ฉันเป็นเด็กท่านประธาน ( NC 18+) のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

68 チャプター

บทที่ 40

มือฉันลูบไล้ข้างแก้มเขา ฉันชอบมองเขาจากมุมนี้ มุมที่เขาหล่อและเร้าใจที่สุด มืออีกข้างของฉันกอบกุมหน้าอกเขา ไล้เล่นที่ปลายยอดทำอย่างที่เขาทำกับฉัน สองขาฉันแบะอ้าออกแนบไปกับที่นอนนุ่น เพื่อให้เขาได้เข้ามาลึกและสุด การออกกำลังกายที่เสียและได้น้ำคืออย่างนี้สินะ ฝ่ามือหนาสอดเข้าใต้บั้นเอวของฉัน เพื่อให้ฉันแอ่นกายเข้าหา ฉันทำตามอย่างว่าง่าย “อื้อ!” ฉันร้องครางออกมา เพราะความเสียวที่เยอะกว่าเดิมเพียงแค่เราขยับนิดหน่อยเท่านั้น เขายังคงครางต่ำไม่หยุด จังหวะของเขาช้าลงอีกนิด เขากำลังขยับให้ปลายเท้ามาทางหัวของฉัน จากนั้นเขาดึงฉันลุกขึ้นนั่งบนตัวเขา “ขย่มหน่อยบี๋ กินเบียร์ไปเยอะเราน่ะ ต้องเอาออก” เข่าสองข้างของฉันวางข้างสะโพกของเขา มือข้างหนึ่งวางบนหน้าท้องแกร่ง มืออีกข้างวางบนหน้าขาด้านหลังของสะโพกฉัน จังหวะแอ่นกายโยกขยับ ยั่ว ๆ บด ๆ ที่เราชอบเต้นกัน จริง ๆ แล้วเอามาใช้ได้เลย เอวของฉันพลิ้วไหวอยู่บนร่างหนา เสียงครางต่ำของเขา ทำให้ฉันยิ่งขยับเอวโยกเร็วขึ้น พอฉันก้มหน้าลงมามองก็เห็นเขากำลังหลับตารับความเสียวอยู่ ใบหน้าเขาตอนนี้มุมนี้ เป็นอีกมุมที่ฉันชอบ มือหนายังคงประคองเอวฉันไว้ไม่ปล่อย และ
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 41

“มีพี่ที่สนิทกันรู้แค่สามคน พี่แจ่มใส เจ้ติ๊กกี้ กับเจ้ลิลลี่ไง เจ้บอกว่าจะมานี่ด้วยเดี๋ยวพวกแกได้เจอ เจ้สองคนนี้อย่างฮา”“จริงดิ ที่ฝึกงานฉันมีแต่คนแก่ไม่มีใครใจดีเลยแก” เฮียเจนบ่นออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ได้ยินว่าที่ฝึกงานเฮียเจนโหดมาก ให้ทำงานจริงจังเลย มีการเรียกประเมินผลงานทุกเดือน“ที่ฝึกงานเฮียโหดเกิน” ฉันเห็นใจสิ่งที่เฮียเจนเจอเหมือนกัน เพราะถ้าฉันเจอที่ฝึกงานโหดขนาดนั้นไม่รู้จะสู้ไหวไหม“ส่วนที่ฝึกงานฉันนะ นึกว่าไปนั่งเล่นเถอะ ไม่มีอะไรให้ทำเลย วัน ๆ หาวแล้วหาวอีก เพราะเป็นระบบอัตโนมัติไง ถ้าไม่มียูสเซอร์[1]ขอมาก็ไม่มีอะไรหรอก” โบว์บ่นขึ้นบ้างเพราะความว่างทำให้เธออ้วนขึ้นนี่แหละ “ส่วนของฉันเหรอ ไปฝึกงานแผนกไอที ตอนทำจริงโน่นให้ไปอยู่กับฝ่ายวางแผนการผลิต ฝ่ายนั้นโคตรวุ่นวาย ชื่อภาษาอังกฤษว่า แพนนิ่ง [2]ใช่ไหมแก แต่ที่โรงงานแซวกันว่า แพนไม่นิ่ง” แพน(plan) แล้วมันไม่นิ่งหรอกเพราะทุกวันมีการปรับเปลี่ยนตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกำลังการผลิต เครื่องจักรหยุด วัตถุดิบไม่เข้า ลูกค้าขอเลื่อน อีกเหตุผลมากมายที่ทำให้สุดท้ายแล้วต้องปรับเปลี่ยนแผนการผลิต“แต่เอาเข้าจริง ๆ นะ ที่โรงงานเขาโคตรเช
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 42

