ดวงใจศิวกร

ตอนที่ 1 เปิดหูเปิดตา 

ณ แอลฟาผับ

"ทำไมวันนี้คนน้อยจังเลยวะ.. ไอ้ต้อย" ภาคินเจ้าของแอลฟาผับวัยยี่สิบแปดปีเดินเข้ามาพลางหันไปถามลูกน้องคนสนิทที่กำลังเดินตามหลังเขามาไม่ห่าง

"นั่นสิครับลูกพี่ ปกติคืนวันศุกร์ผับของเราคนเยอะจนโต๊ะไม่พอนั่งเลยนะครับ" ต้อยตอบเจ้านายพลางส่งสายตามองรอบๆ ผับ ซึ่งมีแขกนั่งไม่กี่โต๊ะจนดูแทบจะบางตา

"เฮ้ย.. ไอ้สิน ทำไมวันนี้คนน้อยจังวะ" เมื่อภาคินและต้อยเดินมาถึงเคาน์เตอร์บัญชี ภาคินจึงเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทอีกคนซึ่งมีหน้าที่ดูแลบัญชีอยู่ในเคาน์เตอร์

"ก็ไนต์คลับที่เปิดใหม่ฝั่งตรงข้ามน่ะสิลูกพี่ วันนี้เขาเอาวงดนตรีที่กำลังดังและเป็นกระแสมาเล่นคืนนี้ ลูกค้าก็พากันแห่ไปร้านนู้นหมดเลย ที่เหลือนั่งอยู่ในร้านก็เป็นลูกค้าประจำของร้านเราทั้งนั้นครับ" สินเอ่ยตอบพลางมองไปรอบๆ ร้าน ซึ่งมีลูกค้านั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะ

"ไนต์คลับที่ว่า ใช่ไดมอนด์ไนต์คลับฝั่งตรงข้ามรึเปล่าวะ" ภาคินเอ่ยถามพลางครุ่นคิดถึงไนต์คลับที่เพิ่งจะเปิดใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผับของเขาพอดี

"ใช่แล้วลูกพี่" สินตอบพลางตรวจเช็กรายการบัญชีไปด้วย

"ตั้งแต่ไดมอนด์ไนต์คลับเปิดมาร่วมเดือน บัญชีที่ร้านของเราลงลดลงมากเลย ลูกพี่ดูสิครับ" สินพูดขึ้นมาก่อนจะส่งสมุดบัญชีให้ภาคินตรวจ เมื่อภาคินเห็นตัวเลขที่ลดลงไปอย่างเห็นได้ชัดเขาก็ทุบโต๊ะด้วยความโมโห ปัง!

"เฮ้ยไอ้ต้อย ไหน ๆ คืนนี้พวกเราก็ว่างแล้ว ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาฝั่งนู้นบ้างดีไหมวะ" ภาคินกัดฟันเอ่ยด้วยความโกรธ เขาอยากจะไปดูไนต์คลับฝั่งตรงข้ามว่ามันจะดีขนาดไหนถึงขั้นแย่งลูกค้าในคืนวันศุกร์ของเขาไปได้

"ดีสิครับลูกพี่" ต้อยเห็นด้วยในทันที

ภาคินและต้อยจึงพากันเดินออกมาจากผับของตน ขณะที่ทั้งสองคนกำลังยืนอยู่หน้าร้านก็มีรถสปอร์ตสีดำยี่ห้อดังมาจอดหน้าไนต์คลับพอดี

ศิวกรกำลังลงจากรถสปอร์ตสีดำคันหรูด้วยชุดสูทสีดำสนิท และรองเท้าหนังสีดำขลับ เขาหยุดยืนขยับชุดสูทเล็กน้อยก่อนจะส่งกุญแจรถของเขาให้เด็กรับรถที่ยืนอยู่หน้าร้าน

"สวัสดีครับคุณกร" เด็กรับรถยกมือไหว้เจ้านายแล้วจึงรับกุญแจรถมาจากเขา ศิวกรพยักหน้าเล็กน้อยแล้วจึงเดินเข้าไปในไนต์คลับด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

"นั่นคุณศิวกร เจ้าของไดมอนด์ไนต์คลับครับลูกพี่" ต้อยเคยเห็นศิวกรมาที่ไนต์คลับราวๆ สองสามครั้ง จากการที่สอบถามเด็กหน้าร้านจึงทำให้ต้อยรู้มาว่าเขาคือเจ้าของไดมอนด์ไนต์คลับ

"ฮึ.. น่าหมั่นไส้ ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย.. ปะไอ้ต้อย ไปดูมันให้ถนัดตาหน่อยสิ" ภาคินเห็นศิวกรครั้งแรกก็เกิดอาการไม่ชอบขี้หน้า เขารู้สึกหมั่นไส้ศิวกรขึ้นมาในทันที

