All Chapters of ใต้บัญชามาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

46 Chapters

บทที่ 20 หญิงสาวปริศนา

ฉันถอนหายใจเหนื่อยหน่ายขณะนั่งรอแขกที่พี่เซเรนลงไปรับขึ้นมา เพนท์เฮาส์คุณเลออนไม่ใช่ว่าใครจะขึ้นมาง่าย ๆ ตามอำเภอใจ ความปลอดภัยแน่นหนาและรัดกุม กว่าจะมาถึงห้องของเขาก็ต้องผ่านห้องของการ์ดฝีมือดีนับสิบอาศัยถัดลงมาชั้นเดียว แม้จะอยู่ห้องสูงสุดที่มีระเบียงส่วนตัวเป็นของตัวเองแต่เรื่องการจอดรถก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเขามีลิฟต์รถขึ้นมาถึงหน้าห้องโดยที่ฉันไม่ต้องเดินเยอะเลยเอาล่ะมาถึงเรื่องของคุณเอเลน่าผู้หญิงปริศนาที่มาหาฉันกันต่อ ชื่อนี้ฉันเคยได้ยินมาจากพี่เซเรนครั้งหนึ่ง มีข้อมูลแค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่การ์ดคนสนิทเคยเห็นว่าเป็นผู้หญิงและได้มาเหยียบที่นี่ก่อนฉันให้เดาว่าคงจะไม่พ้นคนที่เป็นหนึ่งในคนรักของเขา ส่วนจะรักเก่า รักใหม่ หรือรักคนปัจจุบันอันนี้ก็ต้องมาลุ้นดู"สวัสดีค่ะ" ฉันทักทายคนตรงหน้าทันทีที่เธอมาถึงห้อง ใบหน้าของเธอสะสวยแม้จะดูแก่กว่าแต่ก็ยอมรับว่าเธอดูดีทุกกระเบียดนิ้ว เครื่องแต่งกายบนร่างล้วนเป็นแบรนด์เนมหรูทั้งสิ้น บ่งบอกได้ว่าคนตรงหน้าเป็นไฮโซและรวยไม่น้อย สงสัยตาคุณเลออนคงจะเปย์หนักไม่เบาเลย"เธอ...คาราเมลใช่ไหม" เธอคนนั้นไม่ได้สนใจจะทักทายฉันกลับ เธอไล่มองฉันตั้งแต่หั
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 21 ชอบ...ในฐานะ?

หญิงสาวที่เพิ่งผ่านการล้างจานมาหมาด ๆ ไม่ได้เดินตรงกลับห้องทีเดียว เมื่อเห็นใครอีกคนที่อาศัยด้วยนั่งคลึงวิสกี้บนเคาน์เตอร์สูงเงียบ ๆ ไม่ไกลจากครัวที่เธอยืนอยู่มากนักก็รีบเดินเข้าไปด้วย"คุณยังไม่นอนเหรอ" ประโยคทักทำคนนั่งดื่มเงียบ ๆ หันมา"สนใจไหม" ก่อนจะยื่นแก้วตรงหน้าเป็นการเชิญชวนมาดื่มด้วยกัน ทว่าคาราเมลกลับส่ายหัวปฏิเสธเป็นประวิง เธอพอแล้วกับแอลกอฮอล์ที่ดึงสติเธอเหมือนดึงปลั๊กอย่างครั้งนั้น เผลอทำอะไรที่น่าอายเป็นอย่างมากก็ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะไม่ดื่มอีกแล้ว"ถ้ายังไม่ง่วง นั่งสิ" เก้าอี้ตัวสูงข้าง ๆ ถูกลากออกมาด้วยคนพูด"ฮะ ฮื้อ?" ทำเอาคาราเมลถึงกับเลิกคิ้วขึ้น เขาเนี่ยนะเชิญเธอนั่งด้วย"อะไร" เลออนมองท่าทีแปลกใจก็อดถามไม่ได้"คุณเนี่ยนะชวนฉันคุยด้วย ปกติเห็นแต่รำคาญ เอาแต่บอกว่าฉันพูดมาก ให้เลิกพูดสักที""ฉันเป็นอย่างนั้นเหรอ?" ชายหนุ่มแทบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ ใช่...เขาเคยรู้สึกว่าเสียงเธอมันน่ารำคาญ งุ่นง่านไม่น่าฟัง กระทั่งวันนี้อยู่ ๆ ความคิดเขาก็เปลี่ยนดื้อ ๆเขาเองก็ค่อนข้างแปลกใจ"คุณก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ ขี้ลืมแล้วเหรอ" ร่างบางว่าพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงด้วย"คาราเมล" ทำเอาค
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 22 แพ้ทาง

