All Chapters of หวงรักร้ายนายวิศวะ: Chapter 61 - Chapter 70

ด้านดีเทลหลังจากที่ร่างสูงคุยสายกับโรราแล้วนั่น โรราโทรกลับมาแต่นั้นดีเทลกับไม่มีท่าทีว่าจะรับสายของเขา เขาเกลียดที่สุดคือการโกหก ภาพที่เธอกอดกับไอ้ห่านั้นชัดขนาดนี้ เธอยังมีหน้าปฏิเสธเขาอีก แค่มาต่างประเทศแค่สามวัน ยังออกลายขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดอีกสามเดือน เขาจะเชื่อใจเธอได้ยังไง ดีเทลเขวี้ยงสมาร์ตโฟนของตนลงบนพื้นด้วยท่าทีทั้งโกรธและโมโห!! เคล้ง !!ด้านสายธารที่เดินเข้ามาพอดีนั่น ถึงกับตกใจ"ตาดีเทลนี้นายเป็นอะไรหรือเปล่า" สายธารที่เห็นท่าทีอารมณ์ไม่ดีของดีเทลถึงกับขมวดคิ้วถาม"ผมอยากอยู่คนเดียว" ดีเทลตอบสายธารแค่นั้น ด้านสายธารที่เห็นท่าทีไม่สบอารมณ์ของน้องชายจึงเดินไปยังห้องทำงานของมาโคล เพื่อขอให้ดีเทลนั้นหยุดทำงานหนึ่งวัน เพราะดูท่าเหมือนดีเทลมีเรื่องไม่สบายใจอีกด้านของกองละคร ด้านพระพายใครจะคิดว่าเมื่อคืนเป็นอะไรที่บังเอิญมากที่ฉันไปปาร์ตี้กับกลุ่มเพื่อนของผู้จัดการ แต่ใครจะคิดว่าฉันบังเอิญเจอยัยโรราที่หน้าฟอร์มแดนซ์ ส่วนผู้ชายในคลิปที่ส่งให้ดีเทลนั้นน้องชายผู้จัดการส่วนตัวของฉันเอง ใบหน้าสวยเชิดได้แต่ผุดรอยยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าพอใจที่เห็นผลงานตัวเอง ภาพชัดขนาดนี้ฉันอยากจะรู้นัก

2 เดือนต่อมา อีกด้านของประเทศฝรั่งเศส ด้านพระพายหลังจากที่ฉันขอพี่สายธารเรื่องที่ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อ ก็เป็นอย่างที่คิดที่พี่สายธารช่วยพูดกับคุณมาโคลให้ฉันได้อยู่ที่นี่ และวันที่ก็เป็นวันฝึกงานวันสุดท้ายของดีเทล และวันนี้พี่มาโคลเลยพาดีเทล และทีมงานอีกหลายคนมาเลี้ยงส่งพวกฉันที่จะกลับไทยในวันมะรื้น เอาจริงฉันก็ใจหายอยู่เหมือนกันที่จะกลับเพราะยังอยากอยู่ที่นี่ ตลอด 2 เดือนที่ผ่านมาฉันดีเทลเขาดูแลฉันดีมาก ฉันตามเขาและพี่มาโคลไปทำงานแทบจะทุกวัน ถ้ากลับไทยไปคงยากมากที่ฉันจะมีเวลาใกล้ชิดกับดีเทล แบบนี้ เห็นทีฉันคงต้องทำอะไรซักอย่างแล้วละ ด้านพระพายหลังจากที่วางสายกับผู้จัดการคนสนิทไปแล้วนั้น ร่างบางเดินกลับเข้ามาภายในโต๊ะ ที่ตอนนี้มีพี่มาโคล ดีเทลและ ทีมงานอีกหลายคนที่นั่งดื่มกันอย่างสนุก และตอนนี้ฉันและดีเทลเราอยู่คลับหรูแห่งหนึ่งในเมืองปาริส ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่ฉันพักร่างบางของพระพายทีี่เดินเข้ามาภายในร้าน สายตาก็สะดุดเข้ากับร่างสูงของดีเทล ที่ตอนนี้ดีเทลเขาเมาหนักมาก จนหน้าแทบจะฟุบลงที่โต๊ะ เขาเมาหนักไม่ได้สติแบบนี้สิ่งที่ฉันเตียมมาคงไม่ต้องใช้แล้วละ ยิ่งเขาเมาหนักยิ่งเข้าทางฉัน ด้า

ด้านดีเทลเมื่อเห็นว่าโรราเดินหนีไปแล้วนั้น ดีเทลทั้งโกรธและหึงโรราจนเลือดขึ้นหน้า ร่างสูงสาวเท้าหวังจะไปเคลียร์กับโรราแต่นั้นกับถูกดีเอ็มรั้งเอาไว้!! หมับ !! ฝ่ามือหนาของดีเอ็มจับเข้าที่แขนเพื่อนอย่างห้ามปราม"กูขอเถอะ อย่ามีเรื่องกันเลย" ดีเอ็มเอ่ยกับดีเทลมา เพราะนี้ร้านอาหารและอีกอย่างเขาเหลือบมองไปที่โรราตอนนี้ น้องก็ดูแฮปปี้ดี ดีเทลไม่ควรเข้าไปขัดจังหวะหรือทำให้โรราเสียบรรยากาศ ในเมื่อน้องประกาศชัดแล้วดีเทลควรทำใจ เพราะต้องยอมรับว่าเพื่อนเขาเป็นฝ่ายไม่ชัดเจนกับเธอก่อนดีเทลที่ถูกเพื่อนห้ามไม่ให้ตามโรราไปที่โต๊ะนั้น สายตาคมคู่ดุจ้องมองหน้าดีเอ็มด้วยสีหน้าไม่พอใจ ดีเทลสะบัดแขนออกจากมือของดีเอ็มและเดินออกจากร้านด้วยท่าทีหงุดหงิดและหัวเสียสุดๆ"เอาแล้วสิ ถ้ากูรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ กูแม่งพามันไปแดกข้าวที่โรงอาหารใน มอ แหละ" ดีเอ็มได้แต่เอ่ยพร้อมกับส่ายหัวให้กับดีเทลที่เดินออกไปจากในร้าน เออ อย่างน้อยๆ ก็ดีแล้วแหละที่ดีเทลเลือกที่จะไปสงบสติที่ด้านนอกแทนที่นี่ เพราะถ้าทนนั่งดูน้องกับเด็กใหม่ของเธอกลัวว่าจะห้ามดีเทลไม่อยู่ ดีเอ็มได้แต่คิด ขนาดเรื่องของเขาและณดายังเอาไม่รอด นี้ยังมาเจอดีเทลก

