All Chapters of ใต้บัญชามาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

ฉันถอนหายใจเหนื่อยหน่ายขณะนั่งรอแขกที่พี่เซเรนลงไปรับขึ้นมา เพนท์เฮาส์คุณเลออนไม่ใช่ว่าใครจะขึ้นมาง่าย ๆ ตามอำเภอใจ ความปลอดภัยแน่นหนาและรัดกุม กว่าจะมาถึงห้องของเขาก็ต้องผ่านห้องของการ์ดฝีมือดีนับสิบอาศัยถัดลงมาชั้นเดียว แม้จะอยู่ห้องสูงสุดที่มีระเบียงส่วนตัวเป็นของตัวเองแต่เรื่องการจอดรถก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเขามีลิฟต์รถขึ้นมาถึงหน้าห้องโดยที่ฉันไม่ต้องเดินเยอะเลยเอาล่ะมาถึงเรื่องของคุณเอเลน่าผู้หญิงปริศนาที่มาหาฉันกันต่อ ชื่อนี้ฉันเคยได้ยินมาจากพี่เซเรนครั้งหนึ่ง มีข้อมูลแค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่การ์ดคนสนิทเคยเห็นว่าเป็นผู้หญิงและได้มาเหยียบที่นี่ก่อนฉันให้เดาว่าคงจะไม่พ้นคนที่เป็นหนึ่งในคนรักของเขา ส่วนจะรักเก่า รักใหม่ หรือรักคนปัจจุบันอันนี้ก็ต้องมาลุ้นดู"สวัสดีค่ะ" ฉันทักทายคนตรงหน้าทันทีที่เธอมาถึงห้อง ใบหน้าของเธอสะสวยแม้จะดูแก่กว่าแต่ก็ยอมรับว่าเธอดูดีทุกกระเบียดนิ้ว เครื่องแต่งกายบนร่างล้วนเป็นแบรนด์เนมหรูทั้งสิ้น บ่งบอกได้ว่าคนตรงหน้าเป็นไฮโซและรวยไม่น้อย สงสัยตาคุณเลออนคงจะเปย์หนักไม่เบาเลย"เธอ...คาราเมลใช่ไหม" เธอคนนั้นไม่ได้สนใจจะทักทายฉันกลับ เธอไล่มองฉันตั้งแต่หั

"นายดูอารมณ์ดีนะครับ" ลีซอผู้รู้ผู้เห็นทุกอย่างอดแซวนายที่โตมาด้วยกันไม่ได้ แน่นอนว่าเขาที่อยู่เคียงข้างเลออนมาตลอด โตมาด้วยกัน เป็นที่ปรึกษาของเขาทุกเรื่อง ทั้งเรื่องงานและความรักย่อมเห็นการเปลี่ยนไปของเจ้านายในทุก ๆ เรื่อง"เหรอ" เจ้าตัวตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก ท่าทีค่อนข้างจะเหม่อลอยเพราะสมองที่ยังคงฝังอยู่ที่ริมฝีปากหวานและร่างกายที่นุ่มนิ่มจนอยากจะจับฟัดทั้งตัว"ผมไม่เคยเห็นนายยิ้มแบบนี้นานแล้วนะครับตั้งแต่ที่คุณ-""อย่าพูดชื่อเธอ" สายตาที่ผ่อนคลายเปลี่ยนไปในทันตา เขาช้อนสายตาบอกลีซอพร้อมกับกลายเป็นคนละคน"ขอโทษครับ" ทำเอามือขวาก้มหน้าสำนึกผิดแทบไม่ทัน ลืมคิดว่าไปสำหรับเลออนเรื่องนี้ยังคงเป็นเรื่องต้องห้ามที่เขาไม่สามารถกล่าวถึงได้แม้แต่ชื่อของเธอก๊อก ๆเสียงเคาะประตูทำบรรยากาศที่อึดอัดเริ่มผ่อนคลายขึ้น"มึงออกไปได้แล้ว" ก่อนจะบอกลูกน้องให้รีบออกไป สลับตัวกับลูกน้องอีกคนที่ค่อนข้างจะให้ความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง"รายงานความคืบหน้าการตรวจสอบบัญชีค่ะ" คาราเมลวางเอกสารในมือลง ดวงตากลมยังไม่กล้าสบตาเขามากนัก หวนนึกถึงเหตุการณ์นั้นทีไรก็พลอยทำใจสั่นทุกที"เชิญนั่ง" เก้าอี้ตรงหน้า

