All Chapters of เกียร์รักปีนเกลียว: Chapter 21 - Chapter 30

บรรยากาศหน้าบ้าน​ฟ้าเลิกงานและกำลังจะเดินเข้าบ้าน สายตาเหลือบไปเห็นรถคันหรูจอดอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอสงสัยจึงเดินเข้าไปหาแทน ซึ่งเป็นอาของทิว​"อ้าวพี่แทน วันนี้หยุดเหรอคะ ปกติไม่ค่อยเห็นอยู่บ้านเลย"​"ใช่ วันนี้พี่หยุด ทำธุระน่ะ""พี่แทนซื้อรถใหม่เหรอคะ ไม่ยักรู้ สวยจัง"​"สวยไหม แต่ไม่ใช่รถพี่หรอก...รถไอ้ทิวมัน"แทนพูดพรางกับหัวเราะเบาๆ​คำตอบของแทนทำให้ฟ้าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เธอถามย้ำอีกครั้งด้วยความไม่เชื่อ​"อะไรนะคะพี่แทน...ไม่...ไม่ใช่รถพี่แทนเหรอคะ?""ไม่ใช่...รถไอ้ทิว แต่เจ้าตัวไปไหนก็ไม่รู้ ซื้อรถมาก็ไม่ขับ"​เมื่อรู้ว่าทิวไม่อยู่บ้าน ฟ้าจึงเดินเข้าไปหาแทนใกล้ ๆ​"ที่บ้านซื้อรถให้ทิวเหรอคะ หรือเป็นพี่แทน?"ฟ้าถามด้วยความสงสัย​"ไม่มีใครซื้อให้มันหรอก มันอยากได้มันก็ซื้อของมันเองนั่นแหละ"แทนตอบแบบหน้าตาเฉยเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามาก​ฟ้าถึงกับงงกับสิ่งที่แทนพูด เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทิวถึงซื้อรถเองได้​"ทิวนี่นะคะ จะซื้อรถเอง เป็นไปได้ยังไง?"ฟ้าถามย้ำอีกครั้งด้วยความไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง​แทน(หัวเราะเบา ๆ) "ฟ้าคงยังไม่รู้...ว่าทิวมันไม่ใช่แค่เด็กที่เก่งทั่วไป แต่มันแทบจะใช้คำว่า

​"ขอบใจมากนะ" ฟ้าเปิดประตูลงจากรถทันทีแล้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ? จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้จริง ๆ เหรอ?"​เสียงตะโกนของทิวทำให้ฟ้าที่กำลังจะเดินเข้าบ้านชะงัก เธอหยุดนิ่ง หันกลับมามองด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า​"ก็พูดไปหมดแล้วนี่ ยังต้องพูดต้องเคลียร์อะไรอีก"​ฟ้ากำลังจะหันหลังกลับไปอีกครั้ง ทิวรีบพูดขึ้นมา น้ำเสียงสั่นเครือแต่แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยว​"ผมไปรับไปส่งพี่ได้ ผมก็ทำให้แล้วนี่ไง พี่อยากให้ผมดูแล ผมก็ทำได้ พี่ยังต้องการอะไรอีก ผมเป็นให้พี่ได้ทุกอย่าง"​คำพูดของทิวไม่ได้ทำให้ใจของฟ้าอ่อนลง เธอมองเขานิ่ง ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง​"พี่เคยบอกแล้วไงว่าสุดท้ายมันก็ต้องเป็นแบบนี้ เราไม่มีทางไปด้วยกันได้หรอก นายยังมีโอกาสเจอคนอีกมากมาย สักวันหนึ่งตอนที่ฉันอายุ 30 แต่นายยังอยู่ในวัยหนุ่มเต็มตัว แล้วถ้าฉัน 40, 50, 60 นายก็อาจจะหันไปชอบคนที่เด็กกว่า ฉันมาคิดดูแล้วแค่เริ่มต้นมันก็มีปัญหาแล้ว ต่อไปจะต้องเจออะไรอีก ฉันไม่อยากเจออะไรที่มันแย่ไปกว่านี้ สู้ให้มันจบตอนนี้เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมีใครเจ็บกับเรื่องนี้ "​"ทำไมพี่พูดง่ายจัง... พี่กลับไปคบกับแฟนเก่าจริง ๆ หรือแ

​ทิวรีบวิ่งเข้าไปหา "เป็นอะไรไหม! ผมบอกแล้วให้ระวัง" เขาจะประคองเธอขึ้น แต่ฟ้าใช้มือผลักอกเขาออก"ก็บอกว่าอย่ายุ่ง! ไม่ต้องตาม!"เธอพยายามลุกขึ้นแต่ก็ต้องล้มลงอีกครั้งเพราะเจ็บข้อเท้า ทิวลุกขึ้นแล้วโอบเอวเธอเพื่อจะประคอง แต่ฟ้าสะบัดมือออกท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง ฝนเริ่มโปรยปรายลงมา"กลับเข้ารีสอร์ทก่อนฝนจะตก" ทิวพูด "ถ้าจะกลับผมจะพาไปเอง"ฟ้าไม่สนใจ พยายามฝืนเดินต่อไปทิวไม่รอช้า เขาคว้าตัวเธอแล้วอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ฟ้าดิ้นรนสุดแรง แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแรงของชายหนุ่ม ทำให้เธอทำอะไรไม่ได้"อย่าให้ผมต้องใช้กำลัง" ทิวพูดเสียงจริงจัง เขาวางเธอลง "จะกลับดีๆ ไหม"เขาคุกเข่าลงแล้วให้เธอขี่หลัง ฟ้าเงียบไป เธอตกใจในท่าทางของเขา จึงยอมขึ้นขี่หลังแต่โดยดีขณะที่ฝนเริ่มตกหนักขึ้น คิวก็แบกร่างน้อยของฟ้ากลับมาที่ห้องพักพอถึงห้อง ทิววางฟ้าลงบนเก้าอี้แล้วดูที่ข้อเท้าที่เริ่มบวม"สงสัยเท้าจะแพลง... เดี๋ยวผมเช็ดผมก่อนแล้วกัน แล้วจะหายามาให้"เขาหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมให้เธออย่างอ่อนโยน ฟ้ามองทิวด้วยสายตาโหยหา น้ำตาคลอเมื่อมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวจะไม่สบาย" ทิวพูดก่อนจะเ

