ดวงใจศิวกร

ตอนที่ 1 เปิดหูเปิดตา ณ แอลฟาผับ"ทำไมวันนี้คนน้อยจังเลยวะ.. ไอ้ต้อย" ภาคินเจ้าของแอลฟาผับวัยยี่สิบแปดปีเดินเข้ามาพลางหันไปถามลูกน้องคนสนิทที่กำลังเดินตามหลังเขามาไม่ห่าง"นั่นสิครับลูกพี่ ปกติคืนวันศุกร์ผับของเราคนเยอะจนโต๊ะไม่พอนั่งเลยนะครับ" ต้อยตอบเจ้านายพลางส่งสายตามองรอบๆ ผับ ซึ่งมีแขกนั่งไม่กี่โต๊ะจนดูแทบจะบางตา"เฮ้ย.. ไอ้สิน ทำไมวันนี้คนน้อยจังวะ" เมื่อภาคินและต้อยเดินมาถึงเคาน์เตอร์บัญชี ภาคินจึงเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทอีกคนซึ่งมีหน้าที่ดูแลบัญชีอยู่ในเคาน์เตอร์"ก็ไนต์คลับที่เปิดใหม่ฝั่งตรงข้ามน่ะสิลูกพี่ วันนี้เขาเอาวงดนตรีที่กำลังดังและเป็นกระแสมาเล่นคืนนี้ ลูกค้าก็พากันแห่ไปร้านนู้นหมดเลย ที่เหลือนั่งอยู่ในร้านก็เป็นลูกค้าประจำของร้านเราทั้งนั้นครับ" สินเอ่ยตอบพลางมองไปรอบๆ ร้าน ซึ่งมีลูกค้านั่งอยู่ไม่กี่โต๊ะ"ไนต์คลับที่ว่า ใช่ไดมอนด์ไนต์คลับฝั่งตรงข้ามรึเปล่าวะ" ภาคินเอ่ยถามพลางครุ่นคิดถึงไนต์คลับที่เพิ่งจะเปิดใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผับของเขาพอดี"ใช่แล้วลูกพี่" สินตอบพลางตรวจเช็กรายการบัญชีไปด้วย"ตั้งแต่ไดมอนด์ไนต์คลับเปิดมาร่วมเดือน บัญชีที่ร้านของเราลงลดลงมากเ

ตอนที่ 3 วางแผนณ แอลฟาผับเมื่อภาคินเดินเข้ามาในผับเขาก็ตรงไปยังเคาน์เตอร์เครื่องดื่มในทันที มิ่งไม่รอช้ารีบรินบรั่นดีส่งให้เจ้านายอย่างรวดเร็ว"ลูกพี่ อารมณ์ไม่ดีหรือครับ" ต้อยเดินเข้ามาในผับ เห็นภาคินดื่มบรั่นดีไปหลายแก้ว จึงรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง"เออ กูอารมณ์ไม่ดีว่ะไอ้ต้อย เออมึงมาก็ดีแล้วกูมีเรื่องจะให้มึงไปจัดการหน่อย" ภาคินได้ยินเสียงต้อยทักขึ้นมาเขาจึงเรียกต้อยเข้ามาหา ก่อนจะกระซิบสั่งงานให้ต้อยไปทำ"ได้ ลูกพี่รอก่อนก็แล้วกัน ไม่เกินสองวันน่าจะรู้เรื่อง" ต้อยตอบรับก่อนจะออกไปจัดการงานที่ภาคินสั่งอย่างรวดเร็วภาคินมองตามหลังต้อยที่เดินหายออกจากร้านไปอย่างว่องไว เขาจึงยกยิ้มอย่างมีความสุข"หึ.. หึ.. ศิวกร แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" ภาคินเอ่ยพลางยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดีสองวันผ่านไป ต้อยรีบเข้าไปรายงานภาคินในทันทีที่เห็นเขาเดินเข้าผับมา"ลูกพี่ครับ" ต้อยรีบเรียกภาคินก่อนจะรายงานเรื่องที่ภาคินให้ต้อยไปสืบมา"ไปคุยกันในห้องกู" ภาคินเอ่ยแล้วเดินนำต้อยไปยังห้องทำงานบนชั้นสองของเขา"ลูกพี่ครับ โดยปกตินายศิวกรจะมาไนต์คลับทุกคืนนะครับ ยกเว้นวันที่เขามีงานเลี้ยงหรืองานประชุ

