CHAPTER 25Ilang minuto pa ang nagtagal ay may mga nagsisiuwian na. Hanggang sa dumating ang ambulansya ay tuluyan na ngang nawala ang lahat ng tao. Naiwan na lang kami ni Julie, ng Mayor, ng alipores niyang lalaki, iyong therapist and pshychiatrist ni Mama, at si Limuel na matabang kong tinitingnan.Inimbitahan ko sila sa loob at ang therapist at psychiatrist ay inaksyunan agad si mama na ngayon ay inaatake na naman ng trauma niya. She's crying when we get into her room. Buti na lang at kalaunan ay kumalma na rin siya."Hija, kumusta ang Mama mo?" si Mayor nang nasa likod ko at tila ba tinitingnan din ang ginagawa ng dalawang babae kay Mama.I sighed."Ganoon pa rin po," walang buhay kong saad. "Hindi pa rin po gumagaling.""Her therapist comes regularly, doesn't she?" he confirmed. "Why didn't you tell me that people were making accusations like this against your family, Cherry?""Sanay na rin po kami, Mayor. 'Tsaka sobra sobra na rin po ang naitulong n'yo sa amin kung pati iyon ay
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-25 อ่านเพิ่มเติม