“เห็นไหมเนี่ย คิดแบบหนูแล้วตอนนี้จะมาบังคับหนูได้ยังไง” ใช่ไหมล่ะ ตอนที่เขาอายุเท่าฉันยังอยากใช้ชีวิตเต็มที่เลย “แต่พอตอนนี้ บางอย่างเราก็พลาดไปเพราะเราคิดแบบนั้น พี่คิดว่าทางที่ดีถ้าเราเจอใครที่ใช่เราก็แค่ลองเปิดใจ ดีกว่าปิดกั้น เชื่อพี่ มีพี่เป็นแฟนหนูมีแต่ได้กับได้” “ขายเก่ง น่าจะไปเป็นคนขายมากกว่าเป็นอาจารย์” ฉันอดแซวไม่ได้คนอะไรพรีเซนต์ตัวเองเก่งมาก “ก็กลัวไม่ซื้อ ตาพี่ถามหนูได้บ้างยัง” “เดี๋ยวสิหนูยังถามลุงไม่หมดเลย” “ถามมายายเตี้ย พี่พร้อมตอบมาก” ว่าแล้ว เขาก็จับหัวฉันโยกไปมา “ขึ้นครูครั้งแรกตอนอายุเท่าไหร่คะ” “แค้ก ๆ ถามอะไรของหนูเนี่ย” คนโดนถามสำลักน้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปทันที “อ้าว! ก็อยากรู้” ฉันโวยวาย ทำไมจะถามไม่ได้ก็คนอยากรู้ สายตาของฉันส่งออกไปอย่างผิดหวัง ไหนบอกจะตอบทุกคำถามไง “สิบแปดได้มั้งตอนนั้นอยากลองเลย เป็นรุ่นพี่เจอกันในที่เที่ยวมั้ง” “สิบแปดไปเที่ยวได้ไงคะ” เท่าที่รู้ต้องอายุยี่สิบนี่นา “ไปได้สิถ้าเส้นใหญ่พอ ทำหน้าแก่ ๆ เข้าไว้ยืมบัตรประชาชนพี่อิฐไป” โห ร้ายที่สุดก็เขานี่แหละ ฉันควรไปต่อหรือพอแค่นี้ “หนูเริ่มไม่ไว้วางใจลุงแล้ว ลุงเล่ห์เหลี่ยมเยอะไป เด
最終更新日 : 2025-09-27