“ว่าจะหางานทำสักสองปีสามปี แล้วค่อยกลับไปอยู่บ้าน” บ้านของฉันอยู่จังหวัดแพร่ ที่บ้านทำธุรกิจไม้แปรรูป ซึ่งเป็นธุรกิจครอบครัว สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่“หวังว่าจะหางานได้นะคะ คุณหนูเกรดนิยม” เฮียเจนว่าออกมาอย่างไม่จริงจัง เข้าใจเฮียแหละกว่าจะเข็นฉันให้จบพร้อมเพื่อนคงเหนื่อยแทบแย่ แพรพลอยเป็นคนเรียนดีค่ะ เป็นพวกสะสมเกรด D กับเกรด C เป็นคนไม่หัวสูง ไม่อาจเอื้อมถึงเกรด A,เกรด B อย่างคนอื่นเขาหรอก ชอบเป็นคนหมู่มากมากกว่า“ต้องหาได้สิ ไม่เลือกงานต้องหาได้ อย่างน้อยก็เรียนจบได้นะคะ ด้วย GPA 2 กว่า ๆ แต่ภูมิใจนะ” ฉันพูดด้วยความภูมิใจ ที่สามารถพาตัวเองจบมาได้“จะว่าไปเป้าหมายการมาเรียนของแพรมันก็ไม่ใช่เรื่องเรียนนะ เพราะบ้านมันรวยใช่ป้ะ เป้าหมายหลักคือได้ออกจากบ้านมาอยู่คนเดียว กับหาผัวสักคน ซึ่งมันก็ทำสำเร็จนะ” นุ่นหันไปอธิบายให้เพื่อนทั้งสองคนฟัง ซึ่งคนฟังก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ“นุ่นนี่แพรเอง ที่พูดคือช่วยเพื่อนแล้วใช่ไหม แพรจะได้ทำตัวถูกว่าควรจะดีใจหรือควรจะตบเพื่อนดี”คำพูดของฉันเรียกเสียงหัวเราะให้เพื่อนทั้งสามรวมถึงตัวฉันเอง เพื่อนกันไม่ว่าจะพูดอะไรก็เข้าใจว่าสิ่งที่เพื่อนพูดคือหวังดี
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 43

@จังหวัดแพร่ “ลูกสาวสุดที่รักกลับมาแล้ว แม่นึกว่าจะลืมทางกลับบ้านแล้วเสียอีก” เสียงคุณนายอรชรหรือแม่อรดังขึ้น ไม่ได้เจอแม่กี่เดือนแล้วนะ เดือนหนึ่งถึงหรือยัง ตลอดสี่เดือนฉันไม่ได้กลับบ้านก็จริง แต่พ่อกับแม่จะแวะไปเยี่ยมฉันที่กรุงเทพฯเสมอ “น้องจะลืมได้อย่างไรกันคะ” ฉันเข้าไปกอดแม่ ส่วนพ่อก็รอกอดฉันต่อจากแม่ “ถ้าไม่กลับบ้านแม่ว่าจะไปนอนด้วยสักอาทิตย์สองอาทิตย์” นี่แหละที่ทำให้ฉันต้องรีบกลับมา เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เจอกับคุณแฟน ไม่อยากให้พ่อกับแม่เจอเขาเพราะไม่อยากให้ท่านทั้งสองคิดมาก “น้องจะอยู่กี่วันลูก” “น้องอยู่สองอาทิตย์ค่ะ แล้วน้องจะไปเที่ยวต่อกับเพื่อน” พ่อกับแม่ก็พยักหน้าเข้าใจ จริง ๆ พ่อกับแม่ของฉันเลี้ยงลูกค่อนข้างตามใจ และให้ลูกตัดสินใจเองเกือบทุกเรื่อง ตั้งใจว่าปิดเทอมจะแวะไปเจอเพื่อน ๆ ที่เรียนมัธยมมาด้วยกันสักหน่อย ก็มีหลายคนที่ฉันสนิทและอีกหลายคนที่เคยสนิท เมื่อเข้าห้องพักส่วนตัวเพื่อเอาของเข้ามาเก็บในห้องแล้ว ฉันก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปบอกพ่อทูนหัวด้วยห้องไลน์ส่วนตัว แพรพลอย : หนูถึงบ้านแล้วนะคะอรรถ : อยากกลับด้วย แพรพลอย : ไว้ปิดเทอมใหญ่นะคะ อรรถ : จะพาแม่
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 44

