Semua Bab คลิปลับวิศวะเลว: Bab 11 - Bab 20

Ep.12 เธอต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่ทำแล้วเขาก็พาฉันมาที่หอ ก่อนหน้านี้ฉันต้องส่งข้อความไปหายายแพรอีกว่าน้ามาจากต่างจังหวัดจะมานอนด้วยต้องรีบกลับหอ ตลกไหม นับวันข้ออ้างของฉันมันก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ จากที่ไม่เคยโกหกอะไรเพื่อนสนิทตอนนี้คิดแต่เรื่องโกหก ฉันขึ้นไปหยิบหนังสือของตัวเองหลายเล่มกับกระเป๋าสะพายมา แต่เสียงของฮอร์กก็ดังขึ้นมาสั่งจากด้านหลังอีก"เอาเสื้อผ้าไปด้วย""เอาไปทำไม" ฉันพูดแล้วตวัดสายตาไปมองเขาเตรียมตัวจะออกห้องแต่ก็ถูกเขาดันกลับเข้ามาใหม่ แค่จะยืนฉันยังเซมีหน้ามาดันอีก อยากถีบให้หงายหลัง"ไป เดี๋ยวนี้" "รำคาญว่ะ" จะอะไรกับฉันนักหนา ความอดทนของฉันมันก็มีขีดจำกัดนะ คอยดูเถอะ ถ้าทนไม่ได้ฉันก็จะไม่ทน!คลิปอะไรก็ช่างแม่งมันเถอะชั่วโมงต่อมา ฮอร์กพาฉันมาที่คอนโดเหมือนเดิม เขาก็น่าจะดื่มมาเหมือนกันเพราะมาถึงห้องปุ๊บ เขาก็เริ่มกิจกรรมอย่างว่านั้นเลย บอกตามตรงไอ้บ้านี่มันไม่ใช่แค่โหด มันหื่นด้วย "อื้อ"ฮอร์กดันตัวฉันติดกับประตูแล้วก็เข้ามาจูบฉันอย่างเร่าร้อนจนไม่มีช่องว่างให้ได้หายใจ เหมือนฉันจะขาดใจตายให้ได้ แล้วก็แปลกที่วันนี้ฉันดันอยากจูบตอบ จะด้วยความเมาหรืออะไรก็แล้วแต่มั

Ep.14 โมโหเก่งฉันมองหน้าของฮอร์กนิ่งทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดว่ายังจะได้ยินคำนี้ออกจากปากของเขาเพื่ออะไรกันโคตรเห็นแก่ตัว"นายจะมายุ่งกับฉันทำไมอีก!"ฉันตะคอกใส่หน้าเขาเสียงดัง ดีที่ตอนนี้ไม่มีคนอยู่ มีแต่รถขับผ่านไปมา "ฉัน...""พอเถอะ ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น แค่ปล่อยให้ชีวิตฉันได้เป็นอิสระก็พอ" เขาพูดแล้วหยุดอยู่แค่นั้น เพราะฉันก็ไม่อยากให้เขาพูดต่อเลย ไม่ว่าประโยคถัดมานั้นมันจะฟังแล้วทำให้รู้สึกแบบไหนก็ไม่อยากฟัง"ไม่"ฮอร์กตอบแล้วดึงฉันเข้าไปหาตัวของเขาจนตัวฉันกระแทกแผงอกแข็งแรงของเขา"อย่ามายุ่ง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!""...""ปล่อย!" "พินบีอย่าดื้อ กลับกันได้แล้ว""อะไรของนายวะฮอร์ก ไม่เข้าใจเหรอว่าเกลียด เกลียด เกลียด!" "ไม่เข้าใจ"ฉันใช้กำปั้นทุบตีเขาด้วยความรู้สึกทั้งโกรธ ทั้งโมดห ทั้งน้อยใจ ไม่รู้ว่าความรู้สึกชื่อสุดท้ายนั้นมันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้วเขาปล่อยให้ฉันทำอย่างนั้น ทั้งตบทั้งตีทั่วตัว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตั้งแต่คืนนั้นไปจนถึงเหตุการณ์ช่วงที่เราอยู่ด้วยกันมันชวนให้ฉันกลายเป็นคนบ้าและใช้อารมณ์แก้ปัญหาไปแล้วในเวลานี้สุดท้ายฉันก็ต้องตามม