​ในช่วงสายของวัน ณ จุดบริการนักท่องเที่ยวของรีสอร์ท ราตรี ผู้เป็นแม่ของ ทิว และ ทับทิม ผู้เป็นย่า เดินทางกลับจากปฏิบัติธรรมก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นรถคนนึงจอดอยู่ผิดที่​ราตรี: "อ้าว! นี่รถใครมาจอดอยู่ตรงนี้เนี่ย ทำไมพนักงานถึงไม่บอกให้ไปจอดที่สำหรับลูกค้า"​ย่าทับทิม: "รถคันนี้ใช่รถที่ตาทิวซื้อใหม่หรือเปล่า ช่วยแม่ดูหน่อย"​เมื่อสอบถามพนักงานก็ได้ความจริงที่​ราตรี: "รถคันนี้...ใช้รถของคุณทิวไหม?"​พนักงาน: "ใช่ค่ะคุณผู้หญิง"​ราตรี: "จะกลับทำไมไม่เห็นบอกแม่เลยนะ!"​พนักงาน: "คุณผู้หญิงคะ...คุณทิวพาผู้หญิงมาด้วยนะคะ"​ราตรี: "มาตั้งแต่วันไหน"​พนักงาน: "มาตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ"​ทั้งคู่หันมองหน้ากันด้วยความไม่พอใจผสมความสงสัย​ราตรี: "แล้วตอนนี้คุณทิวอยู่ไหนล่ะ"​พนักงาน: "อยู่โซนฝั่งน้ำตกค่ะ เดี๋ยวให้หนูพาไปไหมคะ"​ราตรี: "ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเองก็ได้"​ย่าทับทิม: "ไปดูกัน! ตาทิวพาใครมาอยากเห็นหน้าเหมือนกันแหละ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นพาผู้หญิงเข้าบ้าน"​ทั้งสองมุ่งหน้าเดินไปหาทิวทันที ระหว่างทางมีเด็กสาวสองคนเดินสวนมา คนหนึ่งกำลังคุยโทรศัพท์​ฝน: "ฮัลโหลพี่ฟ้า ฝนกำลังจะเข้าไปนะคะ ตอนนี

ความเปลี่ยนแปลงของฟ้า​เช้าวันทำงาน ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติแต่ก็ไม่เป็นอย่างนั้น ทุกคนต่างเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นขณะที่ฟ้ากำลังทำงานอยู่ ก็มีเสียงเพื่อนร่วมงานดังขึ้น"อ้าวฟ้า หยุดยาวนี้ไปเที่ยวไหนมาเหรอ" พี่มีนาถาม"ไปเขาใหญ่ค่ะ" ฟ้าตอบ"บรรยากาศน่าจะดีนะ อยากไปบ้างจังมีที่แนะนำไหม""ก็มีอยู่หลายที่นะคะ" ฟ้าตอบเลี่ยง ๆ"แล้วฟ้าไปรีสอร์ทไหนอ่ะ เผื่อพี่อยากไปบ้าง"​ฟ้าเงียบไป ไม่พูดต่อ "ต้องถามน้องสาวค่ะ ต้องถามฝน เพราะว่าฝนเป็นคนจอง""ฟ้าไม่สบายไหม ทำไมหน้าตาดูซีด ๆ ช่วงนี้ทำงานหนักเกินไปหรือเปล่า มีเรื่องให้เครียดหรือเปล่า""น่าจะเป็นเพราะทางไกลมั้งคะ นั่งรถเหนื่อยมั้ง" ฟ้าตอบ"ไปเขาใหญ่ก็ไม่ไกลนะ ไม่น่าจะเหนื่อยขนาดนั้นนะ เอ๊ะ หรือว่าไปทำอะไรมาหรือเปล่า ร่างกายอ่อนเพลีย" มีนาพูดและรอยยิ้มที่กรุ้มกริ่ม​ขณะที่ฟ้ากำลังถ่ายเอกสาร กระดาษติดอยู่ในเครื่อง ฟ้าพยายามดึงออกมาแต่ทำไม่ได้ เธอกทรุดตัวลงนั่งร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลเพื่อนร่วมงานเห็นจึงเข้ามาถามว่าฟ้าเป็นอะไร แต่ฟ้าก็เอาแต่ส่ายหน้าและร้องไห้ วินเพื่อนร่วมงานจึงแนะนำให้เธอกลับไปพักผ่อนที่บ้าน​ในวันนั้น ฟ้าจึงทำงานได้แค่ครึ่งวันก็