All Chapters of หลังก่อกบฏ ข้ากลับได้หัวใจท่านอ๋องคลั่งรัก: Chapter 21 - Chapter 30

ทหารใต้บังคับบัญชาการของเซียวอี้เฉินคุ้นเคยกับวิธีการรบของเขา จู่ๆ เข้าแทรกแซงและเปลี่ยนจังหวะการรบ อาจจะกลายเป็นการทำลายตนเองได้ แต่ตอนนี้ ระบบให้รางวัลมันเยอะมากจริงๆ นางจ้องมองผู้ชายที่ดูเหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยความเครียดที่ไม่อาจคลายลงได้ที่อยู่ตรงข้าม จู่ๆ นางก็รู้สึกว่ารางวัลที่ส่งมาถึงมือนี้ ไม่รับก็เสียเปล่า"หนึ่งวันตายไปหนึ่งหมื่นสองพันคน" น้ำเสียงของมู่เหยาเรียบเฉยราวกับกำลังพูดว่าวันนี้อากาศดี: "นี่คือระดับของเทพสงครามเจิ้นเป่ยอย่างท่านหรือ?"เซียวอี้เฉินเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยนั้นลุกโชนด้วยความโกรธทันที เขาเพิ่งผ่านการต่อสู้ที่นองเลือดมา เห็นพี่น้องของตัวเองล้มตายเป็นจำนวนมากใต้กำแพงเมือง กองศพสูงเป็นภูเขา ความเจ็บปวดและความกดดันในใจของเขาพุ่งถึงขีดสุด แต่เมื่อกลับมาในรถม้า สิ่งที่รออยู่ไม่ใช่คำปลอบโยน แต่เป็นการเยาะเย้ยที่เฉียบคมที่สุด"เจ้าจะไปเข้าใจอะไร!" เขาสบถออกมาเบาๆ: "นี่คือด่านเจียเหมิง! ด่านที่แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า! ผู้บัญชาการป้องกันคือ 'ขุนพลกำแพงเหล็ก' หลี่เจียน! กองทัพของเราเดินทางมาจากแดนไกล อาวุธโจมตีเมืองไม่เพี

ในการรบวันนี้ การสั่งการทั้งหมดของเขาเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ และถูกฝ่ายตรงข้ามป้องกันไว้อย่างแม่นยำ "ถ้าอย่างนั้น ตามความเห็นของเจ้า ควรทำอย่างไร?" เขาจี้ถามประโยคนี้ออกมาจากไรฟันมู่เหยารอคำพูดนี้จากเขาอยู่: "ใช้กลยุทธ์เสี่ยง สร้างความประหลาดใจ ถึงจะชนะได้"นางยื่นนิ้วหนึ่งนิ้ว ชี้เบาๆ บนโต๊ะเตี้ยตรงหน้า: "เลิกใช้บันไดพาด""อะไรนะ?" เซียวอี้เฉินคิดว่าตัวเองฟังผิดไป "ข้าบอกว่า เลิกใช้การปีนบุกกำแพงเมืองด้วยบันไดพาด" น้ำเสียงของมู่เหยาไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้ง: "รวบรวมทหารราบโจมตีเมืองทั้งหมด รวมไปยังจุดเดียว สิ่งที่เราต้องการไม่ใช่การยึดครองกำแพง แต่ต้องการเพียงสิ่งเดียว"นางยกสายตาขึ้น สบตาเขา: "ใช้ความเร็วที่สุด ไม่ต้องคำนึงถึงราคาใดๆ ส่งเครื่องกระทุ้งไปยังประตูเมืองใต้ด่านเจียเหมิง""รวบรวมพลังทั้งหมด พังประตูนั้นให้ข้า!"เซียวอี้เฉินอึ้งไป ในสมองของเขาคำนวณความเป็นไปได้ของกลยุทธ์นี้อย่างรวดเร็ว ละทิ้งการปีนกำแพงเมือง ทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อพังประตู? นี่เป็นเส้นทางที่เสี่ยงอันตรายจริงๆ"จะแน่ใจได้อย่างไรว่าเครื่องกระทุ้งจะไปถึงใต้กำแพงเมืองได้? หินกลิ้ง น้ำมันร้อน ธนูบนป

"ถ่ายทอดคำสั่งออกไป จัดทัพทั้งหมด โจมตีเมืองในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า!"...เสียงแตรศึกอันโศกเศร้าและเดียวดังขึ้นอีกครั้ง ก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า บนแท่นบัญชาการทัพที่อยู่สูง เซียวอี้เฉินสวมชุดทหารเต็มยศ สีหน้าตึงเครียดจ้องมองกองทัพที่ไหลไปสู่ด่านเจียเหมิงราวกับกระแสน้ำ มู่เหยานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านหลังเขาไม่ไกลนัก ข้างหน้ามีโต๊ะเตี้ยวางอยู่ พร้อมกาน้ำชาที่กำลังร้อนนางทำตัวสบายๆ ราวกับไม่ได้กำลังดูการรบ แต่กำลังท่องเที่ยวชมทิวทัศน์ "เริ่มแล้ว" เสียงของเซียวอี้เฉินเครียดและแข็งกระด้าง"อืม"มู่เหยายกถ้วยชาขึ้น เป่าเบาๆ เซียวอี้เฉินฟังการตอบกลับที่ไม่แยแสของนาง ก็รู้สึกโกรธจนลมออกหู เขารีบหันกลับมา "เจ้าไม่กังวลเลยหรือ?""ข้างล่างนั่น คือชีวิตคนจริงๆ นะ!"มู่เหยาเงยตาขึ้น มองเขาแวบหนึ่ง "กังวลแล้วมีประโยชน์อะไร?""หากท่านอ๋องไม่เชื่อข้า สั่งให้ตีฆ้องถอนทัพก็ยังทันนะ""เจ้า!" เซียวอี้เฉินถูกนางทำจนอึ้งไปแน่นหน้าอกไปหมด เขามองใบหน้าที่สงบนิ่งนั้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเค้นคำไม่กี่คำออกมาจากไรฟัน "ดี! ดีมาก!""วันนี้ข้าจะเชื่อ 'ความคิดตื้นเขินของผู้หญิง' อย่างเจ้