ตอนที่ 5 ผิดแผน #2หลังจากภาคินถูกศิวกรจับมัดข้อมือทั้งสองข้าง เขาก็ได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างหนาของศิวกร ศิวกรลงมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของภาคินอย่างเชื่องช้า พลางสำรวจใบหน้าที่กำลังแดงก่ำไปด้วยความโกรธเมื่อเขาปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตจนหมด ผิวขาวนวลของภาคินก็เผยออกมาสู่สายตาของศิวกร ด้วยภาคินนั้นมีเชื้อสายจีนทำให้ผิวพรรณของภาคินขาวนวลเนียนเนื้อละเอียดและผุดผ่องศิวกรชอบคนผิวขาวเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงลูบไล้แผงอกของภาคินอย่างเบามือ เขาลูบไล้เรื่อยลงมาจนถึงกล้ามเนื้อหน้าท้องที่แบนราบเรียบของภาคิน ทำให้ภาคินตะโกนด่าศิวกรไม่หยุดหย่อน แต่ศิวกรก็ไม่สนใจ เขายังคงหยอกล้อร่างบางของภาคินโดยการลูบไล้ผ่านหน้าท้องที่แบนราบเรียบของภาคินต่ำลงไปจนกระทั่งถึงเอวบางของคนที่กำลังนอนดิ้นอยู่ใต้ร่างของเขา แล้วจึงปลดกระดุมกางเกงยีนของภาคินออกอย่างช้าๆ"ปล่อยนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ย ปล่อยสิวะ" ภาคินยังคงตะโกนด่าศิวกรอย่างไม่ลดละศิวกรยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นไปบดจูบภาคินอย่างดุดันเพื่อปิดเสียงก่นด่าของภาคินอีกครั้ง เขาสอดลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นบางของภาคินและดูดดึงอ

ตอนที่ 7 อยากดูแลหลังจากศิวกรขับรถมาส่งภาคินที่คอนโดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่ได้รีบร้อนกลับ ทำให้ภาคินเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย"ถึงห้องของผมแล้ว คุณกลับไปได้แล้ว ขอบคุณที่มาส่ง" เมื่อศิวกรพาภาคินมาส่งถึงหน้าห้อง ภาคินก็ไล่ศิวกรกลับในทันที"ไม่เป็นไรวันนี้ฉันว่าง งั้นให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนนายไหม เผื่อนายไม่สะดวกหยิบจับอะไร ฉันจะได้ช่วยนายไง" ศิวกรพูดขึ้นมาลอยๆ"เฮ้ย.. ไม่ต้อง ผมอยู่คนเดียวได้ คุณกลับไปเถอะ" ภาคินรีบปฏิเสธศิวกรทันที เขาไม่อยากให้ศิวกรเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไปแล้ว"ก็ได้ งั้นถ้านายมีอะไรที่อยากให้ฉันช่วยก็โทรมาหาฉันได้นะ" ศิวกรพูดก่อนจะล้วงโทรศัพท์ของภาคินที่หล่นอยู่ข้างเตียงเมื่อคืนนี้มาส่งคืนให้ภาคิน"เอ๊ะ.. นี่โทรศัพท์ของผมนี่" ภาคินมองโทรศัพท์ของตนเองที่อยู่ในมือของศิวกร เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยภาคินเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเขาทำมันหล่นตอนที่ถูกศิวกรผลักตัวเขาลงไปบนเตียงเมื่อคืนนี้ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมา ทำให้ภาคินเกิดความอายต่อหน้าศิวกรในทันที เขาจึงไม่กล้าหันไปมองศิวกร ภาคินรู้สึกว่าใบหน้าของตนเองร้อนผ่าวจึงรีบเดินเข้าห้อ

ตอนที่ 9 คิดถึงหลังจากคืนวันนั้นผ่านไปราวๆ หนึ่งสัปดาห์ ซาร่าก็ไม่เคยมาหาภาคินทั้งที่โรงแรมและผับอีกเลย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก จนกระทั่งวันหนึ่งขณะที่เขาเพิ่งจะจอดรถยนต์อยู่หน้าร้านซาร่าก็เดินควงแขนศิวกรเข้าไปในไนต์คลับด้วยกันภาคินได้แต่มองตามหลังศิวกรและซาร่าที่เดินควงแขนเข้าไปด้วยกันอย่างสนิทสนม"ปี้น.. ปี้น" เสียงแตรรถที่ถูกกำปั้นของภาคินทุบลงด้วยความเจ็บใจ ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นทั้งสองคนสนิทสนมกัน หรือว่าเขากำลังหึงหวงศิวกรอยู่นะไม่.. เป็นไปไม่ได้ ขณะที่ภาคินกำลังตบตีกับความคิดของตนเอง เสียงเคาะกระจกรถก็ดังรัวขึ้นมาทำให้ภาคินได้สติ"ลูกพี่.. ลูกพี่เป็นอะไรรึเปล่า เห็นบีบแตรรถเสียงดังลั่นเลย ลูกค้าตกใจกันหมด" ต้อยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ฉัน.. ฉัน ฉันปวดหัวน่ะ วันนี้ฉันไม่เข้าร้านนะ นายอยู่ดูแลก็แล้วกันฉันจะกลับละ" เมื่อพูดจบภาคินก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็วต้อยได้แต่มองตามหลังรถของภาคินไปอย่างไม่เข้าใจ พักนี้ลูกพี่ของเขาปวดหัวบ่อยขึ้น คงต้องบอกให้คุณภาสินีพาคุณภาคินไปตรวจสุขภาพบ้างแล้วหลังจากภาคินขับรถกลับมาถึงคอนโดเขาก็เดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์ที่สับสน เขาเนี่ย