All Chapters of เกียร์รักปีนเกลียว: Chapter 11 - Chapter 20

​ทิวรีบวิ่งตามซันมา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เขาก็ต้องตกใจที่เห็นฟ้าเมาจนแทบไม่มีสติ "พี่ฟ้า! พี่มาที่นี่ได้ยังไง" เขามองฝนแล้วถามอย่างงุนงง "แล้วพี่ดื่มหนักขนาดนี้เลยเหรอ ผมบอกแล้วไงว่าไม่ให้ดื่ม!"​"ไม่เมา...มึนหัว" ฟ้าตอบเสียงอ้อแอ้ มองไปที่ทิวแล้วพูดอย่างสับสน "นี่ฉันเพ้อหรือฉันฝันอยู่เนี่ย นายมาอยู่นี่ได้ยังไง นายมาอยู่ในฝันฉันเหรอ"​"มากับผมเดี๋ยวนี้เลยพี่ฟ้า" ทิวพูดอย่างเด็ดขาด แล้วรีบจับมือฟ้าเดินออกมาจากเอกที่ยื่นอยู่ข้างๆฝนได้แต่หัวเราะด้วยความมึนเมาแล้วพูดว่า "นี่แหละผู้ชายตัวจริง พี่สาวฉันปลอดภัยแล้ว เดี๋ยวไอ้ทิวาจะดูแลพี่สาวฉันเอง ส่วนคุณลุงคนนี้ อย่ามายุ่งกับพี่สาวฉันอีก!!!"​"อ้าว! ไอ้ฝน! แกจะมาหลับตรงนี้ไม่ได้นะเว้ย!" ซันบ่นพร้อมกับรับร่างเพื่อนที่กำลังจะฟุบลงสู่พื้นไว้ในอ้อมแขนอย่างทุลักทุเล​"ซวยแล้ว...!ตายห่าล่ะ แล้วจะเอามันกลับห้องยังไงทีนี้" ซันพึมพำกับตัวเองอย่างร้อนใจ ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า​"อ้าว! พี่ครับ!" ซันร้องเรียกทันที "ช่วยแบกเพื่อนผมไปหาพวกเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มหน่อยได้มั้ยครับ สภาพผมตอนนี้คงไม่ไหวแล้ว" ซันเอ่ยปากขอความช่วยเหลืออย่างร้

ขณะที่สองพี่น้องกำลังคุยกันอยู่ ก็มีเสียงหนึึ่งเรียกชื่อ"ฝน" ที่เข้ามาขัดจังหวะ​"ไอ้ซัน! ตรงนี้เว้ย!"​ฝนโบกมือให้กับ ทิวหรือทิวา ที่เพื่อนๆในคณะเรียกกัน พร้อมกับซัน เพื่อนสนิททั้ง2ของเธอ​"ว่าไงไอ้ฝน" ทิวตอบรับพร้อมกับลากแขนซันเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าฟ้า​"นี่ไงซัน พี่สาวฉันเอง สวยป่ะล่ะ! ฉันบอกแล้วว่าถ้าแกเห็นแกจะต้องตะลึง" ฝนโม้ไม่หยุด​ซันมองฟ้าด้วยสายตาพราวระยับ "เมื่อคืนก็ทะลึ่งไปแล้วรอบนึงเว้ย สวย...สวยจริง สวยกว่าแกอีกไอ้ฝน"​"สวยเท่ากันต่างหาก แต่สวยคนละแบบ แกลองดูให้ดีสิ" ฝนทำหน้าทะเล้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันมาหาฟ้า "นี่ซันกับทิวานะพี่ฟ้า เพื่อนของฝนเอง" เธอขยับเข้ามากระซิบที่ไหล่พี่สาวเบาๆ "เป็นไง ทิวา น่ารักไหมล่ะ?"ฟ้าได้แต่ยิ้มบางๆ แล้วมองสบตาเข้ากับทิว แฟนหนุ่มของเธอที่สถานะยังไม่สามารถเปิดเผยได้ เธอรู้สึกอึดอัดพูดไม่ถูก เพราะคนหนึ่งคือน้องสาว อีกคนคือแฟน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากส่งยิ้มให้​ซันยื่นมือทักทายอย่างเป็นกันเอง "ผมซันสุดหล่อครับ! หรือจะเรียกว่าซันนี่ก็ได้นะ" พูดไปขำไป​"พี่ชื่อฟ้าจ้ะ" เธอตอบรับสั้นๆ​ด้วยความเขิน ซันจึงเอามือมาเสยผมแก้เก้อ พร้อมกับหัวเราะเสียงดัง