Ep.16 สารภาพ@คอนโดของฮอร์ก นี่คงเป็นครั้งแรกหลังจากที่เรากลับมาคุยกันแล้วฉันยอมมาเหยียบที่คอนโดของเขา เพราะทุกครั้งที่เขาชวนฉันก็ปฏิเสธตลอด ก็ถ้ามาฉันคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแต่ก็ยอมมา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน"คุยด้วยหน่อยสิ"ฉันพูดออกไปหลังจากที่วางหนังสือไว้ข้างเตียงเตรียมตัวจะนอน "อืม ว่ามาสิ" เขานั่งทำงานอยู่ปลายเตียงพอเห็นฉันชวนคุยจึงตอบกลับมาทั้งที่ไม่ได้หันมามอง "เมื่อไหร่จะลบคลิป" คำถามของฉันทำให้เขาหยุดทุกอย่างเขาไม่ได้ตอบแต่ปิดคอมแล้วเดินมานอนบนเตียงข้างตัวฉัน ฉันไม่ได้กลัวเขาเหมือนก่อนหน้านี้แต่ก็ไม่ถึงกับชอบ ไม่รู้มันเป็นความรู้สึกอย่างไรกันแน่"ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง" ฉันร้องท้วงเมื่อเขาดึงตัวฉันเข้าไปหา "ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่กอด" ฮอร์กพูดออกมาแล้วกดหน้าของฉันซบลงกับอกกว้างของเขา "...""ถ้าฉันลบคลิปแล้วมันจะเป็นยังไง" อยู่ ๆ เขาก็ถามออกมาหลังจากที่เงียบอยู่นาน "ก็...ไม่รู้สิ" "ถ้าลบแล้วเธอจะไม่ยอมมาหาฉันอีกใช่ไหม ที่เธอยอมมาหา มาคุยด้วยเพราะกลัวว่าฉันจะประจานหรือเปล่า" น้ำเสียงดุ ๆ ของเขาตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วจนหมดสิ้น ฉันไม่อยากฟังความอ่อนไหวหรือหวั่นไหวจากเขาเลย ไม่

Ep.18 เพลงเศร้าฉันกลับบ้านไปหายายหลายวันเพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเหนื่อยล้าจากอะไรหลายๆเรื่องจนต้องการหาที่พักใจ ต้องการพื้นที่ที่ทำให้เราสบายใจมากขึ้นและมันคงไม่มีที่ไหนสบายใจได้เท่ากับที่บ้าน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่บ้านตัวเอง ฉันไม่มีทั้งพ่อและแม่แต่ยายก็ดูแลฉันมาอย่างดีเปรียบเสมือนว่าท่านเป็นแม่ของฉันอีกคน“แกเป็นอะไรอะพินบี ทะเลาะกันเหรอ”วันนี้ฉันกลับมาเรียนแล้วหลังจากที่ขาดเรียนเพราะลาไปหลายวัน ยายแพรก็ยิงคำถามไม่หยุดเพราะตลอดเวลาที่อยู่บ้านฉันเลี่ยงที่จะตอบมันได้ตลอดเท่าที่รู้มาจากยายแพร ฮอร์กไม่ได้เลิกสนใจฉันอย่างที่คิด เพราะเขายังมาถามถึงฉัน เหมือนเขาจะตามฉันอยู่ห่างๆ จนรู้ว่าฉันหายไปถึงได้ปรากฏตัวแล้วมาถามกับยายแพรแต่ฉันบอกเพื่อนไปแล้วว่าไม่ให้บอกใครทั้งนั้นว่าไปไหน“เปล่า ก็ห่างๆกันไปตั้งนานแล้ว”“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ พี่เขายังมาถามเรื่องแกอยู่เลยแล้วนี่แกไม่ตอบเขาเลยใช่ไหมมันทำไม เขาไม่ดีเหรอ”ฉันนั่งคิดกับคำถามของแพร ถามว่าดีไหมมันก็มีเรื่องดีอยู่หรอก เรื่องแย่ๆก็เยอะ“แกเลิกถามถึงคนนี้สักที”“กับไอ้พี่พาร์ซฉันก็ไม่เห็นแกจะเป็นอะไรนะ ชอบมาเป็นปีลืมง่ายกว่าคนนี้อีก แล้วดูส

Ep.20 ดีกว่าตอนนั้นพอตอบตกลงไปคนตรงหน้าก็ยิ้มออกมาจนฉันต้องยิ้มตามแล้วกัดปากล่างของตัวเองอาย ๆ ฮอร์กโน้มหน้าเข้ามาประกบริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบาและกดย้ำอยู่หลายครั้ง ก่อนจะแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉันฉกชิมความหวานจากปากของฉันอย่างดูดื่มลุ่มลึก"อื้อ"รสจูบของเขาตอนนี้มันหอมหวานเหลือเกิน มันทำให้ฉันลืมเรื่องแย่ ๆ ทุกอย่างเหลือเพียงแต่ความรู้สึกตื่นเต้นและประทับใจ "ของขวัญวันเกิด อยากได้ไหม" เขาเลื่อนหน้าออกมาพูด ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร "อืม"ฉันอมยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ คนที่มองอยู่ถึงกับกัดปากแล้วประกบริมฝีปากลงมาอีกรอบ มือหนาค่อย ๆ สอดเข้ามาในเสื้อตัวบางของฉันแล้วบีบขยำหน้าอกขนาดล้นมือภายใต้บราเชียที่ปกติดไว้ หัวใจของฉันเต้นระส่ำ มันก็นานมากแล้วนะที่เราไม่ได้มีอะไรกัน ครั้งนี้มันตื่นเต้นมากจนรู้สึกเหมือนว่ามันคือครั้งแรกของเราฉันคงคาดหวังที่จะมีเซ็กส์ในแบบที่เรียกว่าคนเป็นแฟนกัน อยากรู้มากมายว่ามันจะเป็นแบบไหน ความรู้สึกมันจะดีกว่าก่อนหน้านี้หรือเปล่าเขาค่อย ๆ ถอดเสื้อของฉันออกจนเผยให้เห็นเนื้อขาวเนียน เปิดเปลือยต่อหน้าเขา ปล่อยให้สายตาคมเข้มนั้นมองมาด้วยความหื่นกระห