"นายดูอารมณ์ดีนะครับ" ลีซอผู้รู้ผู้เห็นทุกอย่างอดแซวนายที่โตมาด้วยกันไม่ได้ แน่นอนว่าเขาที่อยู่เคียงข้างเลออนมาตลอด โตมาด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาของเขาทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงานและความรักย่อมเห็นการเปลี่ยนไปของเจ้านายในทุก ๆ เรื่อง"เหรอ" เจ้าตัวตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก ท่าทีค่อนข้างจะเหม่อลอยเพราะสมองที่ยังคงฝังอยู่ที่ริมฝีปากหวานและร่างกายที่นุ่มนิ่มจนอยากจะจับฟัดทั้งตัว"ผมไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้นานแล้วนะครับตั้งแต่ที่คุณ-""อย่าพูดชื่อเธอ" สายตาที่ผ่อนคลายเปลี่ยนไปในทันตา เขาช้อนสายตาบอกลีซอพร้อมกับกลายเป็นคนละคน"ขอโทษครับ" ทำเอามือขวาก้มหน้าสำนึกผิดแทบไม่ทัน ลืมคิดว่าไปสำหรับเลออนเรื่องนี้ยังคงเป็นเรื่องต้องห้ามที่เขาไม่สามารถกล่าวถึงได้แม้แต่ชื่อของเธอก๊อก ๆเสียงเคาะประตูทำบรรยากาศที่อึดอัดเริ่มผ่อนคลายขึ้น"มึงออกไปได้แล้ว" ก่อนจะบอกลูกน้องให้รีบออกไป สลับตัวกับลูกน้องอีกคนที่ค่อนข้างจะให้ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง"รายงานความคืบหน้าการตรวจสอบบัญชีค่ะ" คาราเมลวางเอกสารในมือลง ดวงตากลมยังไม่กล้าสบตาเขามากนัก หวนนึกถึงเหตุการณ์นั้นทีไรก็พลอยทำใจสั่นทุกที"เชิญนั่ง" เก้าอี้ตรงหน้า
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 23 กัปตันเอเลน่า

"ผมกลับได้หรือยัง" เสียงถอนหายใจของลูกชายดังขึ้นเป็นระยะ หลายชั่วโมงแล้วกับการนั่งเฝ้าสองสาวเลือกซื้อของกันอย่างมีความสุข เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ในขณะที่เขานั้นมีประโยชน์กับพวกเธอแค่ตอนจ่ายเงินเท่านั้น"ยัง กลับไปใครจะจ่ายเงินล่ะ" เอเลน่าส่ายหัวทันที ระหว่างนั้นก็นั่งรอเด็กสาวที่เธอเลือกเสื้อผ้าให้เข้าไปเปลี่ยนให้ดู"แม่จะเอาให้ผมหมดตัวเลยใช่ไหม อีกอย่างผมมีงานต่อนะครับ" ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งผู้นำมาเฟียจะต้องมาทำอะไรหยุมหยิมแบบนี้ มือขวามาเฟียที่เคยจับแต่ปืนแต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้งที่ถือเต็มไม้เต็มมือ ลีซอได้แต่ยืนปาดเหงื่อไม่ต่างอะไรจากเจ้านาย และภายในใจของเขาก็คงไม่ได้คิดต่างอะไรจากเลออนเลย"แกไม่หมดตัวง่าย ๆ หรอก อย่ามางกกับแม่แล้วก็คู่หมั้นนะเลออน" คุณหญิงจ้องหน้าเขม็ง ลูกชายมีเงินเยอะแค่ไหนใครก็รู้ ตัวเขาเองใช่ว่าจะคนจะใช้เงินฟุ่มเฟือย ส่วนใหญ่หามาได้ก็เก็บเข้าธนาคารแทบทุกสตางค์ แล้วแบบนี้แค่เธอกับคาราเมลจะช่วยใช้จ่ายพอให้พร่องบัญชีเล็ก ๆ น้อย ๆ มันจะเป็นอะไรไป"โอเคครับ ถ้างั้นแม่อยากซื้ออะไรก็ซื้อเลยครับ ผมยกบัตรให้แม่ ส่วนผมขอตัวไปทำงานต่อนะครับ" เลออนเองก็ไม่ใช่คน
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 24 สั่นคลอน