ในศุกร์สุดสัปดาห์ที่แสนอ่อนล้า​บรรยากาศในออฟฟิศช่วงเย็นวันศุกร์เต็มไปด้วยความคึกคัก "เย้! วันนี้วันศุกร์แล้ว ไปมิตติ้งกันต่อไหมพวกเรา!" เสียงพนักงานคนหนึ่งตะโกนขึ้น บางคนก็ตอบรับอย่างกระตือรือร้น แต่ฟ้าเพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วส่ายหน้า "ไม่ล่ะวิน ไปกันเลย"​มีนา เดินเข้ามาหา "พี่เห็นฟ้าดูซีดๆ นะช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ไม่สบายหรือเปล่า พักผ่อนเยอะๆ นะ"​"น่าจะนอนน้อยค่ะพี่มีนา วันนี้เลยกะว่าจะรีบกลับไปพักผ่อน แล้วจะได้นอนยาวๆ เสาร์-อาทิตย์เลยค่ะ พี่ไปสนุกกันเลยนะคะ" ฟ้าตอบพร้อมรอยยิ้มจางๆ ขณะที่เธอกำลังเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน​วินที่มองฟ้าด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ต้องชะงักเมื่อมีนาใช้มือสะกิดที่ไหล่และลูบไล้ลงไปที่เอวเบาๆ วินสะดุ้งเล็กน้อยแล้วรีบวิ่งไปเก็บของ สีหน้าของเขาดูเกร็งอย่างเห็นได้ชัดเมื่ออยู่ใกล้มีนาในช่วงเย็นของวันนั้น ขณะที่กำลังจะปิดประตูรั้วบ้าน ทิวยังคงมองขึ้นไปที่หน้าต่างห้องนอนของฟ้าด้วยความกังวลใจเกี่ยวกับอาการของเธอ เมื่อล้มตัวลงบนเตียงนอน ทิวก็ยังคงไม่ลืมที่จะชะเง้อหน้าต่างเพื่อดูว่าฟ้าเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เห็นแค่เพียงหน้าต่างที่ปิดสนิท เขาทอดถอนหายใจแ

หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์​เสียงเซ็งแซ่ของนักศึกษาดังขึ้นที่หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ มีกลุ่มนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรส โดยมี ทิว และเพื่อนสนิทอย่าง ซัน อยู่ด้วย​“เฮ้ย! แถวหน้าคณะเรามีนางฟ้าด้วยเหรอวะ ใครวะไม่เคยเห็นอย่างแจ่ม ขาวจั๊วะเลย” เสียงหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของทิวดังขึ้น​ทุกคนหันไปมองตามเสียงนั้น และเห็นหญิงสาวรูปร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา เธอมีใบหน้าที่สวยจนทำให้หนุ่ม ๆ หลายคนต้องมองตาค้าง​“อ้าว นั่นมันพี่ฟ้า พี่สาวไอ้ฝนนี่ เขามาทำไม แล้วไอ้ฝนมันไปไหนวะ ไม่เห็นมันมาสักพัก วันนี้มันเป็นอะไร” ซัน พูดขึ้นด้วยความสงสัย​“มันไม่พูดไม่จา จะรู้ไหมว่ามันเป็นอะไร” เพื่อนในกลุ่มมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย​“ปกติมันต้องผุดๆโผล่ๆแถวนี้ แล้วตอนนี้มันไปไหน” ซัน พูดพร้อมกับหันมองซ้ายขวาเพื่อหา ฝน​ขณะที่ ฟ้า กำลังจะเดินผ่านไป ซัน จึงตะโกนถามขึ้นมาว่า “อ้าว พี่ฟ้า มาหาฝนเหรอครับ”​ฟ้า หันมามอง ซัน ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า “ใช่จ้ะ เจอฝนไหม”​ชายหนุ่มในกลุ่มต่างอ้าปากค้าง พวกเขาไม่คิดว่า ซัน จะรู้จักคนสวยอย่าง ฟ้า ได้​“ใครวะ ทำไมไอ้ซันไปรู้จักเขาได้ยังไง” เพื่อนคนหนึ่งกระซิบถาม ท

ที่มหาวิทยาลัย​เสียงผู้คนในห้องเรียนดังอื้ออึง แต่ทิวกลับนั่งเหม่อลอย เหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง สีหน้าสับสนและหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด"ทิวา... วันนี้แกเป็นอะไรวะ ดูแปลก ๆ หน้าอย่างกับโดนแฟนสาวบอกเลิก"ซันถามพร้อมพูดแกล้งแหย่​ทิวนิ่งเงียบไม่ตอบสนอง​"วันนี้ไปผับกันไหมวะ?"​"เฮ้ย! มีใครไปบ้างวะวันนี้? ไอ้ทิวามันเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ว่ะ พามันไปปลดปล่อยหน่อย"ซันตะโกนถามกลุ่มๆเพื่อนๆ​"พวกกูไปกันเลย...กูไม่อยากไป กูอยากพัก"​ฝนที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหน้าได้ยินบทสนทนาทั้งหมด เธอรู้ทันทีว่าต้องมีปัญหาอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างทิวกับพี่ฟ้า เรื่องที่พวกเขาเจอกันวันนั้นแน่ ๆ ฝนไม่พูดอะไร เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้องเรียนไปโดยไม่หันมามองใคร​"เฮ้ยไอ้ฝน! ว่าไง ไม่ไปเหรอวะ?"ซันตะโกนถามไล่ตามหลังฝน​"พวกแกไปกันก่อนเลย... เผื่อว่างจะตามไป"ฝนหันหน้ามาเล็กน้อยมาตอบ​ฝนเดินจากไป ส่วนทิวก็ลุกออกจากห้อง เดินเหม่อลอยกลับบ้านทันที​ทิวเดินมาถึงปากซอยที่เคยเดินคู่กับฟ้า เขาอดคิดถึงช่วงเวลาเก่า ๆ ที่เคยมีร่วมกันไม่ได้ ความทรงจำที่แสนหวานกับหญิงสาวที่เป็นที่รักทำให้ใจเขารู้สึกอ่อนโยนและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน​ทันใดนั้น ภาพ