ใต้บัญชามาเฟีย

ใต้บัญชามาเฟีย

last updateLast Updated : 2025-10-19
By:  ดาวแคระ (miss.mk)Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
46Chapters
41views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ชีวิตคุณหนู 'คาราเมล' ต้องพังลง เมื่อเธอต้องตกอยู่ใต้บัญชา 'เลออน' มาเฟียผู้มีหัวใจเย็นชา เมื่อคุณหนูเอาแต่ใจอย่างคาราเมลต้องมาอยู่ภายใต้บัญชาของเลออนนักธุรกิจหนุ่มผู้เยือกเย็นทว่าเบื้องหลังกลับซ่อนอำนาจและโลกมาเฟีย เมื่อพินัยกรรมบีบบังคับให้เธอต้องเปลี่ยนแปลง และเขาก็คือผู้ที่คุมชะตาชีวิตของเธอทุกย่างก้าว เลออน แบล็ก (อายุ 35 ปี) นักธุรกิจหนุ่มผู้เย็นชา สุขุม และเด็ดขาด ทว่าแท้จริงแล้วเขาคือผู้นำมาเฟีย Black lion อำนาจของเขามีมากกว่าที่ใครจะคาดเดา เบื้องหน้าเขาคือผู้จัดการมรดกที่เธอต้องยอมจำนน แต่เบื้องหลังเลออนกลับเป็นบอสที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่หัวใจของยัยคุณหนูเอาแต่ใจ คาราเมล ณิชารีย์ วรเศรษฐสกุล (อายุ 25 ปี) ลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจที่ถูกตามใจมาทั้งชีวิต เด็กจบใหม่ที่ไม่เคยสนใจงานการ กิจวัตรประจำวันของเธอคือปาร์ตี้ ช้อปปิ้ง และใช้เงินฟุ่มเฟือย เธอคือศูนย์รวมของคำว่าดื้อ แสบ ซน และเอาแต่ใจ ไม่เคยรู้จักคำว่าลำบากสักครั้ง จนกระทั่งวันที่โลกทั้งใบพังทลาย ชีวิตของเธอก็พลิกผันราวกับคนละคน

View More

Chapter 1

บทนำ

"เธอต้องมาอยู่กับฉันที่นี่ในฐานะคู่หมั้น" ฉันเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน รู้สึกตัวชาวาบไปทั้งตัว จากวันนั้นเขาผันตัวเป็นผู้ปกครองของฉันโดยที่ฉันจำใจต้องยอมรับ วันนี้เขาคนเดิมกำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นของฉันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ในพินัยกรรมของป๋าไม่ได้ระบุให้เราต้องทำอย่างที่เขาพูด แล้วนั้นมันเพราะอะไร ทำไมอยู่ ๆ คนที่แสดงออกว่ารำคาญฉันสุดขีดอย่างคุณเลออนกลับได้พูดออกมาหน้าตาเฉยอย่างนั้น

"คุณไม่สบายหรือเปล่า?" ฉันถือวิสาสะอังหน้าผากคนตัวโต ตอนนี้เขาคงจะป่วย ไข้ขึ้นจนเพ้อ หรือเกิดอะไรสักอย่างกับร่างกาย ทำให้กลายเป็นคนแก่ที่พูดไปเรื่อย ณ ปัจจุบันนี้

"ฉันสบายดี" มือหนาปัดมือฉันออก ก่อนจะขยับกายมานั่งในท่าสบาย ๆ ราวกับเรื่องที่เราคุยกันเป็นเรื่องเล่น ๆ ไม่จริงจัง

"หรือเพราะที่ฉันกอดคุณ ทำให้คุณอยากหมั้นกับฉัน?"

