All Chapters of มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด: Chapter 11 - Chapter 20

26 Chapters

บทที่ 11

แม่ของฝู่หยุนถิงหน้ามืดแทบจะเป็นลมล้มลงไปถังหลินรีบคว้าไว้ทันทีแล้วประคองเธอไว้ “คุณป้าคะ เป็นอะไรมากไหมคะ?”แม่ของฝู่หยุนถิงค่อย ๆ ตั้งสติได้ แล้วจ้องเธอเขม็งด้วยสายตาเกรี้ยวกราด“เธอนี่มันโสเภณี! เธอจะทำลายลูกฉัน ทำลายตระกูลฝู่!”ถังหลินถูกผลักอย่างแรง เซถลาล้มไปกระแทกกับเค้กก้อนโตฝู่เถียนเถียนวัยหกขวบตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันจนร้องไห้โฮออกมาชั่วพริบตาเดียว บรรยากาศในงานก็กลายเป็นความโกลาหลสุดขีดปาปารัสซีที่แฝงตัวอยู่ในหมู่แขกรีบกดชัตเตอร์ฉวยจังหวะนั้นไว้ พลางยิ้มอย่างพอใจกับข่าวฮ็อตเอ็กซ์คลูซีฟที่กำลังจะได้ลงหน้าร้อน ๆงานเลี้ยงที่ควรจะเต็มไปด้วยความครึกครื้นและยินดี จบลงอย่างลวก ๆ ด้วยการที่ฝู่หยุนถิงคลุ้มคลั่งด่าทอแล้วไล่แขกออกไปทั้งหมดแม้ว่าตระกูลฝู่จะรีบปิดข่าวทันที แต่ก็ยังมีภาพถ่ายและวิดีโอจำนวนมากจากเหตุการณ์ในงานหลุดออกมาคืนนั้นสามอันดับแรกของเทรนด์เสิร์ชร้อนล้วนเป็นข่าวฉาวของตระกูลฝู่[ฝู่หยุนถิง ประธานคนปัจจุบันของฝู่ซื่อกรุ๊ปมีชู้ระหว่างแต่งงาน คาดว่ามีลูกนอกสมรสด้วย] [งานเลี้ยงต้อนรับบุตรบุญธรรมกลายเป็นสนามรบเดือด วงการตระกูลผู้ดีนี่ช่างมีเรื
Read more

บทที่ 12

ฝู่หยุนถิงทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรงเซี่ยจือเหยาตั้งใจแน่วแน่จะไม่ให้เขาตามเจอจริง ๆ ใช่ไหม?ดังนั้นการจากไปครั้งนี้จึงเป็นการวางแผนไว้ล่วงหน้า ไม่ใช่การตัดสินใจชั่ววูบเขาสะดุ้งลุกขึ้นยืน แล้ววิ่งพุ่งตรงเข้าไปในห้องว่างเปล่าไม่เหลืออะไรเลยร่องรอยทั้งหมดของเซี่ยจือเหยาภายในคฤหาสน์ทั้งหลัง ถูกลบหายไปจนหมดสิ้นนอกจากของขวัญต่าง ๆ ที่เขาเคยให้เซี่ยจือเหยาและเสื้อผ้าของเธอแล้ว แม้แต่ตู้เสื้อผ้าของฝู่หยุนถิงเองก็ยังว่างเปล่าเขาเรียกแม่บ้านเข้ามา แล้วจ้องเธอเขม็งด้วยสายตาเกรี้ยวกราด“ของของคุณนายล่ะ? ของฉันล่ะ?”แม่บ้านตัวสั่นด้วยความกลัว “คุณน่ย…บอกว่าจะเคลียร์ห้องลองเสื้อ ของทั้งหมด…ทั้งหมดถูกเผาแล้วค่ะ”หัวของฝู่หยุนถิงอื้ออึงขึ้นมาทันที ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวอย่างโซซัดโซเซเขาคว้าแม่บ้านไว้แน่นแล้ว ตะคอกว่า“พูดบ้าอะไร! อาเหยารักฉันขนาดนั้น จะทำแบบนั้นได้ยังไง!”แม่บ้านพูดพลางตัวสั่น “เป็นคุณนายจริง ๆ ค่ะที่เผาเอง แม้แต่สวนกุหลาบที่คุณปลูกให้เธอหลังบ้าน เธอ…เธอก็เผาด้วยค่ะ”ดวงตาของฝู่หยุนถิงหดแคบลงทันที ปล่อยมือจากแม่บ้านแล้ววิ่งตรงไปยังสวนหลังบ้านเขามองภาพต
Read more