หนึ่งเดือนผ่านไป"ทำได้ดี เพียงแค่เห็นตัวเลขก็สามารถมองเห็นวิกฤตที่เกิดขึ้น" หญิงสาวที่ได้ยินถึงกับฉีกยิ้มกว้างอย่างไม่เคยเป็น หนึ่งเดือนกับความพยายามของเธอไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลย เส้นตายของวันรายงานผลการวิเคราะห์ที่ได้รับมอบหมายย้อนหลัง 5 ปีสำเร็จไปอย่างหวุดหวิด และผลลัพธ์ก็ออกมาดีเกินคาด ไม่คิดเลยว่ามันจะผ่านฉลุยโดยไม่ต้องมีการกลับไปแก้ไขเลยสักข้อ"ฉันเก่งใช่ไหม!?" คาราเมลแสนจะภาคภูมิใจในตัวเอง ไม่คิดเลยว่าชาตินี้จะทำในสิ่งที่ไม่ถนัดออกมาได้สำเร็จ"อืม" เลออนเพียงแค่พยักหน้าและเค้นเสียงตอบในลำคอ ทำเอาคนที่คาดหวังคำชมที่มากกว่านี้หน้าบึ้งลง"ชมฉันหน่อยก็ไม่ได้" เธอยู่หน้าผิดหวังกับท่านประธานสุดขีด นอกจากฝีมือการทำงานที่พัฒนาไปไกลมาก ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเองก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน"เก่งค่ะ เก่งมาก"0_0คนตัวเล็กเบิกตาโตกับมือหนาที่วางลงบนหัว จากนั้นก็โยกเล่นเบา ๆ อย่างอ่อนโยน ยิ่งไปกว่านั้นคือคำพูดและรอยยิ้มที่รุนแรงเกินจะบรรยายค่ะเหรอ...คาราเมลได้แต่ก้มหน้าเขินอายตัวม้วน บทจะชมก็ชมซะเธอไปไม่เป็น ไม่รู้บ้างหรือไงว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้ใครบางคนคิดไปถึงไหนต่อไหน"พะ พอแล้ว"
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 25 ใต้แสงจันทร์

"สวัสดีค่ะ ท่านผู้ถือหุ้นและคณะกรรมการทุกท่าน ดิฉันณิชารีย์ วรเศษฐสกุล ทราบดีว่าการเข้ามานั่งในตำแหน่งนี้ไม่ได้เกิดจากความไว้วางใจของทุกท่าน แต่เกิดจากแรงกดดันและความจำเป็นของบริษัทในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ดิฉันไม่ปฏิเสธความจริงนี้ค่ะแต่ในฐานะที่ดิฉันเติบโตมากับบริษัท ถึงดิฉันจะมาที่นี่ด้วยนามสกุล แต่ดิฉันจะพิสูจน์ตัวเองโดยการแก้ปัญหาที่บริษัทเรากำลังเผชิญให้ดีที่สุด" เสียงมุ่งมั่นของคนที่อดีตเคยไม่สนใจอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้กลับมายืนอยู่หัวโต๊ะในฐานะผู้นำสถานการณ์ที่บีบบังคับสิ้นเสียงนั้นภายในห้องที่เต็มไปด้วยผู้ถือหุ้นและกรรมการของวรเศษฐ์กรุ๊ปจากที่เงียบเชียบก็เงียบยิ่งกว่าเดิมคาราเมลใจหวิวกับหลายสายตาอย่างบอกไม่ถูก การทำงานแบบเต็มตัววันแรกโดยไม่มีเลออนช่วยมันรู้สึกแบบนี้นี่เองแปะ! แปะ! แปะ!แต่แล้วอยู่ ๆ ก็มีใครบางคนที่ปรบมือนำขึ้น จากเสียงเล็ก ๆ เพียงแค่หนึ่งคนจนอีกหลาย ๆ คนที่ได้ยินก็ร่วมกันปรบมือตาม เรียกรอยยิ้มของคาราเมลในการทำงานจริงจังวันแรก เพราะมันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดไว้แต่แล้ว..."พูดลอย ๆ ใครก็พูดได้ ถึงพ่อหนูจะทำได้ดีมาตลอด แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเด็กไร้ประสบการณ์แบบหนูจะทำ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 26 เด็กเจ้าเล่ห์ NC++

