LOGIN"ผมจะไม่ยอมให้พี่ไปเป็นของใคร…พี่ต้องเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น…!"
View Moreแนะนำเรื่อง
เมื่อหนุ่มน้อยน้อยที่มีใจรักมั่นคง อยากปีนเกลียวรักพี่สาวคนสวยเพื่อนเล่นในวัยเด็ก
ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูของปีนั้น เด็กน้อยที่มาหาอาของเขาที่มาเรียนต่อและทำงานในเมืองหลวง เขาได้เจอกับพี่สาวใจดีที่อยู่บ้านตรงข้ามกับบ้านอาของเขา เธอคนนั้นสวยน่ารักใจดี ตอนนั้นพี่สาวคนสวยกำลังจะขึ้น ม.ปลาย ซึ่งตังเขาเองพึ่งจะย่าง 11 ขวบ แต่พี่สาวก็เล่นเป็นเพื่อนและดูแลน้องชายคนนี้เป็นอย่างดี
เนื่องจากฟ้าเองที่มีน้องสาว ด้วยความที่พ่อกับแม่ของเธอแยกทางกัน จึงทำให้เธอกับน้องสาวต้องแยกกันอยู่ แต่การมาของน้องชายคนนี้ มันช่วยเดิมเต็มความเหงาของเธอ
ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนของทุกปี เขาทั้งคู่ต้องได้เจอกันตลอด อยู่มาวันนึงน้องชายตัวน้อยที่เธอรักเหมือนน้องชายแท้ๆกลับเงียบหายไป ไม่สงข่าว ไม่ติดต่อ ราวกับว่า ทุกภาคฤดูร้อนที่ผ่านมามันไม่มีความหมายกับเขาเลย
วันเวลาได้ล่วงเลยผ่านพ้นจากเด็กน้อยทิวในวันนั้น ได้เติบโตขึ้นมาในวันนี้
ทิว/ทิวา ชายหนุ่มผู้ซึ่งไม่เคยพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา ตั้งแต่เด็ก เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต และไม่เคยมีเป้าหมายใดที่เขาทำไม่สำเร็จ ความเฉียบขาดของสติปัญญา ผนวกกับรูปร่างหน้าตาที่สมบูรณ์แบบ ทำให้เขาเป็นเหมือนคนที่เกิดมาเพื่อเป็นที่หนึ่ง
ทว่าในชีวิตที่สมบูรณ์แบบของเขา กลับมีเพียงเป้าหมายเดียวที่ยังค้างคา นั่นคือการได้ครอบครองหัวใจของ น้ำฟ้า รักแรกและรักเดียวที่เขาเฝ้ารอมานานกว่าสิบปี ตั้งแต่เขายังเป็นแค่เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่หลงรักสาวรุ่นพี่ที่โตกว่าถึงหกปี ความห่างของช่วงวัยในวันนั้นเป็นอุปสรรคที่ใหญ่เกินกว่าเด็กอย่างเขาจะข้ามผ่านไปได้
แต่ในวันนี้ ทิวในวัยยี่สิบต้นๆ ที่เติบโตเต็มตัว พร้อมกับรูปร่างสูงโปร่ง คิ้วหนาตาคม และจมูกโด่งเป็นสัน เขารู้ดีว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป เพราะน้ำฟ้าในตอนนี้งดงามและน่าหลงใหลยิ่งกว่าวันวาน ผิวขาวเนียน ปากเล็กจิ้มลิ้ม และรูปร่างกะทัดรัดไซซ์มินิของเธอเป็นที่ต้องตาของชายหนุ่มมากมาย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้องหรือรุ่นใหญ่
ทิวจะไม่รอช้าอีกต่อไป เขาพร้อมแล้วที่จะเดินหน้าเต็มกำลัง เพื่อให้ได้มาซึ่งหัวใจของเธอ แต่เส้นทางนี้จะราบรื่นหรือไม่ และทิวจะพิชิตใจน้ำฟ้าได้สำเร็จนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่าย...เขาต้องเจอกับกำแพงที่กั้นไว้อีกหลายด่าน ทั้งคู่จะก้าวผ่านกำแพงนี้ไปได้หรือเปล่า...