บทที่ 13

ข่าวฉาวเรื่องลูกนอกสมรสของฝู่หยุนถิงยังคงลุกลามต่อเนื่อง หุ้นของบริษัทฝู่ซื่อกรุ๊ปเกิดความผันผวนแต่ฝู่หยุนถิงไม่มีใจจะสนใจเรื่องบริษัท และยิ่งไม่อยากกลับไปยังคฤหาสน์ที่ว่างเปล่าและเย็นชาแห่งนั้นบ้านที่เคยอบอุ่น พอไม่มีเซี่ยจือเหยาอยู่ก็ราวกับกลายเป็นห้องน้ำแข็งเขาเตร็ดเตร่ตามบาร์ ดื่มเหล้าเพื่อกลบความเศร้าเพื่อนสนิทเก่า ๆ ของฝู่หยุนถิงหลายคนผลัดกันเข้ามาเกลี้ยกล่อม“ในทะเบียนสมรส ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายก็เป็นถังหลินอยู่แล้ว แถมเถียนเถียนก็เป็นลูกของนายกับถังหลิน ทำไมนายไม่ถือโอกาสนี้รับถังหลินเข้าบ้านไปเลยล่ะ?”“ตอนนี้เซี่ยจือเหยาเป็นฝ่ายสละที่ให้เอง จะได้ไม่ต้องยุ่งยากอะไรอีกตั้งเยอะ”“หยุนถิง นายเองก็เคยพูดไม่ใช่เหรอว่านายก็มีความรู้สึกกับถังหลินอยู่เหมือนกัน?”หลังดื่มไปหลายรอบ ฝู่หยุนถิงก็กระแทกแก้วเหล้าลงบนเคาน์เตอร์เสียงดังปัง“คนที่ฉันรักคืออาเหยา! ส่วนถังหลิน ฉันก็แค่เห็นแก่ความหลังเท่านั้น ขอแค่อาเหยากลับมา ฉันยอมสละสิทธิ์เลี้ยงดูเถียนเถียนก็ได้!”ทุกคนมองหน้ากันไปมาด้วยความตกตะลึงมีคนไม่รู้จักประมาณตัวเอ่ยถามอย่างไม่รู้คิดว่า “ตอนนั้นนายกับถังหลินไปจดทะเบียนส
Read more

บทที่ 14

ฝู่หยุนถิงนอนพลิกไปมาบนเตียง หลับไม่ลงในความงัวเงีย เขายื่นมือออกไปกอดคนข้างกายตามความเคยชิน แต่กลับกอดว่างเปล่าเมื่อขาดกลิ่นของเซี่ยจือเหยา เขาก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกฝู่หยุนถิงลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่ระเบียง แล้วใช้กล้องดูดาวส่องขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวแต่เขาส่องหานานเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่เจอดาวสีน้ำเงินดวงนั้น ดาวที่ตั้งชื่อตามเซี่ยจือเหยาเขาเริ่มตกใจนี่ไม่ใช่ลางดีเลยฝู่หยุนถิงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหา “Star Name Registry” องค์กรตั้งชื่อดาวในอังกฤษทันทีเจ้าหน้าที่แจ้งเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาและห่างเหินว่า “ขอโทษค่ะ ดาวชื่อ ‘เซี่ยจือเหยา’ ได้ดับสูญไปแล้ว”ในพริบตานั้น หัวใจของเขาราวกับถูกบีบขยี้จนแหลกเป็นก้อนเขาไม่ยอมเชื่อ ดาวดวงหนึ่งจะดับลงได้ง่าย ๆ แค่พูดว่าดับแล้วได้ยังไง?เขาตะโกนสุดเสียง “งั้นฉันจะซื้อใหม่อีกดวง ไม่สิ! สิบดวง! ทุกดวงต้องชื่อว่า ‘เซี่ยจือเหยา’ ทั้งหมด!”แต่เจ้าหน้าที่ตอบกลับด้วยความเสียใจว่า ตอนนี้ไม่มีดาวดวงใดเหลือให้ตั้งชื่อได้แล้วสายถูกตัดไป ท้องฟ้าเริ่มมีแสงรำไรของยามรุ่งสางฝู่หยุนถิงเดินเท้าเปล่าเรื่อยไปตามถนนอย่าง
Read more

