All Chapters of มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด: Chapter 11 - Chapter 20

แม่ของฝู่หยุนถิงหน้ามืดแทบจะเป็นลมล้มลงไปถังหลินรีบคว้าไว้ทันทีแล้วประคองเธอไว้ “คุณป้าคะ เป็นอะไรมากไหมคะ?”แม่ของฝู่หยุนถิงค่อย ๆ ตั้งสติได้ แล้วจ้องเธอเขม็งด้วยสายตาเกรี้ยวกราด“เธอนี่มันโสเภณี! เธอจะทำลายลูกฉัน ทำลายตระกูลฝู่!”ถังหลินถูกผลักอย่างแรง เซถลาล้มไปกระแทกกับเค้กก้อนโตฝู่เถียนเถียนวัยหกขวบตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันจนร้องไห้โฮออกมาชั่วพริบตาเดียว บรรยากาศในงานก็กลายเป็นความโกลาหลสุดขีดปาปารัสซีที่แฝงตัวอยู่ในหมู่แขกรีบกดชัตเตอร์ฉวยจังหวะนั้นไว้ พลางยิ้มอย่างพอใจกับข่าวฮ็อตเอ็กซ์คลูซีฟที่กำลังจะได้ลงหน้าร้อน ๆงานเลี้ยงที่ควรจะเต็มไปด้วยความครึกครื้นและยินดี จบลงอย่างลวก ๆ ด้วยการที่ฝู่หยุนถิงคลุ้มคลั่งด่าทอแล้วไล่แขกออกไปทั้งหมดแม้ว่าตระกูลฝู่จะรีบปิดข่าวทันที แต่ก็ยังมีภาพถ่ายและวิดีโอจำนวนมากจากเหตุการณ์ในงานหลุดออกมาคืนนั้นสามอันดับแรกของเทรนด์เสิร์ชร้อนล้วนเป็นข่าวฉาวของตระกูลฝู่[ฝู่หยุนถิง ประธานคนปัจจุบันของฝู่ซื่อกรุ๊ปมีชู้ระหว่างแต่งงาน คาดว่ามีลูกนอกสมรสด้วย] [งานเลี้ยงต้อนรับบุตรบุญธรรมกลายเป็นสนามรบเดือด วงการตระกูลผู้ดีนี่ช่างมีเรื

ข่าวฉาวเรื่องลูกนอกสมรสของฝู่หยุนถิงยังคงลุกลามต่อเนื่อง หุ้นของบริษัทฝู่ซื่อกรุ๊ปเกิดความผันผวนแต่ฝู่หยุนถิงไม่มีใจจะสนใจเรื่องบริษัท และยิ่งไม่อยากกลับไปยังคฤหาสน์ที่ว่างเปล่าและเย็นชาแห่งนั้นบ้านที่เคยอบอุ่น พอไม่มีเซี่ยจือเหยาอยู่ก็ราวกับกลายเป็นห้องน้ำแข็งเขาเตร็ดเตร่ตามบาร์ ดื่มเหล้าเพื่อกลบความเศร้าเพื่อนสนิทเก่า ๆ ของฝู่หยุนถิงหลายคนผลัดกันเข้ามาเกลี้ยกล่อม“ในทะเบียนสมรส ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายก็เป็นถังหลินอยู่แล้ว แถมเถียนเถียนก็เป็นลูกของนายกับถังหลิน ทำไมนายไม่ถือโอกาสนี้รับถังหลินเข้าบ้านไปเลยล่ะ?”“ตอนนี้เซี่ยจือเหยาเป็นฝ่ายสละที่ให้เอง จะได้ไม่ต้องยุ่งยากอะไรอีกตั้งเยอะ”“หยุนถิง นายเองก็เคยพูดไม่ใช่เหรอว่านายก็มีความรู้สึกกับถังหลินอยู่เหมือนกัน?”หลังดื่มไปหลายรอบ ฝู่หยุนถิงก็กระแทกแก้วเหล้าลงบนเคาน์เตอร์เสียงดังปัง“คนที่ฉันรักคืออาเหยา! ส่วนถังหลิน ฉันก็แค่เห็นแก่ความหลังเท่านั้น ขอแค่อาเหยากลับมา ฉันยอมสละสิทธิ์เลี้ยงดูเถียนเถียนก็ได้!”ทุกคนมองหน้ากันไปมาด้วยความตกตะลึงมีคนไม่รู้จักประมาณตัวเอ่ยถามอย่างไม่รู้คิดว่า “ตอนนั้นนายกับถังหลินไปจดทะเบียนส

