เชลยสวาทชีคร้าย의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 6อาซาร์มองดูภาพถ่ายในมืออย่างหงุดหงิดใจ ภาพของนางชนก้นครัวกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้า เช็ดใบหน้าของชายหนุ่มคนหนึ่ง อากัปกิริยาของทั้งสองแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมกันมาก อยู่บ้านหลังเดียวกันแบบนี้ ไม่ต้องคิดเป็นอื่นเลยนอกจากสามีภรรยา “ดูอะไรอยู่คะ” แนนซี่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว เดินเข้ามาหาอาซาร์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาหลุยส์สีแดง อาซาร์สอดรูปภาพเก็บเข้าไปในรองเอกสารตามเดิม วางลงบนโต๊ะกระจกตัวเล็ก“ไม่มีอะไรแค่ภาพธรรมดา” เขาพูดเสียงเรียบ แนนซี่ทรุดตัวลงนั่งข้างโซฟา ค่อยๆ ปลดผ้าขนหนู ที่พ้นกายออก มือบางปลดสายรัดเสื้อคลุมออก แยกสายชุดคลุมออกจากกัน เผยให้เห็นความอลังการของเรือนร่างชายที่นอนหลับใหล เธอเอื้อมมือไปจับอย่างหลงใหล พลังในกายหนุ่มที่สาดซัดเข้าใส่เธอ เมื่อคืนทำให้เธอสุขล้นจนล้นจิตใจ เขาเร่าร้อนมากกว่าชายที่ผ่านมา เรือนร่างของเขาเหมือนไฟ ร้อนแรงเกินคำบรรยาย“เธอกลับไปได้แล้ว หมดเวลาของเธอแล้วนี่” เขาปัดมือนุ่มนั้นออกค่อนข้างแรง ลุกขึ้นยืน ก่อนจะจัดเสื้อคลุมให้เข้าที่ อาซาร์ยอมรับว่าร่างกายสาวและลีลาของเธอ ช่างคุ้มกับเงินที่เสียไป ทว่าความสุขที่เขาปลดปล่อยไปนั้น

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 8“เอาบรั่นดีมาสองที่ แล้วก็อาหารชุดพิเศษ” แนนซี่เป็นคนสั่งแทน โดยลืมนึกไปว่าชีคอาซาร์ไม่ดื่มแอลกอฮอล์“ขอซอฟท์ดริ้งหนึ่งที่พอ ส่วนเธอออกไปก่อนแนนซี่ ฉันอยากนั่งดื่มคนเดียว” อาซาร์สั่งเสียงเรียบ ทว่าดวงตาไม่ละจากใบหน้าพริ้มเพราของสร้อยระย้าเลยแม้แต่นิดเดียว สร้างความไม่พอใจให้กับแนนซี่เป็นอย่างมาก“ท่านชีคบอกว่าคืนนี้จะให้แนนซี่ดูแลยังไงคะ” เธอออดอ้อนเสียงหวาน อิงซบหัวไหล่ของอาซาร์ เขาขยับหัวใหญ่ออกไม่ให้หญิงสาวอิงซบ ก่อนจะตวาดเสียงดังลั่น คนที่ตกใจไม่ใช่แนนซี่เท่านั้น สร้อยระย้าก็ตกใจไม่แพ้กัน“ออกไป!!” แนนซี่รีบเดินออกไปจากห้องวีไอพี ด้วยความหงุดหงิดใจเต็มกำลัง มองดวงหน้าของสร้อยระย้าอย่างเคืองขุ่น“รอสักครู่นะคะ” สร้อยระย้าโค้งตัวเล็กน้อย หมุนกายเดินออกไปจากห้องวีไอพี จัดการสั่งเครื่องดื่มที่เขาต้องการกับบาร์เทนเดอร์ และวางบิลรายการสั่งอาหารกับเคาน์เตอร์หน้าห้องครัว ไม่ถึงสิบนาทีอาหารและเครื่องดื่มถูกลำเลียงเข้ามาในห้องวีไอพี ก่อนทุกคนที่ไม่เกี่ยวข้องจะเดินออกไปจากห้อง รวมทั้งบอดี้การ์ดของเขาด้วยพนักงานเสิร์ฟจำเป็นรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก ที่ต้องอยู่ตามลำพ

