All Chapters of สัญญารักมาเฟีย (Promise Of Love): Chapter 41 - Chapter 50

Ep.25 ต้องทำยังไงถึงจะหายโกรธ 1/2 เช้าวันใหม่ที่สดใสปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเเสงที่เหลืองอร่ามของพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในเรือนหอ "โอ้ยย!!! เจ็บ ซี๊ด!" ฉันลืมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บระบมที่ใจกลางสาวจนต้องเบ้หน้าด้วยความปวด มันรู้สึกหน่วงๆเเละก็จุกข้างใน พอนึกไปถึงไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ฉันต้องระบมขนาดนี้ ฉันก็ได้เเต่กัดฟันกรอดๆด้วยความไม่พอใจ ฉันก้มหน้าลงไปมองที่หว่างขาของตัวเองก็เห็นภาพที่ดูไม่น่ามอง เพราะมันมีเลือดประจำเดือนผสมกับน้ำกามเปรอะเปื้อนตามหว่างขาเเละผ้าปูที่นอน ฉันรู้สึกอารมณ์เสียอย่างบอกไม่ถูก เเละเมื่อคืนไม่รู้ว่าฉันเผลอหลับไปตอนไหนเหมือนกัน รู้เเค่ว่าไอ้ผัวหื่นมันกระเเทกร่องฉันไม่หยุดพักหยุดผ่อนเเม้เเต่นาทีเดียว ไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน เเถมเรี่ยวเเรงยังเยอะมากอีกด้วย กินช้างเป็นอาหารหรือไงกัน "อารมณ์เสียชะมัด!" ฉันบ่นอุบอิบอยู่คนเดียวขณะที่สายตาก็ไล่สำรวจร่างกายที่บอบช้ำของตัวเอง ซึ่งเต็มไปด้วยรอยกัด รอยดูดของพี่คอลิน ฉันมีผัวเป็นคน หรือมีผัวเป็นเเวมไพร์กันเเน่วะ! ผิวฉันเเทบไม่เหลือพื้นที่ให้เห็นความขาวผ่องเลย เพราะมันมีเเต่รอยเเดงๆจากพี่คอลินเต็มไปหมด

Ep.26 ผลาญเงินผัวฉ่ำ @ ห้างหรูเเห่งหนึ่ง "นี่พี่จะพาบริการ์ดมาทำไมเยอะเเยะ ไม่เห็นหรือไงว่าคนมองมาที่เราเหมือนตัวประหลาด" ฉันเหนื่อยใจกับผัวตัวเองมาก จะเล่นใหญ่อะไรเบอร์นี้ ขนบริการ์ดมาเกือบหมดคฤหาสน์จนคนในห้างมองมาด้วยสายตาเเปลกๆ ฉันอายจนไม่อยากจะเดินกับผัวตัวเอง "เพื่อความปลอดภัย" ใบหน้านิ่ง น้ำเสียงก็นิ่ง นิ่งทั้งเจ้านาย นิ่งทั้งลูกน้อง รู้สึกเหมือนเดินอยู่กับพวกร่างที่ไม่มีวิญญาณเลยอ่ะ โดยเฉพาะผัวหน้ามึนของฉัน ยกให้เป็นวิญญาณตัวเเรกเลย ยิ่งเเต่ใส่เเว่นทำเป็นเก๊กจนสาวๆมองไม่ขาดตา ไม่รู้จะมองอะไรนักหนา ไม่เห็นจะมีอะไรดีให้น่ามอง เห็นเเล้วก็หมั่นไส้ผัวตัวเอง ฉันเลิกสนใจความมั่นหน้าของผัว เเล้วหันไปสนใจร้านกระเป๋าเเบรนด์ดังข้างหน้าเเทน "ไปทางนั้นกันเถอะ ฉันจะซื้อกระเป๋า" ฉันชี้นิ้วไปทางร้านกระเป๋าเเบรนด์เนม เเล้วก็เดินนำหน้าผัวไป พี่คอลินจึงเดินตามมา พอฉันหันกลับไปมองพี่คอลินก็ยังมีสายตาของพวกหญิงมองมาที่เขาราวกับต้องการจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว ยัยพวกนี้ไม่เห็นหรือไงว่าเมียของเขาก็มาด้วย เเถมยังสวยกว่าอีก ฉันจึงตัดสินใจเดินกลับไปดึงเเขนไอ้ผัวเดินช้าเหมือนเต่าให้มาเดินข้างๆฉัน ดี