“อรุณสวัสดิ์ครับพี่ฟ้า ไม่สิใช้คำว่าอรุณสวัสดิ์ไม่ได้สิจะเที่ยงแล้ว วันนี้อากาศดีจัง เมื่อคืนหลับสบายไหมครับ?” ทิวทักทายด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับกัดมุมปากล่างเบาๆ ฟ้าเห็นแบบนั้นก็รีบยกกำปั้นขึ้นชี้หน้าใส่ทันที“นี่นายยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ! ทำไมไม่โทรไปถามพี่แทนว่าจะกลับเมื่อไหร่ ใจคอจะอยู่ที่นี่เลยหรือไง?”“น้องกลับไปบ้านตั้งแต่เช้าแล้ว แค่มาช่วยแม่ย้ายกระถางต้นไม้หน้าบ้านนี่แหละ” นวลเดินเข้ามาพูดพลางหัวเราะ “ตัวเองตื่นสายเองไม่รู้เรื่อง”“ใช่ครับป้านวล กลางค่ำกลางคืนไม่ยอมหลับยอมนอนหรือไง ถึงได้ตื่นสายขนาดนี้ จนจะเที่ยงแล้ว” ทิวรีบเสริม“นายเงียบไปเลยนะ! นี่มันวันหยุดของฉัน ฉันจะตื่นเช้าหรือตื่นสายมันก็เรื่องของฉัน นายเกี่ยวอะไรด้วย แล้วย้ายกระถางเสร็จแล้วทำไมไม่กลับบ้าน มาอยู่ทำไมในบ้านคนอื่น”“ฟ้า! พูดกับน้องดีๆ จะไปว่าน้องแบบนั้นทำไม น้องอุตส่าห์มีน้ำใจมาช่วย แม่เป็นคนชวนน้องมาทานข้าวที่บ้านเองแหละ พี่แทนเขาก็ออกไปทำธุระตั้งแต่เช้าแล้ว” นวลหันไปดุฟ้า “ทานข้าวเสร็จ ไปทำธุระให้แม่หน่อยนะ”“จะให้ฟ้าทำอะไรคะแม่?”“ทิว...วันนี้ว่างไหม? เอามอเตอร์ไซค์ไปส่งป้านิ่มที่บ้านสวนเป็
“เด็กใช่ไหม...?” เสียงด่าของฟ้าเงียบลงทันทีที่ทิวโน้มตัวลงไปใกล้...จากอารมณ์ที่ขุ่นเคือง ทิวโถมตัวเข้าจู่โจมจูบฟ้าอย่างเร่าร้อนและหิวกระหาย แม้ฟ้าจะพยายามใช้มือผลักอกเขาออก แต่นั่นกลับยิ่งกระตุ้นความโมโหให้ทิวมากขึ้น เขาใช้มือซ้ายกดไว้ที่หัวของฟ้าขณะที่มือขวาโอบกอดเอว ดึงร่างที่บอบบางของฟ้าให้แนบชิด แล้วจูบฟ้าอย่างดุดัน บดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง ฟ้าพยายามขัดขืน แต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงของทิวได้ในห้องน้ำที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงน้ำในอ่างที่กระเพื่อมเบาๆ กับเสียงจูบอันร้อนแรงที่อัดอั้นมานานของทิว มือของฟ้าที่เคยทุบตีเขาเริ่มผ่อนคลายลง จากแรงทุบเปลี่ยนเป็นการลูบไล้แผ่นหลังเขาอย่างแผ่วเบา เธอยอมจำนนและจูบตอบกลับอย่างเร่าร้อนไม่แพ้กันเมื่อทั้งคู่ได้สติและลืมตาขึ้นมา พวกเขาสบตากันเนิ่นนาน ริมฝีปากของทิวค่อยๆ แนบลงบนริมฝีปากบางของฟ้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาประคองจูบอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยนเต็มไปด้วยความโหยหา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายของฟ้าทำให้เลือดสูบฉีดจนใบหน้าร้อนผ่าว ทั้งสองปล่อยใจไปตามความรู้สึก จากริมฝีปาก ทิวเริ่มจูบลูบไล้ ไล่ลงมาตามแก้ม ใบหู และซอกคอของฟ้า เธอไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อย