"..." ร่างสูงนั่งเงียบเบือนหน้าหนี ในใจคงคิดว่าฉันคงกำลังเพ้อไม่ต่างจากเขา

"นี่คุณ...แค่กอดกันแป๊ป ๆ ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ คุณเองก็ควรตั้งสติไว้นะ"

"อะ โอ้ย!" ฉันร้องโอดครวญ ก็อีกคนที่ไม่ยอมพูดอะไรดันเขกหน้าผากเข้าจัง ๆ ทั้งยังมองหน้าฉันนิ่ง ๆ ดูออกว่ากำลังก่นด่าฉันอยู่ในใจ

"เจ็บนะ!" ฉันขมวดคิ้วใส่เขา ลูบหน้าผากตัวเองปอย ๆ

"เธอนั่นแหละที่ควรตั้งสติ"

"ถ้างั้นเอาใหม่นะคะ ฉัน...ที่หมายถึงตัวของฉันที่ชื่อคาราเมลจะต้องหมั้นกับคุณ แล้วก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วย?"

"ใช่ และคุณ...คุณคนที่ชื่อว่าเลออน แบล็ก ที่เธอหมายถึงจะเป็นคู่หมั้นของเธอ ชัดหรือยัง?" คุณเลออนเอ่ยเสียงหนักแน่นราวกับเป็นการย้ำเตือนให้ฟังชัด ๆ ใช่...มันชัดแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

"ถ้าคุณกังวลเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อกี้ มันก็ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้นี่ ยังไงฉันก็มีพี่เซเรนดูแล"

"เซเรนช่วยอะไรเธอไม่ได้" คำตอบนั้นทำให้ฉันถึงกับนิ่วหน้า เขาช่วยได้...และช่วยฉันให้พ้นจากความตายมาแล้วครั้งหนึ่งด้วย

"ตกลงคุณจะให้ฉันเป็นคู่หมั้นและมาอยู่กับคุณให้ได้เลยใช่ไหม?"

"ใช่" คุณผู้ปกครองจำเป็นตอบโดยไม่ต้องผ่านกระบวนการคิด ให้มันได้อย่างนี้สิ เป็นทั้งผู้ปกครอง ผู้จัดการมรดก ท่านประธานที่ทำงาน วันนี้เพิ่มมาอีกหนึ่งบทบาทนั้นคือคู่หมั้น เขากะจะไม่ให้ฉันหลุดพ้นจากพันธนาการของเขาไปเลยหรือไงกัน!

"ก็ได้ แต่..."

"แต่อะไร" คุณเลออนมองฉันอย่างไม่เชื่อใจ เรื่องอะไรฉันจะยอมเป็นคู่หมั้นของเขาง่าย ๆ นี่มันคือการแลกชื่อเสียงอย่างหนึ่งเลยนะ มันก็ต้องมีอะไรมาแลกให้คุ้มค่า และต้องเป็นสิ่งที่ฉันคาใจที่สุดในตอนนี้

"คุณต้องเล่าความจริงทั้งหมด"

"ความจริงอะไร" คุณผู้ปกครองทำท่าไม่เข้าใจ แต่เชื่อฉันสิว่าเขารู้ทุกอย่างที่ฉันกำลังต้องการ

"ความจริงที่ฉันควรรู้ และเล่าแบบห้ามปิดบัง"

"..." เขาเงียบลง สายตาเบือนหนีเหมือนคนไม่อยากพูดต่อ

"ไม่เล่าก็ไม่ตกลง" ฉันทำท่าจะเดินออกไปทันที

"ได้ ฉันจะเล่าทุกอย่างที่เธอควรรู้" แต่ประโยคต่อไปทำให้ฉันต้องทิ้งตัวลงเหมือนเดิม ผู้นำตระกูล Black lion อย่างเขามีหรือที่จะยิ่งใหญ่มากไปกว่าคุณหนูแห่งวรเศรษฐ์กรุ๊ปที่ทั้งดื้อและเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ อยากรู้อะไรก็ต้องรู้ เขาไม่มีทางที่จะชนะฉันไปได้แน่นอน...

