All Chapters of บำเรอรัก แม่ทัพปีศาจ: Chapter 1 - Chapter 7

แคว้นซีฉิน ชุดเกราะสีเงินรมดำสัญลักษณ์ของแม่ทัพใหญ่จากแคว้นเฉียนฉิน ก้าวย่างไปอย่างช้าๆ ข้ามซากศพทหารซีฉินซึ่งต่างพากันสังเวยชีวิตล้มตายเป็นจำนวนมาก ในสงครามชิงแคว้นเพื่อแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ เพื่อความมั่งคั่งที่แคว้นนั้นครอบครองและเพื่อความยิ่งใหญ่ของผู้ที่ได้รับชัยชนะจากสงครามครั้งนี้ สภาพของทุกศพไม่มีเลยที่จะมีอวัยวะอยู่ครบ ด้วยเพราะถูกแม่ทัพใหญ่ของเฉียนฉิน มีคำสั่งสังหารอย่างป่าเถื่อนและเต็มไปด้วยความอำมหิต เชื้อพระวงศ์ของซีฉินถูกตัดหัวนำมาเสียบอยู่บนกำแพงเมืองเรียงรายเป็นทิวแถว ช่างเป็นภาพที่ติดตาต่อผู้คนที่ได้มาพบเห็นจนหลอนกันไปทั่ว หลี่เหวินฉาง แม่ทัพใหญ่จากแคว้นเฉียนฉินผู้นำชัยชนะและชิงแผ่นดินมากมายมาอย่างต่อเนื่องและเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งนำกองทัพออกล่าชิงแผ่นดินไปทั่วทุกแคว้นติดต่อกันยาวนานถึงหกปีเต็ม เดิมทีแม่ทัพผู้นี้มีคำสั่งนำกองทัพกลับคืนสู่ผิงหยาง เมืองหลวงของเฉียนฉินเมื่อสามปีก่อน หลังจากชิงแผ่นดินสือเจ้าได้เป็นผลสำเร็จเพื่อเหล่าทหารได้มีโอกาสพักผ่อนหลังจากออกรบติดต่อกันมาอย่างยาวนานถึงห้าปีเต็ม แต่แล้วจู่ๆ กลับมีคำสั่งเคลื่อนทัพมุ่งหน้าลงล่าแคว้นทางตอนใต้ และพฤติก

ดวงตาของสตรีนางนั่นเบิกกว้างจ้องหน้าจอมปีศาจด้วยอาการตื่นตระหนกอย่างยิ่งยวด ด้วยเพราะเห็นดวงตาสีเลือดปรากฏอยู่ตรงหน้า ซึ่งกำลังเกิดขึ้นกับหลี่เหวินฉางอยู่ในเวลานี้ภายหลังจากเสพสังวาสกับนางเสร็จสิ้นเมื่อครู่ที่ผ่านมาภายใต้ความสุขอันแสนหฤหรรษ์ที่ได้รับจนสุขล้นจบลงพร้อมพลังชีวิตถูกสูบชีพออกกจากกายอย่างรวดเร็ว ร่างที่กำลังเปลือยเปล่าซึ่งเต็มไปด้วยความอวบอิ่มของสตรีสาวตรงหน้าค่อยๆ ซูบซีดลงทีละน้อย ทีละน้อย จนเหลือแต่โครงกระดูกแห้งกรัง พรึบ!!! ซากแห้งกรังค่อยๆ สลายกลายเป็นเถ้าธุลีไปในชั่วพริบตา บนฟูกนอนอันหนานุ่มในเวลานี้คงเหลือแต่เพียงกายเปลือยเปล่าของหลี่เหวินฉางแต่เพียงผู้เดียว ร่างอันใหญ่โตกำลังสั่นสะท้านเมื่อได้สูบพลังชีวิตเข้าไป ดวงตาสีเลือดฉาบอยู่เมื่อครู่ที่ผ่านมาค่อยๆ เลือนหายไปทีละน้อย ทีละน้อย จนกระทั่งความเป็นตัวตนของมนุษย์แต่ดั้งเดิมพร้อมสติหวนกลับคืนมาอีกครั้ง ดวงตากวาดมองไปโดยรอบ เห็นเสื้อผ้าของสตรีถูกเหวี่ยงกระจายอยู่ที่พื้น พร้อมเสื้อผ้าของตน ตุบ!!!! หลี่เหวินฉางกระแทกร่างเปลือยลงบนฟูกนอนอย่างแรง ดวงตาสีดำจับจ้องอยู่แต่บนเพดานของกระโจม กรอดดดด!!! เสียงฟันกรามขบเข้า

