All Chapters of ของเล่นพ่อเลี้ยงเถื่อน: Chapter 1 - Chapter 8

เอื้องอรุณถูกชายฉกรรจ์แต่งชุดดำสองคนพาขึ้นรถกระบะคันใหญ่ แล้วขับเข้าป่าในช่วงดึกของค่ำคืนที่มีลมฝนกรรโชกแรง...สาวน้อยวัยใสอายุเพียง 18 ปีกลายเป็นเพียงสิ่งของที่ใช้แทนหนี้สินมหาศาลที่แม่บังเกิดเกล้าและพ่อเลี้ยงของเธอก่อไว้เธอถูกส่งตัวมาที่กลางป่าซึ่งเป็นปางไม้ขนาดใหญ่ของพ่อเลี้ยงมหาลักษณ์ เจ้าพ่อที่มีชื่อเสียงในด้านความโหดและความเลวลำดับต้น ๆของแดนเหนือ เขานั้นมีฉายาว่า ‘มหาโหด’ธนากร...พ่อเลี้ยงของเธอเป็นคนทำค้าขายที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่งในเชียงราย เขามีร้านอาหาร ร้านคาราโอเกะและปั๊มน้ำมันเล็ก ๆ 2 แห่ง กระจ่ายอยู่ทั่วอำเภอ ซึ่งอยู่ติดชายแดน แต่เพราะเขาโลภมากและติดการพนันจนขึ้นสมอง จึงทำให้ทรัพย์สินเริ่มร่อยหลอลงทุกวันส่วนมารดาของเธอ...วดี...ผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังสาวและสวย เธอนั้นเทิดทูนผัวและรักลูกใหม่ยิ่งกว่าชีวิต เธอยอมอุทิศทุกอย่างเพื่อคนที่เธอรัก แม้สิ่งที่ต้องเสียไปนั้นคือลูกในไส้ของตัวเองเพราะถึงเธอจะเป็นลูกสาวแท้ ๆของมารดา แต่เธอก็ไม่ใช่ลูกของธนากร เธอเป็นแค่ลูกติดของมารดาเท่านั้นด้วยความเกรงใจผัว มารดาของเธอจึงเลี้ยงดูเธอเหมือนเธอเป็นสาวใช้คนหนึ่ง เธอต้องทำงานบ้านทุกอย่า

“พวกคุณจะพาฉันไปไหน”“ปางไม้ นายรออยู่ที่นั่น”ปางไม้...เธอรู้แค่นั้น แล้วก็ไม่มีคำถามอีกเลย รถขับฝ่าความมืดของแนวป่า และช่วงเวลาย่ำดึกไปอย่างน่ากลัว ขณะลมฟ้าลมฝนเริ่มกระหน่ำลงมาเป็นระยะ ทำให้การเดินทางทุลักทุเลเพิ่มขึ้นอีกร้อยเท่าพันเท่ากระทั่งรถขับเข้าไปในบริเวณที่มีกองต้นไม้ตั้งเรียงรายเป็นชั้น ๆ และกระโจมหลายหลังที่คลับคล้ายจะเป็นที่อยู่อาศัย เธอเห็นโกดังขนาดใหญ่ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก และคนงานมากมายนับไม่ถ้วนเดินขวักไขว่ไปมา“ถึงแล้วสินะ...ปางไม้” เธอเริ่มรู้สึกกลัวก็ตอนนี้แหละ เพราะบรรยากาศที่ดูทะมึนทึนทึบและอากาศเย็นยะเยือกชวนขนลุกรอบตัว มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินทางสู่นรกอย่างไรอย่างนั้น“คนเป็นร้อยมาอยู่ในป่าแบบนี้ได้ไง”เอื้องอรุณพยายามระงับความหวาดกลัวในหัวใจให้สงบที่สุด เธอตั้งสติและบอกกับตัวเองว่าหากต้องการจะรอดในเกมชีวิตครั้งนี้ เธอจะต้องอดทนและสู้ให้ถึงที่สุด เพื่อให้ครอบครัวอยู่รอด และเพื่อตัวเธอเองรถขับเคลื่อนผ่านแคมป์คนงานมาสักระยะหนึ่ง ต้นไม้ขนาดสูงมากมายคล้ายเป็นกำแพงก็เปิดให้เห็นบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น“โอ้ว....” แสงจันทร์สว่างนวลในค

