All Chapters of Love Devil💉หนี้รักคุณหมอ: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 39ปุยนุ่นเปิดประตูเข้าห้อง และทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนจะร้องไห้ออกมาเธอไม่ได้อยากเป็นคนแบบนี้ แต่เธอก็ไม่อยากกลับไปเจ็บอีกแล้วเขามันคนเห็นแก่ตัว ที่อยากจะทำไรก็ทำ บังคับขู่เข็ญ ไม่เคยเห็นใจใคร เอาแต่ใจ เอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียว เธอไม่อยากต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนแบบนี้...เธอไม่ได้อยากมีชีวิตแบบนี้ปุยเมฆได้รับการทำบอลลูนหัวใจ...ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เขาดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายของลูกทั้งหมด รวมถึงของใช้ ของเล่น เงินฝาก ประกันชีวิต ที่ดิน ทรัพย์สิน เขาขนทยอยมาให้เธอและลูกแทบทั้งหมด ไม่ว่าเธอจะบอกว่าไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา แต่เขาก็ทำทุกอย่างตามอำเภอใจเช่นเคยเธอกลับไปใช้ชื่อนามสกุลเดิมแล้ว ลูกใช้นามสกุลเธอ และเขาไปทำเรื่องขอรับรองบุตรที่ศาล ซึ่งศาลท่านก็อนุญาตให้เขาจดทะเบียนรับรองบุตรได้ โดยเขาให้ย่าปุยเมฆมาพูดกับเธอว่า หากเขาเป็นอะไรไปทุกอย่างจะได้เป็นของเมฆโดยปริยายตอนแรกให้ตายเธอก็ไม่ยอม...แต่พี่เทียน คุณทิ เข้ามาขอร้องเธอ เธอทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่จำใจตกลงไป เพราะเธอไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ยังไงก็เลือดเนื้อเชื้อไขเขา และเธอก็ไม่อยากทำบาปทำกรรม…เขาไม่ได้เรียกร้องอะไรเพิ่มเติม เพียงแต่เข้ามาวน

บทที่ 41เธออยากจะเอาอะไรทุบคนขับรถที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นี่จริง ๆ คุณแม่นะคุณแม่! บอกมาได้ว่าหนูกัดรถพังหมด เธอเห็นพิรุธย่ากับพ่อตาเมฆแจ่มแจ้ง ถ้าไม่เกรงใจคุณแม่นะ เธอไม่มีวันยอมมากับเขาหรอก!!และดูสายตาเขาที่มองมานะ! ถ้ากินเธอได้คงกินไปแล้ว และชุดที่เธอใส่ ตอนซื้อไม่สั้นแบบนี้ พอใส่นู้นน...น้องสาวเธอจะออกมาเวลคัมอยู่แล้ว ทำไงได้! ก็ต้องใส่เพราะเธอไม่มีชุดแล้ว! แต่อยู่ ๆ เขาก็แวะห้างที่เป็นทางผ่าน ก่อนจะบอกว่ามาเอาของขวัญให้พี่เทียน ให้เธอตามเขาลงไป“ไม่ไป! รอบนรถ” เขาไม่ฟังดับเครื่อง และเดินอ้อมมาเปิดประตูให้เธอ“ร้อนนะ ในรถ...ออกมาเถอะ เครื่องสำอางคุณจะเยิ้มเอาน้าาา” เธอตวัดค้อนใส่เขา ลงก็ลง! ก่อนเขาจะเอื้อมมือมาให้จับ แต่เธอไม่จับหรอก หยัดตัวลุกขึ้นเอง ลงไปยืนข้างรถ และเดินนำหน้าเขาเข้าไปในห้าง เขาเดินตามเธอมา ก่อนจะคว้ามือไปจับและดึงให้เธอเดินตามเขาไป#ร้านเพชร (ร้านเดิม)“สวัสดีค่ะคุณกิต! ว้าววว น้องนุ่นสวยขึ้นมาก พี่จำแทบไม่ได้เลย!” ทันทีที่เดินเข้ามาในร้าน พยักงานคนเดิมก็เอ่ยทักเธอในทันที! เธอจึงยิ้มให้พี่คนเดิมที่เคยช่วยเธอเลือกแหวนเกือบล้านนั่น! “ผมมารับของขวัญเทียนอะครับ บอก

บทที่ 43เสียงนกร้องและแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะบิดขี้เกียจ เธอขยับตัวแต่รู้สึกเย็นช่วงอก...เลยลืมตาขึ้นอย่างตกใจ! จึงเหลือบมองไปด้านข้าง!! “กรี๊ดดดดดดดด” เขาเท้าแขนตั้งศอกไว้บนที่นอนและนอนมองเธออยู่เธอชันตัวลุกขึ้นก่อนจะรวบผ้าห่มปิดกายไว้ เธอเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ดู...โป๊หมดเลย รอยรักสีกุหลาบทั่วหน้าอก!!“สวัสดีตอนเช้าครับคุณภรรยา...” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเธอฟาดหมอนใส่ใบหน้าคมคายของเขา เขาหัวเราะและทิ้งตัวลงนอนราบไปที่เตียง เธอดึงผ้าห่มรวบ ๆ มาจะปิดกาย แต่เขากลับใช้เท้าพันแย่งผ้าห่มกันกับเธอ! “ปล่อยนะไอ้โรคจิต!!”“ไม่ปล่อย! จะปล่อยเมียได้ไง!” “ทีเมื่อคืนไม่เห็นบอกให้ผมปล่อยเลย...มีแต่ หมอคะ หมอขาาา” รอยยิ้มมุมปากเด่นชัดพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่กดจูบที่หน้าผากมน“อ๊ายยย หยุดพูดเลยนะ!!” เธอทุบไปที่อกแกร่งอย่างแรง“ผมไม่หยุดหรอก! เสียงครางของคุณยังดังอยู่ในหูผมอยู่เลย” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ“โอ้ยย เลิกพูด! ฉันเมา!! ถือว่าทำทาน!”“โอ้ยย ได้ไง! คุณได้ผมแล้ว ผมยังเจ็บหัว...อยู่เลยเนี่ย ไม่รู้แหละ! คุณต้องรับผิดชอบ!” เธออยากจะเอาเล็บตะกุยห

