All Chapters of The Billionaire's Dark Secrets ( Tagalog ): Chapter 11 - Chapter 19

MARA's POV “Photoshopped?” bulong ko. Kung ganun, fake ang mga ebidensya nila. Gumagawa sila ng ilusyon na parang totoo ang ginagawa nilang charity work, pero sa realidad, hindi ito tumutugma sa pinapakita nila sa publiko. Hinagilap ko naman ang ilang local news articles na nag-cover sa mga events ng foundation. Karamihan ay press releases lang pala, halos copy-paste galing sa mismong PR team ng Velez. Wala ni isa man sa mga reporters ang nag-double check kung totoong nangyari ba ang mga iyon. Doon ako lalo kinabahan. Kung hindi totoo ang mga proyektong ipinagmamalaki nila, saan napupunta ang daan-daang milyong piso? At bakit walang nakakapansin? Tumigil ako sandali at huminga nang malalim. Mas lalo lang sumasakit ang ulo ko sa mga nalaman ko ngayon. Hindi lang ito simpleng report na isusulat para makakuha ng scoop. Ito ay parang pagtapak sa isang minahan. Sa mga oras nato, hindi lang ako basta reporter, pakiramdam ko isa na rin akong imbestigador Bumalik sa isip ko ang h

Mara's Pov"This...is fake" ‎‎Napalunok ako sa sagot nya.paanong fake? anong ibig nyang sabihin?‎‎Dinampot niya ang folder at binuksan isa-isa ang financial records. Malinis ang mukha niya, walang emosyon, pero ramdam kong binabasa niya lahat. Pagkatapos ng ilang segundo, isinara niya ito at ibinagsak muli sa mesa.‎‎“Miss Perez,” malamig ang boses niya, “do you have any idea what you’re holding?”‎‎Kumunot ang noo ko. “Ebidensya. Proof that your foundation isn’t what it seems.” matapang kong sagot. Hindi naman kasi ako pupunta rito, kung hindi ko alam ang mga ito.‎‎Tumayo siya ng mabagal at naglakad papalapit sakin. Ang bawat hakbang niya ay parang humahati sa pagitan naming dalawa. Hanggang sa nasa harapan ko na siya.‎‎“I’ll say this in English, so you’ll remember every word.” His eyes locked on mine, sharp and piercing.‎‎“Those files are not evidence. They are bait.” seryoso nitong sabi na parang walang pakialam sa mga files na nasa harap nya.‎‎Nanlamig ang katawan k

Leaving already?”Sabay kaming napalingon ni Fritzy.Nakatayo roon si Lander?, habang naka pamulsa, parang matagal na kaming pinagmamasdan. Naka ngiti ito samin, pero ramdam ko ang bigat ng presensya niya.“L-lander…” halos pabulong ang sambit ni Fritzy. Parang may kaba sa tono niya, at napansin kong bahagyang namula ang pisngi niya.Napakunot ang noo ko. “You know him?” tanong ko, nagtataka sa reaksyon niya.How? Ba't ngayon ko lang nalaman?Saglit lang akong tiningnan ni lander bago ibinalik ang tingin kay Fritzy. Hindi siya sumagot sa akin, pero parang may sinasabi ang mga mata niya na ako lang ang hindi nakakaintindi.Nag-aalangan si Fritzy. “Let’s just… go, Mara,” mahina niyang sabi, pilit na ngumiti pero halata ang pagkailang.Pero bago pa kami makalayo, nagsalita si Lander, mababa ang boses nito at diretso, “Running away again, Fritz?”Napalingon ako kay Fritzy, at doon ko lang napansin kung gaano siya nagpipigil ng emosyon, nahihiya, natatakot, at tila ba may matagal nang tin

MARA POVPagdating namin sa bar, sinalubong kami ng malakas na tugtug na umaalingawngaw sa buong paligid. Maraming tao ang nandoon—nagsasayawan, nag-iinuman, at nagsisigawan dahil sa kalasingan. Maingay, pero hindi masakit sa tenga.“Doon tayo,” turo ni Fritzy sa isang mesa na walang nakaupo, kaya agad kaming naglakad papunta roon.“Alam mo, Mara, ‘wag mo munang isipin ang nangyari kanina. Nandito tayo para makalimot at magsaya. Ano ka ba!” sabi ni Fritzy sabay lapag ng bag niya sa table.Tama siya, nandito kami para makalimot. Pero paano ko gagawin ‘yon kung sunod-sunod ang mga nangyayari ngayong araw? Una, ang engkwentro namin ni Sebastian sa Velez Tower. Pangalawa, natanggal ako sa trabaho. Pangatlo, ang kanina. Hindi ko alam kung sinusubok lang ako ng panahon o sadyang kakambal ko ang malas. Nakakainis.“Hoy, ayos ka lang?” pagpukaw ni Fritzy sa atensyon ko. Tumango ako bilang sagot sa kanya. Sa totoo lang, gusto ko talagang makalimot sa mga nangyayari, kaya susulitin ko na ang ga

Hindi pa rin ako makapaniwala na magkasama raw kami ni Velez kagabi—gaya ng sabi ni Fritzy.Paano nangyari ‘yon? Paanong siya ang kasama ko? Hindi kaya…Napahinto ako sa paglalakad nang biglang sumagi sa isip ko ang lalaking kausap ko sa bar. Hindi kaya siya ‘yon? Pero bakit naman niya ako kakausapin? At higit sa lahat, bakit siya lalapit sa’kin?Ibig sabihin… siya rin ang naghatid sa amin ni Fritzy pauwi?Siya rin kaya ang nagpadala kina Mama ng pera at bagong cellphone para kay Shaun? Pero bakit niya gagawin ‘yon? Para makabawi sa pagpapalayas niya sa’kin sa trabaho?“Arggg!” halos mapamura ako. Para na talaga akong mababaliw sa kakaisip kung ano ang nangyari kagabi. Huling naaalala ko, umiiyak ako nang todo, tapos, nakatulog ako sa balikat niya. Pagkatapos noon—wala na. Blanko na ang lahat. Parang binura ng alak at ng gabi ang lahat ng dapat kong tandaan.“Haysst…” Napahinga ako nang malalim, sabay yuko habang pinagmamasdan ang aspalto. Ewan ko ba. Ang gulo ng isip ko. Pakiramdam k