Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 34

สามวันต่อมาขบวนเดินทางของนายท่านโจวและฮูหยินก็กลับมาจากไปท่องเที่ยวแดนใต้ ทั้งสองแม้จะส่งต่อกิจการให้บุตรชายทั้งสองดูแล แต่ไม่ว่าอย่างไรยามไปที่ใดก็อดจะนำสินค้ากลับมามากมายไม่ได้อยู่ดีโจวเหวินหลงกับโจวฉีหมิงยืนรอต้อนรับบิดามารดาอยู่ด้านหน้าจวน ด้วยท่าทางเคร่งขรึมที่เป็นเอกลักษณ์ของโจวเหวินหลง มักจะทำให้มารดาบ่นอยู่บ่อย ๆ เนื่องจากเกรงว่าบุตรชายคนโตจะไม่มีสตรีใดอยากเข้าใกล้“คารวะท่านพ่อท่านแม่ขอรับ /คารวะท่านพ่อท่านแม่ขอรับ”หลีฮูหยินผละจากสามีเข้ามาจับมือบุตรชายทั้งสองอย่างรวดเร็ว “หลงเอ๋อร์ หมิงเอ๋อร์ แม่คิดถึงพวกเจ้าสองคนยิ่งนัก”“ท่านแม่ลูกกับพี่ใหญ่ก็คิดถึงท่านขอรับ โดยเฉพาะพี่ใหญ่ที่คิดถึงพวกท่านมากกว่าหลายเท่าในเวลานี้”“หือ หมิงเอ๋อร์เจ้าหมายความว่าอย่างไร แม่ดูท่าทางพี่ใหญ่ของเจ้าก็ไม่เห็นมีอันใดแปลกตรงไหนเลยนะ”นายท่านโจวก็ลอบสังเกตบุตรชายคนโตของตนอย่างที่บุตรชายคนเล็กกล่าวมา แต่เขาเห็นด้วยอย่างที่หลีฮูหยินกล่าวมาจริง ๆ“นั่นน่ะสิแม่ของเจ้าพูดถูกนะหมิงเอ๋อร์ ดูสิพี่ใหญ่ของเจ้าไม่เห็นว่าจะกระตือรือร้นอันใดเลยสักนิด”“หึ ๆ ๆ ถ้าพวกท่านอยากรู้ก็เข้าไปนั่งพูดคุยกันด้านในดีกว่าข

ในวันงานมงคลสมรสที่ยิ่งใหญ่ของโจวเหวินหลงและไป๋เล่อฉิง ฝูอวิ้นมู่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอย่างเต็มที่ แม้จะสวมใส่ชุดที่ด้อยกว่าเจ้าบ่าวเล็กน้อย แต่นั่นมิได้กดข่มความหล่อเหลาของคนเป็นบัณฑิตให้ลดลง ด้วยความสง่างามนี้เรียกเสียงกรีดร้องรวมถึงท่าทางเขินอายจากสตรีได้ไม่น้อยถึงจะมีสตรีพยายามส่งสายตาเย้ายวนเพียงใดฝูอวิ้นมู่ก็หาได้สนใจพวกนางไม่ เนื่องจากในหัวของเขาตอนนี้มีความต้องการเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือการได้พบเจอคุณหนูใหญ่ไป๋เฟิงฮวานั่นเองและในที่สุดความต้องการของฝูอวิ้นมู่ก็เป็นจริง เมื่อเขาเดินไปพร้อมกับโจวเหวินหลงเพื่อรับตัวเจ้าสาวยังหน้าเรือนหอ หลังจากเจ้าสาวที่งดงามโดดเด่นที่สุดถูกสหายรับตัวเดินไปแล้ว ยามนั้นคล้ายกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวของฝูอวิ้นมู่กำลังหยุดนิ่งขณะนั้นแม้แต่เสียงลมหายใจก็แทบจะไม่ได้ยิน ยามได้เห็นใบหน้าเรียวที่มีองคาพยพทั้งห้าปั้นแต่ง ไป๋เฟิงฮวาอยู่ในชุดเสื้อผ้าสีดอกท้อยิ่งเสริมให้นางดูอ่อนหวานน่ามอง แต่ดวงตาเรียวกลับมีความเด็ดเดี่ยวให้เห็นอยู่ในทีฝูอวิ้นมู่กลับมามีสติอีกครั้งจากการเรียกของกุยหยาง เพราะเขาเห็นเจ้านายยืนนิ่งอยู่นานไม่ยอมตามสหายไปเสียที แต่ถึงก