ณ ร้านอาหารแถวบริษัทฟ้า"ชนแก้ว! ชนแก้ว!" เสียงพี่มีนากระหึ่มไปทั่วร้าน "ในที่สุดยัยฟ้ากับวินก็ได้กลับมาสำนักงานใหญ่สักที หายไปครึ่งปี กลับมาทั้งทีต้องฉลองกันหน่อย ยินดีต้อนรับการกลับมาเว้ยน้องรัก! หมดแก้ว!""พี่มีน้าาาา! พอเลยๆ" วินรีบยกมือห้ามเมื่อพี่มีนาจะรินเหล้าเพิ่ม"แล้วมีใครจะไปต่อกับพี่บ้างมั้ย? ตื๊ดๆๆๆ" พี่มีนายิ้มกว้างทุกคนต่างเฮลั่นอย่างพร้อมเพรียง"ทุกคนคะ ฟ้าขอตัวก่อนนะคะ พอดีแม่ของฟ้าไปต่างตังหวัด ไม่มีใครอยู่บ้านเลย" น้ำฟ้ารีบปฏิเสธอย่างเกรงใจ"เดี๋ยววินไปส่ง" วินรีบอาสา เพราะไม่อยากพลาดโอกาสอยู่ใกล้ๆ น้ำฟ้าน้ำฟ้ารีบส่ายหน้า "ไม่ต้องเลยวิน ไปสนุกกับพี่ๆ เถอะ ฟ้ากลับเองได้""แต่ฟ้าดื่มมานะ ดูเหมือนจะเมาด้วย กลับเองไหวเหรอ?" วินถามด้วยความเป็นห่วง"ไหวสิ! เดี๋ยวเรียกแท็กซี่หน้าร้านเนี่ยแหละ วินถ่ายรูปทะเบียนรถไว้ก็ได้ ถ้าถึงบ้านแล้วจะไลน์บอกเลย โอเค๊?" น้ำฟ้ายิ้มให้วินอย่างขอบคุณ"โธ่เอ๊ย! จะห่วงอะไรนักหนา ฟ้ามันโตแล้ว กลับบ้านถูกแน่นอน" รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นมาเสียงดัง"งั้นถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ" วินกำชับ"โอเค โอเค ตามนั้น ฟ้าไปก่อนนะคะทุกคน สนุกกันให
เช้าวันหยุดวันนั้น ฟ้ากำลังนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าบ้าน ความคิดวกวนอยู่กับเอกแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกันไป ในใจก็บ่นพึมพำกับตัวเอง "ไม่น่าเลย จะเลิกก็ไม่เลิกไปตั้งนาน มาเลิกอะไรตอนฉันอายุป่านนี้ แล้วคนโสดที่ไหนเค้าจะอยู่รอล่ะเนี่ย"ทันใดนั้นก็มีนิ้วมาสะกิดไหล่ เธอหันไปทางซ้ายก็ไม่เจอ หันไปทางขวาก็ไม่มี จึงแกล้งนั่งนิ่ง ๆ ไม่หันไปมองอีก สักพักเธอจึงหันกลับไปทางขวา และสิ่งที่เห็นคือใบหน้าคมเข้มของทิวที่อยู่ใกล้จนปลายจมูกแทบจะชนกัน เธอรีบเอนตัวหนีออกมาเล็กน้อย"นึกแล้วว่าต้องเป็นนาย" ฟ้าพูด "วันหยุดไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ?""ไม่ครับ ผมอยากพักผ่อน" ทิวตอบ "แล้วพี่ฟ้าล่ะครับ ไม่ไปไหนเหรอ?""ไม่อ่ะ ไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปไหนเหมือนกัน""อ้าว แล้วไม่มีนัดกับแฟนเหรอครับ?"ทิวแกล้งถาม"จะพูดถึงเรื่องนี้ทำไม คนยิ่งเซ็ง ๆ อยู่""อย่าบอกนะว่าพี่เพิ่งอกหัก" ทิวแกล้งแหย่"อย่าใช้คำว่าอกหักได้ไหม มันจี๊ด ๆ" ฟ้าโอดครวญ "ก็แค่เซ็ง ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาโสดตอนใกล้ ๆ เลข 3 แบบนี้ ปีนี้ก็ 28 แล้ว เพิ่งจะเริ่มโสด แล้วอีกกี่ปีถึงจะหาแฟนได้ล่ะเนี่ย""โถ่ นี่พี่กลัวไม่มีแฟนขนาดนั้นเลยเหรอ" ทิวหัวเราะ"ไม่ใช่ว่ากลัว