บทที่ 15

ฝู่หยุนถิงเงยหน้าขึ้นอย่างเหม่อลอย ถึงได้รู้ว่าตัวเองน้ำตาไหลพรากเต็มใบหน้าไปแล้วหลังจากที่เขามีเงิน ผู้คนรอบตัวก็ล้วนแต่พากันประจบประแจง มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนที่เสนอตัวเข้าหาเขาเองแต่เขารู้ดีว่าผู้หญิงเหล่านั้นเข้ามาเพราะเงินของเขา ไม่ใช่เพราะความรู้สึกจริงใจเลยมีเพียงแค่เซี่ยจือเหยาเท่านั้น ที่ยอมตัดขาดกับพ่อแม่โดยไม่ลังเล เพื่ออยู่เคียงข้างเขาเริ่มต้นสร้างธุรกิจด้วยกันเธอเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเขาเสมอ เป็นที่พักใจในยามเขาเหน็ดเหนื่อยแต่ตอนนี้ เขากลับทำผู้หญิงที่รักเขาจริงอย่างเซี่ยจือเหยาให้หลุดมือไป เพียงเพราะหญิงอย่างถังหลินที่สนใจแค่เงินพอคิดได้ดังนั้น เขาก็เผลอตบหน้าตัวเองอย่างแรงหลายครั้งด้วยความเสียใจฝู่หยุนถิงหันไปมองฝูงชนที่มุงดู แล้วควักเงินสดจำนวนมากออกจากกระเป๋าสตางค์โปรยทิ้งไปทั่ว“มีใครช่วยฉันหาภรรยาฉันเจอบ้างไหม? ใครหาพบ ฉันจะให้ 25 ล้าน!”ฝูงชนเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าพูดสักคำผู้ช่วยวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางตื่นเต้นแล้วพูดว่า “ประธานฝู่ พบเบาะแสของคุณนายแล้วครับ!”มีช่างภาพสมัครเล่นถ่ายติดเซี่ยจือเหยาไว้ได้ระหว่างถ่ายภาพบนท้องถนนแต่ยังไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่
Read more

บทที่ 16

ฝู่หยุนถิงรีบมาถึงโรงพยาบาลอย่างร้อนรน แล้วเตะประตูห้องพักผู้ป่วยเปิดออกเสียงดัง “ปัง!”ถังหลินตั้งใจเปลี่ยนมาใส่กระโปรงสั้นรัดรูป เดินมาพร้อมสะโพกที่แกว่งไหวอย่างเย้ายวน“หยุนถิง พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกกลับบ้านด้วยกันเถอะนะ”ฝู่หยุนถิงกระชากผมเธออย่างแรง กัดฟันแน่นแล้วผลักเธอจนชิดมุมผนัง“อีผู้หญิงไร้ยางอาย กล้าดียังไงถึงมาหลอกฉัน!”ถังหลินช็อกไปชั่วขณะ แล้วพยายามดิ้นรนร้องตะโกนสุดแรง“ฉันไม่ได้หลอกคุณนะ หยุนถิง ปล่อยมือเถอะ คุณกำลังทำให้เถียนเถียนตกใจนะ”ฝู่หยุนถิงก้มหน้าเข้าประชิดเธอ “ไม่หลอกฉันงั้นเหรอ? งั้นบอกมาสิ เถียนเถียนเป็นลูกของใครกันแน่?”หัวใจของถังหลินจมดิ่งลงทันทีเธอพูดเสียงสั่น “ก็เป็นลูกสาวของคุณไง คุณดูผลตรวจดีเอ็นเอแล้วไม่ใช่เหรอ?”ฝู่หยุนถิงปาใบผลตรวจใส่หน้า ถังหลิน แล้วย้อนว่า “ดูให้ชัดแล้วค่อยตอบ! ถ้าพูดมั่วอีกคำเดียว ฉันจะฆ่าเธอ”ถังหลินคุกเข่าลงบนพื้น หยิบใบรายงานที่กระจัดกระจายขึ้นมา เมื่อเห็นคำว่า “ภาวะไม่มีอสุจิ” รูม่านตาของเธอก็ขยายขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ฝู่หยุนถิง ฟังฉันพูด...”ผู้ช่วยที่อยู่ข้า
Read more