*****************

- SET TOXIC LOVE (เซตพิษรัก) -

1. ใต้บัญชามาเฟีย (เลออน x เคาราเมล)

2. ใต้เงาใจมาเฟีย (ไคเซอร์ x ลูกพีช) (ยังไม่เปิดเรื่อง)

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
46 Chapters
บทนำ
"เธอต้องมาอยู่กับฉันที่นี่ในฐานะคู่หมั้น" ฉันเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน รู้สึกตัวชาวาบไปทั้งตัว จากวันนั้นเขาผันตัวเป็นผู้ปกครองของฉันโดยที่ฉันจำใจต้องยอมรับ วันนี้เขาคนเดิมกำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นของฉันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! ในพินัยกรรมของป๋าไม่ได้ระบุให้เราต้องทำอย่างที่เขาพูด แล้วนั้นมันเพราะอะไร ทำไมอยู่ ๆ คนที่แสดงออกว่ารำคาญฉันสุดขีดอย่างคุณเลออนกลับได้พูดออกมาหน้าตาเฉยอย่างนั้น"คุณไม่สบายหรือเปล่า?" ฉันถือวิสาสะอังหน้าผากคนตัวโต ตอนนี้เขาคงจะป่วย ไข้ขึ้นจนเพ้อ หรือเกิดอะไรสักอย่างกับร่างกาย ทำให้กลายเป็นคนแก่ที่พูดไปเรื่อย ณ ปัจจุบันนี้"ฉันสบายดี" มือหนาปัดมือฉันออก ก่อนจะขยับกายมานั่งในท่าสบาย ๆ ราวกับเรื่องที่เราคุยกันเป็นเรื่องเล่น ๆ ไม่จริงจัง"หรือเพราะที่ฉันกอดคุณ ทำให้คุณอยากหมั้นกับฉัน?""..." ร่างสูงนั่งเงียบเบือนหน้าหนี ในใจคงคิดว่าฉันคงกำลังเพ้อไม่ต่างจากเขา"นี่คุณ...แค่กอดกันแป๊ป ๆ ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ คุณเองก็ควรตั้งสติไว้นะ""อะ โอ้ย!" ฉันร้องโอดครวญ ก็อีกคนที่ไม่ยอมพูดอะไรดันเขกหน้าผากเข้าจัง ๆ ทั้งยังมองหน้าฉันนิ่ง ๆ ดูออกว่ากำลังก่นด
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 01 โลกของคาราเมล
เสียงเพลงของนาฬิกาในโทรศัพท์ที่ยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทไม่ได้ทำให้คาราเมลรำคาญใจเลยสักนิด เธอพลิกตัวอีกครั้งบนเตียงคิงไซส์ราคาหลายแสน ก่อนจะควานหามือถือที่วางอยู่ข้างหมอนเพื่อปิดนาฬิกาปลุกที่ดังแข่งกับแสงแดดยามสายที่ลอดผ่านผ้าม่านเนื้อดีเข้ามา"ไม่อยากตื่นเลย" คาราเมลบ่นอุบกับตัวเอง พลางยื่นขาเรียวยาวที่คลุมด้วยผ้าไหมเนื้อดีถีบหมอนข้างลงจากเตียงด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อแสงแดดเริ่มแยงตา เธอขยับกายไปกอดหมอนอีกใบ สูดดมกลิ่นหอมของน้ำหอมกลิ่นฟลอรัลราคาแพงที่ฉีดพรมไว้เมื่อคืนก่อนจะหัวเราะคิกคักในโลกของคาราเมลความกังวลเป็นเพียงคำศัพท์ที่อยู่ในพจนานุกรม ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องเผชิญหน้ากับมันจริงจังเธอใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการเลือกว่าจะใส่ชุดไหนไปทานอาหารเช้าที่เกือบเที่ยงกับเพื่อนที่คาเฟ่ และอีกสองชั่วโมงข้างหน้าสำหรับการช้อปปิ้งของแบรนด์เนมที่ไม่จำเป็น ออกจะเกลื่อนห้องนอนสุดหรูจนแทบไม่มีที่วาง แต่นั้นไม่ได้เป็นปัญหาอะไรสำหรับเธอ ถ้ามันแน่นก็แค่ขยายให้กว้างขึ้น หรือไม่ก็ซื้อคอนโดเพิ่มสักห้องเพื่อเป็นที่เก็บของโดยเฉพาะก็ยังทำได้ แต่จะไม่มีทางที่เธอจะหยุดช้อปปิ้งด้วยเหตุผลเหล่านั้นโดยเด็ดขาด