“แบบนี้แฟนแกจะหึงไหมแพร” แจ๊ดเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “หึ ไม่” “แฟนแกดีมีเหตุผล คบกับผู้ใหญ่ก็อย่างนี้แหละ” แจ๊ดเอ่ยชมไม่หยุด “ห้า สี่ สาม ...”“แกนับอะไรแพร” คำถามของแจ๊ดยังไม่จบเสียงโทรศัพท์ฉันก็แผดเสียงร้องขึ้นทันที “ค่ะ” (“เปิดกล้อง วิดีโอคอล”) นั่นไง คนไม่หึงสักนิดเลยจ้า ฉันกดเปิดวิดีโอคอล เดี๋ยวนะ แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อใส่ผ้าแบบนั้น ฉันรีบเอามือปิดหน้าจอเพราะกลัวว่าเพื่อนฉันจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น “เบ๊บ ใส่เสื้อก่อนเพื่อนหนูมีแต่ผู้หญิง” “แพรไม่เป็นไรหรอก พวกเราไม่ถือ” อีเพื่อนเลวฉันอยากจะหันไปด่าเพื่อนโชว์แฟนสักหน่อยแต่ก็ทำไม่ได้ “เบ๊บไปใส่เสื้อให้เรียบร้อยไม่งั้นหนูจะวางแล้วนะ” (“บี๋ อย่าเพิ่งสิ ใส่แล้ว”) เขารีบบอกก่อนที่ฉันจะวางสาย เมื่อเปิดดูเห็นคนแต่งตัวเรียบร้อยนั่งหล่ออยู่หน้าจอ “แฟนแกหล่อมากแพร” เป็นเพื่อนที่มีมารยาทมาก ทั้งสองสาวต่างมายืนอยู่หลังฉันแล้วยกมือไหว้แฟนฉัน “สวัสดีค่ะ พี่อรรถ แจ๊ดนะคะ นี่ครีมเป็นเพื่อนของแพรค่ะ เป็นเพื่อนรักกันมานานตั้งแต่อนุบาล เรื่องของแพรถามเราได้เลย” “แจ๊ด พี่อรรถหล่อกว่าไอ้มินร้อยเท่าเลยเน๊อะ” มันใช่เวลามาเปรียบเทียบไหม แล้วใช่เ
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 45

ไอ้ผู้ชายที่เพิ่งโพสต์สร้างความร้าวฉาน อยู่ ๆ มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คนที่ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวที่สุดในชีวิต มีแค่สองคนคือไอ้เหี้ยมิน กับ อีเนย แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าหนึ่งในนั้นกำลังยืนอยู่ตรงหน้าฉัน “มาทำไม” เสียงของแจ๊ดดังขึ้น พร้อมทั้งเข้ามายืนบังฉันจากสายตาของมิน แจ๊ดเตี้ยกว่าฉันตั้งสิบเซ็นฯ แต่นางก็พร้อมปกป้องฉันเต็มที่ ไม่ต่างจากครีมที่ยืนข้างแจ๊ดไม่ให้มินเข้าถึงตัวฉัน “เราจะมาขอโทษแพร” เสียงของมินทั้งเบาและพยายามทำตัวให้น่าสงสาร บอกเลยว่าฉันไม่สงสารเลยสักนิด ผู้ชายอย่างเขาไม่ควรค่าแก่ความสงสาร “ช้าไปไหมไอ้มิน” เสียงของแจ๊ดดังจนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามอง ฉันได้แต่กอดอกมองหน้าผู้ชายที่เคยเป็นทั้งเพื่อนและแฟน สองปีที่คบกัน สุดท้ายคนที่ผิดและคนโดนทิ้งกลับเป็นฉันเนี่ยนะ มันคือตราบาปในชีวิตฉัน หากย้อนเวลาได้ มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันอยากแก้ไข“แพรเราขอโทษจริง ๆ นะ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเนยเป็นคนยังไง” ฉันควรดีใจไหม ที่มันตาสว่าง ไม่สิ! คนอย่างมันควรจะตาบอดและโง่ไปตลอดชีวิตปล่อยให้อีเนยเน่านั่นหลอกต่อไป “เฮ้ย! ปล่อยแขนแพรนะ ไอ้มิน ไอ้เวรนี่” มินเข้ามาประชิดตัวฉันผลักทั้งแจ๊ดทั้งครีมล้มล
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 46