บทที่ 17

ฝู่หยุนถิงสะบัดเธอออกด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ แล้วโบกมือสั่งให้คนเข้ามาลากถังหลินออกไปเถียนเถียนบนเตียงคนไข้ตกใจสุดขีด หน้าเธอซีดเผือดพลางร้องเรียก “พ่อ! แม่!”ฝู่หยุนถิงไม่แม้แต่จะเหลียวมองเธอสักแวบ สั่งผู้ช่วยให้ติดต่อเจ้าหน้าที่บ้านเด็กกำพร้ามารับเถียนเถียนไปจากนั้นเขายังสั่งผู้ช่วยให้ประกาศตามหาทั่วประเทศ “เงินรางวัล 100 ล้าน ใครก็ตามที่ให้เบาะแสเกี่ยวกับภรรยาของฉันได้ จะได้รับทั้งหมด!”ด้วยเงินรางวัลมหาศาลขนาดนี้ เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะหาเซี่ยจือเหยาไม่เจอข่าวที่ฝู่หยุนถิงประกาศตามหาเซี่ยจือเหยาอย่างเปิดเผยและเอิกเกริก แพร่ไปถึงเมืองเซี่ยงไฮ้อย่างรวดเร็วโจวซือจิ่นนั่งเอนตัวอยู่บนเก้าอี้ประธาน เล่นไฟแช็กทองคำแท้ในมือพลางพูดว่า “ฝู่หยุนถิงนี่เศรษฐีใหม่ของแท้ ลงมือใหญ่โตขนาดนี้ ดูท่าจะยังตัดใจจากเธอไม่ได้สินะ”เซี่ยจือเหยานอนเอนอย่างเกียจคร้านบนโซฟา พลางกินผลไม้ที่โจวซือจิ่นสั่งให้คนส่งตรงมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะ“ทำไม คุณชายโจวหึงเหรอ?”โจวซือจิ่นโน้มตัวลงมาทันที ปลายจมูกของเขาอยู่ห่างจากเธอแค่ไม่กี่เซนติเมตร“ตอนนี้เธอเป็นถึงคุณนายโจวแล้วนะ ฉันไม่โง่ถึงขั้นจะไปหึง
Read more

บทที่ 18

ฝู่หยุนถิงขังถังหลินไว้ในห้องใต้ดินนานถึงสามวัน โดยไม่ให้กินข้าวหรือดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียวเช้าวันที่สี่ เขาสั่งให้คนเปิดประตูห้องใต้ดินกลิ่นอุจจาระและปัสสาวะที่เหม็นฉุนลอยมากระทบหน้าฝู่หยุนถิงยกมือปิดจมูกกับปาก “ตอนนี้จะไปหย่ากับฉันดี ๆ ไหม?”ถังหลินผมเผ้ายุ่งเหยิง ร่างกายอ่อนแรงจนแทบพยุงไม่ไหว ดวงตาเป็นประกายวาวด้วยความเคียดแค้น“หยุนถิง ปล่อยฉันออกไปเถอะ ฉันจะทำตามที่คุณต้องการทุกอย่าง”ฝู่หยุนถิงรับอาหารสุนัขจากมือผู้ช่วย แล้วโปรยลงบนพื้น“กินนี่ให้หมด แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”ถังหลินทั้งคลานทั้งกลิ้งรีบเก็บอาหารสุนัขยัดเข้าปากผู้ช่วยยืนอยู่ข้าง ๆ ยกโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกภาพเหตุการณ์นั้นไว้“เก็บไว้ให้ดีล่ะ ฉันจะเอาให้อาเหยาดูต่อหน้า ว่าฉันสั่งสอนผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ยังไง.”เขาเหยียบมือของถังหลินเต็มแรง จนเธอสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด“หมามันกินอาหารหมาแบบนั้นเหรอ? ห้ามใช้มือ!”ถังหลินหมอบอยู่บนพื้นร้องไห้โฮ อาหารสุนัขที่ยังเคี้ยวไม่ทันก็พ่นออกมาจากปากของเธอฝู่หยุนถิงลากถังหลินที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิง มายังช่องบริการของกรมทะเบียนเพื่อทำเรื่องหย่าเขายื่นใบทะเบียน
Read more

