All Chapters of ใต้บัญชามาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

ภายในห้องทำงานกว้างเกิดความเงียบที่ปกคลุมไปทั่วห้อง โดยคาราเมลที่ยังคงคิดไม่ถึงการปรากฏตัวของใครบางคนตรงหน้า ในฐานะลูกค้ารายใหญ่คนหนึ่งที่ไม่รู้จุดประสงค์ที่ชัดเจนของเธอ"จะไม่เชิญลูกค้านั่งหน่อยเหรอคะ?" พัดชาเลิกคิ้วถามเธอด้วยรอยยิ้ม หากเหตุการณ์เมื่อวานไม่ได้เกิดขึ้น เธอจะคงจะมองว่าคนตรงหน้าดูไม่มีพิษมีภัย แต่การที่เธอเที่ยวไปบอกคิดถึงและรื้อฟื้นอดีตต่อหน้าคงมากมาย รวมถึงคู่หมั้นแบบเธอ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา..."เชิญนั่งค่ะ" คาราเมลเลิกสนใจเรื่องส่วนตัวของลูกค้ารายแรก อย่างไรตอนนี้เรื่องงานก็ต้องมาก่อนความรู้สึกตัวเอง"วรเศษฐ์กรุ๊ปใหญ่กว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย" ดวงตาคู่สวยกวาดมองรอบ ๆ ห้องทำงาน ก่อนจะหันมายิ้มให้คนที่จ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา"คุณเป็นตัวแทนจาก ME TRADING จริง ๆ เหรอคะ" คาราเมลถามเพื่อความแน่ใจ เพราะถ้าหากไม่ใช่...จะได้ไม่เสียเวลาคุยรายละเอียดกัน"จริงสิ ทำไมล่ะ ไม่เชื่อฉันเหรอ?" อีกฝ่ายถึงกับระบายเสียงหัวเราะร่วน ยิ่งเห็นสายตาที่หวาดระแวงของเธอก็รู้สึกเหมือนจะยิ่งเข้าทาง"ถ้างั้นเราเข้าเรื่องกันเลยนะคะ ส่วนนี้เป็นใบเสนอราคาที่ทางเราได้คำนวณไว้สำหรับการผลิตล็อตใหญ่ตามที่คุ

รถยนต์คันหรูจอดรอใครอีกคนอยู่หน้าบริษัทการผลิตใหญ่โตในช่วงเที่ยงของวัน โดยภายในรถมีเลออนที่นั่งรอคู่หมั้น และลีซอที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถอย่างทุกวันครืดดดด!เสียงที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของมือขวา เขารีบหยิบออกมาดู ก่อนจะเห็นว่าปลายสายสำคัญจึงยื่นให้เจ้านายแทน"เปิดสปีกเกอร์โฟน" เลออนพยักหน้าอนุญาต ปลายสายโทรมาถูกจังหวะการคุย เพราะกว่าคาราเมลจะมาถึงก็คงจะคุยธุระเสร็จพอดี"มันเริ่มรู้ตัวแล้วครับนาย""ยื้อมันไว้ เสร็จธุระกูจะไปจัดการเอง"แล้วปลายสายก็ถูกตัดไปเมื่อเลออนได้หันไปเห็นคาราเมลที่กำลังเดินลงมาจากบริษัทของเธอทว่า...แทนที่เธอจะตรงมาหาเขาที่รอนานแล้วหลายนาที ร่างเล็กกลับชะงักหยุดเดินเพราะมีใครบางคนที่เรียกชื่อเธอไว้ก่อนเลออนขมวดคิ้วยุ่งกับภาพหนุ่มสาวที่คุยกันไปยิ้มไป เธอดูอารมณ์ดีผิดปกติ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ทำหน้าเครียดใส่เขาทุกวัน ตอนแรกก็เข้าใจว่าคงหนักใจกับตำแหน่งใหม่ หรือเหตุการณ์ปองร้ายที่อยู่รอบตัว แต่ทำไมกับไอ้หน้าจืดคนนี้ถึงได้ยิ้มปากจะถึงรูหูได้"ลีซอ...ถามเซเรนว่าคนนี้เป็นใคร" เขาจึงไม่ปล่อยให้ตัวเองคาใจ รีบบอกลูกน้องให้ถามมือขวาของเธอที่ตามประกบไม่ละสายตา"ชื่อกวินครับ เป

ตั้งแต่เลิกงานยันเช้าอีกวันคาราเมลก็ไม่ออกมาจากห้องนอนของเธออีกเลย เลออนที่นั่งรอไม่เป็นอันทำงานหรือแม้กระทั่งจะข่มตานอนหลับทั้งคืนได้แต่นั่งรอคนรักยันเช้า แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอจะออกมา พลันจะไขห้องเข้าไปหาอย่างถือวิสาสะพาลยิ่งทำให้เธอโกรธเข้าไปใหญ่ จึงทำได้แค่นั่งรออย่างมีความหวังจนกระทั่ง...เสียงประตูห้องของเธอดังขึ้นให้คนนั่งรอรีบดีดตัวไปหาในทันที เลออนเริ่มมีรอยยิ้ม เห็นเธอสบายดีอยู่ในชุดทำงานก็พลอยหายห่วงเปราะหนึ่ง"เมล..." มือหนาพยายามจะยื่นเข้าไปจับตัวเธอ แต่อีกคนก็หลบหนีทั้งเบือนหน้าออกอย่างคนไม่อยากมอง"วันนี้เมลจะไปทำงานกับพี่เซเรน" หญิงสาวหันหลังจะเดินออกไป เท่านั้นก็เหมือนทำให้คนที่อยู่กับความอดทนมาทั้งคืนขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ"คาราเมล...หยุด!" ใช่...วิธีนี้มันใช้ได้ผล เจ้าของร่างบางหยุดเดินในทันที ก่อนจะหันมามองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่ายิ่งทำให้ใครบางคนใจเจ็บกว่าเดิม"เมลไม่ใช่ลูกน้องพี่นะ อย่ามาออกคำสั่งกับเมล""อย่างี่เง่าได้ไหมคาราเมล?" เลออนถอนหายใจเบา ๆ ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยเจอใครเอาใจยากขนาดนี้มาก่อน นี่นับว่าเป็นความอดทนที่ยาวนานที่สุดสำหรับเขา ทั้งที่กับเรื่องเขา

