Semua Bab หน้ากากร้ายท่านประธาน: Bab 131 - Bab 140

นิรินยิ้มตอบผู้เป็นพ่อกับแม่เพราะแท้ที่จริงแล้วเธอรู้ว่าทำไมวันนี้พ่อของพายุถึงเรียกเธอเข้ามาแต่แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งราวกับคนไม่รู้เรื่อง"เรื่องอะไรกันเหรอคะ ทำไมดูพ่อกับแม่ยิ้มเหมือนมีความสุข รินตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า""ก็ต้องให้ฝ่ายชายเป็นคนพูด" แม่ของนิรินส่งสายตาไปที่ครอบครัวของพายุส

"ช่วงนี้พี่ยุ่งๆรินก็เห็น ถ้ารินเหนื่อยจากงานก็กลับบ้านไปพัก พี่ไม่อยากต้องมานั่งทะเลาะกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ช่วงนี้ถ้าเป็นไปได้ก็ขับรถมาทำงานเองก่อนเพราะพี่ต้องยุ่งกับงานกลับบ้านไม่ตรงเวลา""เป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อแก้มใสต่างหากละถึงทำให้พี่พายุเป็นแบบนี้ อย่าเอาเรื่องงานมาอ้างเลยค่ะ รินรู้นะคะว่าพ

___________________มหาลัยแห่งหนึ่งในอิตาลี"ไฮ มิลล่าเลิกเรียนแล้วไปเดินเล่นกันไหม""ขอโทษนะ เราต้องไปทำงานต่อ เอาไว้โอกาสหน้านะ" ตั้งแต่วันนั้นที่เอมม่าตั้งชื่อนี้ให้ ฉันก็ใช่ชื่อนี้มาตลอด ทำให้ฉันคุ้นชินกับชื่อนี้ไปแล้วแต่ก็ไม่เคยลืมชื่อไทยที่พ่อกับแม่ตั้งให้"โอเค เจอกันพรุ่งนี้ บาย…"ฉันส่งยิ้ม

"นี่ก็สามเดือนแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นหายไป พี่พายุควรลืมเธอและอยู่กับปัจจุบันได้แล้วค่ะ ปัจจุบันที่พี่ต้องแต่งงานกับริน ใส่ใจรินให้มากกว่านี้""ต่อให้สามปีพี่ก็ไม่ลืม และทั้งชีวิตนี้พี่ก็ไม่ลืมแก้มใส อยากแต่งนักก็จัดการกันเอาเอง" พายุพูดจบก็เดินเข้าห้องทำงานไปทันที โดยไม่สนใจว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง ไม่จำ

"แก้มใส...คือผู้หญิงที่ร่วมออกแบบในคอลเลคชั่นนี้และเป็นผู้หญิงที่ผมรักครับ" พายุประกาศออกไมโครโฟนโดยไม่สนใจว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มเมื่อเห็นนิรินหน้าเจื่อนไป พายุอดทนรอให้นิรินพูดมาตลอดปล่อยให้เธอมั่นใจในตัวเอง และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะเอาคืน ถึงแม้จะเป็นการเอาคืนที่เธอไม่เจ็บตัวเลย