All Chapters of บำเรอรัก แม่ทัพปีศาจ: Chapter 11 - Chapter 20

“โอวว….ซี้ดดด..โอยยย…อูวววว” หญิงสาวแอ่นอกชูชันขันรับความเสียวซ่านจนขนทั่วกายลุกเกรียว แม่ทัพหนุ่มใช้ลิ้นสากโลมเลียมาถึงเนินสวรรค์ ก่อนจะใช้นิ้วแหวกกลีบดอกไม้งามออกกว้าง ร่องสวรรค์ของแม่สาวน้อยสีแดงแจ๋ เม็ดบัวยื่นออกมาน่าดูดน่าเม้มเสียเหลือเกิน แม่ทัพปีศาจซุกใบหน้าใช้ลิ้นสากของเขาเลียร่องสวรรค์อย่างหิวกระหาย ลากขึ้นลากลง คว้านซ้ายและขวาและห้อลิ้นแทงเข้าร่องสวรรค์อย่างเมามัน จนร่างงามบิดเร้าไปมาเส้นผมยาวสลวยกระจายไปมาอย่างไร้ทิศทาง ว่านฉีฉีเสียวซ่านจนกายงามสั่นระริกเพราะยังไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ในเวลานี้ไอปีศาจที่อยู่ในกายเริ่มอ่อนกำลังลง มือเรียวกำเส้นผมของตัวเองเอาไว้จนแน่นเลยทีเดียว ยิ่งโดนลิ้นสากโลมเลียเข้าไปแม่สาวน้อยก็เกร็งเด้งเอวส่ายร่อนไปมาตอบโต้ตามสัญชาติญาณทางธรรมชาติโดยไม่รู้ตัว “ซี้ด…ทนไม่ไหวแล้ว…อูววววว”หญิงสาวครางเสียงกระเส่า “โอววว…ซี้ดดดด...โอวว..อย่า…ซี้ดดด..อย่า....อูยยยย..” เธอเปล่งเสียงร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อโดนนิ้วแทงร่องสวรรค์ซอยเข้าซอยออกอย่างถี่ยิบ จนเกร็งตัวสุดๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนคลายออกมาเป็นสายธาราไหลเนืองนอง ก่อนจะถู

ยามอู่ว่านฉีฉีลูกสาวเจ้าพ่อจากเมืองเซี่ยงไฮ้ในยุคอนาคต ยังคงนอนหลับใหลอยู่บนฟูกนอนอันหนานุ่ม กายงามยังคงนอนเปลือยเปล่าไร้สิ้นอาภรณ์ห่อหุ้ม ผมสีดำยาวสยายเต็มหมอนหนุน หลังจากร่างกายได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มที่แล้ว ความรู้สึกและสติของว่านฉีฉีก็เริ่มเกิดขึ้นมาอย่างช้าๆร่างเริ่มเคลื่อนไหวไปมา ใบหน้าเหยแกด้วยรู้สึกเจ็บระบมไปหมดทั่วทั้งร่างกายอย่างไม่เคยรู้สึกเป็นเช่นนี้มาก่อน เปลือกตาค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาสีดำกลมโตจับจ้องอยู่แต่เพดานที่ทำจากผ้าเนื้อหยาบอยู่ชั่วขณะ“นี่เรามาออกเที่ยวเดินป่าอีกแล้วเหรอ จำได้ว่าไม่ได้มีแผนเดินป่าที่ไหนเลยนะ แล้วมานอนอยู่ในเต๊นท์ผ้าของใครกันละเนี่ย”หญิงสาวพึมพำอย่างสงสัยพร้อมหยัดกายลุกขึ้นมานั่งบนฟูกนอนแปลบบบ!!! อาการเจ็บเสียวปลาบเกิดขึ้นบริเวณท้องน้อยและตรงหว่างขาซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของลูกผู้หญิงโอ้ยยยย!!! ว่านฉีฉีส่งเสียงร้องออกมาเบาๆ ด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดแปลบไปทั่วกายซึ่งกำลังส่งผลอยู่ในเวลานี้หญิงสาวจดจำอะไรไม่ได้เลยว่าได้ผ่านการเสพสังวาสกับแม่ทัพเฉียนฉินเมื่อคืนที่ผ่านมาอย่างสาหัสสากรรจ์เลยทีเดี

