Semua Bab ปกติ... คือแอบรัก: Bab 41 - Bab 50

ทว่าคนที่ตั้งหน้าตั้งตาดูดเลียน้ำหวานจากโพรงปากอุ่นกลับยังคงต้อนลิ้นเข้าเกี่ยวพันไม่คิดให้ใครได้พักหายใจ“เพลิง ช้าหน่อยสิ” หญิงสาวละล่ำละลักพยายามโกยออกซิเจนเข้าปอด ทั้งต้องพยายามจัดการกับสติสตางค์กระเจิดกระเจิงของตนเองด้วยอีกอย่าง ทว่าท่าทางอ่อนหัดที่พลั้งเผลอแสดงกลับเรียกยิ้มเกเรให้ปรากฏบนเครื่อง

เอ็นกระด้างที่ฟาดเข้าหาความอ่อนนุ่มฉ่ำแฉะ ส่งผลให้เกิดเสียงเนื้อกระทบน้ำฟังดูลามกยิ่งกว่าทุกกระแสเสียงเมื่อครู่ที่ผ่านมา สองเรียวขาซึ่งถูกจับให้ถ่างอ้า ทั้งแรงฟาดจากของแข็งขนาดเขื่อง ทำเอาอุณหภูมิคนรับสัมผัสระอุผ่าวไปตลอดทั้งสรรพางค์กาย ขณะที่กายหนาก็ร้อนกายแทบไหม้ ความกระหายฉายชัดผ่านสี

CHAPTER 23งานคณะ สัปดาห์ต่อมางานคณะ วันนี้ที่คณะมีบรรยากาศคึกคักสนุกสนานเป็นพิเศษ แต่เรนไม่ได้รู้สึกสนุกไปกับบรรยากาศที่ว่า ตอนนี้เธอรู้สึกหนักไปทั้งใบหน้าจากสารพัดเครื่องสำอางที่โบกประโคมแต้มแต่งลงบนผิวหน้ามานานกว่าชั่วโมง“มันเลิศ!” พี่นาวช่างแต่งหน้ากิตติมศักดิ์ปัดแก้มไปก็ชมไป

“น้องเรน!” เสียงที่ดังขึ้นคือเสียงของส้มที่ตั้งบูทขายน้ำอยู่ข้างกัน “ดาวภาคเราสวยแบบลูกรักพระแม่ม้ากมาก!”“มะ… ไม่ขนาดนั้นพี่” คนได้รับคำชมพยายามส่งเสียงปราม เมื่อเจ้าของเสียงโทรโข่งที่ทุกคนคุ้นหูกันดีกำลังรีบปรี่เดินเข้าหาอย่างคนรู้จักคุ้นเคยกันดี“กระจกที่ส่องเอาอยู่ได้ไง! สวยแบบตาแตกเวอร์ มันเลิศ

เพราะนิสัยขี้อายทำให้หญิงสาวเข้ากับคนอื่นได้ยาก หากเป็นเมื่อก่อนเรนแทบไม่กล้าเป็นฝ่ายเริ่มต้นผูกมิตรกับใคร แต่เพราะมีเพลิงแนะนำให้ได้รู้จักคนอื่นอยู่เสมอ คนขี้อายจึงพยายามอย่างหนักที่จะปรับตัวกระทั่งหลายปีผ่านไป แม้จะมีอาการประหม่าในช่วงแรกที่ต้องทำความรู้จัก แต่สุดท้ายเธอก็สามารถเข้ากับคนอื่นได้ง่