ช่วงพลบค่ำในขณะที่ทิวในวัยยี่สิบกำลังนั่งชิวกับอาของเขา ซึ่งคือ แทน ในอาวัยสามสิบต้น ๆ ทิวนั่งเอนหลังบนเก้าอี้สบาย ๆ ที่ตั้งอยู่ลานหน้าบ้าน เบียร์เย็น ๆ ในมือเป็นเพื่อนยามค่ำคืน เสียงเพลงเบา ๆ จากลำโพงบลูทูธคลอเคล้าบรรยากาศชวนให้ผ่อนคลาย“เหนื่อยไหมวะทิว ย้ายของตั้งเยอะแยะ” แทนเปิดบทสนทนาพลางจิบเบียร์“นิดหน่อยครับอา แต่ก็ดีกว่าอยู่หอเยอะเลย อย่างน้อยก็ได้คุยกับคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เรียนแล้วก็นอน” ทิวตอบด้วยรอยยิ้ม “อาจะได้มีเพื่อนคุยด้วยไง ไม่ต้องเหงาแล้ว”“ฮ่า ๆ ๆ ดีเลย ค่อยมีชีวิตชีวาหน่อย” แทนหัวเราะเสียงดัง “อยู่คนเดียวมานานก็เริ่มเหงาเหมือนกัน”เสียงตะโกนจากอีกฝั่งถนนดังขึ้น หวัดดีค่ะพี่แทน“อ้าว! ฟ้า! นั่นฟ้าเหรอ? ย้ายกลับมาแล้วเหรอ!” แทนตะโกนทักทายตอบหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าบ้านฝั่งตรงข้าม “เป็นไงบ้าง มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”หญิงสาวหันมาตอบด้วยใบหน้าเหนื่อยอ่อนล้า “กลับมาเมื่อวานค่ะพี่แทน พรุ่งนี้ก็ต้องเริ่มงานเลย แอบเซ็งนิดหน่อย ต้องกลับมาอยู่ในเมืองรถติดวุ่นวาย ฟ้าขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ” ฟ้าได้ย้ายไปช่วยงานสาขาต่างจังหวัดเปิดใหม่ราวๆ6เดือน ที่พึ่งกลับมา ขณะนั้นเอง ทิวที
แนะนำเรื่องเมื่อหนุ่มน้อยน้อยที่มีใจรักมั่นคง อยากปีนเกลียวรักพี่สาวคนสวยเพื่อนเล่นในวัยเด็ก ในช่วงปิดเทอมภาคฤดูของปีนั้น เด็กน้อยที่มาหาอาของเขาที่มาเรียนต่อและทำงานในเมืองหลวง เขาได้เจอกับพี่สาวใจดีที่อยู่บ้านตรงข้ามกับบ้านอาของเขา เธอคนนั้นสวยน่ารักใจดี ตอนนั้นพี่สาวคนสวยกำลังจะขึ้น ม.ปลาย ซึ่งตังเขาเองพึ่งจะย่าง 11 ขวบ แต่พี่สาวก็เล่นเป็นเพื่อนและดูแลน้องชายคนนี้เป็นอย่างดีเนื่องจากฟ้าเองที่มีน้องสาว ด้วยความที่พ่อกับแม่ของเธอแยกทางกัน จึงทำให้เธอกับน้องสาวต้องแยกกันอยู่ แต่การมาของน้องชายคนนี้ มันช่วยเดิมเต็มความเหงาของเธอในช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนของทุกปี เขาทั้งคู่ต้องได้เจอกันตลอด อยู่มาวันนึงน้องชายตัวน้อยที่เธอรักเหมือนน้องชายแท้ๆกลับเงียบหายไป ไม่สงข่าว ไม่ติดต่อ ราวกับว่า ทุกภาคฤดูร้อนที่ผ่านมามันไม่มีความหมายกับเขาเลยวันเวลาได้ล่วงเลยผ่านพ้นจากเด็กน้อยทิวในวันนั้น ได้เติบโตขึ้นมาในวันนี้ทิว/ทิวา ชายหนุ่มผู้ซึ่งไม่เคยพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา ตั้งแต่เด็ก เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต และไม่เคยมีเป้าหมายใดที่เขาทำไม่สำเร็จ ความเฉียบขาดของสติปัญญา ผนวกกับรูปร่างหน้าตาที
Comments