“สวัสดีครับ ผม อรรถพรแฟนแพรครับ” ช็อตนี้กูตาย หน้าตาเพื่อนของฉันทั้งสองคนบอกอย่างนั้น ส่วนฉันเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน “สวัสดีค่ะ พี่อรรถเราได้ยินเรื่องพี่มาจากยายแพรเยอะเลย” “ได้ยินมาเรื่องดีหรือไม่ดีครับ” เสียงทุ้มหล่อหยอกล้อกับเพื่อนของฉัน เขาให้ความเป็นกันเองกับเพื่อนทั้งสอง ราวกับคนที่รู้จักกันมานาน“ก็ต้องดีสิคะ ว่าแต่พี่อรรถจะอยู่ที่นี่กี่วันคะ” ครีมถามขึ้นอย่างตื่นเต้น “รอรับแพรกลับด้วยครับ” เท่ากับเขาจะมาอยู่ทั้งอาทิตย์เลย “แล้วพักที่ไหนคะเนี่ย” ฉันเอ่ยถาม เขาบอกชื่อรีสอร์ตดัง ทำเอาฉันกับเพื่อน ๆ ถึงกับตาโตเพราะที่นั่นคืนหนึ่งหลายพัน แล้วเงินเดือนอาจารย์มหาวิทยาลัยใช่ว่าจะเยอะ “พี่จ่ายได้” เขาบีบมือแล้วบอกฉันเบา ๆ ความเครียดเรื่องกลัวแฟนจะไม่มีเงินของฉันเริ่มทำงาน คำนวณแล้วค่าผ่อนคอนโดน่าจะเดือนหนึ่งเกือบสามหมื่น ค่าผ่อนรถอีกน่าจะหลายหมื่นเหมือนกัน อาจารย์มหาวิทยาลัยเงินเดือนกี่หมื่นกันนะ จะว่าเขามีรายได้จากการสอนพิเศษก็ไม่น่าจะมีนะ เพราะวัน ๆ เอาแต่อยู่กับฉันในเวลาว่าง “พี่จ่ายได้ กินเลยทุกคนพี่เลี้ยงเอง” เขาจับหัวฉันโยกไปมา พร้อมทั้งบอกเพื่อนของฉันให้กินเต็มที่ เขามาถึ
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 47

“ขำอะไร” ฉันตีแขนคนที่เอาแต่ขำ “แม่ไม่เช็กหน่อยเหรอคะว่าเขาเป็นลูกใคร ทำงานอะไร” ฉันถามแม่เพราะไม่เห็นแม่ให้เช็กเลย “เช็กทำไมบ้านเรารวย ไม่จำเป็นต้องได้ลูกเขยรวย แค่เป็นคนดีและไม่มาหลอกลูกสาวแม่ก็พอ” พูดทุกอย่างจบตบด้วยความเวอร์ นี่แหละแม่ฉัน หรือคุณนายอรชร “อยู่กินข้าวเย็นแล้วค่อยกลับไปเอาของที่รีสอร์ตนะลูก” ลุงอั้มผู้ไม่ห้ามเมียแล้วยังเห็นดีเห็นงามด้วย ฉันละปวดใจกับคนทั้งคู่จริง ๆ อาหารเย็นวันนั้นจบลงด้วยรอยยิ้มจากทั้งพ่อและแม่ เพราะประวัติขาวสะอาดของว่าที่ลูกเขย ปีหนึ่งเทอมสอง และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง วันที่ฉันอายุครบยี่สิบปี วันที่ฉันได้เป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว ในวันที่คนบางคนบอกว่าจะปิดผับเลี้ยง แต่เพราะฉันไม่อยากให้คุณแฟนต้องกินแกลบแทนข้าว เลยบอกว่าขอฉลองแค่ห้องวีไอพีเหมือนเพื่อนแฟนตอนนั้นก็พอ “ตื่นเต้นจังเลยค่ะ เบ๊บ” “บี๋ ชอบพี่ก็ดีใจ” ห้องจัดเลี้ยงถูกจัดขึ้น ในธีมงานสีชมพูอมแดงอย่างที่ฉันชอบ งานเลี้ยงวันเกิดถูกจัดขึ้นเป็นส่วนตัวมีเพียงเพื่อนสนิทของฉันและเพื่อนสนิทของเบ๊บเท่านั้นที่มาร่วมงาน ตอนนี้เราสองคนเริ่มเปิดเผยกับคนรอบข้า
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 48

