บททั้งหมดของ Memories of the night ❤️ ดวงใจภูบดินทร์: บทที่ 41 - บทที่ 50

“พี่ไม่ร้อนแต่แป้งร้อนนี่นา” แป้งหอมทำเป็นยกมือขึ้นมาพัดโบกข้างแก้มแก้เขินในขณะที่ภาคย์หรี่ตามองท่าทางที่คล้ายทำตัวไม่ถูกของแป้งหอมด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยเลศนัย“อืม ร้อนจริงๆด้วยแฮะ” ภาคย์แสร้งยกมือขึ้นโบกพัดมาแต่สายตาที่มองแป้งหอมกลับเต็มไปด้วยแววหยอกล้อ“หนูแป้งอยากกินอะไรบอกได้เลยนะคะพี่ภาคย์ทำเป็

“แหม เราสองคนอยู่วงการเดียวกันอาเองก็นึกว่าเราจะกลับบ้านเก่าก่อนอาซะอีกอาจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เห็นเราตอนนั้นเรากำลังมีเรื่องกับพวกมาเฟียเจ้าถิ่นอยู่เลยคิดไม่ถึงว่าเราจะรอดมาได้น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ” ฝีปากที่ลับมีดจนคมพอๆกันเอ่ยกับภาคย์ด้วยสีหน้าที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมาว่าเสียดายมากเหมือนที่พู

หลังออกมาจากบ้านของขนมพายแป้งหอมก็ขอให้ภาคย์พาเธอมาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกซื้อเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวโดยใช้เงินที่เธอนำติดตัวมาด้วยภาคย์จึงพาแป้งหอมมาที่ห้างสรรพสินค้าในเครือพิสิฐกุลวัตรดิลกที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขามากนักรถซุปเปอร์คาร์คันหรูขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถในขณะที่แป้งหอมเตรียมเอื้อมมือ

เช้าวันต่อมาแป้งหอมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการง่วงงุนความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้เธอขยับเข้าไปหาความอบอุ่นที่อยู่ข้างๆก่อนจะซุกใบหน้าเข้าไปและปิดตาลงเพื่อนอนต่อแต่อยู่ ๆดวงตาคู่งามกลับเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงของภาคย์และความอบอุ่นที่เธอซุกเข้าหาก็คือ

ทันทีที่แป้งหอมเดินผ่านอาคารเรียนแรกเซรีนที่เหลือบมาเห็นแป้งหอมเข้าพอดีพลันร้องตะโกนเรียกด้วยความดีใจก่อนจะวิ่งมาหยุดลงตรงหน้าแป้งหอมด้วยความตื่นเต้นแต่แป้งหอมกลับถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อไม่ให้ช่องว่างระหว่างเธอและอดีตเพื่อนสนิทใกล้ชิดกันเกินไปเพราะเธอไม่หลงเหลือความรู้สึกรักใคร่สนิทสนมใดๆกับเซรีนอีก