All Chapters of พันธะกามเทพ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 4 คู่หมั้น (ส่วนที่ 3) บางทีธามก็อยากให้ความอบอุ่นในครอบครัวของตนลดน้อยลงกว่านี้ ทุกคนจะได้ไม่ต้องพากันมาปรากฏตัวตรงหน้าทันทีที่มีเหตุการบางอย่างเกิดขึ้นในชีวิตของเขา “เรามาร่วมงานของหมั้นนาย ทำตัวเหมือนลูกไม่มีพ่อมีแม่ หมั้นไม่บอกกล่าวใคร” พี่ชายคนโตเอ่ยยิ้ม ๆ ธามถอนหายใจยาวหันไปมองหน้าของคู่แฝดที่นั่งเอกเขนกอย่างเครียดแค้น พึมพำรอดไรฟันออกมา “ไอ้ปากสว่าง” แฝดพี่ยักไหล่ไม่ทุกข์ร้อนกับความเครียดแค้นนั้น “ไม่ได้จัดงานอะไร เรื่องไม่เป็นเรื่อง” คนที่อยู่ ๆ ก็มีคู่หมั้นเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ ลองแบบนี้ทั้งบ้านคงรู้เรื่องละเอียดแล้ว กิรณาเป็นคนบอกเองว่าไม่ต้องการให้จัดงาน เพราะไม่นานก็ถอนหมั้นแล้ว ชายหนุ่มเองก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวบอกกับคุณหญิงแม่ของเธอว่าอย่างไร ฝ่ายนั้นถึงได้ยินยอมโดยง่ายผิดกับที่คาดเอาไว้ “พร้อมเมื่อไรค่อยจัดก็ได้ แม่แค่อยากมาทำความรู้จักว่าที่สะใภ้เอาไว้ก่อน” มารดาบอกยิ้ม ๆ “จะหมั้นกันไปซักกี่เดือนก็ไม่รู้” ธามพึมพำ ก็แม่คู่หมั้นของเขาบอกเองนี่ว่าการหมั้นจะดำเนินไปจนกว่าจะแน่ใจว่าเธอไม่ 'ท

ตอนที่ 5 เงื่อนปม (ส่วนที่ 2) กิรณาไม่เคยคิดว่าปมที่ผูกเอาไว้จะนำพาปัญหาสารพัดมารวดเร็วขนาดนี้ เมื่ออยู่ ๆ หญิงสาวแสนสวยสามคนก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ผู้หญิงที่กิรณามั่นใจว่าไม่เคยรู้จักหน้าค่าตามาก่อน “เธอใช่มั้ยที่พยายามจับคุณธาม” คำถามแสดงถึงการหาเรื่องนั้น ทำเอากิรณาอยากจะตรงเข้าไปเสยหมัดใส่เจ้าของคำถามนัก “แล้วพวกคุณใช่มั้ยที่พยายามจับคุณธามแต่จับเท่าไรก็ไม่ติด” น้ำเสียงนั้นยอกย้อนนัก ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่ในใจนึกหวั่นเพราะอีกฝ่ายมากันถึงสามคน แต่ยังถือว่าสถานการณ์ไม่เลวร้ายนักอย่างน้อยมารดาของเธอกับครอบครัวมอเรลกลับไปแล้วหลังจากจัดการประกาศออกสื่อถึงการหมั้นสายฟ้าแล่บครั้งนี้ของธามกับกิรณา “คิดว่าหมั้นแล้วถือว่าจับคุณธามติดซินะ ฝันไปเถอะ หมั้นได้ก็ถอนหมั้นได้” หนึ่งในสาวที่ตั้งใจมาคุกคามเอ่ยขึ้น “อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็ทำให้เขารับรองได้ในสถานะหนึ่งแล้ว ส่วนพวกคุณล่ะมีสถานะหรือยัง คู่ควง คู่นอน คุณว่ามันดีกว่าคู่หมั้นหรือคะ” พอจบประโยคนั้น กิรณาก็ต้องกระโดดหลบอะไรบางอย่างที่ถูกปาใส่ เมื่อแม่สาวคนแรกหมดความอดทนก