ฝู่หยุนถิงเงยหน้าขึ้นอย่างเหม่อลอย ถึงได้รู้ว่าตัวเองน้ำตาไหลพรากเต็มใบหน้าไปแล้วหลังจากที่เขามีเงิน ผู้คนรอบตัวก็ล้วนแต่พากันประจบประแจง มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่เสนอตัวเข้าหาเขาเองแต่เขารู้ดีว่าผู้หญิงเหล่านั้นเข้ามาเพราะเงินของเขา ไม่ใช่เพราะความรู้สึกจริงใจเลยมีเพียงแค่เซี่ยจือเหยาเท่านั้น ที่ยอมตัดขาดกับพ่อแม่โดยไม่ลังเล เพื่ออยู่เคียงข้างเขาเริ่มต้นสร้างธุรกิจด้วยกันเธอเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเขาเสมอ เป็นที่พักใจในยามเขาเหน็ดเหนื่อยแต่ตอนนี้ เขากลับทำผู้หญิงที่รักเขาจริงอย่างเซี่ยจือเหยาให้หลุดมือไป เพียงเพราะหญิงอย่างถังหลินที่สนใจแค่เงินพอคิดได้ดังนั้น เขาก็เผลอตบหน้าตัวเองอย่างแรงหลายครั้งด้วยความเสียใจฝู่หยุนถิงหันไปมองฝูงชนที่มุงดู แล้วควักเงินสดจำนวนมากออกจากกระเป๋าสตางค์โปรยทิ้งไปทั่ว“มีใครช่วยฉันหาภรรยาฉันเจอบ้างไหม? ใครหาพบ ฉันจะให้ 25 ล้าน!”ฝูงชนเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าพูดสักคำผู้ช่วยวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางตื่นเต้นแล้วพูดว่า “ประธานฝู่ พบเบาะแสของคุณนายแล้วครับ!”มีช่างภาพสมัครเล่นถ่ายติดเซี่ยจือเหยาไว้ได้ระหว่างถ่ายภาพบนท้องถนนแต่ยังไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่

ฝู่หยุนถิงสะบัดเธอออกด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ แล้วโบกมือสั่งให้คนเข้ามาลากถังหลินออกไปเถียนเถียนบนเตียงคนไข้ตกใจสุดขีด หน้าเธอซีดเผือดพลางร้องเรียก “พ่อ! แม่!”ฝู่หยุนถิงไม่แม้แต่จะเหลียวมองเธอสักแวบ สั่งผู้ช่วยให้ติดต่อเจ้าหน้าที่บ้านเด็กกำพร้ามารับเถียนเถียนไปจากนั้นเขายังสั่งผู้ช่วยให้ประกาศตามหาทั่วประเทศ “เงินรางวัล 100 ล้าน ใครก็ตามที่ให้เบาะแสเกี่ยวกับภรรยาของฉันได้ จะได้รับทั้งหมด!”ด้วยเงินรางวัลมหาศาลขนาดนี้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะหาเซี่ยจือเหยาไม่เจอข่าวที่ฝู่หยุนถิงประกาศตามหาเซี่ยจือเหยาอย่างเปิดเผยและเอิกเกริก แพร่ไปถึงเมืองเซี่ยงไฮ้อย่างรวดเร็วโจวซือจิ่นนั่งเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ประธาน เล่นไฟแช็กทองคำแท้ในมือพลางพูดว่า “ฝู่หยุนถิงนี่เศรษฐีใหม่ของแท้ ลงมือใหญ่โตขนาดนี้ ดูท่าจะยังตัดใจจากเธอไม่ได้สินะ”เซี่ยจือเหยานอนเอนอย่างเกียจคร้านบนโซฟา พลางกินผลไม้ที่โจวซือจิ่นสั่งให้คนส่งตรงมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะ“ทำไม คุณชายโจวหึงเหรอ?”โจวซือจิ่นโน้มตัวลงมาทันที ปลายจมูกของเขาอยู่ห่างจากเธอแค่ไม่กี่เซนติเมตร“ตอนนี้เธอเป็นถึงคุณนายโจวแล้วนะ ฉันไม่โง่ถึงขั้นจะไปหึง

ผู้ช่วยยังพยายามเกลี้ยกล่อมว่า “ถ้าฝั่งนั้นเป็นพวกต้มตุ๋นล่ะครับ...”แต่ฝู่หยุนถิงตัดสินใจแน่วแน่ “บริษัทจะหายไปก็ไม่เป็นไร ขอแค่อาเหยายอมกลับมา ต่อให้ต้องหมดตัวฉันก็ยอม”เงินถูกโอนเข้าบัญชีของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วห้านาทีต่อมา มีรูปถ่ายที่ชัดเจนส่งมาถึงโทรศัพท์ของฝู่หยุนถิงเป็นภาพของเซี่ยจือเหยากำลังกินข้าวอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งฝู่หยุนถิงกำหมัดแน่น ความหึงหวงพลุ่งพล่านจนแทบคลั่ง“สืบมาให้ฉันทันที ผู้ชายที่อยู่กับคุณนายคือใคร!”ผู้ช่วยโทรไปหลายสายก่อนจะหันมาบอกฝู่หยุนถิงว่า“ประธานฝู่ครับ ตรวจสอบแล้วว่าผู้ชายที่อยู่กับคุณนายคือคู่หมั้นเก่าของเธอ — โจวซือจิ่นครับ”ฝู่หยุนถิงชะงักไปทันทีโจวซือจิ่น? คนตระกูลโจวที่มีเส้นสายทางการเมืองนั่นน่ะเหรอ?ว่ากันว่าบรรพบุรุษของเขาหลายชั่วอายุคนล้วนรับราชการทหาร มาจนถึงรุ่นของเขานี่เองถึงได้หันมาทำธุรกิจในไป่ตู้มีข้อมูลเกี่ยวกับโจวซือจิ่นและตระกูลโจวเพียงไม่กี่บรรทัด ดูลึกลับไม่น้อยฝู่หยุนถิงรู้อยู่แล้วว่าเซี่ยจือเหยากับโจวซือจิ่นมีสัญญาหมั้นกันตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโผล่มาแทรกกลางเสียก่อน เกรงว่าป่านนี้ลูกของทั้งคู่อาจโตจนช่วยซื้