เหวินฉางกระชากผ้าห่มจนบางส่วนขาดออกจากกันเพื่อให้เต้านมทั้งสองข้างของเธอได้ออกมาโชว์หราอย่างเต็มที่ ปลายถันสีชมพูจางๆ และยังไม่ใหญ่มากช่างยั่วปากเขาเสียเหลือเกิน ว่าแล้วก็มุดศีรษะลงลอดใต้วงแขนของเธอเข้าไปเพื่อดูดเลียให้สมใจอยาก "อูย... เสียว...อ้ายย….ดูดแรงไปแล้ว"เสียงของเธอที่ช่างเว้าวอนเร่งเร้าให้แม่ทัพหนุ่มยิ่งดูดเม้มและขบกัดอย่างเมามัน ก่อนจะดึงท่อนสวรรค์ลำเขื่องออกและแทงเข้าไปใหม่แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ร่องสวาทแล้วแต่เป็นร่องก้น "อึ๊ย...ทำอะไรนะ นั่นมัน...โอ๊ว...."ฉีฉีพูดไม่ออกได้แต่ทั้งจุกและแน่นอย่างบอกไม่ถูก “ปล่อยให้ว่างทำไม อยากลืมกันได้ลงคอเจ้าก็จะต้องถูกข้าลงโทษแบบนี้"เหวินฉางกันฟัดบอก ความเสียวซ่านเริ่มทวีมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมเพราะร่องก้นของเธอคับแน่นรัดลำของเขาจนต้องกัดฟันเอาไว้แน่น “ทะ...ทำกันแบบนี้..จะขาดใจตายก่อนนะ..อ้ายยย”ฉีฉีครางเสียงหลง “อย่างนั้นเหรอคนสวย ถ้างั้นข้าก็จะยัดเข้าไปให้สุดเลยนะดูสิว่าเจ้าจะขาดใจตายจริงไหม” ว่าแล้วเหวินฉางก็ดันท่อนเนื้อยักษ์ของเขาเข้ารูก้นของฉีฉีจนมิดด้าม "โอ๊ว..."เธอสะดุ้งตัวโหยง ส่ายสะโพกไปมา “รู้สึกด

ห้องพิธีกรรม   หุ่นปั้นขนาดเด็กเล็กประมาณสี่ขวบทำจากดินเหนียวและนำมาเผาจนกลายเป็นหุ่นเคารพที่มีใบหน้าดุจปีศาจ แต่มีร่างกายเป็นคนมือขวาถือดาบ มือซ้ายถือดวงไฟคล้ายดวงวิญญาณ ตั้งอยู่บนแท่นทำพิธีกรรมซึ่งมีถ้วยห้าใบเต็มไปด้วยโลหิตสีแดงฉานวางไว้เป็นสิ่งที่นำมาบูชารูปเคารพตรงหน้า   ฮ่องเต้เฉียนซ่งผู้ฝักใฝ่วิชามารและปีศาจร้าย ยืนร่ายคาถาเพื่อขออำนาจจากจอมปีศาจซึ่งแฝงอยู่ในรูปเคารพ ดวงตาที่เห็นเป็นเพียงดินเผายังคงสงบนิ่งอยู่เช่นนั้นไม่ได้มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใดจนเปลือกตาของฮ่องเต้โฉดเปิดขึ้นพลางยืนมองเทวรูปของจอมปีศาจที่ถูกสั่งให้ปั้นขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษ ก่อนจะนำเข้ามาภายในพระราชวังหลวงเพื่อบูชารูปเคารพตรงหน้า   “เหตุใดสองเดือนที่ผ่านมานี้ข้าจึงไม่สามารถติดต่อกับจอมปีศาจได้ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ หรือว่าข้าทำผิดขั้นตอนหรือข้ามอะไรไปหรือเปล่า จอมปีศาจจึงไม่ติดต่อกับข้า ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่เป็นผล”ฮ่องเต้เฉียนซ่งรับสั่งพึมพำ   ในขณะที่นอกห้องพิธีกรรม ร่างของขันทีคนสนิทที่คอยถวายการรับใช้อย่างใกล้ชิดกำลังเดินหน้าเริดมาอย่างสุดกำลัง เพื

ในเวลาต่อมา กึก!!!! เสียงบานประตูปิดเข้าหากันจนสนิทพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นใบบนหน้าสวยสะคราญ “สำเร็จ...คราวนี้จะได้ไปหาอะไรกินเสียที”ว่านฉีฉีพูดพลางรีบเดินออกจากบริเวณหน้าห้องนอนเดินตรงไปตามทางเดิน พลางกวาดสายตามองสำรวจไปทั่วจวนแม่ทัพ “โอโห่! จวนแม่ทัพในสมัยโบราณใหญ่โต อลังการกว้างขวางเหมือนในพระราชวังเสียนหยางที่ถอดแบบสร้างจำลองจากของจริงที่เคยมีอยู่ในประวัติศาสตร์ว่าสวยงามและยิ่งใหญ่ขนาดไหน นี่ถ้าพวกนักโบราณคดีในยุคปัจจุบันมาเห็นเหมือนกับเราตอนนี้ แต่ละคนคงได้แต่พากันอ้าปากค้างเป็นแถวๆ แน่ เพราะของจริงสวยกว่าเยอะเลย”ว่านฉีฉีพูดพลางเดินเล่นไปเรื่อยๆ โดยมีบ่าวไพร่ที่เดินผ่านย่อกายคาราวะฮูหยินแม่ทัพกันเป็นแถวๆ “ตามสบาย..ตามสบาย..ตามสบาย”หญิงสาวบอกประโยคเดียวไปตลอดทางและหยุดก้าวเดินทันทีเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นมู่เฉินกำลังเดินถือม้วนไม้ไผ่ซึ่งเป็นเอกสารทางราชการทหารนำรายงานมาส่งให้แก่แม่ทัพใหญ่เฉียนฉิน “มู่มู่!!!”ว่านฉีฉีตะโกนร้องเรียกคนสนิ