส่วนอู่ถงเดินมารับอ่างน้ำอีกอันเพื่อนำไปให้เหว่ยอ๋อง หลังจากทุกคนล้างหน้าล้างตากันเสร็จ สตรีที่มาคอยช่วยดูแลก็นำน้ำชาและโจ๊กมาให้ทุกคน ว่านชิงอีมองเห็นวิญญาณห้าดวงที่ยืนมองอยู่ห่างๆ ก็สะกิดปิงปิงให้ไปเรียกเข้ามา “พวกท่านมีอะไรหรือไม่?” “ทูลท่านหญิง พวกกระหม่อมไม่มีที่ไป ขอติดตามเป็นทาสรับใช้ท่านได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” ว่านชิงอีได้ฟังก็พยักหน้า “ได้ต่อไปก็คอยฟังคำสั่งของปิงปิงก็แล้วกัน” ห้าดวงวิญญาณปรายตามองเด็กน้อยวัยห้าขวบ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ท่านหญิงจะให้พวกข้าฟังคำสั่งจากเด็กคนนี้หรือ?” ว่านชิงอียกยิ้ม “อย่าดูถูกความสามารถนางเชียวนะ” ปิงปิงพอได้ยินนางเอ่ยชม ก็ยกแขนขึ้นมากอดอกอย่างเย่อหยิ่ง “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าใครที่เป็นคนทำวิชาอาคมพวกนี้ ในนิมิตข้าเห็นชายผู้หนึ่งแต่ว่าไม่

ทางด้านสามตระกูลใหญ่ ที่ยามนี้มารวมตัวกันอยู่ที่จวนของตระกูลกู้ เพื่อรอฟังข่าวว่าวันนี้ท่านหญิงจะเป็นเช่นไร เมื่อมีข่าวออกมาว่าผู้คนได้ไปรวมตัวกัน ที่หน้าสำนักงานหน่วยสืบสวนเพื่อเรียกร้องให้จับท่านหญิง มาเผาไฟต่อหน้าทุกคน ฝ่ายกรมยุติธรรมเมื่อถูกกดดันจากราษฎร จึงต้องเข้าไปตรวจสอบ เพื่อความสบายใจให้แก่ทุกคน แม้ว่าเรื่องนี้ฟังดูแล้วข้อกล่าวหาอาจดูเกินจริง และดูเหมือนใส่ร้ายท่านหญิงจนเกินไป แต่เนี่ยนเจินกรมยุติธรรมก็ต้องทำตามหน้าให้ดีที่สุด สร้างความพอใจให้กับสามตระกูลใหญ่เป็นอย่างมาก พวกเขาจึงนัดกันมานั่งจิบชา รอฟังข่าวอยู่ที่จวนเสนากู้ สามฮูหยินและคุณหนูทั้งสามต่างพากัน พูดคุยอย่างอารมณ์ดี พวกนางคิดว่าอย่างไรวันนี้ท่านหญิงก็คงไม่รอด เพราะเหตุการณ์วันนั้นหลายคนเห็นกับตาตนเอง ว่านางสามารถสร้างภาพลวงตาทำให้ผู้คนหวาดกลัว ข้อกล่าวหาว่านางเป็นปีศาจไม่ดูเกินจริงเลยสักนิด “รายงานขอรับ” บ่าวจวนเสนาบดีกู้รีบเข้ามารายงาน หลังออกไปเกาะติดสถานการณ์ เกี่ยวกับท่านหญิงมาทั้งวัน เมื่อได้ยินเสียงตะโกนบอกของบ่าวที่มารายงาน ทุกคนก็ตั้งอกตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ “เรียนท่านเสนาตอนนี้ผู้คนที่รวมตัวกัน ไป