"เป็นเจ้าของฉันสิ แล้วฉัน…จะเป็นของเธอคนเดียว" คาราเมลกัดริมฝีปากล่างแน่น ดวงตาฉ่ำหวานสั่นระริกเหมือนกำลังคิดหนัก"ทำแบบนั้นจะได้เป็นเจ้าของคุณจริงหรือเปล่า" ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามคำถามที่ทำเลออนถึงกับยกยิ้มมุมปากทันที"ฉันจะโกหกเธอทำไม" ดวงตาคมลึกส่องประกายบางอย่างที่คาดเดาไม่ได้ ไล่นิ้วตามกรอบใบหน้าสวยที่มองมาอย่างสับสนจนกระทั่ง...เลออนไม่รอให้เวลาเสียเปล่าอีกต่อไป ในเมื่อยังเธอลังเล...เขานี่แหละที่ทำให้ความรู้สึกของเธอชัดเจนขึ้นชายหนุ่มโน้มลงปิดระยะห่างระหว่างกันและกัน ริมฝีปากบดเบียดกันแนบแน่นอย่างไม่ให้โอกาสเธออีกต่อไป รสจูบแรกอ่อนโยนเพียงชั่วครู่ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสจากที่ไหนมือหนาของเลออนประคองท้ายทอยให้รับทุกสัมผัสของเขา ปลายลิ้นไล่ละเลียดลึกขึ้นเรื่อย ๆ ทุกการกระทำจงใจยั่วให้เธอหลุดออกจากกรอบของเหตุผลคาราเมลหลับตาพริ้ม ปลายนิ้วสั่นสะท้านเกาะสาบเสื้อเขาไว้แน่นราวกับกลัวว่าใครบางคนจะดูดกลืนวิญญาณไป"อื้ม…" เสียงครางหลุดจากลำคอโดยไม่ตั้งใจเมื่อสองมือเรียวถูกรวบขึ้นเหนือหัว กดให้จมไปกับเตียงนอนนุ่มทำเอาร่างกายเธอสั่นระริกกับความสยิวที่ทวีความ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 27 เมียใต้บัญชา

"อะไรคะ?" คนเพิ่งออกมาจากห้องเป็นต้องชะงักกับสายตาที่จ้องมาไม่หยุดหย่อน ทำเอาเธอถึงกับต้องไล่สำรวจมองเรือนร่างตัวเองตามสายตาของเขา ก่อนจะพบว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติไปจากทุกวัน"เสื้อตัวนี้ไม่เคยเห็น" เลออนหักปลายคิ้วอย่างคนค่อนข้างไม่พอใจกับสูทเดรสของเธอ ช่วงบนเป็นแขนยาวปกปิดมิดชิดเขาไม่มีปัญหา แต่ช่วงล่างที่สั้นปิดส่วนนั้นเลยมานิดเดียวทำให้เขาไม่เข้าใจเสื้อผ้าผู้หญิงเอาเสียเลย"ชุดนี้คุณแม่เป็นคนซื้อให้ แต่ตั้งแต่ซื้อก็ไม่ได้หยิบมาใส่เลย ฉันกลัวคุณแม่จะน้อยใจ" คนพูดยังไม่เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย เธอคิดว่าเขาต้องการคำตอบที่ถาม แต่เปล่าเลย...เขากำลังบอกถึงความไม่พอใจแบบอ้อม ๆ"ปกติไม่เคยเห็นใส่สั้น" ใช่...ตั้งแต่มาอยู่กับเขาก็ไม่ได้มีโอกาสใส่เสื้อเซ็กซี่ ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากทำงาน"นั้นเพราะแต่ก่อนฉันเป็นแค่เลขา แต่ตอนนี้เป็นท่านประธานแล้ว ก็ต้องสวยหน่อยสิ" ยังต้องไปทำงานทุกวัน ยิ่งเป็นเลขาก็ยิ่งต้องรักษาภาพลักษณ์แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นท่านประธานที่ไม่ต้องเกรงใจใครแล้ว อย่างน้อยก็อยากแต่งตัวเป็นตัวเองแต่ก็ยังให้เกียรติสถานที่และมันก็ไม่ได้สั้นถึงขนาดไม่เหมาะสม อยู่ในจุดที่ยังรับได้เพ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 28 มาหาถึงที่ NC++