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 10“ไม่ทันหรอกค่ะพ่อ คุณหมอก็บอกแล้วว่าต้องผ่าตัดด่วน คำว่าด่วนคือรอไม่ได้นะคะ กระรอกจะไปยืมเงินพี่โรส พี่โรสรู้จักนายหน้าปล่อยเงินกู้หลายคน พี่โรสช่วยกระรอกได้ค่ะ”“แล้วใครที่ไหนจะให้กู้เงินทีละเป็นแสนแบบนี้ จะเอาอะไรไปค้ำประกัน” ป้องปราบถาม“เอาอย่างนี้นะ ถ้าโรสช่วยเราได้ บอกโรสว่า พ่อจะเอาบ้านและที่ดินไปจํานอง ดอกอาจจะแพงหน่อยก็ไม่เป็นไร”บุญพาคิดว่าทางนี้เป็นทางที่ดีที่สุด แต่ไม่ใช่ความคิดของสร้อยระย้า บ้านหลังนี้มีความหมายกับผู้มีพระคุณเป็นอย่างมาก มันคือน้ำพักน้ำแรงของบุญพา ที่เก็บหอมรอมริบ แม้ว่าเงินบางส่วนจะมาจากการเล่นการพนันก็ตาม ทว่าตอนนี้บิดาบุญธรรมได้เลิกเล่นอย่างเด็ดขาด หลังจากที่พาเธอมาอยู่ด้วย บ้านหลังนี้คือสถานที่สร้างความอบอุ่นให้กับเธอ หญิงสาวไม่มีวันยอมเอาไปค้ำประกันเงินกู้อย่างแน่นอน อีกทั้งเธอไม่ได้ให้โรสช่วยเหลือเธอเรื่องนี้ด้วย“พ่อจ๋า ถ้าพยาบาลเอาเอกสารมาให้พ่อเซ็นเรื่องการผ่าตัด มันเซ็นไปเลยนะคะ เดี๋ยวกระรอกไปหาพี่โรสก่อน” ป้องปราบมองความกระตือรือร้นของน้องสาวบุญธรรมอย่างรู้สึกผิด เขาเป็นลูกแท้ๆ แต่หาทางช่วยมารดาไม่ได้ เรื่องเงินบริษั

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 12ในสมองของสร้อยระย้าเต็มไปด้วยความรู้สึกกังวลใจอย่างเหลือล้น เธอไม่รู้ว่าจะหาเงินมาจากไหนถึงห้าแสนบาทนอกจากวิธีนี้วิธีที่เธอเคยบอกโรสมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่สิ่งที่หญิงสาวกลัวก็คือ โรสจะไม่ยินยอม เพราะฉะนั้นเธอต้องหาคำพูดที่โรสไม่สามารถค้านได้ และจะไม่ยอมให้โรสต้องลำบากแบกหน้าไปหยิบยืมใครอีก แต่นี้ก็มากเกินพอแล้ว หญิงสาวจึงเดินทางมาที่นี่ ผับสกายบีช“พี่โรสอยู่ที่ไหนคะพี่บัว” หญิงสาวเอ่ยถามพนักงานเสิร์ฟที่กำลังจัดโต๊ะอยู่“อยู่ห้องทำงาน มีอะไรหรือเปล่ากระรอกหน้าตาไม่ดีเลย” บีถามด้วยความเป็นห่วง สร้อยระย้าไม่ตอบได้แต่ส่งยิ้มบางๆ ให้ จากนั้นก็เดินไปห้องทำงานของโรส เจ้าของห้องมองสีหน้าของผู้มาเยือน สีหน้าตอนนี้ดูแย่กว่าเมื่อวานเป็นอย่างมาก ต้องเกิดเรื่องอีกแน่นอนหรือ ว่าจามจุรีจะเป็นอะไร“น้าก็เป็นอะไรกระรอก”“แม่ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แต่คนที่เป็นคือพี่ป้อง”“ป้อง..ป้องเป็นอะไร?” นี่มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานคนที่เป็นแม่ลื่นล้มในห้องน้ำ พอมาวันนี้มีข่าวร้ายจากผู้เป็นลูกอีก“พี่ป้องยักยอกเงินบริษัทเอาไปใช้หนี้การพนัน ตอนนี้อยู่โรงพักค่ะ” โรสแทบจะไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้

พิศวาสทาสเสน่หา Chapter 14สร้อยระย้านั่งตัวเกร็งไปตลอดทางที่รถเคลื่อนตัว เหลือบมองชายวัยเกือบหกสิบเจ็ดปีที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความรู้สึกรังเกียจ สายตาของเฒ่าตัณหากลับ จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน มืออูมของเขาพยายามจะสัมผัสร่างกายของเธอ โดยเฉพาะทรวงอกที่โผล่ล้นอย่างหมิ่นเหม่ เป็นอาหารตาให้ชายวัยดึกจ้องจะเขมือบเธอบนรถหลายครั้ง แม้ว่าจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วว่า คืนนี้เธอต้องมอบความสาวให้กับคนที่ไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยพูดคุย เพียงเพื่อต้องการเงินไปช่วยป้องปราบ เพื่อครอบครัวนี้เธอยอมทุกอย่าง“จอดรถทำไมวะ” เสี่ยเชาวน์ตะโกนถามคนขับรถประจำตัวอย่างหงุดหงิด อีกไม่ถึงสามร้อยเมตรก็จะถึงโรงแรมที่เขาจองห้องพักไว้ อีกทั้งตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความต้องการสาวน้อยข้างกายเต็มทน“รถเสียครับเสี่ย เดี๋ยวผมลงไปดูก่อนนะครับ” พลขับเอ่ยบอก“รีบลงไปสิวะ เสียอารมณ์จริง หนูกระรอกรอก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะพาหนูไปขึ้นสวรรค์ แต่ว่าตอนนี้ของเสี่ยชื่นใจก่อนนะ เสี่ยไม่ไหวแล้ว” เสี่ยเชาวน์ตั้งท่าจะโผเข้าฟัดร่างเล็ก ด้วยสายตาและท่าทาง ที่ไม่อาจทนกับกลิ่นกายสาวเย้ายวนได้ ความขาวกระจ่างของเรือนร่าง เนินอกสาวล่อต