3 ชั่วโมงต่อมา Condo Rora ด้านดีเทลหลังจากที่ตามโรราไปไม่ทัน ดีเทลจึงขับรถออกจากบริษัทมาหาโรราที่คอนโดของเธอ ร่างสูงนั่งรอโรราที่หน้าล็อบบี้อยู่เช่นนั้นนานนับ 3 ชั่วโมงแต่นั้นก็ไม่มีท่าทีว่าโรรานั้นจะมา ให้ตายเถอะภาพที่โรราน้ำตาไหลอาบแก้มยังวนเวียนเข้ามาในหัวของเขา"ให้ตายเถอะ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาไม่น่าปากพล่อยไปต่อว่าเธอเลย" นอกจากจะทำโรราร้องไห้แล้ว ยังโดนพี่สายธารต่อว่าที่เขาเป็นต้นเหตุทำให้โรราประกาศลาออกถอนตัวเป็นเด็กฝึก เล่นเอาซะพี่สายธารเล่นผมยับเลยเมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว [ดีเทลนี้มันเรื่องอะไร นายตอบพี่มาหน่อยสิ มันเกิดอะไรขึ้น ถ้านายไม่เล่าพี่ก็ไม่รู้หรอกนะ นายไม่มีสิทธิ์ไล่คนของฉัน นายรู้หรือเปล่ากว่าฉันจะได้ตัวน้องโรรามายากมากแค่ไหน กว่าที่พี่ชาย ครอบครัวของเธอจะยอมให้เธอมาเป็นเด็กฝึกที่นี่ แต่นายกับทำทุกอย่างพัง เพราะเรื่องผู้หญิง] นั้นคือสิ่งที่สายธารโทรมาต่อว่าน้องชาย[ผมขอโทษที่ผมพูดจารุนแรงไป] ดีเทลเอ่ยด้วยสีหน้าสำนึกผิด[ไม่รู้แหละ ยังไงนายก็ต้องไปขอโทษน้องโรรา และตามเธอกลับมาเป็นเด็กของพี่ให้ได้ และฉันมีอีกเรื่องที่อยากจะถาม นายกับน้องโรรา พวกนายสองคน][โรราเป็นแฟ

ด้านดีเทลหลังจากที่ถูกโรราไล่แล้วนั้น ให้ตายเถอะมันทั้งเจ็บและจุกราวกับเข็มนับพันเล่มที่มันทิ่มแทงในใจของเขา เท้าที่หนักอึ้งค่อยๆเดิน ถอยออกห่างอย่างเชื่องช้า"ต่อให้เธอโกรธเกลียดฉัน ไม่ให้อภัยฉัน แต่ยังไงฉันก็ไม่มีวันปล่อยเธอไป" ดีเทลเอ่ยกับโรราที่เดินหันหลังไปเขา ด้านโรราที่ได้ยินจากปากของคนใจร้ายเช่นนั้น ถึงกับหยุดชะงัก"พี่มันเห็นแก่ตัว" โรราเอ่ยจบร่างบางก็เดินออกไปโดยไม่คิดจะสนใจดีเทล สายตาคมได้แต่มองตามแผ่นหลังบางที่เดินหนีไปจากเขาด้านโรราหลังจากที่ร่างบางกลับมาถึงคณะ ด้านโต้งที่สังเกตุเห็นสีหน้าและแววตาที่เศร้าลงของโรรานั้น"ชะนีแกเป็นไรป่าว..." พอกลับมาถึงที่ม้านั่งโรราก็เอาแต่นั่งซึม ไม่ยอมเอ่ยหรือพูดจากับใคร"ป่าว กูแค่อยากเมา กูอยากปลดปล่อย" โรราเอ่ยมาเช่นนั้น ทำเอาเพื่อนๆ ในโต๊ะถึงกับชะงัก"เพื่อนอยากเมา เอาดิ รอไร" ด้านมะปรางที่นั่งติดกับรามถึงกับเอ่ยมา"เฮ้ย...นี้ก็เอาด้วยเหรอ" รามเอ่ยถามแฟนสาว ด้วยสีหน้าไม่พอใจ"แหมพี่ราม พี่ไม่เห็นหรือไง ว่าน้องพี่เป็นอะไร ขอเถอะนี้แค่คืนนี้คืนเดียว แล้วฉัน..." มะปรางไม่กล้าเอ่ยคำว่าไม่ไป ออกมาเพราะเที่ยวคืนเดียวของเธอไม่มีอยู่จริงๆ"