"ไอ้ชัย แกยิงผัวฉันทำไม่!!" พัดชาช้อนตาไม่พอใจหนักใส่ลูกน้องที่เป็นหัวหน้าที่สุดในทีนี่ หลังจากกระสุนนัดแรกเจาะเข้าขาของกวินแล้ว ลูกน้องชุดดำคนที่เหลือก็ยกกระบอกปืนขึ้นพร้อมทั้งเล็งไปยังสองร่างที่กำลังกอดกันสถานการณ์ตอนนี้ไม่เพียงแต่พัดชากับกวินที่ไม่เข้าใจ คาราเมลที่ยังคงถูกมัดมือมัดเท้าเองก็งุนงงหนัก แทนที่คนถูกยิงคนนั้นจะเป็นเธอ กลับกลายเป็นกวินได้อย่างไรกัน"เรียกผัวเต็มปากเต็มคำ ไม่คิดถึงผัวคนนี้เลยหรือไง" เสียงฝีเท้าหนักของใครหลายคนเหมือนกำลังจะเฉลยสถานการณ์ที่อลหม่านวุ่นวาย คาราเมลจ้องมองตัวละครลับที่กำลังเดินเข้ามา เท่านั้นลูกน้องที่เคยเป็นของพัดชาก็ต่างพากันลดปืนลงแล้วโค้งหัวทำความเคารพในทันที"คุณไคเซอร์!" พัดชาเบิกตากว้างกับการปรากฏตัวของไคเซอร์ที่ไม่เคยคาดคิด ใช่...เขาคือผัวเก่าที่เธอพูดถึง แต่ความเป็นจริงแล้วเธอยังคงเป็นผู้หญิงของเขาตลอดเวลา และอำนาจบาตรใหญ่รวมไปถึงลูกน้องในมือ ณ ที่นี่ก็ล้วนแต่เป็นคนของ King Cobra ทั้งนั้น"ยังจำหน้าฉันได้อยู่เหรอ...พัดชา" แม้มุมปากหนาจะยกยิ้มแต่เสียงของเขานิ่งสงบจนน่ากลัว พัดชารีบผลักกวินออกจากอ้อมกอดอย่างคนเอาตัวรอด ก่อนจะเสนอตัวมากอด

"นายครับ..." เซเรนผู้มาใหม่ยื่นกล่องบางอย่างตรงถึงเจ้านายตามคำสั่ง"อะไร" โดยเลออนเพียงแค่เงยหน้ามอง ไม่ได้รับจากมือของเขาทั้งแววตาที่สงสัยว่าทำไมเซเรนมาอยู่ที่นี่ แทนที่จะตามประกบคุณหนูตัวแสบ"คุณหนูให้ผมฝากให้นายครับ" มาเฟียหนุ่มรีบรับมาเปิดในทันที ข้างในปรากฏเป็นแหวนเพชรระยับ วงเดียวกับแหวนหมั้นที่คนตัวเล็กฝากมาคืนเมื่อเขาไม่อยากเจอหน้า แหวนวงนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีเธอเป็นเจ้าของอีกต่อไป"มึงอยู่ในแผนเธอด้วยหรือเปล่า?" เลออนมองลูกน้องอย่างไม่เข้าใจ ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าเขาเชื่อใจอะไรคาราเมลไม่ได้ เด็กแสบพร้อมมีแผนในหัวตลอดเวลา"ผมเปล่าครับนาย" เซเรนส่ายหัวหวือ หลังเลิกงานเขาก็โดนคุณหนูไล่ให้กลับมาส่งแหวนคืน ส่วนตัวของเธอก็ตรงไปไหนสักทีโดยบังคับไม่ให้คนติดตามตามติดไปด้วยสักคนเลออนพยักหน้าส่งสัญญาณให้มือขวาที่ยืนฟังด้วย ก่อนที่เขาจะหายไปทำตามคำสั่งและเดินกลับมาพร้อมข้อมูล"แล้วทำไมมึงไม่ตามเธอไป?" มาเฟียมองลูกน้องอย่างไม่เข้าใจ ถึงเหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปแล้ว แต่ก็ใช่จะปล่อยเธอไปตามอำเภอใจ"ผมให้คนตามไปห่าง ๆ แล้วครับ ส่วนผม...คุณหนูสั่งให้เอามาคืนแหวนด้วยตัวเอง ไม่งั้น..." เซเ