อาคารเหอเป่า  ร่างสูงระหงซึ่งเป็นเจ้าของความสูงถึง 170 เซนติเมตร เดินอาดๆ ไปตามเส้นทางผ่านกลุ่มนักเรียนมากมายที่กำลังยืนเมียงมองคอยลอบสังเกตอยู่ตลอดเวลาเพราะเป็นนักเรียนแปลกหน้าไม่เคยเห็นมาก่อน และอีกอย่างเปิดเรียนมานานกว่าสองเดือนแล้วจนกำลังจะเริ่มสอบกลางภาค แต่ก็ยังอุตส่าห์มีนักเรียนใหม่มาปรากฏให้เห็น  “เฮ้ย! พวกเรานักเรียนใหม่เว้ย!”เสียงของผู้ชายวัยรุ่นดังออกมาจากกลุ่มที่กำลังยืนพิงขอบหน้าต่างมีอยู่ประมาณสิบคน  “เจ้าหล่อนโคตรสวยเลยวะ แถมยังเดินกินลูกอมเอาไว้ในปากด้วย กวนประสาทไม่ใช่เล่นแบบนี้ต้องให้การต้อนรับน้องใหม่เสียหน่อยแล้วเว้ย หรือเธอว่าอย่างไงเหนียงเหนียง”เขาพูดพลางหันกลับไปมองกลุ่มผู้หญิงที่มีอยู่ด้วยกันห้าคน  เด็กสาวเจ้าของชื่อเหนียงเหนียง หรือหม่าฟางเหนียงหันกลับมาตามเสียงเรียกของผู้ชายในกลุ่มซึ่งก็คือแฟนของเธอที่คบหากันอยู่ในสถาบัน เป็นทั้งเพื่อน แฟนและทำหน้าที่เป็นสามีในเวลากลางคืน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในอพาร์เมนท์แทนที่จะอยู่บ้านของแต่ละคน เพราะต่างคนมาจากเมืองอื่นแต่เข

ว่านฉีฉีแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทันทีเพราะมีความรู้สึกบางอย่างบอกให้เธอมองไปที่ดวงจันทร์ และดวงตาสีดำกลมโตคู่ใหญ่เห็นพระจันทร์ดวงมหึมาลอยอยู่ใกล้มาก เห็นได้อย่างชัดเจนและที่สำคัญสีของดวงจันทร์กำลังเปลี่ยนเป็นสีเลือดอย่างรวดเร็ว    พรึบ!! ดวงตาคู่สวยของเธอจากสีดำกำลังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเลือดเข้ามาแทนที่ พร้อมรังสีอำมหิตฉายวาววับอยู่บนดวงตา    “เฮ้ย!..พวกเราดูนางเด็กนั่น!!!”กลุ่มนักเลงส่งเสียงเรียกให้พวกเดียวกันมองร่างระหงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นเป้าหมายจะต้องจัดการ    เหวอออ...เสียงอุทานดังลั่นหลุดออกมาจากปากของแต่ละคน ไม่คิดว่าจะเห็นอะไรที่น่ากลัวแบบนี้    “ทะ...ทำ..ทำไมนางเด็กคนนั่นมันถึงมีไอดำออกมาจากตัว...พวกแก...เห็นเหมือนกันไหม”หัวโจกถามพวกพ้องและแต่ละคนพยักหน้าขึ้นลงพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย    “ปะ...ปี...ปีศาจ..นางเด็กคนนี้มันจะต้องเป็นปีศาจแน่ๆ คนดีๆ ที่ไหนจะมีไอดำพวยพุ่งออกมาจากตัวแบบนี้ ไม่มีหรอก”เสียงของหนึ่งในกลุ่