Lahat ng Kabanata ng เสื่นเมี่ยวย้อนเวลาเปลี่ยนชะตา: Kabanata 11 - Kabanata 20

ตอนนี้บรรยากาศหน้าลานบ้านตระกูลเสิ่นราวกับมีงานเทศกาล ชาวบ้านทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ ต่างพากันกรูเข้ามามุงดูที่หน้าประตูและบริเวณลานบ้านอีกครั้ง ส่งเสียงเซ็งแซ่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นบางคนถึงกับเบียดเสียดแทรกคนเข้ามาด้านหน้าเพื่อจะมองให้เห็นเหตุการณ์ข้างในได้ชัด ๆ ใบหน้าแต่ละคนฉายแววตื่นเต้นระคนสนุก

"เสิ่นเมี่ยว! ใครสอนให้พูดจาแบบนี้" นางจางตวาดเสียงแหลม แววตาดุร้ายจ้องไปที่หลานสาวนอกไส้อย่างเอาเรื่องก่อนจะหันมาปฏิเสธกับผู้ใหญ่บ้านรวมถึงทุกคนเสียงสูง"เงินอะไรกัน! ไม่มี้!... ทุกคนอย่าไปหลงเชื่อนางเด็กบ้านี่เลยหล่อนก็พูดไปเรื่อย"ฟางหลานเองก็หน้าตึงพลางตวาดเสิ่นเมี่ยวเอ่ยสมทบกับแม่สามีออกมา "ใช่

หลังจากเดินออกจากเขตบ้านตระกูลเสิ่นได้พักใหญ่ เซี่ยอวิ๋นซือก็พาสามีและลูก ๆ เลี้ยวเข้าสู่บริเวณที่พักอาศัยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงงานทอผ้าที่เธอทำงานอยู่ที่นี่คือหมู่บ้านสวัสดิการของคนงานที่เธอได้ยื่นเรื่องขอไปนั่นเอง สภาพแวดล้อมของที่นี่แตกต่างจากบ้านชนบทอย่างสิ้นเชิงเพราะมันเป็นอาคารปูนหลายชั้นที่สร้

ในขณะที่เสียงเครื่องจักรทอผ้าดังกระหึ่มกึกก้องไปทั่วทั้งโรงงานขนาดกลางแห่งนี้ ฝุ่นละอองเส้นใยฝ้ายขนาดเล็กลอยฟุ้งอยู่ในอากาศแสนอบอ้าว คนงานหญิงหลายร้อยคนกำลังง่วนอยู่กับงานของตนเองบางคนทำหน้าที่ควบคุมเครื่องทอ บางคนก็เดินตรวจเช็คเส้นด้าย และก็มีบางคนลำเลียงผ้าที่ทอเสร็จแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปตามกิจวัต

ตกเย็นภายในวันเดียวกัน หลังจากเซี่ยอวิ๋นซือกลับมาถึงห้องพักพร้อมข่าวดีเรื่องใบประกาศเกียรติคุณของหลี่เมี่ยว บรรยากาศภายในห้องพักขนาดกะทัดรัดที่แม้จะยังดูใหม่สำหรับพวกเขาและขาดข้าวของเครื่องใช้ไปบ้างก็พลันอบอวลไปด้วยความสุขและความภาคภูมิใจเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ย้ายออกมา"ลูกแม่เก่งจริง ๆ เลย" เซี่ยอว