"ครับลูกพี่" ต้อยรับคำก่อนจะวิ่งตามภาคินข้ามถนนเข้าไปในไนต์คลับ

ณ ไดมอนด์ ไนต์คลับ

เมื่อภาคินและต้อยเข้ามาในร้านก็พบว่าที่นั่งภายในร้านมีลูกค้านั่งเต็มทุกโต๊ะ ภาคินจึงกวาดตามองภายในไนต์คลับ ความหรูหราและการตกแต่งของไนต์คลับนั้นบ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของร้านอย่างศิวกรเป็นอย่างดี ยิ่งทำให้เขาเกิดอาการหมั่นไส้ ศิวกรมากยิ่งขึ้นไปอีก

ศิวกรยืนอยู่ในห้องทำงานชั้นสาม เขามองผ่านกระจกใสเพื่อสอดส่องบรรยากาศภายในร้าน เขาเห็นภาคินซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีดำแบรนด์หรูปลดกระดุมสองเม็ดบนเผยให้เห็นแผงอกขาว ยิ่งภาคินสวมสร้อยเลสสีเงินยิ่งขับเน้นผิวพรรณขาวนวลเนียนของภาคินอย่างเห็นได้ชัด

เขามองภาคินที่ยืนอยู่เบื้องล่างด้วยความสนใจ เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่มีแผงอกขาวนวลถึงขนาดนี้มาก่อน เมื่อเขาแน่ใจแล้วว่าภาคินกำลังมองหาโต๊ะนั่ง เขาจึงเรียกลูกน้องให้ไปจัดโต๊ะให้ภาคินในทันที

"แต่คุณกรครับ โต๊ะนั้นไม่ใช่ว่าคุณเชอรี่จองไว้หรือครับ" อิฐลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามเจ้านายของเขาด้วยความสงสัย

"นายไปจัดการตามที่ฉันสั่ง เรื่องเชอรี่ฉันจะจัดการเอง" เขาเอ่ยย้ำอิฐอีกครั้งก่อนจะหันไปมองภาคินด้วยความสนใจ

"เดี๋ยวอิฐ" ศิวกรเรียกลูกน้องที่กำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา

"ครับ" อิฐจึงหันมาหาศิวกรเพื่อรอรับคำสั่ง

"นั่น นายภาคินเจ้าของแอลฟาผับรึเปล่า" เขาเคยเห็นภาคินยืนอยู่หน้าผับครั้งหนึ่ง เด็กรับรถหน้าร้านเคยชี้ให้เขาดูซึ่งเขาไม่ค่อยแน่ใจมากนัก จากระยะห่างที่เขามองในคืนนั้น แต่เขาจำแผงอกขาวกับสร้อยเลสสีเงินที่ดึงดูดสายตานั้นได้

"ครับ.. น่าจะใช่แล้วนะครับ ผมเคยเห็นเขาแค่ไม่กี่ครั้ง งั้นเดี๋ยวผมจะไปสืบให้ครับคุณกร" อิฐเคยเห็นภาคินไม่กี่ครั้ง แต่เขาไม่ค่อยสนใจมากนักเพราะต่างคนก็ต่างทำงาน ไนต์คลับกับผับของภาคินลูกค้าส่วนใหญ่ก็คนละกลุ่มกันอยู่แล้ว

ศิวกรไม่เอ่ยอะไร เขายังคงยืนมองภาคินด้วยความสนใจและสงสัยว่าภาคินมาทำอะไรที่นี่ จนกระทั่งอิฐพาภาคินไปนั่งที่โต๊ะเขาจึงละสายตาออกไปมองลูกค้าโต๊ะอื่นๆ ภายในร้านแทน

ณ โต๊ะของภาคินบนชั้นสองซึ่งอยู่ติดระเบียง ทำให้เขามองเห็นโต๊ะด้านล่างเป็นอย่างดี

"ลูกพี่ โชคดีจริงๆ เลยนะที่เราได้โต๊ะนี้ มองเห็นข้างล่างได้หมดเลย" ต้อยเอ่ยขึ้นมาขณะที่สายตาของเขาก็มองสำรวจรอบๆ ร้านไปด้วย

"อืม.. " ภาคินเอ่ยเบาๆ พลางมองสำรวจรอบๆ ไนต์คลับ พลันสายตาของเขาก็บังเอิญไปสบสายตาของศิวกรเข้า ซึ่งศิวกรกำลังยืนมองพวกเขาลงมาจากกระจกใสที่ห้องทำงานบนชั้นสาม และอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะของภาคินพอดี ทั้งสองคนต่างก็สบตากันอยู่เนิ่นนานก่อนที่ศิวกรจะยกยิ้มมุมปาก แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงาน

"ลูกพี่มองอะไรอยู่ ดูนั่นวงดนตรีขึ้นแล้ว ตอนนี้วงนี้ดังมากเลยนะลูกพี่ โอ้โฮ.. วงนี้แฟนคลับเยอะจริงๆ" ต้อยเอ่ยก่อนจะหันไปมองตามสายตาของภาคิน แต่ก็พบความว่างเปล่า เขาเลยสงสัยว่าภาคินกำลังมองใครอยู่

เมื่อวงดนตรีขึ้นร้องภายในไนต์คลับก็ครึกครื้นขึ้นมาในทันที บรรยากาศภายในร้านเต็มไปด้วยความสนุกสนาน จากฟลอร์เต้นรำที่เคยว่างเปล่าก็มีผู้คนไปยืนกันหนาแน่นเพื่อเต้นกันไปตามจังหวะเพลงที่กำลังเล่น

ปกติไนต์คลับจะมีบูธดีเจประจำอยู่แล้ว ยกเว้นทุกคืนวันศุกร์ที่ทางไนต์คลับจะจ้างวงดนตรีซึ่งกำลังดังและเป็นกระแสมาเล่นสดเพื่อโปรโมตไนต์คลับอีกทาง

"สวัสดีครับคุณภาคิน ไม่ทราบว่าคืนนี้คุณว่างหรือครับถึงมาเที่ยวไนต์คลับของผมได้" ศิวกรเดินเข้ามาทักทายภาคินที่กำลังยกบรั่นดีขึ้นดื่ม

"ปกติผมก็ไม่ค่อยว่างหรอกครับ แต่วันนี้ผมอยากมาเปิดหูเปิดตาดูบ้างน่ะครับ ว่าไนต์คลับที่หรูหราของคุณจะต่างจากผับของผมหรือเปล่า" ภาคินเอ่ยตอบเขาด้วยน้ำเสียงประชดประชันกึ่งหมั่นไส้

"แล้วไนต์คลับของผมเป็นยังไงบ้างครับ" ศิวกรเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงอยากรู้ระคนสงสัยก่อนจะยกยิ้มมุมปาก

เมื่อภาคินเห็นเข้าก็ยิ่งรู้สึกหมั่นไส้ศิวกรมากยิ่งขึ้น

"ผมว่าก็งั้นๆ แหละ ผมหมดสนุกละขอตัวก่อนนะครับ เฮ้ยต้อยกลับ" ภาคินพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยชอบใจก่อนจะเรียกต้อยให้กลับไปด้วยกัน ต้อยรีบเดินตามภาคินไปด้วยความงุนงงเพราะพวกเขาเพิ่งจะนั่งกันได้เพียงครู่เดียวเอง

ศิวกรเหลียวมองตามแผ่นหลังของภาคินที่กำลังเดินออกจากร้านไปอย่างหัวเสีย เขาก็หัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจ

"คุณกรครับ หรือคุณภาคินมาจะสืบไนต์คลับของเราครับ" อิฐที่ยืนอยู่ข้างหลังเอ่ยถามเจ้านายด้วยความสงสัย

"หึ.. หึ.. ถ้านายภาคินจะมาสืบจริงๆ คงให้ลูกน้องมาสืบ ฉันว่าที่เขามาเองคงอยากจะมาดูให้เห็นกับตามากกว่า แล้วทางผับของเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ" ศิวกรเอ่ยถามอิฐด้วยความสนใจและอยากรู้

"ช่วงนี้ก็ปกติดีครับ แต่คืนวันศุกร์ที่เราจ้างนักร้องวงดังๆ มาเล่นทางฝั่งนู้นก็จะเงียบๆ หน่อยครับ" อิฐตอบเจ้านายด้วยความภูมิใจ

ศิวกรยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินกลับไปยังห้องทำงานของเขา ตอนนี้เขาหายสงสัยแล้วว่าภาคินมาที่ไนต์คลับของเขาทำไม

ณ แอลฟาผับ

ปัง! เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นหลังจากภาคินกลับมาถึงผับของเขา ยิ่งคิดถึงใบหน้าคมเข้มที่เอาแต่ยกยิ้มมุมปาก ภาคินก็ยิ่งรู้สึกโมโหขึ้นไปอีก

"ไอ้มิ่ง เอาบรั่นดีมาแก้วสิวะ" ภาคินสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เมื่อมิ่งได้ยินคำสั่งของลูกพี่เขาก็รีบรินบรั่นดีใส่แก้ว ส่งให้ภาคินในทันที

ภาคินซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เมื่อเห็นแก้วบรั่นดีตรงหน้าเขาก็ยกขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะวางแก้วลง แล้วให้มิ่งรินบรั่นดีให้เขาใหม่อีกแก้ว.. อีกแก้ว แลอีกแก้ว