ทุกคนสนุกสนานพูดคุยและทำความรู้จักกัน ถึงคนไม่ถึงสิบคนแต่เราทั้งหมดกลับมีความสุข คงเพราะเครื่องดื่มรสละมุนอาหารอร่อย เพลงเพราะ ๆ ช่วยสร้างบรรยากาศ “ไปเต้นข้างล่างกันไหม” เฮียเจนเอ่ยชวน เราทั้งสี่คนพยักหน้าทันที ก่อนพวกฉันทั้งหมดจะพากันไปเต้นข้างล่างหน้าเวทีชั้นหนึ่ง ซึ่งอิงดาวเองก็ตามพวกเรามาด้วย ดูแล้วอิงดาวก็ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกัน “อิงเพิ่งเคยมาเหรอ” ฉันเอ่ยถามอย่างไรเสียก็ต้องผูกใจคนใกล้ตัวเบ๊บไว้ก่อน “เพิ่งเคยมาจ้า ตื่นเต้นมาก” ท่าทางและสายตาของอิงดาว คงไม่ต่างจากพวกเราตอนนี้ “เจนดูแลเพื่อนด้วยนะ” เสียงของอาจารย์ของพวกเรา แต่เป็นที่รักของฉันสั่ง เฮียเจนพยักหน้ารับอย่างดี เสียงเพลงเร้าใจด้านล่างบวกกับแอลกอฮอล์ในร่าง แสงสีช่างหลอกล่อพวกเรากันเหลือเกิน ซึ่งตอนนี้เฮียเจนเปิดโต๊ะข้างเวทีไว้รอพวกเราแล้ว รู้งานที่สุดก็คงเพื่อนฉันคนนี้ “ถ่ายรูปกันหน่อย” เสื้อครอปแขนยาวเหมือนหนาวเสียเต็มประดาของพวกเราถูกถอดออก เกาะอกคาดแค่หน้าอกสีสันสุดจี๊ด โชว์สะดือพร้อมจี้เพชรเล็ก ๆ กำลังเล่นไฟ ถามว่าใครพาไปเจาะมาไม่อยากบอกว่าแอบเจาะมาน
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む

บทที่ 49

เสียงโทรศัพท์ดังมาไม่ขาด ฉันตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์อย่างมึนงง เพราะอาการเมาค้างตั้งแต่เมื่อคืน “มีอะไรนุ่น” ปลายสายคือนุ่นโทรมาตั้งแต่ตอนเช้าพระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น นุ่นจะรีบโทรมาทำไม (“เกิดเรื่องแล้วแก” ) “เรื่องอะไร” (“รูปแกกับอาจารย์ว่อนไลน์กลุ่มของมหา’ลัยเลย”) ฉันเด้งตัวลุกขึ้นทันที อะไรนะรูปฉันกับเขา รูปอะไร “รูปอะไร” (“รูปที่แกกับอาจารย์เต้นซบกันไง แล้วมีรูปที่แกกับเขาเดินขึ้นคอนโดด้วยกัน งานนี้อาจารย์โดนสอบแน่”) เสียงของนุ่นดูเป็นกังวลไม่น้อย “ เดี๋ยวฉันบอกเบ๊บก่อนนะแก” หลังจากวางสายจากนุ่นแล้ว ฉันก็รีบเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันพลางคิดไปด้วยว่าจะทำอย่างไรดี “แม่จ๋า!” ฉันคิดอะไรไม่ออก จึงตัดสินใจโทรหาแม่หรือคุณนายอร อย่างน้อยแม่ก็น่าจะช่วยหาวิธีอะไรได้บ้าง (“ว่ายังไงลูกสาว แม่ให้ของขวัญวันเกิดไปแล้วนะ”) ฉันมีแอบเคืองแม่ คิดว่าลูกโทรมาทวงของขวัญหรือไง “ไม่ใช่เรื่องนั้นแม่” (“แล้วมีเรื่องอะไรโทรมาแต่เช้าขนาดนี้”) น้ำเสียงแม่เริ่มเป็นกังวล คงเพราะน้ำเสียงของฉันที่กำลังจะร้องไห้ “ที่มหา’ลัยเขารู้แล้วว่าหนูคบกับพี่อรรถ” ฉันพูดไปด้วยน้ำตาก็รื้นไปด้วย (“รู้แล้วไงลูก”) เสียงของแม่ไม
last update最終更新日 : 2025-09-27
続きを読む
前へ
1234567
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status