"แฮร่!""ว้าย เมล!" หญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างตั้งใจถึงกับสะดุ้ง เมื่อมีเสียงใครบางคนที่ดังพร้อมกับยื่นหน้าอย่างต้องการแกล้ง"คิคิ ซื้อของมาฝาก" คาราเมลหัวเราะร่า ก่อนจะวางขนมที่เธอตั้งใจเลือกและรู้ว่าเพื่อนสนิทชอบ"เล่นเป็นเด็ก ๆ ไปได้ นึกว่าเป็นท่านประธานแล้วจะยุ่งซะอีก หรือว่า...คิดถึงท่านประธาน" ถิงถิงเอียงคอถามยิ้ม ๆ จากกันไม่เท่าไหร่เหมือนว่าจะมีใครบางคนที่ทนคิดถึงไม่ไหวเสียแล้ว"เปล้า! แค่วันนี้ทำงานเสร็จเร็ว" คาราเมลยักไหล่ไม่ยี่หระ ทว่าใบหน้าสวยกลับยิ้มระรื่นเป็นการบอกว่าสิ่งที่เธอพูดอาจจะเป็นเรื่องจริง"เหรอ..." เลขาท่านประธานลากเสียงไม่อยากจะเชื่อ"อย่ามาแซว ว่าแต่ท่านประธานของถิงอยู่ไหม""อยู่ ถิงบอกให้นะ" ทันทีที่เพื่อนสนิทพยักหน้ารัว ๆ ถิงถิงก็รีบยกหูหาคนข้างในทันที"ท่านประธานคะ คุณคู่หมั้นมาหาค่ะ""ให้เข้ามา" เสียงทุ้มรีบตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด"หวานจนมดขึ้นแล้วมั้ง" เล่นเอาคนที่พลอยไปอยู่ในโลกสีชมพูของพวกเขาไปด้วยถึงกับหมั่นไส้"คนไม่มีคู่หมั้น ไม่เข้าใจหรอก""หมั่นไส้ รีบเข้าไปเลย""คิคิ ไปนะ" ว่าแล้วคาราเมลก็ไม่รีรอรีบดันประตูหนาเข้าไปทันใด​"คุณเลออน...อ้าวไหน
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more

บทที่ 29 การกลับมาของ...พัดชา

ร่างหนุ่มสาวสองคนกำลังเดินตรงไปยังรถหรูที่จอดรอด้วยหนึ่งคนที่ทำหน้าบูดบึ้ง ส่วนอีกคนก็เดินตามง้อเนื่องจากบทลงโทษที่เธอว่าโหดร้ายเกินไปทุกสายตาของพนักงานที่รอเลิกงานต่างมองคู่หมั้นเศรษฐีด้วยความอิจฉา บ้างก็มโนว่าตัวเองเป็นคาราเมลที่ถูกเจ้าของบริษัทหน้าตาดีแต่แสนเย็นชาตามง้อโดยไม่สนใจสายตาใคร ให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าภาพลักษณ์มาเฟีย หรือท่านประธานบริษัทใหญ่โตในขณะนั้น..."เลออน" คนง้องอนหยุดเท้าที่จะก้าวเดินต่อพร้อม ๆ กัน เพียงแค่เสียงใครบางคนที่ดังตามหลัง คนหนึ่งเอะใจกับน้ำเสียงที่คุ้นหู แต่อีกคนกำลังแปลกใจกับการใช้สรรพนามที่ดูจะสนิทสนมกับแฟนหนุ่มจนคนทั้งสองต้องหันไปมองพร้อมกัน"ไม่เจอกันนานเลยนะเลออน""พัดชา" เสียงตอบกลับของเลออนทำให้คาราเมลรีบปรายไปมอง ก่อนจะเห็นดวงตาคู่คมที่จดจ้องเธอไม่กระพริบ ให้ความรู้สึกเย็นยะเยือกแต่ก็ว่างเปล่าในเวลาเดียวกัน"ไปกันเถอะ" กระทั่งไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นร่างสูงก็ผละสายตาออกมาจากเธอ เขาไม่ได้สนใจจะต่อบทสนทนาที่กล่าวอย่างเป็นมิตร เพียงแต่เอื้อมไปจับมือคู่หมั้นตนไว้ ก่อนจะพาเธอเดินออกมา แต่ทว่า..."เดี๋ยวสิ ไม่คิดจะคุยกับชาเลยเหรอ ชานั่งรอมาตั้ง 2 ชั่
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status