Lahat ng Kabanata ng หน้ากากร้ายท่านประธาน: Kabanata 101 - Kabanata 110

พนักงานต่างพูดคุยกันไปต่างๆนานา เสียงพูดคุยของทุกคนเข้ามาในหูของฉันทั้งหมด ทำเอาสายตาเริ่มพร่ามัว แม้แต่งานที่ฉันเป็นคนคิดกับเขาทุกคนยังคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนทำ ทุกคนต่างยินดีกับคนที่พึ่งมาใหม่ และดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเหมาะสมจนผู้ใหญ่เห็นดีเห็นงามภายในห้องทำงานของประธานหนุ่มพายุต้องเก็บอารมณ์ตัว

"เปล่าหรอก...รินมาวันแรกก็ลองเรียนรู้งานกับดนัยก่อนได้ พ่อพี่เตรียมทุกอย่างไว้ให้รินหมดแล้ว""ว้าว รู้สึกดีจังที่พี่พายุเรียกตัวเองว่าพี่เหมือนตอนที่เราคบกัน" ทุกอย่างอยู่ในความเงียบเมื่อนิรินพูดแบบนั้นออกไปแม้แต่สายตาคมก็จ้องมองมา"เอ่อ...รินไม่ได้อยากรื้อฟื้นนะคะ แต่รินไม่เคยลืมเรื่องของเรา และคุณ

"เลิกงานสักที ศุกร์สิ้นเดือนไปปาร์ตี้กันไหมเงินเดือนออก" เฟิร์นพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาเลิกงาน"เงินเดือนออกแล้วออกเลย ออกไปกับค่าใช้จ่ายหมดแล้ว" ฝนตอบกลับรุ่นน้องคนสนิทอย่างยิ้มๆ"เราไม่ไปนะ รู้สึกเพลียๆนิดหน่อย" ฉันรีบปฏิเสธเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะไปไหนต่อ"โอเคงั้นแยกย้ายกลับบ้านจบๆ วันจันทร์เจอกัน"แต่ล

"คุณแม่ของพราวคือนัมเบอร์วันเลยค่ะ ตั้งแต่ฟังมาคุณแม่พูดถูกใจพราวที่สุดแล้ว" พราวฟ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำพูดของแม่ แต่ก็ถูกสายตาของผู้เป็นพ่อมองอย่างไม่พอใจทำให้เธอต้องสลดสีหน้าระรื่นลง"พอดีพราวมีรายงานที่ไม่เข้าใจ พี่พายุไปช่วยพราวดูหน่อยได้ไหมคะ พราวกลัวทำส่งอาจารย์ผิดๆ" พราวฟ้าหันไปหาพี่ชายด้วยแ

"โอ้โห...ตาบวมเป็นไข่ห่านเลยพี่แก้ม ถ้าโกหกว่าไม่ได้เป็นอะไรคงไม่เนียนนะคะ" พราวฟ้าไม่ได้ตอบคำถามแก้มใสแต่เบิกตาโพลงเมื่อเห็นสภาพแก้มใสใกล้ๆ มันเป็นไปตามที่เธอคิดว่าต้องเจอพี่สาวคนสนิทในสภาพแบบนี้ เป็นเธอก็คงเสียใจที่เห็นชายหนุ่มข้างกายไปกับผู้หญิงอื่น และยังมารู้ว่าทั้งสองคนเคยคบกันแถมยังอยู่ด้วยกั