หนึ่งเดือนผ่านไป"ทำได้ดี เพียงแค่เห็นตัวเลขก็สามารถมองเห็นวิกฤตที่เกิดขึ้น" หญิงสาวที่ได้ยินถึงกับฉีกยิ้มกว้างอย่างไม่เคยเป็น หนึ่งเดือนกับความพยายามของเธอไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลย เส้นตายของวันรายงานผลการวิเคราะห์ที่ได้รับมอบหมายย้อนหลัง 5 ปีสำเร็จไปอย่างหวุดหวิด และผลลัพธ์ก็ออกมาดีเกินคาด ไม่คิดเลยว่ามันจะผ่านฉลุยโดยไม่ต้องมีการกลับไปแก้ไขเลยสักข้อ"ฉันเก่งใช่ไหม!?" คาราเมลแสนจะภาคภูมิใจในตัวเอง ไม่คิดเลยว่าชาตินี้จะทำในสิ่งที่ไม่ถนัดออกมาได้สำเร็จ"อืม" เลออนเพียงแค่พยักหน้าและเค้นเสียงตอบในลำคอ ทำเอาคนที่คาดหวังคำชมที่มากกว่านี้หน้าบึ้งลง"ชมฉันหน่อยก็ไม่ได้" เธอยู่หน้าผิดหวังกับท่านประธานสุดขีด นอกจากฝีมือการทำงานที่พัฒนาไปไกลมาก ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเองก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน"เก่งค่ะ เก่งมาก"0_0คนตัวเล็กเบิกตาโตกับมือหนาที่วางลงบนหัว จากนั้นก็โยกเล่นเบา ๆ อย่างอ่อนโยน ยิ่งไปกว่านั้นคือคำพูดและรอยยิ้มที่รุนแรงเกินจะบรรยายค่ะเหรอ...คาราเมลได้แต่ก้มหน้าเขินอายตัวม้วน บทจะชมก็ชมซะเธอไปไม่เป็น ไม่รู้บ้างหรือไงว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้ใครบางคนคิดไปถึงไหนต่อไหน"พะ พอแล้ว"

"เป็นเจ้าของฉันสิ แล้วฉัน…จะเป็นของเธอคนเดียว" คาราเมลกัดริมฝีปากล่างแน่น ดวงตาฉ่ำหวานสั่นระริกเหมือนกำลังคิดหนัก"ทำแบบนั้นจะได้เป็นเจ้าของคุณจริงหรือเปล่า" ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามคำถามที่ทำเลออนถึงกับยกยิ้มมุมปากทันที"ฉันจะโกหกเธอทำไม" ดวงตาคมลึกส่องประกายบางอย่างที่คาดเดาไม่ได้ ไล่นิ้วตามกรอบใบหน้าสวยที่มองมาอย่างสับสนจนกระทั่ง...เลออนไม่รอให้เวลาเสียเปล่าอีกต่อไป ในเมื่อยังเธอลังเล...เขานี่แหละที่ทำให้ความรู้สึกของเธอชัดเจนขึ้นชายหนุ่มโน้มลงปิดระยะห่างระหว่างกันและกัน ริมฝีปากบดเบียดกันแนบแน่นอย่างไม่ให้โอกาสเธออีกต่อไป รสจูบแรกอ่อนโยนเพียงชั่วครู่ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสจากที่ไหนมือหนาของเลออนประคองท้ายทอยให้รับทุกสัมผัสของเขา ปลายลิ้นไล่ละเลียดลึกขึ้นเรื่อย ๆ ทุกการกระทำจงใจยั่วให้เธอหลุดออกจากกรอบของเหตุผลคาราเมลหลับตาพริ้ม ปลายนิ้วสั่นสะท้านเกาะสาบเสื้อเขาไว้แน่นราวกับกลัวว่าใครบางคนจะดูดกลืนวิญญาณไป"อื้ม…" เสียงครางหลุดจากลำคอโดยไม่ตั้งใจเมื่อสองมือเรียวถูกรวบขึ้นเหนือหัว กดให้จมไปกับเตียงนอนนุ่มทำเอาร่างกายเธอสั่นระริกกับความสยิวที่ทวีความ

"แฮร่!""ว้าย เมล!" หญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างตั้งใจถึงกับสะดุ้ง เมื่อมีเสียงใครบางคนที่ดังพร้อมกับยื่นหน้าอย่างต้องการแกล้ง"คิคิ ซื้อของมาฝาก" คาราเมลหัวเราะร่า ก่อนจะวางขนมที่เธอตั้งใจเลือกและรู้ว่าเพื่อนสนิทชอบ"เล่นเป็นเด็ก ๆ ไปได้ นึกว่าเป็นท่านประธานแล้วจะยุ่งซะอีก หรือว่า...คิดถึงท่านประธาน" ถิงถิงเอียงคอถามยิ้ม ๆ จากกันไม่เท่าไหร่เหมือนว่าจะมีใครบางคนที่ทนคิดถึงไม่ไหวเสียแล้ว"เปล้า! แค่วันนี้ทำงานเสร็จเร็ว" คาราเมลยักไหล่ไม่ยี่หระ ทว่าใบหน้าสวยกลับยิ้มระรื่นเป็นการบอกว่าสิ่งที่เธอพูดอาจจะเป็นเรื่องจริง"เหรอ..." เลขาท่านประธานลากเสียงไม่อยากจะเชื่อ"อย่ามาแซว ว่าแต่ท่านประธานของถิงอยู่ไหม""อยู่ ถิงบอกให้นะ" ทันทีที่เพื่อนสนิทพยักหน้ารัว ๆ ถิงถิงก็รีบยกหูหาคนข้างในทันที"ท่านประธานคะ คุณคู่หมั้นมาหาค่ะ""ให้เข้ามา" เสียงทุ้มรีบตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด"หวานจนมดขึ้นแล้วมั้ง" เล่นเอาคนที่พลอยไปอยู่ในโลกสีชมพูของพวกเขาไปด้วยถึงกับหมั่นไส้"คนไม่มีคู่หมั้น ไม่เข้าใจหรอก""หมั่นไส้ รีบเข้าไปเลย""คิคิ ไปนะ" ว่าแล้วคาราเมลก็ไม่รีรอรีบดันประตูหนาเข้าไปทันใด​"คุณเลออน...อ้าวไหน