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 02 จากไป...ไม่หวนคืน
เสียงเพลงที่กระหึ่มจากลำโพงชั้นดี และเสียงหัวเราะของเพื่อนฝูงที่ดังแซ่ซ้อง ทำให้คาราเมลรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงที่กำลังอยู่ในดินแดนแห่งความสุขของตัวเอง เธอเพิ่งกลับจากลอนดอนได้ไม่กี่เดือน สำเร็จปริญญาโทด้านการบริหารตามที่พ่อต้องการก็กลับมาใช้ชีวิตอยู่ในวังวนเดิม ๆ ที่คุ้นเคย เพราะคำว่ายังไม่พร้อมจะจริงจังกับชีวิต และเป็นการเฉลิมฉลองความสำเร็จอีกหนึ่งขั้น ทำให้สามเดือนที่ผ่านมาก็เอาแต่เที่ยวเล่นผลาญสมบัติคนเป็นพ่อไปวัน ๆ"คุณหนูคาราเมลมาแล้วเว้ย!" เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในงานปาร์ตี้ริมสระน้ำที่จัดขึ้นอย่างหรูหรา เธอในชุดบิกินี่ตัวเก่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุมซีทรูบางเบาโบกมือทักทายเพื่อน ๆ อย่างสดใส"เต็มที่นะทุกคน วันนี้ฉันเลี้ยง!""วู้ว!" เสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นอีกครั้ง คาราเมลรินเครื่องดื่มสีสวยลงในแก้ว แล้วดื่มรวดเดียวเพื่อฉลองให้กับค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความสุขที่กำลังจะเริ่มขึ้นทว่าความสุขนั้นกลับอยู่ได้ไม่นาน...เมื่อเพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"ยัยคุณหนู...ลูกน้องแกมา" คาราเมลหันไปมองตามทางที่เพื่อนบอก ก่อนจะถอนหายใจยาวเหยียดอย่างไม่
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 03 ความจริงที่แสนเจ็บปวด
ควันธูปและกลิ่นดอกไม้ในงานศพยังคงอบอวลติดอยู่ทั่วบริเวณบ้าน แต่ในห้องทำงานของพ่อที่เคยเป็นที่ทำงานอันแสนศักดิ์สิทธิ์ของชายผู้ทรงอำนาจ กลับมีบรรยากาศที่เงียบสงัดและความรู้สึกหนักอึ้งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คาราเมลในชุดสีดำยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่เบื้องหน้าโต๊ะทำงานตัวเดิมของคนที่คิดถึงจับใจ สายตาเหม่อลอยจับจ้องไปยังภาพถ่ายพ่อกับเธอในวันปริญญา รอยยิ้มความภูมิใจของคนพ่อฉายอยู่ในนั้น ราวกับพยายามจะหวนคืนช่วงเวลาที่เคยมีความสุขให้กลับมาอีกครั้งหนึ่งเธอนั่งอยู่ที่นี่มานานหลายชั่วโมงหลังจากเสร็จสิ้นพิธีฌาปนกิจศพที่เรียกน้ำตาจนแทบขาดใจโดยมีนายทนายศักดิ์ชัยทนายความประจำตระกูลวางซองเอกสารสีน้ำตาลไว้ตรงหน้าเธอ บนโต๊ะยังมีญาติผู้ใหญ่เพียงไม่กี่คนที่มาร่วมเป็นพยานในวันสำคัญนี้ คาราเมลไม่ได้รับรู้อะไรเลย ความเสียใจยังคงกัดกินหัวใจจนไม่อาจคิดเรื่องอื่นได้ เธอเหมือนกับร่างไร้วิญญาณที่ถูกควบคุมให้มานั่งอยู่ที่นี่"คุณหนูครับ คุณคาราเมลครับ" ทนายเอ่ยเรียกชื่อเธอเบาๆ"ผมขออนุญาตอ่านพินัยกรรมตามที่คุณท่านสั่งไว้นะครับ" คาราเมลพยักหน้ารับอย่างเลื่อนลอย จนทนายเริ่มอ่านเนื้อหาของพินัยกรรมด้วยเสียงทุ้มน