บทที่ 45เธอเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นมาบนห้องฟาดใบทะเบียนสมรสลงบนโต๊ะในห้องนอน เขาเดินเข้ามาก่อนจะมาโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง เธอแกะมือเขาออก“โอ๋...หมอขอโทษค้าบบบ”“นุ่นอยากจะรู้! นุ่นกินยาแล้วนะ ทำไมนุ่นยังท้อง! ของหมอมันแรงขนาดนี้เลย หรือหมอเล่นตุกติก!!”“เฮ้ยยย ของมันแรงน่า มะ...หมอไม่ได้ทำไรเล๊ยยย”“เสียงสูงมากไป!” “หมอ…”“มะ...หมอแค่...สะ...สลับแผงยาเฉย ๆ เอง”“ว่าแล้ว!!! มีผัวเป็นหมอนี่มันเผลอไม่ได้เลย!! นี่แนะ! หมอจะหลอกอะไรนุ่นอีกไหม! อ๊ายยย อย่า ๆ จั๊กจี้ กรี๊ดดดดด” เธอเอาหมอนฟาดเขาอย่างแรงแต่เขากลับอุ้มร่างเล็กจับทุ่มลงไปบนเตียงนอน ก่อนจะทาบทับลงมา ล็อกแขนทั้งสองข้างเธอไว้เหนือหัว“ปล่อยนะ!”“หมอรักนุ่นนะ...ดีกันแล้วนะ” เธอหันหน้าหนีจมูกโด่งสันที่ซุกไซ้ซอกคอเธอ“หมอ...นุ่นหนัก” เขาไม่หยุดแถมยังแกะกระดุมเสื้อเธออีกด้วย!“หมออ อย่า!” เขาไม่สนใจเสียงเล็กที่ประท้วงอยู่ใต้ร่าง ก่อนริมฝีปากร้อนจะประกบจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเข้ามาในโพรงปากอย่างนุ่มนวลชวนฝัน มือหนาบีบเคล้นปทุมถันที่คัดตึง ก่อนเสื้อผ้าเธอจะหลุดออกจากร่างกายตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเปลือยเปล่าต่อหน้

ตอนพิเศษ 2ผมได้ลูกสาว...ตั้งชื่อว่า ‘สกาย’ สกายที่แปลว่าท้องฟ้า เธอเป็นท้องฟ้าของเรา เธอผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าตาหน้ารักเหมือนแม่เธอเลยก่อนผมจะมีลูก ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่รักผมขนาดไหน แต่พอมีลูกแล้วผมกลับเข้าใจและยิ่งรักแม่มากขึ้นเท่านั้นการเลี้ยงลูกบอกเลย ตาโบ๋ทุกวันนี้เหมือนคนติดยา! เพื่อนมาเจอต่างก็ไว้อาลัยให้ผม ฮ่า!สกายเธอแสบมาก คึกมาก กลางคืนไม่นอน เช้าหลับปุ๋ย ผมลาพักงานยาวเพราะต้องเลี้ยงลูก ส่วนนุ่นก็ยังคงออกทำงานช่วยครอบครัวเทียนเหมือนเดิมผมบอกให้เธอเลิกทำงาน ผมเลี้ยงเธอได้ แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากอยู่อย่างคนไร้ประโยชน์ ผมก็ตามใจเธอ ตามใจทุกอย่าง!ผมรักนุ่น...ไม่อยากให้เธอต้องอดนอนเพราะเธอต้องเลี้ยงเมฆอีก เลยอาสาดูสกายให้จนตอนนี้ลูกติดมือแล้วผมชอบให้เธอมานอนบนอก เมฆนอนข้าง ๆ ผมรักนุ่นและลูกทั้งสองมาก ๆตอนนี้เมฆกำลังซนมากขนาดที่ว่าพี่เลี้ยงสองคนยังเอาไม่อยู่เดิน วิ่ง เปิดทีวี เปิดน้ำ เปิดทุกอย่าง กั้นคอกไว้ ปีนออกครับ!! ผมให้คนมากั้นคอกสูงถึงเอว นู้นนน แล้วไง ปีนครับปีน!!!การมีลูกก็สนุกไปอีกแบบ ได้เห็นได้อะไรที่ไม่เคยเห็น ได้เรียนรู้การเติบโตของมนุษย์อย่างใกล้ชิด พูดแ