All Chapters of ดวงใจศิวกร: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11 เพื่อน (แอบ) รักเอกภพรู้สึกถึงความผิดปกติ นี่เขาเผลอพูดอะไรไปพวกเพื่อนๆ แต่ละคนถึงมีท่าทางที่ค่อนข้างอึดอัด เขาคงจะเริ่มมึนเมาแล้วจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำหลังจากเอกภพลุกออกไปพวกเพื่อนๆ จึงสุมหัวเข้ามาใกล้ทันที ไม่เว้นแม้แต่ต้อยที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ"นี่คิน เรื่องนี้พวกเราไม่พูดไม่ได้แล้วใช่ไหมไอ้กันต์ ไอ้นุ" พัฒน์หันไปหาเพื่อนๆ เพื่อถามย้ำว่าควรจะพูดหรือไม่พูดดี"ใช่ ฉันว่าไอ้คินต้องรู้นะ จะได้ระวังตัวเว้ย" นุเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง"ใช่ๆ อันนี้จริง พวกมึงจำคราวก่อนได้ไหมที่ไอ้คินฟุบหลับอยู่บนโต๊ะแล้วพวกเราไปเข้าห้องน้ำน่ะ พวกมึงก็เห็นใช่ไหมตอนกลับมา" นุหันไปถามกันต์และพัฒน์ที่พยักหน้ารัวๆ"เฮ้ย.. เดี๋ยวๆๆ เห็นอะไร พวกมึงช่วยพูดให้รู้เรื่องหน่อยได้ไหม กูงงไปหมดแล้ว" ภาคินถามเพื่อนอย่างหงุดหงิด"พวกกูก็เห็นไอ้เอกมันแอบหอมแก้มมึงอะดิ ถ้าพวกกูเข้ามาช้า มันอาจจะจูบปากมึงไปแล้วก็ได้ไอ้คิน" กันต์พูดขึ้นมาทำเอาภาคินอึ้งไปกับเรื่องที่พวกเพื่อนๆ บอก เพราะเขาไม่เคยรู้มาก่อน"จริง กูยังตกใจเลย" พัฒน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"กูยังนึกว่าตาฝาด ถ้าพวกมึงไม่หันหน้ามายืนยันกับกูในวันนั้นนะ กูก็

ตอนที่ 13 มึนเมา #1หลังจากศิวกรไปส่งภาคินที่โรงแรมเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาก็กลับไปคอนโดของเขาเพื่อเปลี่ยนชุดทำงาน พร้อมทั้งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าใบเล็กติดมาด้วยคิดไปคิดมาหรือจะชวนภาคินย้ายมาอยู่กับเขาที่คอนโดของเขาด้วยกันดี เรื่องนี้คงต้องปรึกษาภาคินดูก่อนศิวกรเดินเข้าบริษัทด้วยรอยยิ้มมุมปากนิดๆ เมื่อพนักงานเหล่านั้นทักทายเขา เขาก็ยกยิ้มทักทายให้ทำให้พนักงานในบริษัทต่างมองเขาด้วยความแปลกใจ เพราะปกติเขามักจะมีใบหน้าที่เคร่งขรึมจึงทำให้พนักงานส่วนใหญ่เกรงกลัว และไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เขา นอกจากเมย์ เลขาคนสนิทของเขา"นี่แก แกว่าไหมว่าวันนี้คุณกรแปลกๆ นะ นอกจากจะเข้าออฟฟิศสายผิดปกติแล้วยังยิ้มให้พวกเราด้วยอะแก" อ้อฝ่ายประชาสัมพันธ์ซึ่งยืนอยู่กับหนิงพนักงานต้อนรับตรงเคาน์เตอร์ประตู พูดคุยกระซิบเสียงเบา หลังจากศิวกรเดินเข้าลิฟต์ไปแล้ว"นั่นนะสิแก แต่คุณกรยิ้มแบบนี้แล้วหล่อมาก" หนิงพูดพลางเขินอาย"โอ๊ย... ชักอยากเป็นเลขาคุณกรแล้วอะแก ตอนนี้รู้สึกอิจฉาคุณเมย์แล้วที่ได้อยู่ใกล้ชิดคนหล่อๆ อย่างคุณกร" อ้อพูดพลางกอดแขน หนิงแน่นขณะกำลังเพ้อฝัน"ฉันว่าพวกเราอยู่แบบนี้น่ะดีแล้ว เวลาคุณกรปกตินะหน้าตาน่า