ตอนที่ 6 น้องน้อย (ส่วนที่ 1) กิรณาเงยหน้าจากจอโทรศัพท์มือถือที่กำลังกดง่วนอยู่ เมื่อหางตาเหลือบไปเห็นเฟอรารี่คันหรูคุ้นตา รถแบบนี้จะมีสักกี่คันเชียวในเมืองไทย หญิงสาวกวาดตามองไปรอบ ๆ ร่างสูงของเจ้าของรถยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ท่าทางเหมือนหลบมุมซุ่มดูบางอย่างอยู่ “จอดส่งตรงนี้แหล่ะจ๊ะ แล้วไปหาที่จอดรอข้างหน้านะ” หญิงสาวสั่งคนขับรถ พลางเปิดประตูก้าวฉับ ๆ ตรงไปด้านหลังร่างสูงที่มัวสนใจอะไรบางอย่างจนไม่รู้ตัว รู้สึกแปลกใจที่เห็นคู่หมั้นมายืนลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่หน้าโรงเรียนมัธยม ตั้งแต่กลับจากภูเก็ตกิรณาก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกับธามเลย บางครั้งอดคิดไม่ได้ว่าเรื่องทีเกิดขึ้นอาจจะเป็นแค่ความฝัน แต่อยู่ ๆ ชายหนุ่มก็โผล่มาตรงหน้า ซ้ำอยู่ในที่ที่ไม่น่าจะอยู่ด้วยสิ หญิงสาวมองตามสายตาของชายหนุ่มไป ร่างเล็กบอบบางของเด็กสาวในชุดนักเรียนยืนนิ่งเหมือนรออะไรบางอย่าง รอบ ๆ กายเด็กสาวผู้นั้นก็ไม่มีใครหรืออะไรอีกแล้ว แสดงว่าอีตานี่แอบมองเด็กคนนี้อยู่ แค่คิดกิรณาก็รู้สึกปรี๊ดในสมอง ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงเจ้าชู้ไม่เลือกอย่างนี้นะ ขาพาร่างบาง ๆ ก้าวเข้าไปใกล้คนตัวโตทันที

ตอนที่ 6 น้องน้อย (ส่วนที่ 3) เจ้าของร่างสูงจอดรถตรงหน้าบ้านไม้หลังใหญ่ร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ “บ้านยายผม” ชายหนุ่มบอก หากยังไม่ยอมขยับลงจากรถ มือใหญ่ยกขึ้นลูบใบหน้าตัวเองราวกับเรียกกำลังใจ กิรณาแตะไหล่แข็งแรงแผ่วเบา รอยยิ้มอบอุ่นปลอบประโลมและให้กำลังใจ ธามดึงร่างบางมากอดเอาไว้ หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหลังของคนตัวโตเบา ๆ “ไปหาแกเถอะค่ะ” เสียงหวานกระซิบเบา ๆ “ขอบคุณนะครับกี้” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะชวนหญิงสาวก้าวลงจากรถ มือใหญ่ยังคงกุมมือบาง ๆ ไว้มั่นราวกับจะยึดเอาไว้เป็นที่พึ่ง ขณะพาเดินขึ้นไปบนบ้าน ธามพากิรณาเดินตรงไปยังระเบียงด้านหลังของบ้าน ตามคำที่แม่บ้านรายงานว่าน้องน้อยอยู่ที่นั่น ร่างเล็กปรากฏให้เห็นในสายตา ชายหนุ่มหยุดยืนมองนิ่งนาน ยายตัวน้อยของเขาโตขึ้นมากคงเพราะชายหนุ่มไม่ได้เจอเธอนานหลายปี เด็กสาวเงยหน้าขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินตรงมา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มกับหญิงสาวผู้ที่พึ่งเดินเข้ามา สักพักแววตากลมโตก็เหมือนจะจดจำได้ “พี่ธาม” เด็กสาวยิ้มกว้าง หน้านวลกระจ่างสดใสเหมือ

ตอนที่ 7 พี่ชาย (ส่วนที่ 2) กิรณามองร่างสูงที่ถือวิสาสะย่ำโครม ๆ เข้ามาในห้องนั่งเล่นบ้านของเธอ ใบหน้าหล่อเหลานั้นบึ้งตึงราวกับกำลังโมโหอะไรสักอย่าง “ทำอะไรอยู่” ชายหนุ่มถาม ทรุดนั่งลงข้างร่างบางที่นั่งอยู่บนพื้นท่ามกลางกองหนังสือ กิรณามองหน้าคนตัวโต แค่เขาโผล่มาหาเธอที่บ้านก็แปลกแล้ว มาถึงยังมาไล่เรียงยังกับเธอเป็นลูกน้องของเขาอย่างนั้น “เลือกชุดไปงาน” “ไร้สาระ” ชายหนุ่มว่า เล่นเอาสาวสวยถึงกับอ้าปากค้าง ปากบางขยับจะสวนกลับ หากโดนคนตัวโตโถมเข้ากอดเอวเอาไว้ “โอ๊ย อะไรคุณ” เสียงใสกรี๊ดลั่น ตาบ้านี่ทำไมชอบจู่โจมนักนะ “ไปเที่ยวกัน” เสียงห้าว ๆ เอ่ยชวน เอาคางเกยกับบ่าบอบบาง สูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว “ไปห่าง ๆ หน่อยได้มั้ย” กิรณาแว้ดใส่ พยายามดันร่างสูงที่มานัวเนียออก “ไปมั้ย” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนหนุนตักของคู่หมั้นสาวไม่สนใจสาวเจ้าที่พยายามผลักไส แรงเท่ามดแค่นี้จะทำอะไรได้ “ไม่ทำงานหรือไง” สุดท้ายกิรณาก็ต้องยอมให้คนตัวสูงนอนหนุนตัก ร่างหนาทนไม้ทนมือนัก ทั้งทุบทั้งต