บทที่ 19

ผู้ช่วยยังพยายามเกลี้ยกล่อมว่า “ถ้าฝั่งนั้นเป็นพวกต้มตุ๋นล่ะครับ...”แต่ฝู่หยุนถิงตัดสินใจแน่วแน่ “บริษัทจะหายไปก็ไม่เป็นไร ขอแค่อาเหยายอมกลับมา ต่อให้ต้องหมดตัวฉันก็ยอม”เงินถูกโอนเข้าบัญชีของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วห้านาทีต่อมา มีรูปถ่ายที่ชัดเจนส่งมาถึงโทรศัพท์ของฝู่หยุนถิงเป็นภาพของเซี่ยจือเหยากำลังกินข้าวอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งฝู่หยุนถิงกำหมัดแน่น ความหึงหวงพลุ่งพล่านจนแทบคลั่ง“สืบมาให้ฉันทันที ผู้ชายที่อยู่กับคุณนายคือใคร!”ผู้ช่วยโทรไปหลายสายก่อนจะหันมาบอกฝู่หยุนถิงว่า“ประธานฝู่ครับ ตรวจสอบแล้วว่าผู้ชายที่อยู่กับคุณนายคือคู่หมั้นเก่าของเธอ — โจวซือจิ่นครับ”ฝู่หยุนถิงชะงักไปทันทีโจวซือจิ่น? คนตระกูลโจวที่มีเส้นสายทางการเมืองนั่นน่ะเหรอ?ว่ากันว่าบรรพบุรุษของเขาหลายชั่วอายุคนล้วนรับราชการทหาร มาจนถึงรุ่นของเขานี่เองถึงได้หันมาทำธุรกิจในไป่ตู้มีข้อมูลเกี่ยวกับโจวซือจิ่นและตระกูลโจวเพียงไม่กี่บรรทัด ดูลึกลับไม่น้อยฝู่หยุนถิงรู้อยู่แล้วว่าเซี่ยจือเหยากับโจวซือจิ่นมีสัญญาหมั้นกันตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาโผล่มาแทรกกลางเสียก่อน เกรงว่าป่านนี้ลูกของทั้งคู่อาจโตจนช่วยซื้
Read more

บทที่ 20

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา โจวซือจิ่นรักษาตัวสะอาด ไม่เคยข้องแวะกับผู้หญิงคนไหนเลยเขาไม่แยแสต่อผู้หญิงทุกคนที่พากันเข้าหา จนถึงขั้นที่ครอบครัวและเพื่อนฝูงรอบตัวพากันสงสัยว่าเขาอาจมีปัญหาเรื่องรสนิยมทางเพศคุณปู่ถึงกับแอบบอกเป็นนัยทั้งต่อหน้าและลับหลังว่า “หลานสะใภ้จะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ไม่เป็นไร แค่พามาให้ปู่ดูหน่อยก็พอ”เขาไม่ใช่ว่าไม่เคยพยายามเริ่มต้นใหม่ ก็เคยลองเปิดใจคบหาผู้หญิงคนอื่นดูเหมือนกันแต่ทุกครั้งที่ถึงจุดสำคัญ เขากลับทำไม่ได้ทุกทีสีหน้าตกตะลึงของผู้หญิงเหล่านั้นทำให้เขารู้สึกเจ็บแปลบในใจโจวซือจิ่นถึงกับไปหาหมอเพราะเรื่องนี้“คุณโจวครับ คุณไม่ได้มีปัญหาทางร่างกาย แนะนำให้ลองไปพบจิตแพทย์ดูนะ”เพื่อหลีกเลี่ยงความอึดอัดใจ เขาจึงเลือกถือพรหมจรรย์ไปเสียเลยเขาคิดว่าชีวิตนี้คงต้องเป็นแบบนี้ไปตลอด อยู่คนเดียวอย่างเดียวดายจนกระทั่งเขาได้รับโทรศัพท์จากเซี่ยจือเหยาอีกครั้งสายตาที่จ้องมองไปยังหมายเลขที่คุ้นเคยบนหน้าจอโทรศัพท์ ทำให้ลมหายใจของเขาแทบหยุดลงเขาลุกขึ้นยืน พิงกำแพงหายใจเข้าลึก ๆ ซ้ำไปซ้ำมา กว่าจะกล้ารับสายด้วยมือที่สั่นเทาเขาพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นจนเกิน
Read more
PREV
123
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status