“เฮ้อ...ทำไมชีวิตเราถึงเหมือนผักเหมือนปลาอย่างนี้นะ” เธอกลายเป็นสินค้า กลายเป็นสิ่งของที่ใช้แทนหนี้สินไป เพียงแค่คำว่าทดแทนบุญคุณเสียงประตูเปิดออก...ใครบางคนก้าวเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ เงาสูงใหญ่สะท้อนอยู่ในดวงตาตื่นตระหนกของเธอ“เอ๊ะ...” สาวสวยตกใจเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นนั่งพร้อมผ้าห่มที่หอบขึ้นปิดตัว“คะ...คุณ” เขายืนตระหง่านอยู่ตรงปลายเตียง สายตาคมเฉียบจ้องมองมาที่เธอนิ่ง เธอไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของเขา“คุณ...คุณ...คุณเป็นใคร”“หึ!” เขาส่งเสียงเพียงเท่านั้น แสงไฟจากตะเกียงไม่อาจทำให้เธอเห็นรายละเอียดบนใบหน้าของเขาได้ แต่เธอก็พอจะมองเห็นเค้าโครงใบหน้าที่คมชัด และเรือนกายกำยำงดงาม“คุณเข้ามาทำไม” เธอถามด้วยเสียงสั่นพร่า ขยับผ้าห่มที่ห่อตัวไว้แน่นขึ้นอีก สาวน้อยยังอยู่ในชุดนักเรียน ชุดเดิม เพราะที่นี่ไม่มีชุดใหม่ให้เธอเปลี่ยนเลย“เข้ามาเช็คของน่ะ” เสียงกร้าวนั้นแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเยาะชัดหู เสียงนั้นทรงพลัง แหบห้าว แต่อบอุ่นอย่างประหลาด“อยากรู้ว่าคุ้มกับค่าใช้จ่ายที่เสียไปรึเปล่า”เขาพูดพลางขยับเท้าเข้าใกล้ปลายแคร่อีกนิด เป็นสัญญาณอันตรายที่ใกล้เข้ามา ทว่า เมื่อเขายืนอยู่ตร

สิ่งที่เขาพูด ทำให้เธอน้ำตาไหล หัวใจของเธอแทบแตกสลายในวินาทีนี้ ชีวิตวัยแรกแย้ม วัยแตกเนื้อสาวของเธอมันช่างน่าสังเวชเสียจริง“รู้มั้ยสาวน้อย...เธออยู่ที่นี่ในฐานะอะไร”เธอส่ายหน้า น้ำตาเอ่อเบ้า“หึ ๆ ไม่ใช่กระหรี่ด้วยซ้ำ...แต่เธอเป็นแค่ตุ๊กตายางตัวหนึ่งเท่านั้นแหละสาวน้อย”ขาดคำนั้น เขาจับตรงโคนของท่อนเอ็นไว้แล้วนำมันมาจ่อที่ริมฝีปากของเธอ...“ทำให้ฉันมีความสุขนะ เพราะถ้าเธอทำให้ฉันโมโหล่ะก็ ฉันจะปล่อยหมาเข้ามาฟัดเธอให้เละเลย”เอื้องอรุณตัวสั่นพร่า น้ำตาไหล ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลตอนนี้แทบไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็น เธอกล้ำกลืนและฝืนใจอ้าปากรับดุ้นขนาดใหญ่และยาวของเขาเข้าปากอย่างเงอะงะ“อือ...” มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้ชิมดุ้นของผู้ชาย มันเป็นครั้งแรกของเธอจริง ๆที่มีของสิ่งนี้อยู่ในปาก“ดูดเลยสิ มัวแต่อมอยู่นั่นล่ะ ทำไม่เป็นรึไง”เขาเริ่มโมโหแล้ว และมันเป็นสัญญาณอันตราย เธอกลั้นใจดูดอมหัวแดงเถือกของเขาอย่างเร็ว ลิ้นอุ่นซ่านชโลมเลียหัวท่อนของเขาไปตามสันชาตญาณ เธอไม่รู้ว่าทำถูกหรือผิดกันแน่ แต่การทำของเธอทำให้ท่อนของเขาแข็งขึ้น“อ่า...อืม...” และเสียงครางจากในลำคอของเขาที่ดังผะแผ่วออกมาเป็