ตอนที่ 15 ออดอ้อนภาคินเริ่มชินกับการมีศิวกรอยู่ด้วย ในทุกๆ เช้า ศิวกรจะตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อเข้าครัวและทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ ให้ภาคินได้ทานรองท้องก่อนออกไปทำงานทุกวันเช้าวันนี้ภาคินตื่นเร็วกว่าปกติเขาจึงได้เดินตามกลิ่นอาหารออกมา จนกระทั่งได้พบกับศิวกรที่กำลังขะมักเขม้นกับการทำแซนด์วิช จึงไม่ทันเห็นภาคินมาหยุดยืนกอดอกพิงกรอบประตูมองเขาอยู่ศิวกรสวมผ้ากันเปื้อนสีดำทาบทับเสื้อกล้ามและกางเกงบ็อกเซอร์ช่างมีเสน่ห์ไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาและคมเข้มกำลังตั้งใจหั่นแซนด์วิชเป็นรูปสามเหลี่ยมให้ขาดออกจากกันนั้น แสดงให้เห็นว่าเขาตั้งใจทำมื้อเช้าให้ภาคินมากแค่ไหนภาคินยอมรับกับตนเองว่าเขารู้สึกหวั่นไหวต่อศิวกรเป็นอย่างมาก นอกจากไม่ได้รู้สึกรังเกียจศิวกรที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแล้ว เขายังรู้สึกว่าชีวิตต่อจากนี้ไปเขาจะขาดศิวกรได้หรือเปล่า ช่วงเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาทั้งเขาและศิวกรใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกันทุกวันและทุกคืน จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าที่ศิวกรดีต่อตนเองนั้นเพราะสาเหตุใด แต่เขาก็ไม่เคยคิดเอ่ยถามในครั้งแรกต้องยอมรับว่าเป็นผลกรรมของตนเองที่คิดจะกลั่นแกล้งศิวกรให้เสียหาย แต่ต่อจากนั้นมาน

ตอนที่ 17 เดทแรกหลังจากศิวกรและภาคินตกลงกันได้แล้วว่าเดทแรกของพวกเขาจะไปเที่ยวกันที่หัวหิน ศิวกรจึงเป็นฝ่ายหาและจองที่พักด้วยตัวเอง เพราะเดทแรกของเขานั้นเขาอยากสร้างความประทับใจให้แก่ภาคินเมื่อถึงวันออกเดินทางศิวกรก็ขับรถพาภาคินเดินทางออกมาจากกรุงเทพจนกระทั่งถึงหัวหิน ศิวกรจึงยื่นมือหนามาเกลี่ยแก้มนิ่มของภาคินเบาๆ เพื่อปลุกภาคินที่กำลังหลับสนิทตลอดทางให้ตื่น"ถึงแล้วเหรอคุณกร?" ภาคินเอ่ยถามด้วยอาการงัวเงียและสะลึมสะลือ"ถึงแล้ว นอนหลับน้ำลายยืดเชียวนะ หึ..หึ.. " ศิวกรเอ่ยกระเซ้าภาคินที่กำลังขยี้ตาด้วยความงัวเงีย"ฮึ.. ก็ใครละแกล้งผมทั้งคืนเลย กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า" ภาคินตอบด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจ"นายหิวรึยัง จะกินข้าวก่อนหรือจะเข้ารีสอร์ตเลย แต่นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ข้างหน้ามีร้านอาหารทะเลเยอะเลยนะ จะแวะเลยไหม" ศิวกรหันมาถามภาคินด้วยความเอาใจใส่ในน้ำเสียงที่อ่อนโยน"แวะเลยก็ได้ครับ เดี๋ยวเข้าที่พักแล้วเราจะได้ไปเล่นน้ำกัน" ภาคินเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา เมื่อเช้าเขารองท้องมานิดเดียว พอนึกถึงอาหารทะเลสดๆ ก็เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาในทันที"ได้ครับคุณแฟน" ศิวกรพูดยิ้มๆ ทำให้ภาคินเขินอ

ตอนที่ 19 แมวน้อยของพี่กร #2กรุ๊งกริ๊ง.. กรุ๊งกริ๊ง เสียงกระดิ่งน้อยที่คอของภาคินดังไม่หยุดทุกครั้งที่ศิวกรขยับสะโพกหนา ภาคินทำได้เพียงกระชับอ้อมแขนบางที่โอบกอดศิวกรไว้ให้แน่นขึ้นเพื่อช่วยระบายความเสียวซ่านซึ่งกำลังแผ่ซ่านไปทั่วกายจนขนลุก ทุกครั้งที่ถูกแก่นกายกำยำของศิวกรกระแทกถูกจุดเสียวของเขา"อ๊ะ.. อ๊า พี่กร.. พี่กร" ภาคินครางเสียงสั่นสะท้านราวกับคนกำลังจะขาดใจ ศิวกรจึงโน้มใบหน้าลงมาจูบซับเหงื่อที่กำลังผุดขึ้นมาตามกรอบหน้าที่แดงระเรื่อของภาคิน"พี่กร คิน คิน... ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ... อ๊า... " ภาคินขยับตามแรงกระแทกของศิวกรพลางครางเสียงหวานแข่งกับเสียงกระดิ่งน้อยที่คอศิวกรจึงเลื่อนมือหนาข้างหนึ่งลงมาจับยึดสะโพกของภาคินไว้ ก่อนจะเพิ่มแรงกระแทกหนักๆ ลงไปอีกหลายครั้งจนทำให้เกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกระแทกกระทั้นของศิวกร ปั๊บ.. ปั๊บ.. ปั๊บ.. สลับกับเสียงครางที่เริ่มไม่ได้ศัพท์ของภาคิน จนกระทั่งในที่สุดภาคินก็ไปถึงจุดหมายปลายทาง"อ่าส์... พี่กรรร" ภาคินครางออกมาสุดเสียงเมื่อเขาไปถึงจุดสุดยอดในฉับพลัน และได้ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งกระแทกใส่กล้ามท้องของศิวกรอย่างแรง ก่อนม