เซียวอี้เฉินมองนาง ลูกกระเดือกกลืนน้ำลายลงไป พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว อาศัยช่วงเวลาที่บนกำแพงเมืองกำลังสับสนวุ่นวาย กองทัพนั้นก็เร่งความเร็วทันที!ห้าสิบก้าว!สามสิบก้าว!สิบก้าว!"ถึงแล้ว!" ผังว่านหลี่ตื่นเต้นจนใบหน้าแดงก่ำ เกือบจะกระโดดขึ้น ตึง!!!เสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับแผ่นดินแยก เครื่องกระทุ้งแรก กระแทกเข้ากับประตูเมืองเหล็กหุ้มหนาของด่านเจียเหมิงอย่างรุนแรง แผ่นดินทั้งโลกราวกับสั่นสะเทือนตามไปด้วย "กระแทก!" "กระแทกมันให้หนัก!"ขุนพลผู้ควบคุมตะโกนสั่ง ทหารโห่ร้อง ใช้พละกำลังทั้งหมดในร่างกาย กระแทกท่อนไม้ยักษ์หนักนับพันชั่งนั้น เข้าใส่ประตูใหญ่ที่ดูเหมือนจะทำลายไม่ได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลี่เจียนที่อยู่บนกำแพง หน้าตาบูดเบี้ยวถึงขีดสุด "ไอ้พวกไร้ประโยชน์! ไอ้พวกไร้ประโยชน์!" เขาเตะรองแม่ทัพที่อยู่ข้างๆ ล้มลง: "ปล่อยให้พวกเขากระแทกประตูเมืองได้! พวกแกมีประโยชน์อะไรกัน?!""หินกลิ้งอยู่ไหน! น้ำมันร้อนอยู่ไหน! สาดลงไปให้หมด! เทลงไปให้หมด!"ทหารป้องกันเมืองที่ได้สติกลับมา ในที่สุดก็เริ่มปล่อยอาวุธโจมตีลงมาอย่างบ้าคลั่ง พริบตาเดียว ใต้ประตูเมือง ก็กลายเป็นนรกบนดินที่โหดร

การเคลื่อนไหวนั้นลื่นไหลราวกับสายน้ำ แม้จะอยู่บนหลังม้าที่สั่นสะเทือนก็ยังมั่นคงราวกับอยู่บนพื้นราบฉึบ——ฉึบ——ฉึบ!ลูกธนูสามพันดอก ราวกับเมฆดำแห่งความตาย ปกคลุมป้อมปราการประตูใต้ในทันที ความแรง ความเร็ว และความแม่นยำของลูกธนูนั้น เหนือกว่าพลธนูราบทั่วไปมาก ทหารป้องกันเมืองที่เพิ่งโผล่หน้าขึ้นมา ถูกยิงล้มลงไปในทันทีจำนวนมาก เสียงร้องดังระงม การกดดันด้วยปืนไฟบนกำแพงเมืองหยุดชะงักไปชั่วขณะ"พลยิงธนูบนหลังม้า... พวกเขาใช้การยิงธนูบนหลังม้าระหว่างการบุกตะลุย!" แม่ทัพคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความตกใจ "นี่...นี่เป็นไปได้อย่างไร!"แม่ทัพบนแท่นบัญชาการทัพ ต่างมองอย่างตะลึงงันไปตามๆ กัน พวกเขารู้ว่าทัพม้าเหล็กดำเก่งกาจในการยิงธนู แต่ไม่คิดเลยว่าจะเก่งกาจถึงขั้นนี้! การยิงธนูพร้อมกันสามชุด ใช้เวลาเพียงชั่วพริบตา เมื่อทัพม้าเหล็กดำบุกตะลุยไปถึงใต้กำแพงเมือง ป้อมปราการประตูใต้ทั้งหมดเกือบจะกลายเป็นพื้นที่ตายไปแล้ว"ทิ้งม้า!"ขุนพลทัพม้าผู้ควบคุมตะโกนสั่ง ทหารม้าสามพันนาย กระโดดลงจากม้าศึกอันเป็นที่รักโดยไม่ลังเล ชักดาบศึกที่เอวออกมา ราวกับเสือที่ลงจากเขา พุ่งเข้าใส่ประตูเมืองที่สั่