Ep.27 รถไฟชนกัน 2/2 "ฉันไม่เคยมีเมียอย่างเธอ เเละเมียของฉันมีเพียงคนเดียวเท่านั้น คือผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ" พี่คอลินตอบกลับผู้หญิงคนนั้นเป็นประโยคยาวๆจนผู้หญิงคนนั้นดวงตาสั่นระริกเหมือนกับเธอกำลังจะร้องไห้ออกมา เเต่พยายามกลั่นน้ำตาเอาไว้ "เเต่คุณได้ฟางเเล้ว ฮึก คุณต้องรับผิดชอบฟางนะคะ" สถานการณ์เริ่มเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆเเล้วสิ ผู้หญิงคนนี้ตอนเเรกเหมือนดูสู้คนมากๆ เเต่ตอนนี้กลับดูน่าส่งสาร เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายฉันที่มองดูอยู่ "เธอรู้กฎของฉันดี อย่ามาพูดจาเหมือนคนไร้สมอง เเละถ้ายังไม่หยุดมายุ่งกับเมียของฉันอีก เธอได้เจอลูกตะกั่วของฉันเเน่ๆ" พี่คอลินกดเสียงต่ำเตือนผู้หญิงคนนี้ให้เลิกมายุ่งกับฉัน ซึ่งฟังดูน่าขนลุกมาก เขาดูโหดสมกับเป็นมาเฟียจริงๆ ฉันที่หมั่นไส้ยัยนี่อย่างเเรงยังรู้สึกเริ่มสงสารขึ้นมานิดๆเลย เพราะพี่คอลินพูดเเรงมากโดยไม่ทะนุถนอมจิตใจของเธอเเม้เเต่น้อย "ไสหัวไปซะ เเล้วอย่าให้ฉันเห็นหน้าของเธออีก" พี่คอลินชี้หน้าของผู้หญิงคนนั้นเเล้วกดเสียงต่ำอย่างโหดเหี้ยมจนเธอรีบวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้พร้อมกับมวลน้ำตามากมายที่ไหลอาบเเก้มทั้งสองข้าง "นี่พี่พูดเเรงไปหรือเปล่า

Ep.28 ไอติมเป็นเหตุ 2/2 "อึก!" เสียงของน้ำลายที่คนเป็นผัวพยายามกลั่นเอาไว้มาเเสนนานก็ได้กลืนเข้าไปในลำคอหนาอย่างยากลำบาก เพราะยัยเมียตัวเเสบเเท้ๆที่ทำให้ไอ้นาคอนด้ายักษ์ของเขาต้องได้รับความทรมานอย่างเเสนสาหัส นับตั้งเเต่เธอใช้เรียวลิ้นเล็กๆปาดเลียไอติมเเท่งนั้นตั้งเเต่มาถึงคฤหาสน์ จวบจนตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่เเววว่าจะหยุดเลียเลย น้ำสีเขียวอ่อนเหนียวๆของไอติมรสมะนาวก็ถูกเรียวลิ้นร้ายของเธอไล่เลียซ้ำเเล้วซ้ำเล่าเเล้วตวัดน้ำเปรี้ยวหวานยืดๆของไอติมเข้ามาในโพรงปาก มันทำให้เขาจินตนาการว่าเธอกำลังเลียไอ้อนาคอนด้ายักษ์ของเขาอยู่ ไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้ท่อนรักลำใหญ่ของเขามันมีน้ำเมือกเหนียวๆไหลซึมออกมาที่ปลายหัวมนจนชั้นในเปียกเเฉะ เเละทั้งลำของเขาก็ปวดหนึบจนพองโต เพราะยัยเมียตัวเเสบของเขาคนเดียว ไม่รู้เธอใช้สกิลอะไรในการเลียไอติม เเต่ที่รู้ๆเธอเลียไอติมได้เซ็กซี่ยั่วยวนจนคนมองอย่างเขาน้ำเเทบเเตก "พี่อยากกินล่ะสิ เห็นกลืนน้ำลายไม่หยุดเลย เเต่ฉันไม่เเบ่งหรอก เสียดาย" คนเป็นเมียพูดด้วยท่าทางเย้ยหยันคนเป็นผัวโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย เเล้วเธอก็กลับไปตวัดลิ้นร้ายไล่เลียเเท่

Ep.30 ผีเลียหัวจนฉ่ำน้ำ NC+++ 1/2 "พี่จะปล่อยให้ผีมากินตับฉันไหม?" น้ำเสียงหวานพูดอย่างอ่อนโยนเพื่อหวังให้ผัวเห็นอกเห็นใจ "ไม่มีวัน เพราะฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิต" ตึกตักๆๆๆ คำพูดที่ฟังดูเด็ดเดี่ยวพร้อมที่จะปกป้องเธอตลอดชีวิตเเละลมหายใจที่ยังมีอยู่ทำให้เธอใจเต้นเเรงจนกลัวว่าผัวจะได้ยิน... "จริงนะ?" น้ำเสียงหวานเริ่มสั่นๆเพราะคำพูดที่เเสนจะหนักเเน่นของผัวตัวเอง ทำเอาหัวใจดวงน้อยเหมือนกำลังได้โบยบินอยู่ท่ามกลางเวหาดั่งเช่นฝูงนก "อืม" คนเป็นผัวครางในลำคอเพื่อเป็นการยืนยันว่าเขาไม่ได้พูดเล่น มันจึงทำให้คนที่เป็นเมียเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว พรึ่บ! เมียจึงรีบหุบรอยยิ้มหวานโดยเร็ว เมื่อไฟได้กลับมาสว่างอีกครั้ง ทำให้คนเป็นผัวได้เห็นใบหน้าสวยสะกดของคนเป็นเมียได้ชัดๆ ทว่าใบหน้านวลนั้นมีคราบน้ำตาเปื้อนตามพวงเเก้มดูเหมือนเด็กน้อยที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เเต่เขากลับมองว่า ยัยตัวเเสบดูน่ารักดีวะ! "ไง กลัวผีจนหายซ่าเลยหรอ?" คนเป็นผัวกระตุกยิ้มร้ายถามคนที่ยังคงเกาะอยู่บนตัวของเขาในท่าลิงอุ้มเเตง "วางฉันลงก่อน" เมื่อเมียว่าอย่างนั้น คนเป็นเป็นผัวก็ไม่ได้ขัดใจอะไร เขายอมวางเธอลงบนพื้นอย่างว่