Semua Bab หน้ากากร้ายท่านประธาน: Bab 121 - Bab 130

"ฉันเป็นแค่ก้อนกรวดสินะ คุณถึงได้ทำร้ายฉันจนไม่เห็นค่าอะไรในตัวฉันเลย ไม่เหมาะแก่การเก็บรักษาพอไร้ค่าก็โยนทิ้งโยนขว้างได้ ไม่มีราคาเหมือนกับเพชรเม็ดงามนั้น คำว่าเมียที่ออกจากปากคุณมันก็เป็นแค่คำพูดพล่อยๆ สิ่งที่คุณแสดงออกมาก่อนหน้านี้ก็คงเป็นเพียงหน้ากากอีกอันที่ทำให้ฉันลุ่มหลง" ฉันพูดแทรกไม่รอให้เข

ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายและพ่อแม่ของเธอ ฉันจะออกค่าใช้จ่ายให้เธอทุกอย่างและให้เงินเธอก้อนหนึ่งเมื่อไปถึงที่นั่น พ่อแม่ของเธอฉันจะให้คนคอยดูแลโดยที่เธอไม่ต้องกังวล ถ้าเธอตกลงให้ติดต่อคนของฉัน ฉันหวังว่าเธอจะไม่โง่มองทั้งสองคนมีความสุขในวันนั้นนะ"หลังจากอ่านจบแก้มใสมองผู้ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่พร่า

"ขอโทษค่ะ รินแค่ไม่ทันตั้งตัว รินจะทำเต็มที่ให้พี่พายุไม่ผิดหวังในตัวรินนะคะ" ริมฝีปากอวบอิ่มเปลี่ยนมาระบายยิ้มใหักับชายหนุ่มที่เธอรัก ใบหน้าสวยเปลี่ยนไปทันทีเมื่ออยู่กับพายุริมฝีปากหนาระบายยิ้มบางๆให้กับหญิงสาวและส่งสายตาอ่อนโยนไปที่เธอ"งั้นคืนนี้เราไปดินเนอร์ด้วยกันนะคะ เป็นการไถ่โทษที่พี่พายุทิ

"งั้นพวกเราเข้าใจแล้วค่ะที่แก้มใสตัดสินใจหายไปแบบนี้ บอกได้คำเดียวว่าสงสารแก้มใสค่ะ ขออนุญาตกลับไปทำงานนะคะ" เฟิร์นพูดพร้อมกับลุกขึ้นและไม่ลืมที่จะดึงแขนรุ่นพี่คนสนิทไปด้วย ใบหน้าของสาวตุ้ยนุ้ยบ่งบอกถึงความไม่พอใจออกมาอย่างเปิดเผย"พี่ไม่ได้ห้ามเฟิร์นนะที่พูดแบบนั้น พี่ก็สงสารแก้มแบบที่เฟิร์นรู้สึก

"โอ้ สาวน้อยฉันรอเธออยู่พอดี...เธอดูดีกว่าที่ฉันคิดนะ เรียกฉันว่าเอมม่า ฉันได้รับเรื่องราวของเธอเมื่ออาทิตย์ก่อน รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่เห็นรูป ไม่คิดว่าพอเจอตัวจริงเธอจะทำให้ฉันสะดุดตาตั้งแต่เดินเข้าประตูมา" หญิงวัยกลางคนพูดด้วยรอยยิ้มและมองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ใช่เป็นการดูถูกแต่รูปร่างและหน้าต