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 04 ใต้บัญชามาเฟีย
เสียงเคาะประตูห้องนอนที่ดังขึ้นอย่างแผ่วเบาปลุกให้คาราเมลตื่นขึ้นจากห้วงนิทราที่แสนเงียบ เธอไม่ได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่มมาหลายคืนตั้งแต่โลกทั้งใบพังทลายในชั่วข้ามคืนและจมอยู่กับความเสียใจจนร่างกายชัดดาวน์ไปเองเช่นเมื่อคืน"คุณหนูคะ" เสียงเรียกของนวลทำให้เธอรู้ว่าเช้าวันใหม่ได้มาถึงแล้ว คาราเมลลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความรู้สึกที่ทั้งเหนื่อยล้าและเศร้าสร้อย การจากไปของคุณพ่อยังคงเป็นบาดแผลที่สดใหม่ในใจของเธอ"นม..." เธอเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา ขณะที่นวลเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย"วันนี้คุณหนูต้องไปทำงานวันแรกนะคะ คุณเลออนท่านส่งคนมารับคุณหนูแล้ว รีบไปอาบน้ำนะคะ""เมลง่วง เมลไม่ไป" คาราเมลตอบอย่างดื้อดึง เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องทำงาน ทั้งที่เธอยังไม่หายเศร้าจากการจากไปของพ่อ แต่คนใจร้ายอย่างเขาจะเข้าใจความรู้สึกของเธอได้อย่างไร"ไม่ได้นะคะคุณหนู คุณหนูเชื่อนมนะ นมช่วยอาบน้ำให้ค่ะ" หัวหน้าแม่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงที่ทั้งอ่อนโยนและจริงจัง เธอค่อย ๆ ช่วยคาราเมลแต่งตัวและจัดเตรียมเสื้อผ้าอย่างเบามือ"สวยแล้วค่ะคุณหนูของนม""นมขา...เมลยังไม่อยากไปทำงาน""ทำตามคุณเขาดีกว่านะคะ เพื่อตัวขอ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 05 คนท้าทาย
คาราเมลออกมาจากห้องทำงานของเลออนด้วยความรู้สึกที่ทั้งหงุดหงิดและอับอาย เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเจอผู้ชายที่บ้าอำนาจขนาดนี้มาก่อน ทั้งยังทำตัวโรคจิตไม่น่าไว้ใจอีก จูบจนปากแหกคนปกติที่ไหนเขาลงโทษแบบนี้กัน"ขอโทษนะ เมื่อกี้รีบร้อนไปหน่อย" คาราเมลเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง เมื่อเห็นหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนรอเธออยู่หน้าห้อง"ไม่เป็นไรค่ะ" หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น อายุอานามไล่เลี่ยกัน เธอเป็นสาวตัวเล็ก ตาโต ผิวขาว และหน้าหวาน ต่างจากเธอที่ค่อนข้างสูง หน้าเหวี่ยง มีดวงตาสีคาราเมลเป็นที่มาของชื่อเล่นที่แม่ตั้งให้"ถิงถิงนะคะ เป็นเลขาท่านประธาน คาราเมลที่จะเข้ามาเป็นเลขาอีกคนใช่ไหมคะ""ใช่มั้ง...รู้จักฉันด้วยเหรอ" คาราเมลตอบอย่างสงสัย"อื้ม เห็นใบสมัครงานของเมลแล้ว เราอายุเท่ากันเลย เรียกแบบนี้ได้ไหม" ถิงถิงพูดอย่างเป็นกันเอง"อยากเรียกอะไรก็เรียกเถอะ ว่าแต่มีใบสมัครงานของฉันด้วยเหรอ?" คาราเมลถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะเธอจำไม่ได้เลยว่าเคยมาสมัครงานที่นี่ตอนไหน"ใช่ จบโทบริหารด้วยคะแนนสูงสุดจากลอนดอนมาด้วย เก่งจัง""ไม่หรอก แค่บังเอิญ แต่ฉันไม่มีประสบการณ์เลยนะ ทำอะไรไม่เป็น เธอไหวหรือ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 06 มิตรภาพใหม่
