Semua Bab ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 : Bab 161 - Bab 170

เช้าวันพิธีจบการศึกษาของอ้ายอ้าย ท้องฟ้าของปักกิ่งยังคงเป็นสีฟ้าสดใส แสงแดดส่องผ่านใบไม้เขียวขจีในวิทยาเขตของวิทยาลัยแพทยศาสตร์ปักกิ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความชื่นมื่นของนักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาและครอบครัวที่มาร่วมแสดงความยินดี ครอบครัวของอ้ายอ้ายเดินทางมาถึงแต่เช้าเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญนี้

เสียงเข้มที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นหันไปมอง ผู้ชายในชุดเครื่องแบบตำรวจที่สะอาดเนี้ยบและสง่างามเดินเข้ามาด้วยท่าทีสุขุมเยือกเย็นเขาคือผู้กองหลานฉี หัวหน้าทีมอบรมที่ทุกคนรู้จักกันดีในความสามารถและบุคลิกที่เย็นชาแต่ทรงอำนาจ“ผมเป็นพยานให้เธอได้” เสียงของหลานฉีหนักแน่นและชัดเจน ทันท

ฉันรู้สึกจู่ ๆ ก็กลัวความสูงขึ้นมา ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะ ชาติก่อนฉันตกหน้าผาตายละมั้ง นายเคยได้ยินคำพูดที่ว่าโดนงูกัดหนึ่งครั้งกลัวเชือกไปสิบปีไหม ฉันอาจจะคล้าย ๆ แบบนั้นก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้ว อ้ายอ้ายตอบพร้อมรอยยิ้มในใจของเธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด แม้จะยังไม่รู้ว่าเหตุใดคำพูดเพียงไม

หลานฉีฟังเงียบ ๆ แต่แววตาของเขามีประกายครุ่นคิด “แล้วนายคิดว่าเรื่องนี้สำคัญกับฉันยังไง?”“ก็สำคัญตรงที่นายสนใจเธอไง!” หลัวชิงเยี่ยนตอบอย่างมั่นใจ “ถ้านายจะเข้าไปจีบเธอจริง ๆ อย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าตัวเองกำลังจะเข้าไปในดงอะไร ครอบครัวเธอไม่ธรรมดานะอาฉี แต่ถ้านายมั่นใจพอฉันก็จะสนับสนุนนาย”หลานฉีหลุดหั

อ้ายอ้ายหัวเราะขึ้นอย่างสดใส “คุณพูดแบบนี้ทุกครั้งเลย แต่ฉันทำให้คุณกินคนเดียวดีกว่า”ท่ามกลางเสียงหัวเราะของคนทั้งคู่ สายลมเย็นพัดผ่านมาทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความสุขที่เรียบง่าย แต่ลึกซึ้งเมื่อทั้งสองคนกระชับมือเข้าด้วยกันหลานฉีมองหน้าเธอด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะพูดขึ้นด้วยสายตามีความหมาย“ผมด