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างน่ารำคาญ ทำให้คาราเมลต้องลุกขึ้นจากเตียงด้วยความรู้สึกที่ทั้งเหนื่อยล้าและมึนงงจากปาร์ตี้เมื่อคืนที่จบลงอย่างไม่เป็นท่า เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร่งรีบที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่เมื่อไปถึงที่ทำงานก็ยังพบว่าสายไปกว่าสองชั่วโมงอยู่ดี"เมล...ทำไมมาสายขนาดนี้ล่ะ" เสียงของถิงถิงดังขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่รีบร้อน"ฉันตื่นสายน่ะ แต่นี่ก็รีบสุด ๆ แล้วนะ" คาราเมลตอบไปตามความจริง เมื่อคืนเล่นระบายความเครียดจากการทำงานวันแรกมากไป จนลืมไปว่าวันนี้ยังคงต้องมาทำงานต่อ แถมนมนวลที่มักจะคอยปลุกทุกเช้ากลับไม่อยู่แต่เช้าอีกต่างหากสภาพก็เลยเป็นอย่างที่เห็น"ท่านประธานให้เมลเข้าพบทันที ท่านน่าจะโกรธมากด้วย เมลเตรียมเหตุผลดี ๆ นะ" ถิงถิงเตือนด้วยความหวังดี สีหน้าเขาตอนออกคำสั่งดูไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดเจน"อื้ม...ขอบใจนะถิงถิง" คาราเมลตอบพร้อมกับเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเลออนทันที หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ว่าเพราะความกลัว หรือเพราะความไม่พอใจที่เธอต้องมาอยู่ใต้คำสั่งของใครก็ไม่รู้อีกวันหนึ่งก๊อก ๆ"เข้ามา" เสียงทุ้มต่ำของเลออนดังออกมาให
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 07 คุณหนูตกอับ
การประชุมในบ่ายวันนี้เริ่มต้นขึ้นอย่างน่าเบื่อหน่าย ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะหลับคาเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้าและจิตใจที่ว้าวุ่นตลอดเวลา ไม่ได้สนใจสิ่งที่ผู้บริหารกำลังพูดแม้แต่น้อย สายตาของฉันเอาแต่ก้มมองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างใจจดใจจ่อ รอข้อความจากเพื่อนสนิทอย่างยัยมีนาที่ส่งไปหาหลายชั่วโมงมาแล้ว"เมลเป็นอะไร" เสียงกระซิบของถิงถิงทำให้ฉันได้สติ"เปล่า" ฉันส่ายหัวปฏิเสธอย่างรวดเร็ว พยายามทำตัวให้เหมือนปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ในใจกลับร้อนรุ่มไปด้วยความโกรธและเมื่อหน้าจอแสดงข้อความเข้า…มีนา : มรดกแกเยอะแยะ จะเอาอะไรกับคนจน ๆ อย่างฉันข้อความล่าสุดที่อ่านและยังไม่ได้ตอบ ทำให้ฉันรู้สึกหัวเสียอย่างบอกไม่ถูก มีนาพูดราวกับปัดความช่วยเหลือทั้งที่ฉันเคยช่วยเธอไว้ก็มาก แค่จะขอยืมเงินใช้ระหว่างที่ติดอยู่ในวงโคจรคับแคบนี่ แต่ก็ไม่คิดว่าคนที่ให้ค่าว่าเป็นเพื่อนจะตอบกลับมาจนหน้าหงาย"ยัยเพื่อนบ้า!" ฉันเผลอสบถออกมาเสียงดังโดยไม่ตั้งใจ ความโกรธทำให้คนลืมตัวไปชั่วขณะก่อนจะได้สติรีบเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคนทั้งห้องประชุมมองฉันเป็นตาเดียว สายตาของพวกเขาทั้งแปลกใจและไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันท
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 08 ไม่ดื้อก็ไม่ดุ
แสงไฟสลัวจากโคมไฟบนโต๊ะทำงานส่องกระทบใบหน้าคมคายของเขาในยามค่ำคืน เขายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม ปลายนิ้วเรียวเคาะลงบนพื้นผิวโต๊ะอย่างแผ่วเบา เป็นจังหวะที่บ่งบอกว่าในหัวของเขากำลังคิดอะไรบางอย่างตลอดเวลามือขวาคนสนิทเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย โค้งหัวให้ผู้นำของตระกูล Black lion คนปัจจุบัน ตระกูลมาเฟียเก่าแก่ที่มีอำนาจกว้างขวาง ครอบครองอสังหาริมทรัพย์หลายที่ทั้งในกรุงเทพฯ และตามจังหวัดหลัก ๆ มีบริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้าอย่าง BL Logistics ที่ให้บริการขนส่งสินค้าทั้งทางบก ทางอากาศ และทางทะเล รวมถึงบริการจัดการคลังสินค้า ทั้งยังมีการค้าอาวุธเถื่อนผิดกฏหมายส่งให้กลุ่มพันธมิตรในเครือนับไม่ถ้วน ภายใต้การบริหารของ เลออน แบล็ก นักธุรกิจที่คนในวงการต่างให้ความนับถือ"คุณหนูคาราเมลฝากให้เซเรนขายกระเป๋าให้ครับ" เลออนไม่ได้ตอบอะไรในทันที แต่ริมฝีปากของเขากลับกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย"นายจะให้มันขายเลยไหมครับ""ขาย" คำพูดสั้น ๆ ที่ไม่ต้องผ่านกระบวนการคิดเลยสักนิด อย่างน้อยเธอก็ยังรู้จักเอาตัวรอด และเขาก็ไม่ได้ใจดีพอที่จะช่วยเด็กดื้อซื้อเก็บไว้แทน"ครับ" ลีซอรีบแตะหูฟังบอกเซเรน ทันทีที่เ
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
บทที่ 09 ขอโทษ
บนรถยนต์คันหรูที่กำลังมุ่งหน้าไปยังบริษัทการขนส่งยักษ์ใหญ่บรรยากาศรอบ ๆ เงียบสงบเหมือนทุกที แต่แล้วอยู่ ๆ ก็มีเสียงเล็ก ๆ ที่ทำให้ความเงียบนั้นขาดหายไป ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องการประชุมที่กำลังจะมาถึงเป็นต้องหันไปมองคนตัวเล็กข้างกายที่เป็นเจ้าของเสียงนั่งกุมท้องตัวเองกับความไม่สบายตัว"เป็นอะไร""ปวดท้อง" คาราเมลเค้นเสียงตอบเบา ๆ ใบหน้านิ่วลงเมื่อความหนักหน่วงในกายทำงานผิดปกติ"ยัดเข้าไปขนาดนั้น" เลออนถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับการเลี้ยงเด็กดื้อคนหนึ่งที่ค่อนข้างมีปัญหาเยอะแยะมากมาย"แล้วมันเพราะใครกันล่ะ" และแม้เด็กคนนั้นจะปวดหนักแค่ไหนแต่ฝีปากของเธอก็ไม่ได้ป่วยตาม ยังคงเถียงสู้เขาได้เสมอเพราะมั่นใจว่าถ้าไม่ใช่เขาที่ขู่ไว้ เธอเองก็คงไม่ต้องยัดอาหารสองสามอย่างที่สั่งมาจนเกลี้ยงจานและทำให้เกิดอาการเหมือนตอนนี้"ลีซอไปโรงพยาบาล" เลออนเหนื่อยจะเถียงกับคนดื้อด้านจึงหันไปสั่งการกับลูกน้อง"ไม่ไป!" เท่านั้นคนป่วยก็รีบช้อนใบหน้าตอบกลับเสียงแข็ง เธอก็ยังเป็นเธอที่ดื้อด้านเกินจะบรรยาย"ป่วยไม่ไปหาหมอแล้วจะไปหาพระหรือไง?" เลออนถามอย่างไม่เข้าใจ"ฉันไม่ไป ขืนแอดมิดโรงพยาบาลคุณก็หักเงินฉันอีก"
last updateLast Updated : 2025-10-19
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status